Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald

ΑΧΧΧΧ the hype is real και φοβαμαι οτι δεν θα μ αρεσει. ειμαι ενθουσιασμενη και προσπαθω να ειμαι θετικη. με ενοχλησε που ακουσα οτι ο νταμπλ δεν θα ειναι γκευ στις ταινιες αυτες

χωριζει με τον γκελλερτ, ο γκελλερτ καταφευγει σε εκδικητικο στρεακ για να του τραβηξει την προσοχη και αυτος στελνει εναν μαθητη του να τον αντιμετωπισει. #πλατωνικοςερωτας

Θα είναι γκέι αλλά δεν θα είναι αυτό το point της ταινίας.
Και εγώ κρατάω μικρό καλάθι μετά από τη πρώτη ταινία. Αλλά ας συμφωνήσουμε όλοι ότι η μουσική στο trailer του comic con ήταν μόνο goosebumps.

εμενα η πρωτη ταινια μου αρεσε πολυ παντως. δεν ξερω αν εννοεις αυτο, ή το αναποδο (οτι απογοητευτηκες απο την 1η)

Το δεύτερο. Δεν απογοητεύτηκα ακριβώς, αλλά και δεν αντεπεξέλθει κιόλας στις προσδοκίες μου.

νομίζω πως θα είναι η ταινία που θα στρώσει την πλοκή πιο κοντά σε αυτό που αγαπάμε. <3
Την περιμένω με αγωνία! Hogwarts again! <3

θελω να το δω αλλες 259 φορες και να αναλυσω το καθε δευτερολεπτο

Βάλανε τον Jamie πάλι ως Grindelwald . Η ωρίμανση του σε Ντεπ δεν λέει . Γενικά ο Ντεπ στη ταινία δεν λέει.
Ωστόσο, για άλλη μια φορά το fandom έδειξε πόσο τοξικό είναι. Είναι μια συγκεκριμένη μειοψηφία που χαρακτηρίζει ρατσιστική την επιλογή μιας Ασιάτισσας ως Ναγκίνι. Enough internet for today

γουατ; τι εγινε με την ασιατισσα ναγκινι; δεν καταλαβα πως ειναι ρατσιστικο.

ααασγδιχξψκ τζειμι ως νεαρος γκελλερτ <3 ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝ ΟΤΙ Η ΠΙΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΕΙ Ο ΝΤΑΜΠΛ ΕΙΝΑΙ..... *ντρουμ ντρουμ* Ο ΓΚΕΛΛΕΡΤ. να βλεπεις εναν ανθρωπο στον καθρεφτη του erised, που σου δειχνει τις πιο βαθιες σου επιθυμιες. ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝ ΓΑ ΜΩ ΤΟ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝ. οτι και να λενε οι σκηνοθετες για να μην ενοχλησουν τους δηθεν βαθια θρησκευομενους και ρεπουμπλικανους, εγω το παιρνω ως κανον επιβεβαιωση οτι ο Νταμπλ ειναι γκευ.


θελω να δω πως θα εξηγησουν την παρουσια του εζρα μιλλερ βτγ.

Βάστα γερά

Το ότι ο Νταμπλντορ είναι ομοφυλόφιλος και κάτι έπαιξε με τον Γκέλλερτ είναι confirmed εδώ και καμιά δεκαετία.

^τζιζαζ

ναι το ξερω. ΑΛΛΑ ειχαν πει οτι στις ταινιες μαγικα πλασματα, δεν θα ειναι γκευ.

Evie Frye έγραψε:Θα είναι γκέι αλλά δεν θα είναι αυτό το point της ταινίας.

Έχουν πει ότι δεν θα είναι explicitly gay. Τι ήθελες να έχει? Drag queen Dumbledore ή με μαγιό borat? Καρπούς που σπάνε? Συζήτηση σε φάση "I am Newt" "Hi Newt, I'm gay" ?

Στην τελική, δεν είναι ταινία για τον Νταμπλντορ. Είναι ταινία για τον Νιούτ.

ΜΑ. γκευ δεν σημαινει αυτο που λες. αλλα θα μπορουσαν να πουν εκει που λεει "i cant face him. it has to be you", να τον ρωτησει ο νιουτ "γιατι" και να απαντησει "because im still in love with him" και ο νιουτ να απαντησει "oh" και η συζητηση κλεινει εκει. αλλα να αναφερθει ρε γαμωτο

γκευ δεν σημαινει ντραγκ κουιν. δεν σπανε καρπους ολοι οι γκευ.

