Πόσο μέσο όρο βγάλατε;

@RtVaVa έγραψε:
Νομίζω πως η κλίμακα με άριστα το 10 καλά κάνει που ισχύει στο πανεπιστήμιο, μου φαίνεται πιο λογική.

Ισχύει, αν και στην πρώτη εξεταστική συνήθως σου κακοφαίνεται το 7 (ή 8) εκεί που είχες συνηθίσει στα 18-19...

Aυτό που λες είναι άλλο, εξαρτάται πώς βαθμολογουν οι καθηγητές και πόσο αυστηροί είναι (εγώ πάλι "εύκολα" δεκαράκια ένιωσα πως πήρα). Γενικά πάντως ίσως μαθαίνουμε ότι και το 5 είναι αποδεκτό, ενώ αν αντιστοίχως σε σχολικό μάθημα παίρναμε 10 δεν ήταν το ίδιο.

^Γιατί, που είναι το περίεργο?? 

Alicia Spinnet έγραψε:^Δεν ξέρω ίσως να έλεγα "δεν διάβασα τίποτα" "δεν διάβασα ιδιαίτερα" και εγώ όταν πήγαινα γυμνάσιο και έβγαζα 19+ αλλά πραγματικά πιστεύω ότι δεν ισχύει.  

Για παράδειγμα, για να γράψεις ιστορία είκοσι, πρέπει να βγάζεις όλη την ύλη ή τουλάχιστον το 80% και παραπάνω κι αν είσαι τυχερός και δεν πέσουν πολλά από το 20% που δεν έχεις διαβάσει. Και το 80% της ύλης δεν το βγάζεις με "δεν διάβασα ιδιαίτερα". Τουλάχιστον εγώ και όσοι ξέρω, που έβγαζαν και βγάζουν τέτοιος βαθμούς, έπρεπε να κάτσουμε να διαβάσουμε έστω κ λίγο. Το ίδιο και στα Αρχαία, και σε όλα σχεδόν τα μαθήματα.

Ίσως να είχες(δηλαδή σίγουρα είχες) καλούς βαθμούς όλο τον χρόνο και σε έσωσαν στις εξετάσεις, αλλά αυτό σημαίνει ότι διάβαζες όλο τον χρόνο ή έστω όταν γράφατε διαγωνίσματα. Δηλαδή για περίπου δύο τρίμηνα. Ε δεν γίνεται, κάποια στιγμή κάτι θα διάβασες.  

Κι εγώ σχεδόν 20 έβγαζα στο Γυμνάσιο και δεν μπορώ να πω ότι σκοτωνόμουν στο διάβασμα, ούτε φροντιστήρια έκανα. Αλλά διάβαζα κάποιες ώρες για κάθε μάθημα(εκτός από αγγλικά, λογοτεχνία κτλ.) και να καταφέρω να γράψω.

Απλά πιστεύω ότι κάτι τέτοιες δηλώσεις, κάνουν άτομα που δεν διαβάζουν ιδιαίτερα και δεν βγάζουν σχεδόν 20 αλλά 15-16 να νιώθουν βλάκες.  

Μπράβο σου που έβγαλες τόσο ειδικά αν δεν σκοτώθηκες στο διάβασμα και είχες ελεύθερο χρόνο και προσωπική ζωή αλλά πιστεύω ότι δεν ισχύει το "δε διάβασα ποτέ ιδιαίτερα". Προσωπική μου άποψη, μπορεί να κάνω κ λάθος. 

Για να λέμε την αλήθεια, στο γυμνάσιο που πήγαινα γνώρισα άτομα που έβγαζαν 20ρια και 19ρια χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια...
Εε περιττό να πω ότι τώρα στο λύκειο αυτοί οι γνωστοί "άγνωστοι" του σχολείου μόλις που έβγαλαν έναν βαθμό κοντά στο 18(οι περισσότεροι κάτω από αυτό), και μιλάμε για παιδιά που πήγαιναν ένα σωρό φροντηστήρια!!
Εντυπωσιακός ο βαθμός του γυμνασίου, αλλά δεν μετράει(ίσως δυστυχώς για τους περισσότερους)....Αν έχετε πρόσβαση σε εφημερίδα που αναφέρει τους αριστούχους στο γυμνασίο θα δείτε τσούρμο τα 20ρια(4 και 5 και 6 με 20)....Στο λύκειο(και ειδικά από αυτήν την χρονιά)δεν πρόκειται να εμφανιστούν τέτοιοι βαθμοί σαν το τσουβάλι(ο μεγαλύτερος βαθμός στο σχολείο μου ήταν 19,7)...

