Τρομακτικές ιστορίες

Έξυπνο αυτό... Χεχ εγώ πάντως θα έτρεχα ασταμάτητα σιγά μην τον ρώταγα ώρα.... :P

Η παρακάτω μου στάλθηκε με mail

Ένα κορίτσι πήγε στο σπίτι μιας φίλης της και έμεινε περισσότερο από ότι σχεδίαζε. έτσι θαεπέστρεφε στο σπίτι μόνη με τα πόδια. δε φοβάτανε γιατί ήταν μια μικρή κοινότητα και έμενα λίγα τετράγωνα παρακάτω.
καθώς περπατούσε στην διάβαση ποδηλάτων η Ντάνη ζήτησε από το Θεό να την κρατήσει ασφαλή από το κακό και τον κίνδυνο
όταν έφτασε στο στένο δρομάκι, που ήταν πολύ κοντά στο σπίτι της, αποφάσισε να το ακολουθήσει. όμως, στο μέσο της διαδρομής αντιλήφθηκε έναν άντρα να στέκεται στο τέρμα λες και την περίμενε.
Ανησύχησε και άρχισε να προσεύχεται, ζητώντας προστασία από το Θεό
Αμέσως ένα χαλαρό αίσθημα γαλήνης και ασφάλειας την τύλιξε και ένιωθε λες και κάποιος περπατούσε μαζί της.
Όταν έφτασε στο τέλος του μικρού δρόμου, πέρασε ακριβώς δίπλα από τον άντρα εκείνον και έφτασε σπίτι ασφαλές.
την επόμενη μέρα, διάβασε στην εφημερίδα ότι ένα νεαρό κορίτσι έπεσε θύμα βιασμού στο ίδιο δρομάκι μόλις 20 λεπτά μετά από τη στιγμή που έφυγε.
Συγκλονισμένη από την τραγωδία και το γεγονός ότι μπορούσε να ήταν η ίδια άρχισε να κλαίει
ευχαριστώντας τον Κύριο για την ασφάλεια και για να βοηθήσει αυτή τη νεαρή κοπέλα αποφάσισε να πάει στην αστυνομία.
ένιωθε πως μπορούσε να αναγνωρίσει τον άντρα αυτόν και έτσι τους είπε την ιστορία
ο αστυνόμος την ρώτησε αν ήταν πρόθυμη να κοιτάξει στον κατάλογο και να δει αν μπορούσε να τον αναγνωρίσει
συμφώνησε και αμέσως προσδιόρισε τον άντρα που είχε δει στο δρομάκι την προηγούμενη νύχτα
όταν υπόθηκε στον άντρα πως είχε αναγνωριστεί, αμέσως έσκηψε και παραδέχτηκε
ο αστυνόμος ευχαρίστησε την Ντάνη για την γενναιότητά της και την ρώτησε αν μπορούσε να κάνει κάτι γι'αυτήν
αυτή ζήτησε να ρωτήσουν τον άντρα ένα πράγμα: Η Ντάνη ήτανε περίεργη γιατί δεν είχε επιτεθεί στην ίδια
όταν τον ρώτησε ο αστυνομικός αυτός απάντησε "Επειδή δεν ήταν μόνη. είχε δύο ψηλούς άντρες που περπατούσανε πλάι της"
απίστευτα, αν πιστεύετε ή όχι, δεν είστε μόνοι. οι άνθρωποι βοηθούνται από το Θεό