Δεν λες τέτοια πράγματα στον οποιοδήποτε. Καταρχάς, είναι αρχές 20ου αιώνα. Δεν ξέρουμε πόσο ανεκτικοί είναι οι μάγοι σε τέτοια θέματα. Δεύτερον, ο Νταμπλντορ προφανώς θα ήθελε να μείνει η σχέση τους κρυφή. Δεν βγαίνεις κάθε μέρα με τον σκοτεινότερο μάγο της εποχής. Και τρίτον, αν όντως "I am still in love with him", θα πήγαινε να τον αντιμετωπίσει μόνος του. Imagine the angst.

Το ξέρω. Αλλά από ό,τι φαίνεται, αν δεν έχει τέτοιους μέσα, η lgbt+ κοινότητα και μη δεν θα είναι ποτέ ικανοποιημένη.

κανεις λαθος, δεν απαιτει κατι τετοιο η lgbtq+ κοινοτητα.

υποτιθεται τον νιουτ τον εμπιστευοταν 100%
ή θα μπορουσε να το πει στον πινακα της αδερφης του. i dont know. δεν θα το γνωριζε κανενας ζωντανος, αλλα θα το ελεγε.

Καλησπέρα μάγισσες και μάγοι,

Είδα την ταινία την τρίτη στην avant premiere και ειμαι ΕΚΣΤΑΣΙΑΣΜΕΝΟΣ!

Το σενάριο είναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ! Δεν ξέρεις απο που σου'ρχεται. Έχω στην σκηνοθεσία κάποιες ενστασεις αλλα οκ. Είναι τοσο ωραία η πλοκή που το κάνω γαργάρα.

Δεν θέλω να σας πω παρα πολυ για να μην spoilαρω ωστόσο θέλω να μείνω σε κάποια σημεία.


Η Joan διευρύνει ουσιαστικά τον μαγικό κόσμο και μας τον παρουσιάζει με τέτοιο τρόπο που σε πείθει πως υπήρχε πάντα εκεί. Από τις πρώτες γραμμές του πρώτου βιβλίου του Πότερ.  Είναι αυθεντικός ο τρόπος της και την αγαπώ διπλά.

Ο Gellert του Τζονι Ντεπ είναι για μένα ο,τι καλυτερο είχε να δειξει τα τελευταια 10 χρονια υποκριτικά ο ηθοποιος. Δημαγωγος, σκοτεινα γοητευτικός, επιβλητικός και το κυριότερο αριστοκρατικός σε όλα του. Λες και βλέπεις τον Νταμπι κυλισμένο στις σκοτεινές τέχνες.

Ο Jude Law μου αρεσε πάρα πολυ. Εμφανιζει ενα Αλμπους νέο, ζωτικο, διχως την απολυτη σοφια που απεκτησε, με φοβους, με αληθεια, με ποιότητα.

Καταπληκτικός ο Newt του Redmayne.

Ολο το έργο παίζει με ζεύγη, με απίθανες παράλληλες πλοκές και σε κρατάει μέχρι το τελικό δευτερόλεπτο.
Η μεγάλη τελική μάχης είναι οτι καλυτερο έχω δει σε ταινία Πότερ. Ναι ναι, ξέρω πως σας ακουγεται μεγάλη κουβέντα αλλα βλέπουμε μάγια που δενέχουμε ξαναδει, μεγαλειώδες σκηνικό και απίθανη κορύφωση.


Τέλος να πω σχετικά με τη σεξουαλικότητα του Αλμπους πως είναι ξεκάθαρη στο θεατή εξυπηρετώντας την πλοκή και όχι αποπροσανατολίζοντας την. Δεν έχει καμια σχέση με το χαρακτήρα που έπλασε η Ροουλινγκ ατάκες τύπου "because im still in love with him". Είναι σαν να μην ξέρετε τι είναι ο Νταμπλντορ. Δεν βλέπουμε καθημερινή σαπουνόπερα αλλά μια ερωτική τραγωδία που θα ξετυλιχτεί όπως κατάλαβα αργά και εντυπωσιακά. Επίσης όπως πολύ σωστά είπε η Evie Fry μιλάμε για τη δεκαετία του 20-30 που τα πράγματα είναι ούτως η άλλως διαφορετικά.

Θα πορωθείτε ξανά με τον μαγικό κόσμο! <3

Η ταινία ήταν πραγματικά καλή. Αντίθετα με την πρώτη που έβαλε πολλά κοινωνικά θέματα στο καλάθι λόγω των ημερών, ασχολήθηκε κυρίως με αυτό που ξέρει καλά, τον κόσμο της μαγείας. Πλέον, διαφωνώ με την συνήθεια που επιβάλλει πως όλες οι ταινίες πρέπει να έχουν είτε έναν τραγικό ήρωα με κάποια ανίατη ασθένεια ή αναπηρία ή χτυπημένο από την μοίρα ώστε να χτυπήσουν και ένα Όσκαρ ή να έχουν ένα σαφές κοινωνικό μήνυμα. Εδώ βέβαια γίνεται ευθεία αναφορά στον ΒΠΠ αλλά χρησιμεύει ως υποσημείωση στην τακτική του Γκέλερτ.