Εγώ από την άλλην έχω να καμαρώνω, ότι στο Γυμνάσιο ήμουν μέτριος μαθητής(16-17, άντε κανά 18)από την Ά τάξη(και στο δημοτικό ακόμη), αλλά από την ΄Γ τάξη το πήρα απόφαση να σταματήσει αυτό(να μην παίρνω αριστείο)και με διάβασμα μόνος μου(χωρίς φροντηστήρια)έβγαλα 19 καθαρό(που αξίζει πρισσότερο από το 20 αυτού που είχε όλου του κόσμου τα βοηθήματα, φροντηστήρια, γονείς πάνω από το κεφ'αλι του κλπ κλπ)...Και στο λυκείο διατήρησα τον ίδιον βαθμό(και μεγαλύτερο κιόλας, στα τεράμηνα έβγαλα 19,4 και 19,8)χωρίς φροντηστήρια....Είναι απίστευτη η λογική των Ελλήνων να πληρώνουν φροντηστήρια για να βγάζει το παιδί τους άριστους βαθμούς, όταν τα φροντηστήρια είναι άχρηστα από μόνα τους(αν ο μαθητής δεν διαβάζει και λίγο)...Δυστυχώς όμως δεν μπορώ να γνωρίζω για το τι συμβαίνει σε μεγαλύτερες τάξεις και στο πανεπιστήμιο.....

^ διαφωνω καθετα. Τα φροντηστηρια δεν ειναι αχρηστα ισα ισα που βοηθανε κι ολας. Και ελεος εχεις την εντυπωση πως οι γονεις στελνουν τα παιδια τους φροντηστηρια για να γινουν αριστουχοι; κανεις λαθος. Εμεις ειχαμε εναν μαθηματικο στο γυμνασιο ο οποιος ηταν ρατσιστης προς τα κοριτσια, δηλαδη ελεγε α εισαι κοριτσι κατω απο 18 ενω στα αγορια εβαζε καλους. Και ολη την ωρα μιλαγε για το ποδοσφαιρο. Πως περιμενεις να μαθουμε μαθηματικα ετσι; να που χρειαζονται τα φροντηστηρια.
Και οσο για τους βαθμους του γυμνασιου που κατα τη γνωμη σου δε μετρανε για το μαθητη που εχει δουλεψει σκληρα για να το βγαλει μετρανε. Εγω ακομα θυμαμαι στην πρωτη γυμνασιου που περασα την ταξη με 19,12 και στις εξετασεις ειχα γραψει δυο 19 και ολα τα αλλα 20 ποσο χαρηκα που πηρα τετοιο βαθμο ακομα κι αν δε μετραει.Γιατι μετραει για μενα και δειχνει τον κοπο και χρονο που εριξα εκει. Επισης αναφερω την πρωτη γυμν επειδη τοτε ηταν η πρωτη φορα που εγραψα

Katherine Black έγραψε:^ διαφωνω καθετα. Τα φροντηστηρια δεν ειναι αχρηστα ισα ισα που βοηθανε κι ολας. Και ελεος εχεις την εντυπωση πως οι γονεις στελνουν τα παιδια τους φροντηστηρια για να γινουν αριστουχοι; κανεις λαθος. Εμεις ειχαμε εναν μαθηματικο στο γυμνασιο ο οποιος ηταν ρατσιστης προς τα κοριτσια, δηλαδη ελεγε α εισαι κοριτσι κατω απο 18 ενω στα αγορια εβαζε καλους. Και ολη την ωρα μιλαγε για το ποδοσφαιρο. Πως περιμενεις να μαθουμε μαθηματικα ετσι; να που χρειαζονται τα φροντηστηρια.
Και οσο για τους βαθμους του γυμνασιου που κατα τη γνωμη σου δε μετρανε για το μαθητη που εχει δουλεψει σκληρα για να το βγαλει μετρανε. Εγω ακομα θυμαμαι στην πρωτη γυμνασιου που περασα την ταξη με 19,12 και στις εξετασεις ειχα γραψει δυο 19 και ολα τα αλλα 20 ποσο χαρηκα που πηρα τετοιο βαθμο ακομα κι αν δε μετραει.Γιατι μετραει για μενα και δειχνει τον κοπο και χρονο που εριξα εκει. Επισης αναφερω την πρωτη  γυμν επειδη τοτε ηταν η πρωτη φορα που εγραψα

