Χριστουγεννιάτικες σχολικές γιορτές

Αγαπημένα σκετς, ρόλοι, ποιήματα, στολές και γενικά ό,τι θυμάστε από τις χριστουγεννιάτικες σχολικές γιορτές :merry: 

Θυμάμαι στο νήπιο, που έπαιξα τον Βαλτάσαρ σε θεατρικό!   Κάναμε σκετσάκι!  Τώρα αυτό θυμάμαι. Τα προηγούμενα δυο χρόνια στο Γυμνασίο δεν συμμετείχα σε τίποτα, ενώ φέτος προβλέπεται να είναι επεισοδιακή η χρονιά! Θα πούμε δυο ποιήματα που έγραψα εγώ

Σπόιλερ:

, θα πάμε στο νοσοκομείο και στο σχολείο με ειδικές ανάγκες για να πούμε τα κάλαντα και να τους δώσουμε λίγη χαρά  και θα κάνουμε και θεατρικό, αλλά εκεί δεν θα συμμετέχω γιατί με βάλανε να χειρίζομαι το κομπιούτερ στην γιορτή! 

Χμ,στο νήπιο ήμουν η αρχηγός των αγγέλων που κάναμε κατι χορευτικά. Στη πρωτη και τη δευτερα δημοτικού ήμουν η μαμα της οικογένειας. Και στη Τετάρτη ήμουν ο νέος χρόνος.

Λοιπόν έκανα την Παναγία για 3 χρόνια γιατί μου είχε μείνει η στολή από το νηπιαγωγίο και μου χωρούσε μέχρι και την Δευτέρη δημοτικού.Στην τρίτη θυμάμαι που έκανα μια κοπέλα που μαζί με τις φίλες της πέφτουν θύματα των σκανταλιών των καλικατζάρων...

ΑΑΑΑ
έχω πάρει μέρος σε δυο χρισγουγεννιάτικες γιορτες!
Μια στο νήπιο και αλλη μια στην 2α δημοτικού.  
Αλλά επειδή βαριέμαι να τα ξανά γράφω,τα κάνω copy paste από το θέατρο"οι παιδικοί μας ρόλοι"  

Έκανα ένα καφέ αλογάκι σε μια χριστουγεννιάτικη παράσταση.

Το στόρι ήταν πως είμασταν παιχνίδια και συναντούσαμε ένα καλικατζαράκι που γινόταν φίλος μας. Θυμάμαι που το στο τέλος λέγαμε όλοι μαζί κάτι για την φιλία και μου άρεσε πολύ. Τα λόγια μου ήταν"Έλα,έλα αλογάκι να σε πιάσει το παιδάκι,να σε πιάσει το παιδάκι που σε κυνηγά."  
Φόραγα ένα ωραίο καφέ κορμάκι,είχα καφέ αυτάκια,και μια καφέ ουρίτσα. Θα βρω φωτογραφίες να σας ποστάρω.
Μετά ο επόμενος ρόλος μου ήταν στην δευτέρα δημοτικού πάλι σ'ενα χριστουγεννίατικο.

Για να πω την αλήθεια εγώ και η αδερφή μου είχαμε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Το στόρι ήταν,πως είμαστε δυο διδυμούλες,που χορεύουν στο σπιτι κλ περιμένοντας να αλλάξει η χρονιά.Στο ενδιάμεσο παιχνίδια ζωντάνευαν και χορεύαμε,καλικατζαράκια έμπαιναν στο σπίτι,καπνοκαθαριστές,οι 4 ευχές κλ.
Το κακό ήταν ότι εγώ και η αδερφή μου έπρεπε να είμαστε συνέχεια πάνω στην σκηνή και να κάνουμε πως κοιμόμαστε. Ήταν εκνευριστικό να έχεις κλειστά τα μάτια σχεδόν σ'όλη την παράσταση,αλλά σκασίλα μου. Εγώ τα άνοιγα.
Φόραγα μαζί με την αδερφή μου ροζ πιτζαμούλες,ροζ κάλτσες και στο κεφάλι ροζ κορδελάκι.