Σεναριακά, υπήρξαν κάποια πράγματα που θα μπορούσαν να μαζετούν, έπεσαν πολλές ιδέες στο τραπέζι και θεωρήθηκε καλό να ενταχθούν όλες. Δεδομένου όμως ότι μιλάμε για πενταλογία και δεν έχουμε ακόμα πλήρη εικόνα, δεν ξέρουμε πως θα αξιοποιηθούν περαιτέρω. Άλλωστε, η Ρόουλινγκ έχοντας κλείσει με την κύρια επταλογία και έχοντας κτίσει έναν στέρεο μαγικό κόσμο με γερά θεμέλια, νομίζω πως αποφάσισε να "παίξει" λίγο με όλο αυτό, να τον διευρύνει κατά το δοκούν χωρίς να χρειάζεται να δίνει πάντα εξηγήσεις. Όπως και να το κάνουμε είναι δικό της δημιούργημα και το τέλος θα δείξει αν το εγχείρημα είναι επιτυχές, στο μέτρο τουλάχιστον που μπορούμε να κρίνουμε.

Σκηνοθετικά, έρχεται πιο κοντά με την original οκταλογία, με την πρώτη ταινία των Φανταστικών Πλασμάτων να χάνει λίγο στα σημεία. Το γενικότερο κλίμα είναι χαριποτερικότερο σίγουρα και αυτό προσθέτει στην αφήγηση. Τόσο σεναριακά όσο και σκηνοθετικά, υπάρχει η αίσθηση του "ανοίγω και κλείνω ένα κεφάλαιο", έχει περισσότερο την δομή ενός βιβλίου. Οι εναλλαγές στις τοποθεσίες μπορεί να μπλοκάρουν ενίοτε τον θεατή, αυτό λειτουργεί πάντα καλύτερα σε ένα βιβλίο παρά σε μία ταινία αλλά καθώς περνά η ώρα, ο θεατής το συνηθίζει. Το απόσπασμα με το Χόγκουαρτς νομίζω ότι είναι πραγματικά ανάσα οξυγόνου μετά από μεγάλη βουτιά.

Ο Ντεπ ως Γκέλερτ κερδίζει και κρατάει όλη την ταινία. Αν και τον φοβόμουν αρχικά, τελικά είναι αυτός που συγκεφαλαιώνει όλη την αφήγηση. Είναι σίγουρα απειλιτικότερος του Λόρδου Βόλντερμορτ (όπως παρουσιάστηκε στις ταινίες) γιατί κατορθώνει να κρύψει το τέρας κάτω από αγαθές προθέσεις και την ψευδαίσθηση της επιλογής που δεν είναι τίποτε άλλο από το φασιστικό αξίωμα "Ή μαζί μου ή εναντίον μου". Μεγάλο σκηνοθετικό ατού. Η σκηνή στο νεκροταφείο (ας μην παραβλέψουμε την σύνδεση με την επταλογία και την επιλογή της Ρόουλινγκ να βάζει τα κρισιμότερα στοιχεία της αφήγησης σε ένα νεκροταφείο, ο θάνατος είναι ένα θέμα που επανέρχεται πάντα αντιστικτικά και φωτίζει πολλές φορές τις προθέσεις της) είναι πραγματικά εξαιρετική κυρίως χάρη στην ψευδεπίγραφη ηρεμία του Γκέλερτ. Συμβολικά, το ξόρκι της φωτιάς είναι αυτό που έκανε μερικές σκηνές πριν. Έθεσε τους μάγους σε κρίση, ανάβοντας νέα πυρά μαγισσών. Όλα θα καούν επειδή το αποφάσισε.

Ο Λο ως Ντάμπλντορ είναι κάτι άλλο από αυτό που έχουμε συνηθίσει. Εξωτερικά, δεν έχει να κάνει σε τίποτα με έναν εκκεντρικό μάγο με χρυσοπόρφυρους μανδύες και μεγάλες γενειάδες, όμως μιλάμε για έναν νεαρότερο Άλμπους. Υποκριτικά, ο Λο δημιουργεί έναν χαρακτήρα που κινείται σε ένα δίπολο σκότους και φωτός. Η αποστολή από την μία, ο καθρέπτης του Έριζεντ απο την άλλη. Και αν εμείς ξέρουμε την έκβαση, ο Λο το χτίζει κομμάτι κομμάτι. Μικρή σημείωση για το ξόρκι ομίχλης που κάνει στην αρχή και πως αυτό είναι μια ευθεία αναφορά για τον χαρακτήρα που γνωρίσαμε αργότερα. Μυστικά και ενοχές. Ο κρυψίνους και μυστικοπαθής Ντάμπλντορ που έχει επιλέξει το πως θα διάγει τον βίο του πλέον.

