Twilight!

Έχεις διαβάσει όλα τα βιβλία;

ναι όλα και έχω δει τις ταινίες

Καλά μη νομίζεις, σε πολλούς δεν αρέσει. :

I know

ναι δεν εγινε κ τιποτα...!! οι γνωμες ειναι πολλες...!! σε πολλους δεν αρεσε..και σε αλλους αρεσε παρα πολυ..!!

εμενα παλι μου αρεσαν παρα μα παρα πολυ...!! μπορω να πω οτι ηταν η πρωτη φορα που σκαλωσα τοσο πολυ με μια σειρα βιβλιων..!!
προφανος για καποιον λογο με αγγιξαν παρα πολυ...!!
παρουσιαζει μια κατασταση η οποια ναι μεν ειναι αδυνατον να σου παρουσιαστει στη ζωη σου (αυτο το απολυτο,που ο ενας δεν μπορει να ζησει χωρις τον αλλον στη ζωη του) αλλα και ο τροπος που τα παρουσιαζει...που τα λεει που στα δινει να τα διαβασεις ειναι καταπληκτικος...!!
δεν ξερω εμενα μου αρεσαν παρα πολυ...!! πιστευω οτι οποιος καταφερει κ ζησει αυτο το τοσο ομορφο θα ειναι παρα πολυ τυχερος...!!

τελειο βιβλιο! (βασικα προτιμω τις ταινιες αλλα και το βιβλιο ειναι ωραιο!) δεν τα εχω διαβασει ολα, μονο το λυκοφως, αλλα μολις διαβασω καποια βιβλια, θα διαβασω και τα επομενα της σειρας!

οταν διαβαζεις τα βιβλια κολλας!!..αλλα μολις αρχισα να διαβαζω τα βιβλια του Χαρι κολλησα..αλλη μια μεγαλη αγαπη το Twilight..

παιδια, εγω το λυκοφως και ολα τα βιβλια τα λατρεψα με το που ειδα την ταινια.πηρα τα βιβλια και σε πεντε μερες ειχα διαβασει τα τρια. δεν εκανα τιποτα αλλο. μονο διαβαζα το λυκοφως.
ειναι παρα πολυ ωραια βιβλια, σε κανουν να νομιζεις οτι ζεις κι εσυ μαζι με τους ηρωες, ειναι πολυ εντονο συναισθηματικα και αρκετα ρομαντικο(ειδικα τα λογια που λεει ο εντουαρντ στην μπελλα.)
αυτα τα βιβλια με εχουν κανει να κλαψω, να γελασω, να λυπηθω,να χαρω και γι αυτο ακριβως το λογο νομιζω πως αξιζουν τοσο!
ειναι απλα υπεροχα!

ισως απο τα καλυτερα βιβλια που εχω διαβασει!
αν και στη νεα σεληνη μας επρηξε ο Εντουαρντ

^Συμφωνώ απολύτως.

Από τα 4 βιβλία από την πλευρά της Μπέλας και τη σύντομη δεύτερη ζωή της Μπρι,το αγαπημένο μου είναι η έκλειψη .

να προσθεσω όμως και κάτι αρνητικό: ώρες ώρες είναι καπως...υπερβολικά επιστημονικής φαντασίας
πχ δεν γίνεται ένα φυσιολογικό κορίτσι να τα παθαίνει όλα αυτά...
εντάξει..τα έχει με έναν βρικόλακα... το καταπίνουμε αυτό
αλλα από όλους αυτή είχε ερωτευτεί ο λυκάνθρωπος? και πχ στο 1ο... ακριβώς την ώρα που ήταν και η Μπέλλα μαζί τους οι άλλοι βρικόλακες βρίκαν να κάνουν επίσκεψη για τσάι στο μπέιζμπολ?