Αυτη η ιστορια δεν ξερω κατα ποσο ειναι αληθινη.Καποτε ηταν μια ηλικιωμενη γυναικα που ζουσε σε ενα μικρο χωριο.Πολλοι ελεγαν πως ηταν μαγισσα και κακια.Αυτη συνηθιζε να πηγαινει στο νεκροταφειο του χωριου σχεδον καθε βραδυ αργα και καποιοι που την εβλεπαν λενε πως φορουσε μαυρα ρουχα, μαυρα γαντια και μαυρο μαντιλι στα μαλλια της και εκανε κατι στους ταφους (δεν μπορουσε να δει κανεις τι ακριβως εκανε).Αυτο συνεχιζοταν για αρκετο καιρο.Μια νυχτα που ειχε μια βοβερη καταιγιδα,η γυναικα αυτη εμφανιστηκε παλι στο ναεκροταφειο και αρχισε να κανει διαφορα.Τοτε λενε πως ενας δυνατος κεραυνος επεσε πανω της και την σκοτωσε.Το επομενο πρωι, που καποιοι εψαξαν για να δουν τι ειχε συμβει,κανεις δεν βρηκε το πτωμα της,που λογικα θα επρεπε να βρισκεται εκει.Απο εκεινο το βραδυ κανεις δεν την ξαναειδε ποτε.

Mια ακόμα που βρηκα....