1ον)Είπα τα φροντηστήρια είναι άχρηστα όταν ο μαθητής δεν διαβάζει από μόνος του...Γνώρισα παιδιά που πήγαιναν ένα σωρό φροντηστήρια και όμως ήταν κοντά στην βάση(12ρια και 13ρια με το ζόρι), έσκιζαν τα βιβλία τους, και γενικά είχαν την κάσσική αντίληψη ότι ¨"πάμε φροντηστήριο και από εκεί όλα λύθηκαν, δεν χρειάζεται να ξαναδιαβάσουμε..."...Βοηθάει εδώ το φροντηστήριο?? Αυτό ακριβώς είπα στο post μου, κατά τα άλλα εννοείται πως πρέπει ένας καλός μαθητής να παει σε φροντηστήριο(σε μεγάλες τάξεις κυρίως)για να διατηρήσει τον βαθμό του(φαντάσου αν δεν πήγαινε ο μαθητής φροντηστήριο τι άσχετος που θα ήταν από ξένες γλώσσες)....
2ον)Ότι υπάρχουν κακοί καθηγητές, υπάρχουν...Σε αυτό φταίει ένα άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα σε μία χώρα που ούτε ενδιαφέρεται για την παιδεία της....Αν έβλεπες το πως είναι τα σχολεία στο εξωτερικό θα πάθαινες την πλάκα σου...Ούτε απουσιολόγια υπάρχουν εκεί(αν κάνεις κοπάνα μπορείς κάλλιστα να αποβληθείς οριστικά), ούτε φροντηστήρια, αίθουσες για πειράματα σε φυσική και χημεία(όπου ΓΙΝΟΝΤΑΙ πειράματα σε ΚΑΘΕ μάθημα) κλπ κλπ....Γνωστά αυτά, τα ευκόλως εννούμενα παραλείπονται!
3ον)Εχμμ, αφού λες ότι τα φροντηστήρια δεν χρησιμεύουν για αριστεία(που όλους όσους γνώρισα στο γυμνάσιο και πήγαιναν φροντηστήριο ήταν άριστοι-μετά άλλαξε ο ζυγός)τότε πώς να γίνει κάποιος αριστούχος με δικές του δυνάμεις? Με λίγα λόγια, καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα, απλώς αναφέρεις(και δεν διαφωνώ)ότι τα φροντηστήρια μπορούν να βοηθίσουν σε περίπτωση που υπάρχει κακός καθηγητής...Αλλά μέχρις εκεί, μετά είναι και μερίδιο ευθήνης του μαθητή, τώρα αν ο μαθητής πάει πχ μαθηματικά επειδή δεν τα καταλαβαίνει(μπορεί αυτός να φταίει) και στον ελεύθερο χρόνο του είναι όλην στο facebook και στις καφετέριες(μονίμως), εε τι περιμένεις??
4ον)Σόρρυ κιόλας αλλά στο γυμνάσιο δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια...Είναι ναι μεν μία αλλαγή από το δημοτικό(εξετάσεις, βαθμολογία βάση του 20 κλπ)αλλά μην τρελαθούμε κιόλας, εκτός του ότι εδώ σε αυτό το τόπικ όλοι αναφέρουν ότι δεν δούλεψαν σκληρά και δεν διάβαζαν κλπ και έβγαζαν 20, ρώτα τους ίδιους του καθηγητές!! Όλοι θα σου πουν ότι γυμνάσιο και λύκειο δεν έχουν ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ, μέρα με την νύχτα!!! Δεν υπάρχει καθηγητής που να μην το λέει αυτό και έτσι είναι....Λίγοι δούλεψαν σκληρά στο γυμνάσιο και έβγαλαν άξιο βαθμό...
5ον) Φυσικά και νιώθεις περήφανη για τον βαθμό σου στην Ά γυμνασίου!! Και εγώ είπα ότι είμαι πολύ περήφανος για τον βαθμό μου στην ΄Γ γυμνασίου όπου στα αλήθεια κόπιασα χωρίς φροντηστήρια, χωρίς βοηθιτικά βιβλία, χωρίς γονείς πάνω από το κεφάλι μου κλπ!! Καμαρώνω για το 19 μου(σε κάποιους του γυμνασίου μπορεί να μοιαζει κακός βαθμός,άκουσον άκουσον)γιατί κόπιασα όπως και εσύ στην δική σου περίπτωση! Ο βαθμός του γυμνασίου εννοούσα ότι δεν μετράει για μετέπειτα....