Aμερικανη ειναι η Μεγιερ τι περιμενες... Καλα αυτο ειναι τελειως ελεος που για μια μετρια κοπελα εχει γινει το ελα να δεις στην υπερφυσικη κοινοτητα αντι να τα φτιαξει με την Τανια(νομιζω ετσι την λεγανε αυτη που γουσταρε τον Εντουαρντ) πηγε ο βλακας και τα φτιαξε με μια τριτοδευτερη...τι να πεις τς τς τς

αυτό ακριβώς^
δλδ ομγ με τα γούστα του

εγω αρχισα να διαβαζω το 1 και μου αρεσει παρα πολυ.... Και αρχισα να εκτιμώ περισσότερο τον Εντουαρντ ,σα χαρακτηρα λεμε ε? Γιατι δεν υπάρχει καμία συγκριση με τον τζεικομπ (αφου κοψει το μαλλι και γινει ο hot λυκάνθρωπος που όλες αγαπαμε ) Τεσπα ο Εντουαρντ είναι υπεροχος σα χαρακτηρας και στην τενια και στο βιβλιο. Το αλεβρι να έλιπε και ισως να ηταν και ωραιος-ισως-

Εχω διαβασει και τα 4 βιβλια της σειρας.Ειδα την πρωτη ταινια,μου αρεσε και αποφασισα να τα ξεκινησω.
Το πρωτο ωραιο βιβλιαρακι,ρομαντικο,ο Εντουαρτ ωραιο τυπακι,με μια μυστηριωδη και σκοτεινη αυρα γυρω του.Καταλαβαινουμε γιατι η Μπελα τον ερωτευεται κι αυτος τη Μπελα,καθως τον εξιταρει που δε μπορει να ακουσει τις σκεψεις της.Δε με πειραξε που δεν ειχε ιδιατερη πλοκη ουτε δραση.Προκειται για μια μεταφυσικη ιστορια αγαπης.Ηξερα τι αρχισα να διαβαζω.
Με ξενερωσε λιγο το γεγονος,για το πως η Μεγιερ χρησιμοποιησε τοσο βολικα το μυθο των βρικολακων για να δημιουργησει εναν αντρα μυστηριωδη μ εξωπραγματικη ομορφια,παραφορα ερωτευμενο,που λιγο η πολυ,ειναι η φαντασιωση καθε γυναικας.Ομως, οτι απο το μυθο δεν της ταιριαζε η δε μπορουσε να το υποστηριξει,το αλλαξε η το ωραιοπιοιησε.Θα μπορουσε να δημιουργησει ενα δικο της κοσμο,αλλα τεσπα,δικο της δημιουργημα ειναι,το προσπερασα.

Και το δευτερο βιβλιο μου αρεσε.Ενταξει η Μπελα ειχε καταθλιψη και ηθελε να πεθανει,αλλα ηθελε να τονισει τη τραγικοτητα της καταστασης.Παραλληλα αρχισε να μ εκνευριζει κατι,αλλα δε μπορουσα να προσδιορισω τι.

Οταν αρχισα να διαβαζω το τριτο,καταλαβα τι ηταν αυτο που μ εκνευριζε.Η απουσια εξελιξης της σχεσης μεταξυ Εντουαρτ και Μπελα.Οι απλοικοι χαρακτηρες,οι πολυ φλυαροι και ανουσιοι διαλογοι,που νομιζω πως ειναι προσπαθεια της συγγραφεως ν αποδειξει ποσο πολυ θελει ο ενας τον αλλο,καθως δε μπορει να το υποστηριξει αλλιως.Κι αυτο,γιατι δεν εχει δημιουργησει μια βαση για τη σχεση τους.
Μετα τον πρωτο ενθουσιασμο,τι ειναι αυτο το στοιχειο στο χαρακτηρα της Μπελα,που γοητευσε τον Εντουαρτ?Και δε το λεω επειδη ειναι μοναχικη η χαμηλων τονων.Αλλα δεν υπαρχει ο τροπος σκεψης της,δεν εχει κανενα ενδιαφερον στη ζωη της,το μονο που κανει ειναι να σκεφτεται αποχαυνωμενη τον Εντουαρτ.Δεν ειναι απιστευτα βαρετο?
Τραγικο βρισκω το γεγονος,που δε θελει να κανει τιποτα στη ζωη της,ουτε να γνωρισει αλλους ανθρωπους.Ολη της η υπαρξη περιστρεφεται γυρω απο το γκομενο της.Νομιζω,πως ο ερωτας ειναι δημιουργικο συναισθημα,σε κανει να θελεις να εξελισεσαι και να δημιουργεις,να γινεσαι καλυτερος και να μοιραζεσαι τις εμπειριες σου με τον συντροφο σου.
Απο την αλλη ο Εντουαρτ ειναι κουραστικα τελειος.Που ειναι αυτες,οι μικρες ιδιοτροπιες που εκνευριζουν,αλλα τελικα μας κανουν να γελαμε και στο τελος ν αγαπαμε στον καθε ανθρωπο?Ο Εντουαρτ δεν ειναι ξεχωριστος.Δεν εχει καμια προσωπικοτητα.