Στο νοσοκομείο της Καβάλας, εποχή κάπου 1960, εργαζόταν η μητέρα μου ως βοηθός νοσοκόμου. Μετά τα μεσάνυχτα ακουγόταν ομιλίες και παράξενες φωνές στο υπόγειο.
Αρχικά η μητέρα μου νόμισε οτι γιατροί ή νοσοκόμες ήταν κάτω στο υπόγειο και για αρκετό καιρό δεν έδωσε σημασία.
Μια μέρα, μια συνάδελφος της είπε να πάνε παρέα μέχρι το υπόγειο για να πάρουν κάτι πράγματα.
Η μητέρα μου δέχτηκε. Εκείνη την ώρα 01:00 μεσάνυχτα, ήταν μόνες οι δυό τους στον όροφο.
Κατεβαίνοντας τις σκάλες προς το υπόγειο, οι απόμακρες φωνές ακουγόταν σα δυνατά μουρμουρητά.
Η μητέρα μου παραξενεύτηκε αλλά απο φύση της είναι πολύ θαραλέα και δε τρομάζει εύκολα.
Με την άκρη του ματιού της, πρόσεξε τις αντιδράσεις της άλλης νοσοκόμας αλλά εκείνη δεν εκδήλωσε καμμιά αντίδραση.
Κάνοντας να ξεκλειδώσει την πόρτα η συνάδελφος, η μητέρα μου άκουσε κάτι να σπάει απο τη μέσα μεριά της πόρτας, κάτι σα πήλινη κανάτα.
Η μητέρα μου κοντοστάθηκε, κοίταξε και πάλι την συνάδελφο νοσοκόμα αλλά και πάλι εκείνη έδειχνε σα να μην συνέβαινε τίποτα.
Πρόσεξε την αντίδραση της μητέρας μου και τη ρώτησε αν συμβαίνει κάτι.
Η μητέρα μου απάντησε ήρεμα πως της φάνηκε πως κάτι άκουσε...
Η συνάδελφος τη ρώτησε "απο που?"
Και τότε η μητέρα μου κατάλαβε πως κάτι παράξενο συμβαίνει.
Η συνάδελφος νοσοκόμα, ξεκλείδωσε την πόρτα και μπείκε πρώτη.
Στην είσοδο της συναδέλφου στο χώρο, η μητέρα μου πρόσεξε μια διάφανη-αέρινη μορφή να την κοιτά στα μάτια για 5 δευτερόλεπτα και σε απόσταση κάπου 5 μέτρων. Έπειτα η μορφή ξεγλύστρισε ήσυχα φεύγοντας απο το κλειστό παράθυρο.
Η μητέρα μου πάγωσε αλλά δε πανικοβλήθηκε. Η συνάδελφος ήδη έπαιρνε τα πράγματα που ήθελε και δε πρόσεχε τη μητέρα μου που βρισκόταν πίσω της.
Η μητέρα μου έπειτα κοίταξε στο πάτωμα αλλά δεν είδε τίποτα κομμάτια απο κάτι που θα είχε σπάσει.
Αφού η συνάδελφος νοσοκόμα πήρε τα πράγματα που ήθελε, κλείδωσαν και ανέβηκαν σιωπηλές τις σκάλες.
Πέρασαν κάπου 3-4 μέρες και μια νύχτα πάλι, η μητέρα μου ακούει φωνές και πάλι απο κάτω.
Κάπου μισή ώρα μάζευε κουράγιο και τελικά πήρε την απόφαση να πάει μόνη της στην αποθήκη.
Και πάλι, πριν ξεκλειδώσει, άκουγε φωνές, κάτι σα μουρμουρητά.
Ξεκλειδώνει, οι φωνές σταματούν.
Προχωρά αργά προς το κέντρο του δωματίου, κοντοστέκεται, τίποτα.
Έπειτα κατευθύνεται προς το παράθυρο. Λίγο πριν φτάσει, ακούει μια φωνή σαν να ήταν 10 μέτρα πίσω της να τη ρωτάει σε απλό τόνο "η γυναίκα μου πως είναι?"
Η μητέρα μου γύρισε αλλά δεν είδε τίποτε.
Άναψε όλα τα φώτα στο υπόγειο, έψαξε παντού αλλά δε βρήκε κανένα άλλο ίχνος.
Αυτή η ερώτηση την παραξένεψε πολύ.
Έπειτα απο 15 μέρες περίπου, ήτανε νυχτερινή βάρδια.
Έσβηνε τα φώτα σε ένα θάλαμο ασθενών και ακούστηκε μια φωνή.
"Κορίτσι μου, έρχεσαι λίγο σε παρακαλώ?"
Ήταν η φωνή μιας πολύ ευγενικής ηλικιωμένης γυναίκας η οποία ήταν βαριά άρρωστη.
Κουβέντιαζαν για πολλή ώρα για διάφορα θέματα και σε μια στιγμή αυτή η κυρία λέει στη μητέρα μου "είσαι πολύ καλός άνθρωπος...γι' αυτό τον είδες"
Η μητέρα μου την ευχαρίστησε και τη ρώτησε για ποιό πράγμα μιλάει.
Η ηλικιωμένη κυρία της είπε τότε οτι συχνά, πολλά βράδια την επισκεφτόταν ο άνδρας της που είχε πνιγεί πριν δυο χρόνια στο καράβι που δούλευε.
"Αρχικά" λέει "τον έβλεπα πολύ μακριά στο διάδρομο" δεν ήθελε να με τρομάξει.
"Όσο πλησίαζε σε άλλες εμφανίσεις του, σιγά,σιγά άρχισε να μου μιλά.
Μου έλεγε οτι δε πρέπει να ανησυχώ και να μη στεναχοριέμαι.
Πολλές φορές τον έβλεπα μόνο για 10 δευτερόλεπτά, άλλοτε λίγο περισσότερο.
Τελευταία μου είπε για σένα-όχι με το όνομά σου, σε περιέγραψε.
Κορίτσι μου το νοιώθω πως δε θα ζήσω πολύ. Αλλά ήθελα πριν φύγω να το ξέρεις για να ηρεμήσεις κι εσύ."
Η μητέρα μου συγκινήθηκε και έκλαιγε με αναφυλυτά.
Την καληνύχτησε.
Στη δουλειά πήγε τη μεθεπόμενη μέρα γιατί την προηγούμενη είχε ρεπό.
Περνώντας απο το δωμάτιο της ηλικιωμένης γυναίκας το είδε άδειο και καλά στρωμένο.
Ρώτησε μια συνάδελφο και της είπε πως η γυναίκα αυτή, πέθανε την προηγούμενη μέρα.

Περιτό να σας πω οτι την πρώτη φορά που μου το είπε η μητέρα μου, ήμουν κάπου 18 χρονών και είχα καθηλωθεί.
Σε κανέναν άλλον δε το είπε παρά μόνο στην καλύτερή της φίλη και σε μένα.