Υπάρχουν κάποιοι που τα πιάνουν πιο εύκολα και κάποιοι που χρειάζονται περισσότερο διάβασμα, ακόμη και στο γυμνάσιο. Επειδή ανήκω στην πρώτη κατηγορία, το μόνο "κόλπο" που εφάρμοζα είναι να προσέχω στις παραδόσεις. Μετά ας πούμε στην Ιστορία τα περνούσα δύο φορές και ξαφνικά θυμόμουν τα πάντα. Δεν είναι ψέμα το "διάβασα λίγο", κάποιοι είμαστε τυχεροί.

Και αγαπητέ "είδα φως και μπήκα" σε πιστεύω, αλλά ό,τι λες ισχύει μόνο για εσένα. Εν τέλει ο καθένας μαθαίνει με διαφορετικό τρόπο και δεν αφορά κανέναν άλλον τι μεθόδους διαλέγει αυτός και η οικογένειά του (που κυρίως στην τελευταία πίπτει λόγος μέχρι και το λύκειο). Μπορεί να μην πήγα φροντιστήριο ούτε για τις Πανελλαδικές αλλά δεν λέω ότι κανείς δεν το έχει ανάγκη. Ίσως λιγότεροι απ' ότι τελικά πηγαίνουν, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα...

Και τελικό πόρισμα προς όλους τους μαθητές (και γονείς και καθηγητές...) όλων των ηλικιών: ο βαθμός δεν δείχνει την αξία σου ως άνθρωπος. Δείχνει την επίδοσή σου σε κάποιο ορισμένο σύνολο γνώσεων που σου παρέχονται στο πλαίσιο ενός μαθήματος. Δεν είναι αυτοσκοπός, είναι μια ένδειξη που δείχνει συγκεκριμένα πράγματα. Και οι καθηγητές είναι άνθρωποι, και είναι καθηγητές, όχι δικαστές. Κάποιοι μπορεί να έχουν προσωπικά κριτήρια για τις βαθμολογίες, κάποιοι όμως δυσκολεύονται να χαρακτηρίσουν έναν άνθρωπο με έναν αριθμό.

@RtVaVa έγραψε:

Και τελικό πόρισμα προς όλους τους μαθητές (και γονείς και καθηγητές...) όλων των ηλικιών: ο βαθμός δεν δείχνει την αξία σου ως άνθρωπος. Δείχνει την επίδοσή σου σε κάποιο ορισμένο σύνολο γνώσεων που σου παρέχονται στο πλαίσιο ενός μαθήματος. Δεν είναι αυτοσκοπός, είναι μια ένδειξη που δείχνει συγκεκριμένα πράγματα. Και οι καθηγητές είναι άνθρωποι, και είναι καθηγητές, όχι δικαστές. Κάποιοι μπορεί να έχουν προσωπικά κριτήρια για τις βαθμολογίες, κάποιοι όμως δυσκολεύονται να χαρακτηρίσουν έναν άνθρωπο με έναν αριθμό.

Δεν έχω κάτι να πω, συμφωνώ απολύτως με αυτήν την παράγραφο!!!