Στο τεταρτο υπαρχει μια στοιχειωδη πλοκη.Ομως τα παντα,περιστρεφονται γυρω απο τη Μπελα.Νομιζω πως ειναι αδυναμια της Μεγιερ αυτο,καθως οι αλλοι χαρακτηρες της υπαρχουν απλα για να υπαρχουν.Εκτος απο ενα δυο εξαιρεσεις.Και στο τελος,ολα λυνονται πολυ βολικα.
Επιλεον μ ενοχλησε το γεγονος,για το πως η Μπελα αποφασιζει να εγκαταλειψει τοσο ευκολα την οικογενεια της,ωστε να γινει βρικολακας.Καταλαβαινω οτι θελει να ειναι με τον ερωτα της ζωης της,αλλα δε μου φαινεται και τοσο ισχυρο το διλημμα της στο βιβλιο.Πως ειναι δυνατο ν αφησει ανθρωπους πισω της που την αγαπανε και να παιρνει τοσο ευκολα την αποφαση?Επρεπε να εχει τρελαθει απο το διλημμα.Αντιθετα μου φανηκε πως σκεφτοταν εγωιστικα.
Τουλαχιστον στη ταινια εδωσαν και ενα αλλο κινητρο(Οτι το κανει και για τον ευατο της,δηλαδη οτι η κατασταση σαν βρικολακα την κανει να νιωθει πιο φυσιολογικη).

Σαν συμπερασμα,ολη αυτη η ιστορια δε μου βγαζει αληθινη αγαπη,ουτε ρομαντισμο απο ενα σημειο και μετα.Υπαρχουν πολυ πιο ομορφες και ρομαντικες ιστοριες απο αυτη.Ισως φταιει και το γεγονος οτι ξεχειλωσε τοσο,αφου η συγγραφεας αποφασισε να γραψει 4 βιβλια αντι για 2 οπως ειχε αποφασισει αρχικα,(βεβαια για το τελευταιο δεν ειμαι σιγουρη,μπορει να ειναι φημες)Απο καποια στιγμη και μετα,νομιζα πως οι διαλογοι και οι καταστασεις επαναλαμβανονται.
Για παραδειγμα η εξελιξη της σχεσης του Ρον και της Ερμιονης,ειναι πιο ρομαντικη και ας μην ειπωθηκαν βαρυγδουπα λογια αγαπης.Μου βγαζει κατι αληθινο και γνησιο.
Η κεντρικη ιδεα,οπως ειπα,δε με χαλασε.Με χαλασε ο τροπος που δοθηκε η ιστορια και απουσια πλοκης μετα το πρωτο βιβλιο.Αφου αποφασισε να τραβηξει την ιστορια,επρεπε να εχουμε και μια εξελιξη,οχι να περιστρεφονται τα παντα γυρω απο τα ερωτικα τριγωνα.

Συγγνωμη για το σεντονι...Δεν καταλαβα οτι εγραψα τοσα πολλα

Mrs Lovett έγραψε:

.Υπαρχουν πολυ πιο ομορφες και ρομαντικες ιστοριες απο αυτη.Ισως φταιει και το γεγονος οτι ξεχειλωσε τοσο,αφου η συγγραφεας αποφασισε να γραψει 4 βιβλια αντι για 2 οπως ειχε αποφασισει αρχικα,(βεβαια για το τελευταιο δεν ειμαι σιγουρη,μπορει να ειναι φημες)

Ισχύει.
Θα έμενα η ίδια ιστορία του πρώτου και του τέταρτου, οι λύκοι θα είχαν μικρότερο ρόλο και θα υπήρχες λίγες διαφορές.

Εγώ διαβάζω το Λυκόφως.Μέχρι το 11ο κεφάλαιο που διανύω αυτή τη περίοδο( ) μου αρέσει πολύ!

Ειναι υπεροχο!! Τα βιβλια ειναι φοβερα, με ωριαιο τροπο γραφης!
Το ιδιο και οι ταινιες!