Εξαιρετική η Σούντολ ως Κουΐνι σε έναν πραγματικά τραγικό ρόλο. Δεν γνωρίζω αν θα εξελιχθεί σε έναν νέο Σέβερους, νομίζω ότι θα ήταν και άδικο να το περιμένουμε, αλλά η σκηνή που γίνεται μέλος της συμμορίας του Γκέλερτ είναι απλώς σπαραξικάρδια γιατί είναι τόσο αγνή η πρόθεσή της όσο εωσφορικό θα είναι το αποτέλεσμα. Θα πρέπει να σκοτώσει το καλύτερο κομμάτι του εαυτού της γιατί απλά δεν αντέχει να μην αγαπά τον Τζέικομπ. Θα δούμε την εξέλιξη.

Milady D' Hiver έγραψε:ΑΧΧΧΧ the hype is real και φοβαμαι οτι δεν θα μ αρεσει. ειμαι ενθουσιασμενη και προσπαθω να ειμαι θετικη. με ενοχλησε που ακουσα οτι ο νταμπλ δεν θα ειναι γκευ στις ταινιες αυτες
χωριζει με τον γκελλερτ, ο γκελλερτ καταφευγει σε εκδικητικο στρεακ για να του τραβηξει την προσοχη και αυτος στελνει εναν μαθητη του να τον αντιμετωπισει. #πλατωνικοςερωτας

ααασγδιχξψκ τζειμι ως νεαρος γκελλερτ <3 ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝ ΟΤΙ Η ΠΙΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΕΙ Ο ΝΤΑΜΠΛ ΕΙΝΑΙ..... *ντρουμ ντρουμ* Ο ΓΚΕΛΛΕΡΤ. να βλεπεις εναν ανθρωπο στον καθρεφτη του erised, που σου δειχνει τις πιο βαθιες σου επιθυμιες. ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝ ΓΑ ΜΩ ΤΟ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝ. οτι και να λενε οι σκηνοθετες για να μην ενοχλησουν τους δηθεν βαθια θρησκευομενους και ρεπουμπλικανους, εγω το παιρνω ως κανον επιβεβαιωση οτι ο Νταμπλ ειναι γκευ.

Πραγματικά, δεν ξέρω από που να πρωτοδιαφωνήσω με όλο αυτό. Αρχικά, στην ταινία, είναι πασιφανές ότι ο Ντάμπλντορ παρουσιάζεται ως ερωτευμένος με τον Γκέλερτ. Οι Κασσάνδρες έπεσαν έξω πάνω στην υπερβολική σπουδή τους να κατευθύνουν το κοινό επειδή είναι της μόδας κάθε τι που αφορά κάτι τέτοιο. Το ξεκαθαρίσαμε αυτό. Στην συνέχεια, δεν είναι και το πιο κρίσιμο στοιχείο της προσωπικότητας του Ντάμπλντορ ότι είναι ομοφυλόφιλος, είναι απλά αυτό. Ο Ντάμπλντορ δεν χρειάστηκε ποτέ τέτοιες αναφορές για να γίνει κυρίαρχος ήρωας στα βιβλία ή στις ταινίες ή να αποκτήσει απλά ενδιαφέρον ή κοινό. Άμα τη εμφανίσει, μας κέρδισε όλους και γι' αυτό, στην κύρια επταλογία δεν γίνεται καμία αναφορά. Πραγματικά, δεν με ενδιαφέρει ΚΑΘΟΛΟΥ τι λέει ή τι δεν λέει το κάθε fandom και τι θέλει να δει ή όχι. Με ενδιαφέρει μόνο τι έχει να πει η συγγραφέας επ' αυτού. Η ταινία έχει να κάνει με κάτι συκεκριμένο, όχι με τα γκομενικά του Ντάμπλντορ γιατί δεν είναι μιά ταινία για τον Ντάμπλντορ αλλά για άλλους χίλιους δώδεκα. Όπως θα δείξουν και για τους άλλους, ας δείξουν και γι΄αυτόν, όχι όμως να κολλήσουμε σαν το στρείδι πάνω στον βράχο.
Επίσης, όσοι ξέρουμε καλά την επταλογία, ξέρουμε ότι ο Ντάμπλντορ πάντα είχε αυτήν την τάση, να στέλνει τους άλλους να κάνουν την δουλειά που τους αναλογεί. Από τον Χάρι μέχρι τους Ντάρσλι, ο Ντάμπλντορ ακολουθεί την ίδια ακριβώς τακτική πάνω σε αυτό το ζήτημα. Δεν έχει καμία σχέση το ότι είναι ερωτευμένος με τον Γκέλερτ και το ότι δεν θέλει να αναμετρηθεί με τον μεγάλο του έρωτα. Φοβόταν πάντα ότι ο Γκέλερτ θα τον ενοχοποιήσει για τον θάνατο της αδελφής του, φοβόταν ότι ο Γκέλερτ ήξερε αυτό που δεν μπορούσε να παραδεχθεί.
Τελειώνοντας, μιλάμε για 1940; 1950; Υπάρχει κάτι που δεν ξέρω και που υποχρέωνε ότι όποιος ήταν ομοφυλόφιλος, έπρεπε να κάνει το διαπασώνιους και να το πει παντού; Ή θα ήταν λογικότερο, να πει στον Νιουτ ότι δεν θέλω να αναμετρηθώ με τον Γκέλερτ γιατί έχουμε παρελθόν και στέλνω εσένα; Και δεν είναι θέμα καν εποχής. Είναι θέμα για το αν γουστάρεις να το πεις. Και το όλο ζήτημα τελειώνει εδώ! Όποιος θέλει να κάνει προβολή των θέλω του σε ταινία, ας γυρίσει μιά δική του, ελεύθερα. Το να επιβάλλουμε ετσιθελικά αυτό που ευαγγελίζεται η εποχή χωρίς να λαμβανουμε υπόψιν μας ότι είμαστε διαφορετικοί σαν χαρακτήρες οπότε ενεργούμε και διαφορετικά, είναι μια ομογενοποίηση με την οποία διαφωνώ σε επίπεδο αρχών.