Διαβάζω την παραπάνω άποψη ότι ο βαθμός δεν σημαίνει κάτι και απορώ πραγματικά.Στα πλαίσια των  τάξεων του Γυμνάσιου - Λυκείου όντως ο βαθμός δεν κατοπτρίζει την εικόνα του μαθητή. Όταν πήγαινα εγώ σχολείο θυμάμαι γονείς που παρακάλαγαν τους καθηγητές να βάλλουν βαθμούς στα παιδιά τους  για να ανεβεί το ηθικό τους(ουκ ολιγες φορες παρεβρισκονταν και το παιδι εμ κλάματα στα μάτια ) . Χαρακτηριστικό παράδειγμα σε όλα τα μαθηματικά μου χρόνια ήταν ότι το παιδί του καθηγητή ήταν πάντα ο καλύτερος πάντα ο άριστος , ο απουσιολόγος(
 Όταν όμως φτάνουμε στο σημείο των πανελλαδικών πως ο βαθμός δεν σημαίνει τίποτα ; Τι είναι η αξία σου ως άνθρωπος ; Γιατί προσωπικά θα εκτιμήσω περισσότερο έναν μαθητή που κατέβαλε προσπάθεια έπιασε την βαθμολόγια που ήθελε και πέρασε στη σχολή που επιθυμούσε παρά αυτον που ήταν του δε βαρίεσαι και με 10 περνάω σε κάτι παρόμοιο(ενω μπορούσε πολύ παραπανω), στο ΤΕΙ της περιφέρειας.Η προσπάθεια που καταβάλει ο μαθητής φυσικά και δείχνει την αξία του δείχνει μέχρι που είναι ικανός να φτάσει για να πετύχει κάποιο στόχο του.Και αυτή η προσπάθεια που φαίνεται από ένα νούμερο είναι κάτι που δεν θα πρέπει να παραλείπεται
Και ναι το 20 μπορεί να μην είναι αυτοσκοπός αλλά το διάβασμα είναι, γιατί ως μαθητής μια είναι η υποχρέωση να αποδίδεις σε γενικές γνώσεις στο πλαίσιο κάποιων μαθημάτων.
Ah,@"ειδαφωςκαιμπηκα" το γυμνάσιο είναι YE μην το ξεχνάς αυτό

Kms έγραψε:Διαβάζω την παραπάνω άποψη ότι ο βαθμός δεν σημαίνει κάτι και απορώ πραγματικά.Στα πλαίσια των  τάξεων του Γυμνάσιου - Λυκείου όντως ο βαθμός δεν κατοπτρίζει την εικόνα του μαθητή. Όταν πήγαινα εγώ σχολείο θυμάμαι γονείς που παρακάλαγαν τους καθηγητές να βάλλουν βαθμούς στα παιδιά τους  για να ανεβεί το ηθικό τους(ουκ ολιγες φορες παρεβρισκονταν και το παιδι εμ κλάματα στα μάτια ) . Χαρακτηριστικό παράδειγμα σε όλα τα μαθηματικά λολ μου χρόνια ήταν ότι το παιδί του καθηγητή ήταν πάντα ο καλύτερος πάντα ο άριστος , ο απουσιολόγος( ; )

Όντως αν πάρεις την φράση μεμονομένη ακούγεται μηδενιστική και στην ουσία είναι ψέμα, δεδομένες τις ισχύουσες συνθήκες. Πάνω σε αυτό που λες όμως, έχω να κάνω μια ερώτηση: γιατί ο βαθμός από μόνος του να έχει αξία; Μήπως οι γονείς που επικαλούνται το "ηθικό των παιδιών τους" οι ίδιοι κοστολογούν την αξία τους ανάλογα τους βαθμούς τους; Πράγματι οι βαθμοί, είτε σε περιπτώσεις σαν αυτήν που λες είτε σε πιο "έντιμες", χρησιμοποιούνται από τους γονείς ως μέσο επιβράβευσης ή τιμωρίας. Δεν ξέρω αν αυτό είναι σωστό ή λάθος, δεν μπορώ να το κρίνω επειδή και γω έτσι μεγάλωσα (παρόλο που δεν άκουγα ευθείς επαίνους ή αποδοκιμασίες, χαιρόμουν μεγαλύτερης αποδοχής ως το "καλό κορίτσι" από τον αδελφό μου φερ' ειπείν). Το σημαντικό σε κάθε περίπτωση είναι γιατί ο γονιός θεωρεί τον βαθμό σημαντικό: είναι συνειδητοποιημένος και τον αντιμετωπίζει ως αντικατοπτρισμό της προσπάθειας σου ή θέλει να σου πετάξει κοκαλάκια με το να πάει να γλείψει τον καθηγητή, δίνοντάς σου ζωντανό παράδειγμα απόκτησης μιας πλαστής ευτυχίας;
Τα δικά μου μαθητικά χρόνια είχαν καθηγητές που είτε κατ' επιλογήν δίδασκαν σε διαφορετικά σχολεία απ' αυτό των παιδιών τους, είτε ήταν άνθρωποι, και μεγάλωναν ανθρώπους, όχι απουσιολόγους. Επίσης πιο συχνά έχω ακούσει παράπονα από καθηγητές για την πρακτική που αναφέρεις απ' ότι έχω δει μπροστά μου να συμβαίνει (η συγκεκριμένη μάνα έφερνε ως δικαιολογία "Τρίτη λυκείου, φροντιστήριο, ποιος διαβάζει γενικής παιδείας" αλλά μού έμοιαζε έμπειρη στο σπορ). Έχω και μία περίπτωση μαθήτριας κόρης καθηγητή που έβγαζε καθαρά 20 ή 19 και 11 στο λύκειο, αλλά η συγκεκριμένη όντως διάβαζε. Άλλωστε είχε δύο ενισχυτικούς παράγοντες παύλα καθοδηγητές ώστε να μάθει να διαβάζει και να πειθαρχεί από νωρίς. Λογικό δεν είναι;
Και το απουσιολόγιο στην δική μου εμπειρία μια ζωή οι κορυφαίοι μαθητές το πάσαραν αλλού. Έχει δύναμη η ρετσινιά του "φυτού", πανάθεμά την.

