Creep (κομματι νο. 7)

^^Εσυ δεν ησουν εξωτερικο?

και να ταν θα ερχοταν εδω. μου το χε υποσχεθει. αυριο παιδες. ειναι σαββατο αυριο

Ειναι Σαββατο αυριο... Και μαζι με την νεα ημερα, θα ερθει ενα νεο κομματι!
Ολα θα ειναι καινουρια αυριο!

Πολυ ωραια και η συνεχεια αλλα λιγο μικρουλα!!! :P

Ποτε θα εχουμε επομενο κομματι?

σημερα.
ρεα, Cut the crap, μη ριξψ κανα σιμο.

Καλα, αστα αυτα και αντε να ποσταρεις νεο κομματι! :P

λεγε, λεγε. το επομενο ή μεθεπομενο κομματι εχει εσενα.

Να αλλαξει ! :P
Αντε να γραψεις !

καλα ειμαι τωρα. θα γραψω.

Ε, αντε! Γραψε !!

μη με χεζειςς! θα γραψω σμρ!!

Ε, γραψε! :P

αργοτερα! ηρεμησε! θα γραψω!

Καλα, σταματαω! :P

ΦΤΑΝΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ

γειαααααααααααα
ειμαι τσοφλι που δεν ποσταρω, το ξερω, παρτε ομως να χετε...
_____________________________________________________

Με το που μπηκαμε στον ανελκυστηρα, η Ελιζα φρυαξε.
"Πως εμαθε που μενεις? Πως εμαθε και το επιθετο σου?? Λες να ενδιαφερεται? Oh my God..."
"Του το ειπα..." ακουστηκα εγω. "Πανω στη συζητηση για τα ταξι του μιλησα για το ξενοδοχειο!" συνειδητοποιησα εντρομη.