Η ταινία ήταν όλα τα λεφτά και μα έχει αφήσει με ένα εξαιρετικό WTF.

Αυτά άντε τώρα να περιμένεις το 2020...

Μόλις την είδα και εγώ.
Την περίμενα καλύτερη από την πρώτη και δεν απογοητεύτηκα. Ωστόσο, είχε μπόλικα θεματάκια.

Θα ξεκινήσω από τα αρνητικά της ταινίας.
Όπως είπε και ο Θάνος, είχαν πολλές ιδέες και λίγο πολύ τις έβαλαν όλες μέσα, δημιουργώντας μια σαλάτα από Easter eggs και guest star χαρακτήρες, όπως την φιλοσοφική λίθο και τον Νίκολας Φλαμέλ και το δεντρο των Λεστρέιντζ. Μην αναφερθώ στην ΜακΓκόναγκαλ...
Άλλο ένα πράγμα που με ενόχλησε ήταν το πως εξέλιξαν τα ξόρκια. Δεν υπάρχουν όρια στις δυνατότητες τους και χωρίς να υπάρχουν counter spells, κάνοντας τα κουραστικά. Παράδειγμα είναι η μάχη και καλά στο νεκροταφείο ή ειδικότερα το υπόγειο (?) στο σπίτι του Νιουτ. Op, please nerf.
Μετά είναι η πλοκή. Γύρω από τι είναι? Τα φανταστικά πλάσματα ή τον Γκρίντελβαντ? Και τα γυρίζουν όλα όπως θέλουν, χωρίς απαραίτητα να συνδέονται. Εσύ θα είσαι Λεστρέιντζ. Εσύ θα είσαι αδερφός/αδερφή αυτουνού του χαρακτήρα γιατί σε πληρώσαμε και πρέπει να κάνεις κάτι. Εσύ θα είσαι [το επώνυμο του Κρέντενς] because why not.
Τιμητική αναφορά έχει η πράσινη οθόνη που είναι χειρότερη από ότι ήταν 10 χρόνια πριν (βλέπε τελευταίο σκηνή στη γέφυρα του Χόγκουαρτς).