Όταν όμως φτάνουμε στο σημείο των πανελλαδικών πως ο βαθμός δεν σημαίνει τίποτα ; Τι είναι η αξία σου ως άνθρωπος ; Γιατί προσωπικά θα εκτιμήσω περισσότερο έναν μαθητή που κατέβαλε προσπάθεια έπιασε την βαθμολόγια που ήθελε και πέρασε στη σχολή που επιθυμούσε παρά αυτον που ήταν του δε βαρίεσαι και με 10 περνάω σε κάτι παρόμοιο(ενω μπορούσε πολύ παραπανω), στο ΤΕΙ της περιφέρειας.Η προσπάθεια που καταβάλει ο μαθητής φυσικά και δείχνει την αξία του δείχνει μέχρι που είναι ικανός να φτάσει για να πετύχει κάποιο στόχο του.Και αυτή η προσπάθεια που φαίνεται από ένα νούμερο είναι κάτι που δεν θα πρέπει να παραλείπεται

Σε αυτήν την περίπτωση χωράει ένα μεγάλο "εξαρτάται". Αν η σχολή που θέλεις είναι στο 16, είτε 19 γράψεις είτε 16,1, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει που πέρασες στην σχολή (ο βαθμός του απολυτηρίου είναι άλλου παπά ευαγγέλιο, όντως μετράει σε αρκετές περιπτώσεις).
Η αξία του ανθρώπου καθορίζεται από πολλούς παράγοντες. Από το τί στόχους θα βάλει, απ' το αν ξέρει τις δυνάμεις του, απ' τον τρόπο που τις διαχειρίζεται (αυτό που λες εσύ), απ' το πόσο γνωρίζει και ξεπερνά τα όριά του. Και μετά, από τις κοινωνικές του σχέσεις, από τον τρόπο που φέρεται δημοσίως, από την σχέση του με τα κοινά, πρόσθεσε ό,τι νομίζεις εδώ. Και η λίστα είναι τεράστια. Την μη αναλογία βαθμού και προσπάθειας νομίζω την ανέφερα σε άλλο ποστ, κάποιοι χρειάζονται λιγότερη και κάποιοι περισσότερη προσπάθεια. Εξ άλλου οι βαθμοί καθορίζονται πάντα σε σύγκριση με το σύνολο. Όταν έχεις έναν έξυπνο σε μια τάξη μετρίου επιπέδου θα πάρει εικοσάρια. Αν ήταν όλοι έξυπνοι ή/και εργατικοί η πίτα των βαθμών θα καταμεριζόταν αλλιώς.


Επίσης, ψιλοάσχετο, αλλά σχετικό με την υπερτίμηση των αριθμών, φαντάζομαι ξέρεις πόσοι απόφοιτοι ή σχεδόν απόφοιτοι νομικής (για αυτήν ξέρω) τα παρατάνε στο μέσον ή ξεκινούν κάτι άλλο εκ νέου. Η νομική όντως λογικό είναι που έχει τόσο υψηλή βάση και ζήτηση, είναι μια γενική και χρήσιμη σχολή που ανοίγει δρόμους για πολλά πολλά επαγγέλματα, αλλά δεν νομίζω όλοι όσοι την δηλώνουν πρώτη το κάνουν γι' αυτόν τον λόγο. Μεγάλος αριθμός την δηλώνει επειδή απλώς έγραψε 19 στις πανελλαδικές.

