Ακυροκατάσταση

Nearly Headless Nick έγραψε:Είμαι εδώ και λίγες ώρες Αθήνα, μετά από ταξίδι στη Θεσσαλονίκη. Πέρασα μέτρια, αλλά η συνάντησή μου με άνθιαν9 με έκανε να νοσταλγίσω φουλ το HarryWorld. Γιατί οι γονείς μου δεν με πρόσεχαν και με άφησαν στα 10 μου να μπαίνω σε φόρουμς. Και ήταν το καλύτερο δώρο που μου έκαναν. Θυμάμαι που η μητέρα μου, μού έταζε ότι θα κάναμε ταξίδια στη Θεσσαλονίκη και εγώ ενθουσιασμένος το έγραφα στο "συναντήσεις των μελών μου¨" κι εν τέλει δεν πήγαινα.

Θυμάμαι το πρώτο μου μίτινγκ, την πρώτη φορά που πήρα χρώμα, τις 235215 συμμετοχές μου στο ΜτΜ και ότι μαζί με τον κινηματογραφικό Χάρι Πότερ μεγάλωνα παράλληλα κι εγώ και παράλληλα και το φόρουμ και ίσως να ήμουν λίγο πιο ενθουσιώδης με το HarryWorld γιατί ήμουν παιδί και ήταν ένα παιχνίδι και θα είναι για πάντα το αγαπημένο μου παιχνίδι, όσες κονσόλες κι αν βγουν, όλα Play Station, όσα XBOX.

Και ξαφνικά όλοι νομίζουμε ότι μεγαλώσαμε τόσο που δεν έχουμε χρόνο και διάθεση για να φροντίσουμε το HarryWorld και να το καθαρίσουμε και να το αναστήσουμε. Γιατί όσο το αφήνουμε, μας αφήνει και είναι πολύ στενάχωρο να βλέπω ότι το τελευταίο 24ωρο έχω μπει μόνο εγώ.

Μου λείπετε όλοι και σας αγαπώ κι ελπίζω μία μέρα να δω ξανά χιόνια να πέφτουν στην οθόνη μου και να κάνουμε κουβεντούλες για το πως θα πετύχει το ράδιο <3

#makeHarryWorldGreatAgain

Θέλω να γράψω πολλά ακόμα, αλλά 14 χρόνια δεν χωράνε έτσι εύκολα σε ένα ποστ.

Για εμένα δεν έγραψες

Παιδία σήμερα σκεφτόμουν πως έχει καταντήσει η κοινωνία γενικώς... Από Instagram και Τικτοκ, πλεόν δεν υπάρχει πραγματική επικοινωνία, όσα σόσιαλ μίντια και να βγουν. Εδώ στο HarryWorld μας ένωνε το πάθος και τα όνειρα, κλείναμε τα μάτια και μεταφερόμασταν σε έναν κοινό κόσμο

Γινόντουσαν meet ups κ.α. Νιώθω σούπερ τυχερός που έζησα στην εποχή του Harry Potter αλλά πόσο δεν μου αρέσει το πάρον... όλα σκατά

-Ξέρετε, βαφτίζουμε τον γιό μας την Κυριακή.
-Συγχαρητήρια σας εύχομαι.
-Σας ευχαριστώ αλλά θα ήθελα να μάθω τι ώρα ανοίγετε την εκκλησία.
-Α, δεν θα ήθελα να σας κάνω spoiler. Να υπάρχει αγωνία!
-...
-Αυτό ακριβώς! Το τέλειο συναίσθημα!

Σάββατο, 20/08

-----------
-Σε τι θερμοκρασία παίρνει το μπάνιο της η μικρή;
-...
-Εξαιρετική επιλογή!

Κυριακή 21/08

-----------

-Μπορείς να μου ανάψεις τον προβολέα;
-Γιατί; Απονομή βραβείων έχετε;
-Άναψε τον προβολέα σου λέω κι' έρχεται η οικογένεια!
-Α, υπέροχα! Τι βραβείο θα παραλάβει;

Δευτέρα 29/08


Βοηθώντας τον παπά της ενορίας, εκδόσεις Θάνος.

Συγγνώμη, πότε βγαίνουν υποψήφιοι για ΜτΜ;

Οποτε και να βγουν δεν θα σαι υποψήφιος

Αει μαρή, που έχω πάει περισσότερες φορές στο αίθριο απ'ότι στη δουλειά μου.

Χρόνια και ζαμάνια

Γεια σου κι εσένα

άκυρο αλλά τώρα τελευταία έχω μια όρεξη για τούρτες...

Έδυσε ο ήλιος της φαντασίας;

Ο ήλιος της φαντασίας δεν δύει ποτέ, απλά πήγε να ξεκουραστεί λιγάκι και αφήνει το φεγγάρι και την αστερόσκονη να γεμίσουν τον ουρανό με όμορφες εικόνες... Η μαγεία είναι μέσα μας και αυτό δεν θ' αλλάξει ποτέ...

πόσο μου λείπει το φόρουμ παιδιά... τώρα πλέον λιγοι μπαίνουν

Gellert Crowz έγραψε:πόσο μου λείπει το φόρουμ παιδιά... τώρα πλέον λιγοι μπαίνουν

Εγώ τρώω κάτι φλασιές και μπαίνω που και που. Λυπάμαι που δεν το χάρηκα το φόρουμ όταν ήταν γεμάτο από χρήστες   Τι να κάνεις, αυτά έχει η ζωή 

Μπορεί να πάρει τα πάνω του με την νέα σειρά, no?