Στα καλά νέα της ημέρας, η ατμόσφαιρα είναι πιο κοντά σε αυτή που είχε δημιουργήσει ο Yates από τη 5η και μετά (το ανέφερε ήδη κάποιος αυτό? Ναι, όχι?).
Το soundtrack...αχ αυτό το soundtrack. Πολύ πολύ καλό. Μου θυμίζει τα παλιά τα καλά τα χρόνια με τον Βόλντεμορτ.
Υπάρχουν, βέβαια, και οι tear dropping στιγμές και μια από αυτές είναι αυτή με το Χόγκουαρτς. Πραγματικά, θα προτιμούσα μια ταινία η σειρά με τη ζωή στο κάστρο (still waiting for the Marauders movie).
Είδαμε το Μπρίτεϊν, είδαμε το Αμέρικα, ετοιμαστείτε για hon hon baguette. Μεταφερθήκαμε στη μαγική κοινότητα της Γαλλίας και το υπουργείο τους. Ωραίο το υπουργείο δεν λέω, αλλά του έλειπε αυτό το μαγικό vintage και έμοιαζε με θάλαμο αναμονής συνδυασμένο με σταθμό τρένου. Δεν πειράζει. Ελπίζω στην επόμενη ταινία να μας πάνε σε κάποια άλλη χώρα, ίσως πιο εξωτική
Τα εφέ εντυπωσιακά. Ίσως too much κάποιες φορές.

Μέχρι στιγμής δεν έχω καταφέρει να δεθώ με κάποιον χαρακτήρα. Όλοι μου είναι αδιάφοροι, ίσως εκτός από την Τίνα Ο Τζουντ ήταν ο Τζουντ. Ο Ντεπ εξίσου αδιάφορος .

Γενικά, καλή ταινία αλλά όχι τίποτα ιδιαίτερη που να την κάνει μια worthy prequel sequel.

Μου φάνηκε, αλλά μπορεί να είναι και ιδέα μου ότι έγιναν πάρα πολλές αναφορές σε "Έλληνες" μάγους. Αυτό να ζήσουμε και τι στον κόσμο πρεμιέρα στην Αθήνα...

Βλέπω ότι άρεσε σε όλους σας μέχρι στιγμής και λυπάμαι που θα πω εγώ πρώτη αρνητικά λόγια.

Αρχικά, πολύ ωραία επιλογή του Τζουντ Λο σαν Ντάμπλντορ όπως και των περισσότερων νέων χαρακτήρων πλην του Ντεπ. Το πρόβλημα μου δεν είναι τόσο μαζί του όσο με τις αποφάσεις της σεναριογράφου και της ίδιας της παραγωγής για τον χαρακτήρα. Ήταν πολύ βαρετός τόσο οπτικά όσο και σεναριακά. Ο χαρακτήρας δεν μου έβγαζε αυτή την ηγετική παρουσία που θα έπρεπε να είχε κανονικά.

Άλλοι χαρακτήρες όπως η Λήτα και ο Θησέας, φάνηκε ότι είχαν κάτι να δώσουν αλλά χαραμίστηκαν. Η Λήτα ειδικά, μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα αλλά στο τέλος αυτό που μας έδωσε ήταν μια "συγκινητική" θυσία, και πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Γιατί την μισούσαν όλοι; Γιατί ήταν με τον Θησέα όταν ξεκάθαρα ήθελε τον Νιουτ; Γιατί οι μάγοι να ταξιδεύουν με πλοία με κίνδυνο να πνιγούν; Γιατί τόσο exposition;

Ο Φλαμέλ με την Ναγκίνι ήταν διακοσμητικοί στην ταινία, ελπίζω να κάνουν περισσότερα στις επόμενες.

Για το τουιστ στο τέλος δεν θα πω πολλά. Είναι προφανές ότι το σκαρφίστηκαν για το πλοτ αυτών των ταινίων και εννοείται ότι δεν το είχε σκεφτεί η Ρόουλινγκ ενώ έγραφε τα βιβλία, όπως φυσικά και με την Ναγκίνι.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα μου με την ταινία δεν είναι οι προσθήκες χαρακτήρων που δεν θα έπρεπε να ζουν τότε, ούτε τα πλοτ τουιστ που πάνε αντίθετα στο canon. Αυτά θα μπορούσαν να τα κάνω στην άκρη αν η ταινία με διασκέδαζε, αλλά δεν το έκανε. Δεν ήταν κακή ταινία αλλά ήταν πολύ βαρετή.

sofiafg έγραψε:
[...]Ο χαρακτήρας δεν μου έβγαζε αυτή την ηγετική παρουσία που θα έπρεπε να είχε κανονικά.

[...]Γιατί οι μάγοι να ταξιδεύουν με πλοία με κίνδυνο να πνιγούν;

Έχουμε ακόμα 3 ταινίες για να δούμε το character development. Αν αυτό υπάρξει βέβαια...

Το πλοίο την είδε Τιτανικός Και για να απαντήσω στην ερώτησή σου, υποθέτω για να μην τους εντοπίσει ο Λεστρέιντζ. Διακτινισμός μέχρι την άλλη άκρη του Ατλαντικού δεν λέει (εκτός αν αποφασίσει να αλλάξει γνώμη η Ρόουλινγκ), η πύλη εντοπίζεται, να κουβαλάς τα παιδιά με σκουπόξυλα πάλι δεν...