Και ΦΥΣΙΚΑ,δεν θα μπορούσα να μην κάνω ένα fail που να μην με θυμάμαι μετά από αυτό όλο το σχολείο.
Όταν μπαίναμε στην σκηνή,χορεύαμε και μετά υποτίθεται ότι έπρεπε να φάμε μια μπουκιά κουραμπιέ. Εγώ όμως,ως γνωστή λιχούδα δεν έφαγα απλά μια μπουκιά.Μπουκούσα όλο μου το στόμα με κουραμπιέ. Μετά απο αυτό η μουσική τελείωνε και έπρεπε να πούμε να λόγια μας.Η μουσική τελείωσε,πάμε μπροστά στα μικρόφωνα,έρχεται η σειρά μου να πω τα λόγια μου.ΔΕΝ μπορούσα να μιλήσω. Μασούλαγα ακόμα. Μην ξέροντας τι κάνω για να ειδοποιήσω το κοινό ότι τρώω,έκανα μια κίνηση με το χέρι ότι είμαι μπουκομένη και άλλη μία κίνηση για να περιμένουν. Φυσικά όλοι άρχισαν να γελάνε. Αλλά δεν με πείραζε γιατί από κάτω ήταν η κυρία μου που μου έλεγε"Σιγά,σιγά μασούλα μην πνιγείς" Τελικά μετά απο δύο λεπτά είπα τα λόγια μου. Το τραγικό ήταν ότι μετά απο αυτό για τους επόμενους δυο μήνες,με σταμάταγε ο οποιοδήποτε απο το σχολείο και με ρώταγε"Εσύ ησουν με τον κουραμπιε? "  
Ακόμα και σήμερα το θυμούνται όλοι. 

Τέλος στην 5η δημοτικού τραγουδάγαμε με την χορωδια χριστουγεννιάτικα τραγουδάκια. 

Την πρώτη χρονιά του νηπιαγωγείου ήμουν αγγελάκι στη Γέννηση Όμως ντρεπόμουν υπερβολικά και μου είχαν κόψει τα λόγια οπότε ήμουν βουβός ρόλος ενώ κανονικά θα είχα ένα στιχάκι να πω

Τη δεύτερη χρονιά έκανα τη Νύχτα Με ένα υπέροχο ροζ σατέν φόρεμα με κολλημένα χρυσά αστέρια και ασημένια τιάρα (όσοι έχετε έρθει σπίτι μου θα έχετε δει τη φωτό )

Α' Δημοτικού έκανα την Παναγία σε σκετσάκι κι αυτό ήταν, δεν ξαναμπήκα σε χριστουγεννιάτικη γιορτή

Θυμάμαι που στην πρώτη δημοτικού η τάξη μας είχε αναλάβει τη γιορτή των Χριστουγέννων και έπαιζα το ρόλο από ένα αγγελάκι Φορούσα ένα χρυσαφένιο φόρεμα και ένα στεφάνι στο κεφάλι.

Στο νηπιαγωγειο ειχα ντυθει αγγελακι και ημουν στη σκηνη μαζι με αλλα παιδακια για να πω το ποιημα μου. Καποια δε θυμοντουσαν τα λογια τους και τους τα ψιθηριζε η νηπιαγωγος, αλλα ηξεραν τα μισα, αλλα ντρεπονταν... Εγω ημουν ανετη και ικανοποιημενη που υπηρχε τοσος κοσμος κατω... ειπα το ποιημα μου δυνατα και καθαρα... δεν χρειαζομουν καν μικροφωνο...!!!

θυμαμαι που επι 3 χρονια ημουν απο τους νανους του αι βασιλη(λογω στολης) αλλα εμενα δε μου αρσε ο ρολος και ηθελα να ειμαι αγγελακι

Εγω στο νηπιαγωγείο ήμουν ένα φούξια χριστουγεννιάτικο δώρο τυλιγμένο με ροζ κορδέλα. Στο νηπιαγωγείο ήμουν η νεράιδα που έφερνε τα Χριστούγεννα. Στην πρώτη ήμουν αγγελάκι και στην δευτέρα ήμουν ένα από τα τρία παιδιά μιας οικογένειας. Από κει και πέρα μόνο έπαιζα πιανο σε χριστουγεννιάτικες συναυλίες και τραγουδαγα με την χορωδια

Εγώ θυμάμαι έντονα την Χριστουγεννιάτικη γιορτή που είχαμε κάνει στην Α' δημοτικού.Ήτανε απλά σκετσάκια.Ο δικός μου ρόλος έλεγε:"Πήρα ένα Α(άλφα) και το έκανα άστρο".Μετά έβγαινε ο επόμενος και έλεγε διάφορα για το Β,το Γ κλπ. Μετά από πολλά άλλα μικρά σκετσάκια τραγουδήσαμε χριστουγεννιάτικα τραγούδια.
Μια ακόμη γιορτή που θυμάμαι είναι στην έκτη τάξη.Είχαμε πάει με την χορωδία να τραγουδήσουμε σε ένα θέατρο.Τραγουδήσαμε διάφορα αγγλικά-ελληνικά.Στην αρχή έδειξε μια μικρή ταινιούλα και μετά έπαιξε θέατρο η τρίτη τάξη.Μετά παίξανε κάποια παιδιά(και εγώ μαζί)όργανα και στο τέλος ήταν η χορωδία.