Πηγη: www.esoterica.gr

Ναι μου χει έρθει και μένα και γελούσα :P Δηλαδή ο Θεός θα βοηθούσε το κοριτσάκι που πίστευε,ενώ θα άφηνε να βιάσουν το άλλο; :P
Αυτά για την πρώτη :P

Tina:Αν την είχε χτυπήσει κεραυνός το πτώμα δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί,θα είχε πεταχτεί ίσως και εκατονταδες μέτρα μακριά

:P Παντα ξεφυτρωνεις και χαλας την μαγεία των ιστοριών :P

Είναι που τις μισώ επειδή παλιά με τρόμαζαν :P
Αύριο θα σας διηγηθώ μία για κάποια κοπέλα που σκότωσε τα teletubbies:P

Λευτέρη επαναλμβάνεις την ιστορία της Μαρίας ή μου φαίνεται; :P

Ωχ όντως :P Τη σβήνω :shy:

Ποιά άτιμη σου έχει πάρει τα μυαλά Λευτεράκη; :P

οι γονεις ενος κοριτσιου λογω του οτι δουλευαν ως αργα την νυχτα πηραν ενα σκυλακι για την κορη τους...καθε νυχτα αφηνε το χερι της ελευθερο πεσμενο κατω,να κρεμεται απο το κρεβατι και της το εγλυφε το σκυλακι γιατι ετσι ενοιωθε ασφαλεια...μια νυχτα οπως παντα αφησε το χερι της πεσμενο και το σκυλακι της το εγλυφε..αλλα ακουγοταν ενος ηχος σαν να πεφτουν σταγονες απο το μπανιο...το κοριτσι πηγε να κοιταξει..ο νιπτηρας ηταν κλειστος,αυτη παραξενευτηκε και συνηδητοποιησε οτι ο ηχος ακουγοταν απο την μπανιερα...ανοιξε της κουρτινες της μπανιερας και ειδε το σκυλακι καρφωμενο με ενα μαχαιρι στο τοιχο του μπανιου...αυτο που ακουγοταν ηταν το αιμα του σκυλιου και διπλα απο το σκυλι εγραφε με αιμα "αφου το σκυλι ειναι εδω πιος σου εγλειφε το χερι?"

Ψιλομούφα μου φαίνεται, αλλά ΟΚ...

Γιατί όλες οι άλλες,τίγκα στην αληθοφάνεια :P

Μερικές μπορεί να είναι όντως αληθινές, αν και εμπλουτισμένες με αρκετές "σάλτσες"...

Θα θελες :P

Αληθινά τρομακτική ιστορία ήταν ένα άρθρο που είχε σήμερα στο Ε,για κάποιον Αμερικάνο στρατιώτη που ασπάστηκε το Ισλάμ,λόγω όλων αυτών που βίωναν οι κρατούμενοι πολέμου στο Γκουαντάναμο.

Αληθινά τρομακτική ιστορία ήταν ένα άρθρο που είχε σήμερα στο Ε,για κάποιον Αμερικάνο στρατιώτη που ασπάστηκε το Ισλάμ,λόγω όλων αυτών που βίωναν οι κρατούμενοι πολέμου στο Γκουαντάναμο.[/quote]
Έλεος...


Πάντως εγώ δεν είμαι τόσο απόλυτος... δεν είναι λίγα τα παράξενα περιστατικά που έχουν συμβεί σε γνωστούς γνωστών μου..

Φυσικά,υπάρχει το μεταφυσικό,είναι μέρος του πνευματικού κόσμου.

Αυτό για το οποίο αμφιβάλλω είναι η εγκυρότητα των παραπάνω περιστατικών.Κι εγώ θα μπορούσα να κάτσω να γράψω κάτι τέτοιο.

Σε αυτό συμφωνούμε!