Ενας 2ος ανελκυστηρας διαδεχτηκε τον 1ο, μαζι με μια αφυσικη σιωπη απο μερους της Ελιζας. Μαλλο δεν ηθελε να μιλα μποροστα σε κοσμο. Ανοιξα με τρεμαμενα χερια την πορτα της σουιτας μας.
Εξεπλαγην απο την αρμονια του χωρου. Ολα τοσο φωτεινα και πολυτελη. Παντου βελουδινα, γεματα χρωματα. Μπεζ παντου, σχεδον κρεμ. Ελαχιστο καφε και αρκετο μπλε μαρεν σε ριγες με το ασημι υφασμα, πανω στις σκαλιστες καρακλες που βρισκοντουσαν μπροστα στη μικρη, αλλα πολυτελη τραπεζαρια και το σαλονι. Επειτα ηταν οι κορνιζες, και τα ασημι διακοσμητικα.
Αριστερα και δεξια, υπηρχαν 2 πορτες, που παρειχαν προσβαση σε 2 κρεβατοκαμαρες με ιδωτικα λουτρα.
Στο βαθος της σουιτας βρισκοταν μια οριζοντεια σειρα απο κουρτινες, που καλυπταν το L.A. σε ολο του το μεγαλειο.
Ξαπλωσα χαλαρα στο κρεβατι μου, στην αριστερη πορτα, χωρις να μπορω να παρω τα ματια μου απο την ποιοτητα που δεσποζε εμπρος μου. Σαρωνοντας με το βλεμμα μου, εντοπισα ενα κομοδινο πανω στο οποιο στεκοταν ενα vintage τηλεφωνο, ενω πανω απο το σημειωματαριο, ξαπλωνε νωχελικα, μα και σωστα τοοποθετημενο, ενα επιστολοχαρτο, διπλωμενο στα 3. Τι ειρωνια.
Κουνησα το κεφαλι μου, ενω μια νοτα λογικης αιωρηθηκε απο πανω μου. Τι θα εκανε ο Λευτερης τωρα, σε αυτη την περιπτωση? Σιγουρα θα ελεγε: Τι το αποτροπαιο θα μπορουσε να περιεχει ενα ακακο κομματι χαρτι? Το γεγονος οτι γραφει πανω το ονομα σου δεν το κανει καθολου επικινδυνο.
Ωστοσο, φοβομουν.
Αποφασισα πως παραερομουν, για αλλη μια φορα. Απλωσα το χερι μου στο κομοδινο και το ανοιξα.
<Τι κανεις Κωνσταντινα μου? Φανταζομαι ξετρελαθηκες με τη σουιτα, αλλα μη χανεις χρονο. Να βγειτε με την Ελιζα και βγαλτε και φωτογραφιες. Μαμα.>
Μαλιστα. Οκ. Καλα παμε. Next.
<Γεια, ρε Κω. Τι λεει, καλα? Καλα να περασεις ρε κωλοφαρδο. Ο μπαμπας λεει γεια και αυτος, και να βρεις και τη λουλου τον Πατισον τον Εντουαρντ πως το λεν. Τα λεμε ρε.>
Το χρυσωσες το χαπι. Τι να σου πω. Για μια στιγμη αναρωτηθηκα ποσο τρελη οικογενεια ειμαστε. Ημασταν... εστω. Τωρα ειχα αλλα θεματα να λυσω.
Με δισταγμο, σηκωσα το χερι μου, που εκρυβε το μηνυμα του Ρομπερτ και το διαβασα.
<Γεια. Ο Ρομπ ειμαι. Μου ανεφερες πανω στην κουβεντα το ξενοδοχειο σου. Αν δεν εχεις αντιρρηση, θα το εκτιμουσα να μου τηλεφωνουσες, ή να μου στειλεις ενα mail (θα τα βρεις παρακατω) μιας και τελικα οι βαλιτσες μας καταφεραν να μπερδευτουν...>
Εκεινη τη στιγμη, ακουσα μια τσιριδα και ενα χαρακτηριστηκο γδουπο της Ελιζας (συν λογικα της βαλιτσας να πεφτει πανω της).
<...Σε ευχαριστω προκαταβολικα. Ρομπ.>
Ετρεξα στο δωματιο της Ελιζας, γλιστρωντας και σχεδον πεφτοντας κατω, την τελευταια ομως στιγμη κρατηθηκα απο μια σκαλιστη πολυθρονα. Σπρωχνοντας την μισανοιχτη πορτα, εγινα θεατης ενος ξεκαρδιστικου θεαματος. Αντρικα, μουντοχρωμα ρουχα, σκορπια γυρω γυρω και εκει φωλιαζε η Ελιζα, πεσμενη φιρδιν μιγδυν με τα ρουχα.
"Αμαν ρε Ελιζα, τι χαλι προκαλεσες με τα ρουχα του ανθρωπου.
"Τα ρουχα μου! Που ειναι? Το νεσεσερ μου, τα παπουτσια μου!?! Πηρες λαθος βαλιτσα!"
"Χαλαρωσε, θα την εχεις πισω σε λιγο" αρχισαν να λεω, μα η Ελιζα ωρυοταν.
"ΟΛΑ ΜΟΥ ΤΑ ΠΡΑΜΑΤΑ, oh my god..."
"Ε, σκασε ντε να σου εξηγησω! Την εχει ο Ρομπ τη βαλιτσα σου, εγινε μπερδεμα.Πηρα καταλαθος τη δικη του, που εμοιαζε με τη δικη σου. Για αυτο μου εστειλε μηνυμα."
"ΑΛΗΘΕΙΑ?" Η Ελιζα ξαπλωσε νωχελικα πια, ξεχνωντας το θεμα της βαλιτσας της. "Το ηξερα. Το ηξερα. Θα τον συναντησεις? Ποτε?" ρωτησε ανυπομονα.
Ξαπλωσα και γω πανω στη σωρο των ρουχων του πριν μιλησω.
"Το λογικοτερο ειναι να αφησω τη βαλιτσα στη ρεσεψιον και να μας στειλουν πανω τη δικια σου..." υπεθεσα, αλλα η προβλεψιμη Ελιζα με εκοψε αμεσως.
"Οχι, οχι, οχι. Θα του την δωσεις εσυ. Αυτοπροσωπως!" απαντησε ενθουσιασμενη.
"Με τιποτα" ψελλισα εγω. "Δεν υπαρχει περιπτωση. Ποτε των ποτων."
Πριν προλαβει ομως να αντιγυρισει τη δηλωση μου, την προλαβα εγω.
"Ελα να μαζεψουμε τα πραματα του. Δεν ειναι κατασταση αυτη"
"Λες να βρουμε τιποτα πονηρο? Ας παρουμε κανα εσωρουχο ρε συ, ποσες ευκαιριες..." ξεκινησε παλι ενθουσιασμενη, αλλα την εκοψα ξανα.
"Ελιζα, φτανει. Αν χασουμε τιποτα, θα μας κατηγορησει. Και θα χει και δικιο. Ασ' τα."
Αρπαξα τα ρουχα του και εσυρα πισω μου τη βαλιτσα, ενω η Ελιζα με κοιτουσε με ενα υφος βαθιας ψυχικης οδυνης.
Τα απλωσα ολα πανω στο κρεβατι μου. Τι μουντα χρωματα. Τι ομορφα χρωματα. Εφερα μια μπλουζα του μπροστα στο προσωπο μου, για να δω το σημα που ειχε πανω στην τσεπουλα. Lacoste. Καθως περιεγαζομουν το σημα, ηρθε πανω μου ενα πολυ ιδιαιτερο αρωμα. Ουτε γλυκο, ουτε ξινο, ουτε κλασσικο. Πολυ ιδιαιτερη μυρωδια. Και τι δε θα 'διναν πολλες για να εχουν κομματια της γκαρνταρομπας του Ρομπερτ Παττινσον, του διασημου αστερα του σινεμα. Εγω παλι, τωρα που τα εχω, δεν τα θελω. Καλυτερα ετσι.
Με εναν αναστελαγνω ξεκινησα απροθυμα το σιγυρισμα.
____________________________________________________________

οριστε. οοοολο δικο σας. αν ξερει κανεις πως βαζουμε ανω τελεια να μου πει παρακαλω.

Αμαν πια αυτη η Ελιζα !! :P

τι σε χαλα με την ελιζα?

Η φαση με τα ρουχα!

αααα
σου αρεσε το κομματι ρε? αυτο πες μου

Ναι ρε!

σε χαλασε που πηρα μαζι μου αυτην και οχι εσενα.
το ξερω. φτυσε το
ξερνα τα ολα.

eliza is all the money...but connie is super...ανω και κατω τελεια βαζεις με το αγγλικο πληκτρολογιο..δεν κανι το ελληνικο..κονι εισαι σιγουρι πως δεν εγραψες εσυ το λυκοφως???
κορυφη η ιστορια σου...ελιζα πολυ γελιο!

προσκυνω εσενα την ιστορια σου και το θαυματουργο μυαλο σου!!!!!!!!!!!!!!!!!

Constance έγραψε:τη λουλου τον Πατισον τον Εντουαρντ

Ο λογος που δε θα ηθελα με τιποτα να ερθω....
Αλλα νομιζω οτι αυτο ειναι σπαμ , αρα ας τα πουμε ή στη γενικη ή στο msn

θενκια!!!!

ρεα, ο φαδερ μου λεει οτι ο παττινσον ειναι γκευ και τον λεει λου λου
πρεπει να τον ακουσεις καμια μερα.
μακρυα απο αυτο εσυ! δε θα του μιλας. ειναι λουλου!
τρελο γελιο!