Ίσως ο πιο ταιριαστός τίτλος που πήρε το μάτι μου σε κριτική ταινίας είναι πως το The Crimes of Grindelwald είναι για το Wizarding World ό,τι είναι το The Attack of the Clones για το Star Wars. Θα δείξει τώρα το 2020. Πάντως, εκτός από εδώ μέσα, δεν είναι ενθουσιασμένος ο κόσμος και δεν είχε και καλές πωλήσεις.

Δεν ξέρω αν έχει καλές πωλήσεις, ξέρω ότι εδώ κάνει τρελά νούμερα. Τώρα όσο για τα προηγούμενα σχόλια έχω να πω τα εξής...
Ο Γκρίντεβαλντ δεν μπορεί να έχει αυτό το ηγετικό που είχε ο Βόλντι μιας και τώρα ξεκινάει... Ο Βόλντι κατά την διάρκεια τος 2ου μαγικού πολέμου, έχει ήδη έτοιμο τον στρατό του, τους οπαδούς του και δεν ξεκινάει από το μηδέν.
Ο Γκρίντεβαλντ απλά με την τελευταία σκηνή ξεκινά να μαζεύει τριγύρω του το στρατό του και ετοιμάζει την επίθεσή του... Ας περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει παρακάτω.
Το τι  γίνετε με τους νέους χαρακτήρες.... οκ θα δούμε.
Για το πλοίο συμφωνώ με την προλαλήσασα.

Δεν μ' άρεσε καθόλου, δεν ξέρω από που να την πιάσω Διάβασα και το βιβλίο/σενάριο μήπως βγάλω άκρη και τα 'μπλεξα χειρότερα.

Πολύ πολύ κακό σενάριο. Αφήνουν την Rowling να γράφει επειδή είναι η Rowling και δεν λέει κανείς κουβέντα. Η δομή της ταινίας ήταν παράξενη, έμοιαζε σαν να είχε τρεις πρώτες πράξεις και μετά τέλειωσε, επί 2 ώρες απλά άρχιζε. Η ιστορία με τους Lestrange θα έπρεπε να έχει κοπεί από το πρώτο draft, η κατάληξη με τον Τιτανικό και την αλλαγή των μωρών με έκανε να ντρέπομαι που καθόμουν και το 'βλεπα. Η Nagini δεν ξέρω γιατί υπήρχε όπως υπήρχε, έγινε ολόκληρο νταβαντούρι για τη μορφή της και αν ισχύει ότι έτσι ήταν προορισμένη εξ' αρχής και τελικά στην ταινία είχε 2 ατάκες και έξω απ' την πόρτα.
Θεωρώ αδικαιολόγητα τα λάθη που έχουν σχέση με το timeline και τη χρήση των μαγικών αντικειμένων. Δεν υπήρχε κανένας λόγος η καθηγήτρια που εμφανίστηκε για 3 δευτερόλεπτα σε ένα flashback να είναι η McGonagall γιατί ήταν αγέννητη. Η ταινία διαδραματίζεται το 1927, το flashback είναι μια γεμάτη δεκαετία πιο πίσω και η McGonagall σύμφωνα με την ίδια τη Rowling γεννήθηκε το 1935, ο μόνος λόγος που υπήρχε είναι για να μισοξυπνήσει ο θεατής στην αίθουσα και να πει "α, την ξέρω αυτή". Και ο Dumbledore χρησιμοποιεί λάνθασμένα τον καθρέφτη του Έριζεντ για να βλέπει μνήμες, ενώ θα μπορούσε να έχει την κιβωτό των στοχασμών (που αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης της), ή ένα καινούριο μαραφέτι ή να μην συνδέσει καν μνήμη με αντικείμενο και να μας την δείξει κατευθείαν σε flashback.
Οι σκηνές στο Hogwarts ήταν μια εκβιαστική επίκληση στο συναίσθημα, σε πήγαινε από σκηνή σε σκηνή φωνάζοντας στ' αυτί σου "Με θυμάσαι ρε π..." σαν τον Γαρδέλη στα Τσακάλια. Μου θύμισε το κάκιστο σενάριο του Cursed Child που είχε 200 σκηνοθετικές οδηγίες για το που θα μπει το παλιό soundtrack και σε παίρναγε γαλατάδικο απ' όλα τα μέρη που είχαν συναισθηματική φόρτιση στα βιβλία.
Η ταινία ονομάζεται "Τα εγκλήματα του Grindelwald" αλλά μόνο μ' αυτά δεν καταπιάνεται. Έχουμε το αχρείαστο θα-τα-φτιάξουν-δεν-θα-τα-φτιάξουν μεταξύ Newt & Tina, την μεταστροφή της Queenie, τον Credence που για κάποιο λόγο ψάχνει τη μάνα του λες και δεν καίγεται ο κόσμος, το πλήρες οικογενειακό ιστορικό 2 μέχρι τώρα ανύπαρκτων Lestrange που κανείς δεν ζήτησε, τον Nicholas Flamel ως comic relief, σκηνές δράσεις για να πάρουν/κλέψουν το χ αντικείμενο και φυσικά διάφορα μαγικά πλάσματα ατάκτως ερριμμένα αλλά όχι το παρελθόν και τα εγκλήματα του Grindelwald. Πιστεύω ότι μέσα απ' αυτό το χαμό θα μπορούσε να βγει ένα καλό σενάριο αν υπήρχε ένας κανονικός σεναριογράφος που θα έβαζε τάξη σ΄αυτά που γράφει η Rowling.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχω με την ταινία είναι η επιλογή του Newt Scamander και των πλασμάτων του ως πρωταγωνιστή. Οι ταινίες δεν θα έπρεπε να ονομάζονται "Φανταστικά Πλάσματα" γιατί είναι το λιγότερο σημαντικό πράγμα σε όλη την πλοκή, ο λόγος ύπαρξης τους είναι να δείξουν την εποχή του Grindelwald και τη νίκη του Dumbledore και τα διάφορα τερατίνια γύρω γύρω κάνουν πολύ άσχημη αντίθεση. Είμαστε στην δεύτερη ταινία και ακόμα δεν έχουν βρει ένα τρόπο να τα εντάξουν σωστά στην ιστορία χωρίς να χρειάζεται να τραβάνε χειρόφρενο στην πλοκή για να δείξουν το χορό του μαγικού ρινόκερου ή δεν ξέρω τι άλλο για να δικαιολογήσουν τον τίτλο. Πχ. στη συγκέντρωση οπαδών του Grindelwald, προσπερνώντας το σημείο που βλέπουν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο μέσα από ένα μαγικό κρανιοναργιλέ, έχουμε έναν μανιακό να μιλάει με ρητορική Χίτλερ και η κάμερα ακολουθεί το νιφλεράκι που τρέχει να πιάσει το χρυσό κολιέ. Βάλε και μουσική απ' το Benny Hill από πίσω.