Και ναι το 20 μπορεί να μην είναι αυτοσκοπός αλλά το διάβασμα είναι, γιατί ως μαθητής μια είναι η υποχρέωση να αποδίδεις σε γενικές γνώσεις στο πλαίσιο κάποιων μαθημάτων.

Και επειδή το σχολείο αντιμετωπίζεται ως υποχρέωση (δική σου η επιλογή λέξης και όντως πραγματικότητα) χάνεται η ουσία. Το πιο χρήσιμο πράγμα που έχεις να κάνεις ως μαθητής, έχων τον χρόνο και τα μέσα, είναι να μάθεις πώς μαθαίνει ο εγκέφαλός σου. Οι περισσότεροι μαθητές απ' ό,τι έχω δει με την περιορισμένη μου εμπειρία, είτε συμβιβάζονται με ένα σύστημα διαβάσματος σε ποσότητα, το οποίο ίσως να μην τους ταιριάζει, βγάζουν παρ' όλα αυτά τους βαθμούς, είτε νιώθουν πίεση και δεν διαβάζουν, άρα δεν βγάζουν και βαθμούς (και οι δύο ακραίες ομάδες παιδεύονται στις πανελλαδικές και στις εξεταστικές, όπου τα πράγματα είναι λίγο πιο απρόσωπα).

Ίσως οι βαθμοί να έχουν μια χρησιμότητα, να αποτελούν κίνητρο και σκοπό που επιβάλλεται από το σύστημα των μεγάλων στους μαθητές, ώστε να πάρουν τις γνώσεις και τα εφόδια που προσφέρει κάθε εκπαιδευτικό σύστημα και να τις χρησιμοποιήσουν στην μετέπειτα σταδιοδρομία τους. Όλη αυτή η μέθοδος στηρίζεται στην πεποίθηση παύλα βεβαιότητα ότι τα παιδιά έχουν αδυναμία ( ; ) να καταλάβουν την πραγματική χρησιμότητα του σχολείου, που είναι η απόκτηση γνώσεων και η διαμόρφωση προσωπικής μεθοδολογίας για την απόκτησή τους. Και όλο αυτό επειδή δεν έχουν την "κατάλληλη ηλικία". Και για κάποιους αυτή η κατάλληλη ηλικία θα αργήσει να φτάσει, αν έχουν την τύχη να φτάσει με ομαλό τρόπο. Ίσως η συνειδητοποίηση τέτοιων προσωπικών μηχανισμών να απαιτεί και ευφυία εκτός από καλή καθοδήγηση, εδώ σίγουρα φεύγω πέραν από το βεληνεκές των γνώσεών μου.

@RtVaVa έγραψε:Υπάρχουν κάποιοι που τα πιάνουν πιο εύκολα και κάποιοι που χρειάζονται περισσότερο διάβασμα, ακόμη και στο γυμνάσιο. Επειδή ανήκω στην πρώτη κατηγορία, το μόνο "κόλπο" που εφάρμοζα είναι να προσέχω στις παραδόσεις. Μετά ας πούμε στην Ιστορία τα περνούσα δύο φορές και ξαφνικά θυμόμουν τα πάντα. Δεν είναι ψέμα το "διάβασα λίγο", κάποιοι είμαστε τυχεροί.

THANK YOU.

Βασικά δεν χρειάζεται καν να διαβάσεις κάθε μέρα. Πχ στην ιστορία,κείμενα,θρησκευτικά λίγα λεπτά πριν μπει ο καθηγητής, μια ματιά στο βιβλίο αρκεί για να θυμηθώ τα βασικά σημεία του μαθήματος που έκανα χτες. Ή ακόμη και να ρίξω μια κλεφτή ματιά στο ανοιχτό βιβλίο τη στιγμή που γίνεται μια ερώτηση αρκεί για να σηκώσω το χέρι και να απαντήσω μια χρονολογία, κάτι που απαιτεί 3 λέξεις ως απάντηση κτλ. (το θυμάμαι χαρακτηριστικά σε Όμηρο, Ελένη ,Αντιγόνη και όλα αυτά). Το θέμα είναι ότι κάποιοι δεν έχουν την ευθιξία να κάνουν ούτε αυτό. Για να πάρεις εύκολα βαθμούς δεν χρειάζεται ΚΑΝ ιδιαίτερη προσπάθεια. Το προσποιητό ενδιαφέρον είναι αρκετό ώστε να πάρεις 18+ αν δει ότι συμμετέχεις.