αυτο με το σκυλακι με τρομαξε....Δεν ξαναφηνω το χερι μου να κρεμεται μπρρρ χαχαχα :P


Αμαν πια Λευτερακη, τι θα γινει; Και γω σ αγαπάω αλλα μην ξεχνάς οτι είσαι διαχειριστής :P

Ε και πρέπει να τρομάζω τον κόσμο; :P

Πρέπει να μείνεις συγκενρωμένος.

:P

Ελα τερμα το σπαμ...back to topic....

Καλά,καλά,μαζεύομαι :shy:


Ιανουάριος 1949. Στην περιοχή του Mont Rainier, στο Mairyland, ζεί μια οικογένεια που απαρτίζεται από τον πατέρα, την μητέρα, τη γιαγιά, το νεαρό γιο τους, και μια θεία, η οποία, αν και δε μένει ακριβώς εκεί, περνά πολύ καιρό από τη ζωή της στο σπίτι αυτό, μιας και διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με όλους και κυρίως με τον ανιψιό της. Η θεία αυτοαποκαλείται μέντιουμ και περνά την ώρα της "παίζοντας" Ουίζα, και μυώντας και τον ανιψιό της σ' αυτήν την πρακτική. Η Ουίζα είναι μια θεωρητικά απλή αλλά ουσιαστικά πολύ επικίνδυνη πρακτική που επιτρέπει μέσω ενός πλακέ χαρτονιού ή ξύλου, όπου βρίσκονται τα γράμματα της αλφαβήτου καθώς και κάποια άλλα σύμβολα, να έρθεις σε επαφή με τον άυλο κόσμο των νεκρών. Στην Παλαιά μάλιστα Διαθήκη, η πρακτική αυτή τιμωρούνταν με θάνατο διότι επέτρεπε την επίκληση και τον ερχομό ενός δαίμονα στον κόσμο μας.
Κατά τη διάρκεια αυτών των "παιχνιδιών", παράξενα πράγματα άρχισαν να εκδηλώνονται στο σπίτι, όπως θόρυβοι που δεν υπήρχε λόγος να υπάρχουν, γδαρσίματα στους τοίχους... Έπειτα, οι θόρυβοι έγιναν πιο έντονοι κι' επίμονοι, συνεχίζονταν μάλιστα και κατά τη διάρκεια ατέλειωτων βραδιών. Αντικείμενα άρχισαν να μετακινούνται μόνα τους, φρούτα εκσφενδονίζονταν από τη μια άκρη του δωματίου στην άλλη, το τραπέζι στριφογύριζε... Στο δωμάτιο του παιδιού τα πρωινά διαπίστωναν έντρομοι ίχνη άγριων γραντζουνιών στο στρώμα του.
Στις 26 Ιανουαρίου, η θεία πεθαίνει. Ο νεαρός που ήταν δεμένος μαζί της δεν μπορεί να το ξεπεράσει και ψάχνοντας για κάποια διέξοδο, στρέφεται προς την Ουίζα, με την ελπίδα να έρθει σε επαφή μαζί της.

Αρχίζει να αλλάζει. Κλείνεται στον εαυτό του, ενώ οι νύχτες του στοιχειώνονται από εφιάλτες. Η οικογένεια δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει, η κατάσταση έχει ξεφύγει από οποιοδήποτε όριο. Θα στραφούν προς την Εκκλησία ελπίζοντας να βρουν εκεί μια απάντηση. Εκεί θα τους υποδεχθεί ο πάτερ Schuss.
Ο ιερέας γνωρίζει πολύ καλά τον δόκτωρα Rhein, γιατρό παραψυχολόγο. Σε μια αλληλογραφία που αντάλλαξαν διαβάζουμε: " Τη νύχτα της 17ης προς 18ης Φεβρουαρίου, πήρα το παιδί μαζί μου για τη νύχτα, για να διαπιστώσω από μόνος μου τα φαινόμενα που μου είχαν αναφέρει. Το παιδί αποκοιμήθηκε σε μια πολυθρόνα, κι 'έπειτα από λίγο γλίστρησε σιγά-σιγά κι' ακούμπησε στο πάτωμα. Το πήρα και το έβαλα στο κρεβάτι, το οποίο άρχισε να δονείται, το στρώμα βρέθηκε στο πάτωμα, και γλίστρησε κυριολεκτικά κάτω από το κρεβάτι..."

