CassandraBlack έγραψε:Αυτό εδώ το θρέντι ανοίγεται για βρικόλακες που πίνουν ανθρώπινο αίμα, που είναι κακοί, που δεν μπορούν να βγουν έξω τη μέρα κλπ. κλπ.
Συμπεριλαμβάνονται:
-Blade
-Vampire: The Masquerade και The Requiem rpg
και ό,τι άλλο σας έρθει.
ΥΓ προς Twilighters: μιας και θεωρούμε ότι τα βαμπίρ του Λυκόφωτος δεν είναι ορίτζιναλ, απαγορεύεται κάθε αναφορά τους εδώ.
To Vampire: The Masquerade/The Requiem δεν θα έπρεπε να υπαρχει σε αυτη τη λίστα. Δεν υπαρχει ταινια βασισμενη στο παιχνιδι για να ειναι σε αυτη την ενοτητα
Όσο για τον Λεπίδα, δεν θα έλεγα ότι τα βαμπιρ εκει ειναι οριτζιναλ... αλλα ας ειναι, κατα το ημισυ θα μπορουσαν να χαρακτηριστουν κι ετσι.
Τωρα... το τοπ στη λιτσα πιστευω οτι ειναι ο Κομης Δρακουλας (από εκεί ξεκινησαν ολα αλλωστε) και πραγματικα περισσοτερη κακία/μοχθηρια απο αυτη που σχεδον μπορουμε να αγγιξουμε σε εκεινην την ταινια δεν εχει καμια αλλη (ο Βικτορ στο Underworld ήταν απλά απληστος).
Ίσως και το Vampire in Brooklyn να ειναι καλο για να μπει στη λιστα, άλλωστε στους περισσοτερους θρυλους οι Αζτεκοι και οι Βαβυλωνιοι ηταν οι πρωτοι πολιτισμοι με βαμπιρ... καθως και το From Dusk till Dawn αν και πατατα σαν ταινια πολυ καλο το τελος (μιλω για την τελευταια σκηνη...)
Το 30 Days of Night είναι επίσης καλο αν και οι βρικολακες εκει, παιζει να ειναι και εξωγηινοι που δεν αντεχουν τον ηλιο του δικου μας ηλιακου συστηματος...
Οσο για το Vampire Chronicles... το queen of the damned και το Interview with the vampire... χαχ.. στο πρώτο αν και ειναι dark gothic, στο τελος γινεται ψιλοπατάτα διαλύοντας κάθε προηγουμενη εντυπωση για pure evil vampires κλπ... Δηλαδη να αγωνιζονται υπερ της ανθρωποτητας...; Μου το χαλασε πολυ ασχημα. Οσο για τα τραγουδια "Θελω να σου πιω το αιμα"/"Αιματορουφηχτρας" κλπ αν και νταξει ομορφα, η ελληνικη μεταφραση των στιχων ειναι αστεια. Γενικά υπερβολικά emo ταινια για τα γουστα μου, αν και ειχε πολλα καλα στοιχεια.
Η Συνεντευξη... απλα κορυφη... Ενσαρκώνει την φινετσα των ευγενών του 18ου αιωνα μαζι με την απολυτη κυριαρχια του κυνηγου και (στην περιπτωση του Αρμαντ) την κακια που κανενας δεν μπορει να υπερνικησει παρα μονον ο χρονος. Ο Λεστατ σε εκεινην την ταινια ειναι ο απολυτος αθανατος πιστευω, αν και ο Λουί, ειναι λιγο φλουφλης. Να πεθανει ηθελε οχι να ζησει αιωνια... στο τελος απλα χαιροταν τις τυψεις του... ΤΑ ΒΑΜΠΙΡ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΥΨΕΙΣ (1ος βασικος κανονας αθανασιας
).
Το κακο φυσικα ειναι οτι και τα δύο ειναι εκτος βιβλίου. Οχι οτι αυτο ειναι κακο γιατι δεν ειναι και τοσο καλογραμμενα βιβλια (γενικα ολα τα βιβλια της σειρας εχουν το ιδιο στυλ ακριβως. Ο Λεστατ της Συνεντευξης ειναι διαφορετικος με αυτον της Βασιλισσας, αλλα αυτος της Βασιλισσας ειναι ιδιος με το βιβλιο The Vampire Lestat.
Για τα άλλα όπως Bloodrayne... πετυχημενο παιχνιδι που εγινε χαμηλης παραγωγης ταινια. Ακομα και τα σπαθια τους ειναι λες και χρησιμοποιησαν σπαθια απο αλουμινοχαρτο. Η μυθολογια της ωστοσο ειναι πολυ καλη