Δηλαδή κάποιες φορές είναι αδιανόητο. Ρωτάει ο καθηγητής κάτι που διαβάστηκε κυριολεκτικά πριν 1 δευτερόλεπτο και η απάντηση είναι επακριβώς στην πρόταση που διαβάστηκε και πάλι τα ίδια άτομα απαντάνε. Αυτό δεν σημαίνει πως οι υπόλοιποι είναι ανεγκέφαλοι. Απλά αδιαφορούν. Ε τότε να μην περιμένουν και βαθμούς.

Εννοείται πως σε διαγωνίσματα και εγώ διάβαζα κανονικά αλλά τις υπόλοιπες μέρες κλάιν.  

Arcturus Regulus Black έγραψε:Ρωτάει ο καθηγητής κάτι που διαβάστηκε κυριολεκτικά πριν 1 δευτερόλεπτο και η απάντηση είναι επακριβώς στην πρόταση που διαβάστηκε και πάλι τα ίδια άτομα απαντάνε. Αυτό δεν σημαίνει πως οι υπόλοιποι είναι ανεγκέφαλοι. 

Βασικά αυτό σημαίνει   Ειλικρινά τώρα,πιστεύεις πως αν οι υπόλοιπο που λες πρόσεχαν θα μπορούσαν να απαντήσουν ;

Ναι.    Γιατί είναι κάτι τόσο τετριμμένο που δε χρειάζεται φιλοσοφία, μόνο να διαβάζεις και συ το κείμενο παράλληλα με αυτόν που το εκφωνεί. Δε λέω για σημασιολογικές κτλ. Δηλαδή πόσο δύσκολο είναι να πεις ότι το ποίημα με τίτλο ξανθούλα αναφέρεται σε ξανθιά και όχι σε μελαχρινή;   

Alviva Black έγραψε:

Arcturus Regulus Black έγραψε:Ρωτάει ο καθηγητής κάτι που διαβάστηκε κυριολεκτικά πριν 1 δευτερόλεπτο και η απάντηση είναι επακριβώς στην πρόταση που διαβάστηκε και πάλι τα ίδια άτομα απαντάνε. Αυτό δεν σημαίνει πως οι υπόλοιποι είναι ανεγκέφαλοι. 

Βασικά αυτό σημαίνει   Ειλικρινά τώρα,πιστεύεις πως αν οι υπόλοιπο που λες πρόσεχαν θα μπορούσαν να απαντήσουν ;

Γιατί όχι;

Χρήστο συμφωνώ σ'αυτά που είπες. Οι βαθμοί στο γυμνάσιο μπαίνουν για πλάκα. Στη "φουρνιά" μου, στο γυμνάσιο βγάζαμε πάνω από 19 γύρω στα 20 άτομα. Στο λύκειο μειωθήκαμε στους 5, ενώ στις πανελλήνιες αριστεύσαμε 3 (και κανείς μας δεν ήταν απ'τα καθαρά 20άρια του γυμνασίου).

Λες για όλη την τάξη και όχι για το τμήμα ε;
Εμείς στο γυμνάσιο ήμασταν περίπου το ίδιο με το λύκειο. 3-4 άτομα σε κάθε τμήμα (σύνολο γύρω στα 15-20) και πανελλήνιες πάνω από 19 θυμάμαι ότι έγραψαν 6 αν δεν κάνω λάθος.(αλλά οι μισοί ήταν από τα καθαρά 20αρια   )

παντος υπαρχουν και περιπτωσεις που ενω ειναι μαθητες του 20 στις πανελληνιες πανε και γραφουνε 15 κ αν... ευχομαι να μην ανοικω εκει!!!

19,6

15,1

18 και 11/13 αντε να δουμε και στο επομενο

19 και κατι

12

1,3 =19,x

19,7

17 αλλα ειμαι σιγουρη οτι στο 2ο θα παω τουλαχιστον 18

18