Πήγαν το παιδί σε ψυχιατρική κλινική υπό την επίβλεψη του δόκτωρα Mablerose, έκλεισαν τρία ραντεβού για να το εξετάσουν, πήγαν στα δύο, όχι όμως και στο τρίτο, από φόβο μην το κλείσουν μέσα, μιας και την εποχή εκείνη, το να σε κλείσουν σε ψυχιατρικό άσυλο ήταν αντίστοιχο με το να σε κλείσουν σε φυλακή καταδίκων.

Ο ιερέας θα τους προτείνει τη δική του εξήγηση: το παιδί πρέπει να είναι δαιμονισμένο. Θα πάρει την οικογένεια και θα πάνε στην εκκλησία Saint James, όπου τους περιμένει ο νεαρός πάτερ A. Hugues. Όταν ο ιερέας συναντάται με το παιδί, το παιδί εκστομίζει ακατονόμαστες βρισιές, το τηλέφωνο του ιερέα στο γραφείο του αρχίζει να κινείται από μόνο του, στο δωμάτιο πέφτει απότομα η θερμοκρασία σε σημείο ψύχους. Τρομοκρατημένος, ο ιερέας συμπεραίνει πως πρόκειται πράγματι περί δαιμονισμού που επιβάλει εξορκισμό. Όμως δεν τηρούνται όλες οι προϋποθέσεις που έχει θεσπίσει η Εκκλησία για να πραγματοποιηθεί ο εξορκισμός, και πέρα απ' αυτό, ο ιερέας είναι νέος, χωρίς πείρα στους εξορκισμούς...
Ωστόσο, ο πάτερ Hugues θα κάνει όλες τις απαραίτητες προετοιμασίες για τον εξορκισμό ενώ θα οδηγήσει το παιδί στο νοσοκομείο της Georgetown όπου θα λάβει χώρα ο εξορκισμός. Όλα είναι έτοιμα.
Το παιδί, δεμένο σφιχτά στο κρεβάτι με δερμάτινα λουριά, χτυπιέται ξέφρενο προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο πάτερ Hugues ξεκινά τον εξορκισμό... Όσο η διαδικασία προχωρά, τόσο πιο βίαιο γίνεται το παιδί, εκστομίζοντας ακατάπαυστα αισχρολογίες και βλασφημίες. Ο ιερέας δεν αφήνει τον εαυτό του να παρασυρθεί από αυτά που ακούει και συνεχίζει τον εξορκισμό, αλλά σε κάποια στιγμή χαλάρωσης, το παιδί καταφέρνει να βγάλει ένα από τα λουριά, βγάζει από το κρεβάτι μια σούστα και σκίζει μ' αυτή το χέρι του ιερέα, από τον ώμο ως τον καρπό. Μετά από αυτή την πρώτη προσπάθεια εξορκισμού, ο ιερέας καταλαβαίνει ότι έχει να κάνει με τον ίδιο το Διάβολο. Παραδέχεται ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα και σταματά. Μόλις περνά η κρίση, το παιδί επιστρέφει με τους γονείς του στο σπίτι.