Το ελπίζω. Όπως επίσης ελπίζω να μην είναι μάπα η σειρά 
Πώς και μπήκες, Lena? Τρως και εσύ φλασιές όπως και 'γω; 

Και εγώ το ελπίζω

Ακριβώς όπως το είπες. Φλασιές!

Κάπως πρέπει να δρομολογηθούν πραγματάκια...

Νιώθω πως κάθε φορά που μπαίνω HarryWorld αφήνω πάντα ένα ποστ σχετικά με το πόσο που λείπει και η αλήθεια είναι πως ορισμένες φορές νιώθω πως το έχω και ανάγκη. Ορισμένες φορές νιώθω πως εθελοτυφλώ και πάω και απαντώ σε πανάρχαια τόπικ ή ανοίγω εγώ νέα, θαρρείς και αυτή η μία μου απάντηση ξαφνικά θα φέρει πίσω όλον τον παλιό τον κόσμο και νέο.

Όπως πολλοί ίσως θυμούνται ανακάλυψα το φόρουμ όταν ήμουν δέκα (!!!) ετών και όσο φασαριόζικο μέλος κι αν ήμουν, ήταν η αγαπημένη μου ασχολία. Περίμενα πως και πως να γυρίσω σπίτι από το σχολίο να μπω στον κοιτώνα μου, να μιλήσω με κόσμο, να παίξω Κουίντιτς. Σε μία πραγματικά κατεστραμμένη παιδική ηλικία, ένα από τα λίγα πράγματα που με έκαναν να νιώθω ανέμελος ήταν το HarryWorld.

Αλλά και στα πιο μετά του χρόνια, όταν βαριόμουν στο σχολείο προσπαθούσα να σκεφτώ τι θα μπορούσα να γράψω για τη Μαγική Βιομηχανία ή πόσο χρόνο πρέπει να περάσω στο φόρουμ για να βγω έστω υποψήφιος Μάγος του Μήνα.

Λόγω του νεαρού της ηλικίας μου καθυστέρησα να συναντήσω παιδιά που ήδη είχα γνωριστεί και δεθεί. Ίσως και να έχασα πολλά, αλλά θυμάμαι μία από τις πρώτες μου συναντήσεις με την Imperio και την Hemione Black, όπου και ήταν και η πρώτη της Aurora Sinistra. Τις είχα δει από πριν και ντράπηκα να πάω, σκέφτηκα να γυρίσω σπίτι, αλλά ήθελα τόσο πολύ να γράψω κι εγώ στο "εντυπώσεις από τις συναντήσεις" που πήγα και έκατσα μαζί τους, ανεξάρτητα από το πόσο γλάστρα ήμουν.

Εννοείται πως η αγαπημένη μου συνάντηση ήταν αυτή με τον σύζυγό μου, John Dawlish. Είχαμε πει να βρεθούμε λίγο νωρίτερα να πάμε σε ένα μίτινγκ και εν τέλει κάτσαμε οι δυο μας. Κι αυτό το "οι δυό μας" υπήρχε για πολλά χρόνια. Δεν μπορούσε να υπάρξει ο ένας μέσα στο φόρουμ χωρίς τον άλλο.

Θυμάμαι να κάθομαι βράδια ατελείωτα να περιηγούμαι στο HarryWorld και να ελπίζω να μπει έστω ένα μέλος σχολιάσει κάνα τόπικ, να έχω λόγο να απαντάω κι εγώ. Θυμάμαι βράδια να κοιτάζω στη κιβωτό των στοχασμών και είτε να ζηλεύω που δεν ήμουν ενεργός κάποια περίοδο, είτε να αναπολώ περιόδους που πέρασαν.

Κάποτε ο Μέρλιν, στο καπ καπ, θυμάμαι να μου λέει "πωπω δεν μεγαλώνεις με τίποτα εσύ". Πρέπει να έχει περάσει μία δεκαετία από τότε και πλέον είμαι σίγουρος πως είναι η μεγαλύτερη αλήθεια που μου έχει πει ποτέ άνθρωπος. Ίσως το έλεγε για διαφορετικό λόγο, αλλά υφίσταται μέχρι και σήμερα. Και είμαι σίγουρος πως ισχύει και για τον ίδιο και ελπίζω για το μεγαλύτερος μέρος των ανθρώπων που πέρασαν από εδώ.

Μου λείπει να αγοράζω πράγματα από τη Γκρίνγκοτς μου για να μπορώ να δω και τους άλλους κοιτώνες ή να κερδίζω πόντους για τον κοιτώνα μου. Μου λείπει να μαθαίνω ταινίες, σειρές και βιβλία από τόπικ εδώ. Μου λείπει να έχω το HarryWorld ως διέξοδο.

Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα και να γράψω μέχρι μεθαύριο το πρωί και πάλι θα ήταν λίγα! Αλλά κάπου κάπου σε σκέφτομαι και κάπου κάπου θα ήθελα να σε βλέπω όπως παλιά.

<3

Ω ΜΩΡΕ ΜΩΡΕ ΓΛΥΚΟΥΛΙΝΑΚΙΙΙΙΙΙΙ

Ότι είμαι, είμαι.

Κατά βάθος μου έχεις λείψει

Αι ρε

@γεο123 ελα να τα πουμε δω

έλα μανίτσα