Τέλος, τι μου άρεσε: Ο Jude Law ως Dumbledore & η Darth Queenie. Μπορεί η μεταστροφή της να μην δικαιολογήθηκε σωστά μέσα από την ταινία αλλά είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε έναν καλό χαρακτήρα να πείθεται από τους κακούς και πιστεύω ότι έχει ενδιαφέρον.

Δε μάρεσε. Δεν ήξερε τι ήθελε να πει αυτή η ταινία και αυτό φαινόταν. Βέβαια όταν προσπαθείς να κάνεις capitalize ένα βιβλιαράκι δεν ξέρω και γω πόσο λίγων σελιδών και να το κάνεις τρείς δίωρες ταινίες, αυτά έχουμε. Θα μου πεις δεν το δαμε αυτό και με το χόμπιτ; Ναι, αλλά τουλάχιστον δεν ήταν τόσο εμφανές. Από που κι ως που χωράει το θέμα Γκρίντελβαλντ σε μια ταινία για μαγικά πλάσματα; Έστω, ήθελες να γράψεις για αυτόν. Ε γράψε για αυτόν μόνο. Βγες στα κανάλια και πες θα γράψουμε για τον Γκρίντελβαλντ, δεν είναι ότι δεν θα το βλέπαμε αν δεν ήταν βασισμένο σε βιβλίο της Ρόουλινγκ.
Γενικά καμμία δομή, κανένα κέντρο ιστορίας. Κάπου κάπου αναρωτιέμαι μήπως και η ίδια η Ρόουλινγκ δεν τα ξερε τα εγκλήματα του Γκρίντελβαλντ και δεν ήξερε πως να τα μπαλώσει στην ταινία, αφού σίγουρα, σίγουρα ο πρωταγωνιστής μας και κάτι άλλη φλώροι δεν θα την έβγαζαν καθαρή σε encounter μαζί του.

Παρόλα αυτά, στα θετικά θα βάλω το καστ που μου άρεσε σαν επιλογή παρά την κοινή παραδοχή, αν και ο Ντεπ δε με τρέλανε. Βάλτε κάποιον αβανταδόρο για τον κακό, κάντε τον και αλμπίνο μπισόνεν να γουστάρουμε. nah