Την άλλη μέρα το πρωί, η λέξη "Louis" εμφανίστηκε στο στήθος του, χαραγμένη στο δέρμα με νύχια ή κάποιο άλλο αιχμηρό αντικείμενο. Οι γονείς κοντεύουν να τρελαθούν και, καθώς οι ίδιοι κατάγονται από την πόλη Saint Louis, πηγαίνουν στο σπίτι του θείου του παιδιού, ο οποίος μένει σ' αυτήν την πόλη. Παρά αυτή τους τη μετακίνηση, τίποτα δεν αλλάζει. Τα φαινόμενα εξακολουθούν να επιμένουν. Η κόρη αυτού του θείου, πηγαίνει στην εκκλησία του Αγίου Francois Xavier για να μιλήσει στους ιερείς για εκείνα που είδε να συμβαίνουν στο σπίτι της. Εκεί θα μιλήσει στον πατέρα Bishop, ο οποίος, συνοδευόμενος από το πατέρα Bowdern πηγαίνουν στο σπίτι να συναντήσουν τους δυστυχείς γονείς. Μόλις το παιδί τους βλέπει αρχίζει να κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις, βρίζει και δείχνει να αηδιάζει στην όψη και μόνο των ιερέων αλλά και κάθε θρησκευτικού συμβόλου που φέρουν πάνω τους.

Δεν ξέρω αν είχατε το κουράγιο να το διαβάσετε αλλά πάντως εγώ μόλις το διάβασα ανατρίχιασα!!!!!ΜΠΡΡΡΡΡΡΡ!!!!!!!!!!
έχει κι άλλο για τη συνέχεια μπείτε


Πηγή:http://fanis-fns-95.pblogs.gr

^ Ω μλκ, την είχα διαβάσει ολόκληρη αυτή την ιστορία σε περιοδικό :P

Πάντως αυτή με το αποκεφαλισμένο πτώμα του κοριτσιού με τρόμαξε κάπως...

Και μένα :P

Ένας φίλος μου παθαίνει κάτι παράξενο μερικές φορές στον ύπνο του. Αντιλαμβάνεται τα πάντα γύρω του δηλαδή είναι ξύπνιος και δεν μπορεί να κουνηθεί ούτε και να ξυπνήσει μπορεί μόνο να κουνήσει τα δάκτυλα του χεριού του. Το συζητούσε μια μέρα με μια κοπέλα η οποία είχε ακριβώς το ίδιο πρόβλημα και είχε ρωτήσει τον πνευματικό της για το φαινόμενο. Εκείνος της είχε πει πως στον ύπνο που ο άνθρωπος είναι πιο ευάλωτος κάποια πνεύματα ερωτεύονται κάποιους ανθρώπους και τους "αγκαλιαζουν" κατα κάποιο τρόπο ακινητοποιώντας τους.

Στην αρχή όταν το πρωτοάκουσα τρόμαξα είναι η αλήθεια αλλά μετά το ξανασκέυτηκαι και λέω οτι και τα πνέυματα έχουν δικαίωμα στον έρωτα....

EL.J girl έγραψε:Ένας φίλος μου παθαίνει κάτι παράξενο μερικές φορές στον ύπνο του. Αντιλαμβάνεται τα πάντα γύρω του δηλαδή είναι ξύπνιος και δεν μπορεί να κουνηθεί ούτε και να ξυπνήσει μπορεί μόνο να κουνήσει τα δάκτυλα του χεριού του. Το συζητούσε μια μέρα με μια κοπέλα η οποία είχε ακριβώς το ίδιο πρόβλημα και είχε ρωτήσει τον πνευματικό της για το φαινόμενο. Εκείνος της είχε πει πως στον ύπνο που ο άνθρωπος είναι πιο ευάλωτος κάποια πνεύματα ερωτεύονται κάποιους ανθρώπους και τους "αγκαλιαζουν" κατα κάποιο τρόπο ακινητοποιώντας τους.

Στην αρχή όταν το πρωτοάκουσα τρόμαξα είναι η αλήθεια αλλά μετά το ξανασκέυτηκαι και λέω οτι και τα πνέυματα έχουν δικαίωμα στον έρωτα....

Ωχ, να το προσέχει γιατί μπορεί να είναι Succubus αυτό (ή Incubus για τις κοπέλες) :P

Τι είναι αυτό?

Είναι δαίμονες που έρχονται σε ερωτική επαφή με θνητούς ενώ αυτοί κοιμούνται. Θα ανοίξω ένα τόπικ στα μεταφυσικά σε λίγο να το αναλύσουμε