μετα απο δυο χρονια απο οτι βλεπω θα ηθελα να προτινω και μια ακομα ταινια σε σχεση με πραγματικα vampires
let the right one in ( the swedish official film of course
)
η μονη μου συμβουλη ειναι να διαβασετε πρωτα το βιβλιο αν ενδιαφερεστε η τουλαχιστον να το ψαξετε λιγο στο ιντερνετ γιατι καθως γυριστηκε με δεκαχρονα παιδια καποια σημεια δεν διευκρινιζονται
παραθετω μια κριτικη της ταινιας και τη σελιδα του βιβλιου στο wikipedia
Ο Oskar είναι ένας δωδεκάχρονος που ζει στην παγωμένη Σουηδία. Μοναχικός, κλεισμένος στον εαυτό του, νιώθει μια περίεργη έλξη προς τη βία, την οποία όμως δεν εξωτερικεύει ποτέ, μολονότι μερικοί συμμαθητές του στο σχολείο τον 'τραμπουκίζουν'. Όταν μια συνομήλική του εξίσου μοναχική και μυστηριώδης θα μετακομίσει στο διπλανό διαμέρισμα μαζί με τον πατέρα της, o Oscar θα βρει έναν άνθρωπο με τον οποίο μπορεί να επικοινωνήσει. Εν τω μεταξύ πληθαίνουν οι περιπτώσεις αποκρουστικών φόνων στην γύρω περιοχή και οι καινούριοι ένοικοι της πολυκατοικίας φαίνεται να έχουν κάποια σχέση.
Το καλύτερο θα ήταν να επισκεφθείτε τη σκοτεινή αίθουσα γνωρίζοντας όσο το δυνατόν λιγότερα για τούτο το έξοχο παραμύθι τρόμου από την Σουηδία, που ανανεώνει έναν κορεσμένο μύθο με τον πλέον ανορθόδοξο τρόπο: επιστρέφοντας στην μήτρα του, στα γενοφάσκια του! Υιοθετεί το πνεύμα του μυθιστορήματος που πρωτοεισήγαγε αυτό το 'τέρας' στον χώρο του φανταστικού, τοποθετεί τη δράση στο σήμερα και επιχειρεί μια διαφορετική ανάγνωση, μεταθέτοντας το ενδιαφέρον από τις ανησυχίες του 'τέρατος' σε εκείνες του ερωτικού του αντικειμένου και χρησιμοποιώντας το πρώτο σαν σύμβολο.
(Από εδώ και κάτω θα ήταν προτιμότερο να διαβάσετε αφού δείτε το φιλμ). Σε πρώτο επίπεδο έχουμε ένα τρυφερό και 'νοσηρό' love story δοσμένο με λιτή και αφαιρετική αφήγηση και διανθισμένο με λιγοστές πλην άκρως λειτουργικές σκηνές φρίκης. Σε δεύτερο επίπεδο τα πάντα λειτουργούν διαφορετικά. Κάθε ανθρώπινο ον είναι ικανό να πράξει το καλό ή το κακό με την ίδια ευκολία. Μπορεί να επιλέξει τον δρόμο της Αρετής ή εκείνον της Κακίας. Το 'Κακό' στην απόλυτη μορφή του, αν υποθέσουμε ότι είναι οντότητα, είναι από τη φύση του κακό. Ο άνθρωπος όμως δε γεννιέται κακός, γίνεται στην πορεία. Είναι επιλογή του να ακολουθήσει αυτή την κατεύθυνση κι αυτό τον καθιστά ακόμα πιο... κακό! Βέβαια η επιλογή δεν είναι αποκλειστικά δική του υπόθεση, αντιθέτως επηρεάζεται από εξωγενείς παράγοντες. Για παράδειγμα ο πιτσιρικάς που βασανίζει τον Oscar, έχει κι αυτός τον δικό του 'τύραννο' στο σπίτι, όπως μαθαίνουμε αργότερα.
Στο «Let The Right One In» το 'Κακό' έχει τη μορφή της γειτόνισσας του Oscar, της μικροσκοπικής βαμπιρίνας Eli. O Oscar έχει μια ροπή προς τη βία πολύ πριν την επίσκεψη της Eli. Με την εμφάνιση της αρχίζει σιγά σιγά να την εξωτερικεύει. Κάθε ξέσπασμα οργής του, κάθε βλαπτική του ενέργεια σε βάρος κάποιου άλλου πλάσματος, τον φέρνει όλο και πιο κοντά της. Και κάθε του ενέργεια είναι επιλογή του. "Δε σκοτώνω ανθρώπους", της λέει σε μια σκηνή. "Όχι, αλλά θα ήθελες. Για να πάρεις εκδίκηση...σωστά;"αποφαίνεται εκείνη. "Ναι", παραδέχεται ο Oscar. "Εγώ το κάνω γιατί είμαι αναγκασμένη να το κάνω...έλα στη θέση μου", η αποστομωτική απάντηση της Eli. Κι έτσι ενώνονται παντοτινά. Εκείνος γιατί την αγαπά και δίχως αυτή δεν κάνει πια. Κι εκείνη; Είναι το ενδιαφέρον της αγνό ή μήπως επιθυμεί να αντικαταστήσει εκείνον που τη βοηθούσε να τραφεί μέχρι πρότινος και τον οποίο έχασε πρόσφατα; Πόσοι Oscar άραγε είχαν σταθεί στο πλευρό της πριν από αυτόν; Ποιος ξέρει... αυτή η αμφιβολία είναι μέρος της μαγείας του φιλμ του Tomas Alfredson. Κι αν ο τελευταίος δεν επέλεγε να κορυφώσει το δράμα του με την εύκολη λύση της 'εκδίκησης των τραμπούκων', που παραπέμπει σε νεανική αμερικανική μπαλαφάρα των '80s, θα είχε υπογράψει ένα καθαρό αριστούργημα!
http://en.wikipedia.org/wiki/Let_the_Right_One_In