εγώ θυμάμαι στο νηπιαγωγείο που είχα ντυθεί νανάκι του άγιου Βασίλη και οι αδερφές μου ταραινδακια   

στο νηπιο και τις 2 χρονιες ημουν χιονονιφαδα(λογο ξανθου μαλλιου) στη πρωτη ημουν καλικατζαρακι στη δευτερα δε θυμαμε στη τριτη τραγουδουσαμε καλαντα απολη την ελλαδα και εμεις λεγαμε τα καλανα της πελλοπονησου στη τεταρτη καναμε τη φρικαντελα(που τελικα δεν την καναμε γιατι η δασκαλα της μουσικης ηταν αρρωστη χριστουγεννιατικα) και επεζα κιθαρα η ταξη μου τραγουδουσε τα καλαντα της Κρητης νομιζω, στη πεμπτη παααλι καναμε τη φρικαντελα αλλα εκεινη τη φορα στεφτηκε με επιτυχια η ταξη μου τραγουδουσε τα καλαντα της Θρακης και εγω κλασικα επεζα κιθαρα. Στην εκτη λοιπον καναμε την ποιο τελεια παρασταση μακραν Καρυοθραυστης παρακαλωωωω εγω ξανα μανα επεζα κιθαρα ορχηστρα κανονικη ειχαμε κανει με 2 πιανα 7 κιθαρες και κρουστα αλλα ηταν πανδυσκλο γτ επρεπε να μαθουμε το dance of the sugar plum fairy το indian dance το waltz of the flowers και το russian dance σε ενα μηνα περιπου το chinese dance το βαλαμε απο σιντι ευτυχως γιατι θα μας ειχε βγει ο πατος. Αλλα ειχε φοβερη πλακα γιατι ο κολλητος μου εκανε τον Καρυοθραυστη και στο τελος χορευε βαλς με μια φιλη μου και τους κοροιδευαμε συνεχως ειδικα οταν εκαναν προβα στα διαλληματα δεν θα την ξεχασω ποτε αυτη τη παρασταση. Στη πρωτη γυμνασιου δεν εκανα τιποτα βαριομουνα το ιδιο και φετος.

όταν ήμουν στα νήπια είχα ντυθεί Χριστουγεννιάτικο δέντρο μια στολή που μου έφτιαξε η μαμά μου. Πραγματικά ήταν η πιο όμορφη...

Κάναμε μόνο μια φορά,στην δευτέρα δημοτικού.Ήμασταν η χειρότερη τάξη,κανείς δεν μας ήθελε σε όλο το δημοτικό.Εκείνη την μοναδική φορά λοιπόν κάναμε τις εποχές του χρόνου και έκανα το καλοκαίρι.Αυτό  

Αχ στα νήπια θυμάμαι είχα ντυθεί αγγελάκι..ήμουν όμορφη έχω και φώτο!
Στη δευτέρα και τρίτη γυμνασίου που ήμουν και το αστέρι της θεατρικής  κάναμε από τα καλύτερα θεατρικά στην ιστορία του σχολείου μου..Στην δευτέρα αφιερώσαμε την γιορτή στα παιδιά της τρίτης και είχαμε γράψει μία έκθεση με αυτούς πρωταγωνιστές(και καλά την μέρα των Χριστουγένων) και πίσω από τον αφηγητή εκείνη την ώρα τα παιδιά κάνανε ότι ακούγανε...είχε πολύ γέλιο γτ δεν ξέρανε τι πρέπει να κάνουν, ότι ακούγανε εκείνη την ώρα!  
Και στην τρίτη κάναμε ένα σκετς που ήταν και καλά ο καινούριος χρόνος που είχε κατέβει μία μέρα νωρίτερα και με αυτά που έβλεπε(πείνα, κακία κτλ) δεν ήθελε να γίνει εκείνος ο χρόνος του κόσμου..στο τέλος όμως (φυσικά του αλλάξαμε γνώμη)  
Αυτά είναι τα σκετς μου ααα και φέτος κάναμε στο σχολείο ένα θεατρικό για όλο τον κόσμο με είσοδο 3 ευρό και τα χρήματα τα δώσαμε σε ένα ειδικό σχολείο..  

Δύο θυμάμαι. Ένα που ήταν η κλασσική γέννηση του Ιησού και είχα κάνει το *νταφακ* φωτεινό αστέρι-αφηγητή   Πρώτη δημοτικού νομίζω.

Το πιο ωραίο ήταν στα προνήπια που είμασταν καλικάντζαροι και στο τέλος του θεατρικού βουτούσαμε τα κεφάλια μας σε κουραμπιέδες.  Η άχνη σκέτη αποθέωση   

Ποια αγγελακια, ποιοι βοσκοι και ποια καλικατζαρακια.


εδω κανανε θεατρικο με μια απορη μανα που το παιδι της βρισκει μια κουτα παπουτσια εξω απο το σπιτι και εκεινη μονολογει την ιστορια της ζωης της στρωνοντας το τραπεζι και ευχαριστωντας την καλη τους τυχη.  

Συναρπαστικο.  

Πάντα έπαιρνα τον πρωταγωνιστικό ρόλο.