[96%] 
από multi Δευ Σεπ 15, 2008 4:11 pmΣε μια πόλη που ασφυκτιά από κυκλοφοριακά και περιβαλλοντικά προβλήματα είναι αδιανόητο να μη δίνεται έμπρακτα προτεραιότητα και διευκολύνσεις στο ποδήλατο, που αποτελεί την πιο άμεση πρόταση επίλυσής τους. Παραμερίζοντας προς στιγμή το σύνολο της αδιαφορίας για τα ζητήματα που αφορούν το ποδήλατο, θα επικεντρωθούμε σε ένα συγκεκριμένο ερώτημα:
Γιατί δεν επιτρέπεται η μεταφορά ποδηλάτων στον ΗΣΑΠ και το ΜΕTΡΟ;
Ο λόγος της εστίασής μας είναι ο εξής: Διότι, παρά τις δηλώσεις περί του αντιθέτου, όσον αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα, παρουσιάζεται μια πρωτοφανής οπισθοδρόμηση. Ενώ μέχρι πέρσι επιτρέπονταν η μεταφορά ποδηλάτων σε σκευοφόρους και στο πίσω βαγόνι, τόσο τυπικά (τις Κυριακές και αργίες), όσο και άτυπα τις καθημερινές, το καλοκαίρι του 2004 και με αφορμή την Ολυμπιάδα, ξαφνικά αυτή η διευκόλυνση απαγορεύτηκε. Για όσους κινούνταν ή ήθελαν να κινούνται με το ποδήλατο η απαγόρευση αυτή ήταν ολέθρια.
Η Αθήνα χαρακτηρίζεται από έντονες κλίσεις και λόφους, μεγάλες αποστάσεις ανάμεσα στις διάφορες περιοχές, εξαιτίας του μεγέθους της, και έντονες ασυνέχειες στον πολεοδομικό ιστό. Με αυτά τα δεδομένα, η χρήση του ποδηλάτου είναι εφικτή σε αρκετές περιπτώσεις μόνο με τη βοήθεια των ΜΜΜ. Δε θεωρούμε πως τα, δυστυχώς ακόμα, λίγα ποδήλατα επιβαρύνουν ουσιαστικά τους συρμούς, ούτε πως ενοχλούν τους επιβάτες. Με κάποιες απαραίτητες προϋπoθέσεις (μεταφορά στο πίσω βαγόνι και όχι τις ώρες αιχμής) η υπάρχουσα υποδομή μπορεί, άμεσα, να εξυπηρετήσει τις ανάγκες μετακίνησης των ποδηλατών. Στα αντίστοιχα ευρωπαϊκά παραδείγματα (Λονδίνο, Άμστερνταμ, Βερολίνο, Κοπεγχάγη, Βαρκελώνη...) το ποδήλατο όχι μόνο επιτρέπεται στα ΜΜΜ αλλά και απολαμβάνει προνομιακή μεταχείριση.
Η μη ικανοποίηση ενός τόσο λογικού αιτήματος δεν άπτεται τεχνικών ζητημάτων αλλά πολιτικών αποφάσεων. H απρόσωπη και αποστειρωτική λογική που προωθείται στους σταθμούς των ΜΜΜ ξεπερνάει κατά πολύ την αυτονόητη ανάγκη για καθαριότητα. Αποκλείει ουσιαστικά κάθε ανθρώπινη ατέλεια, απαγορεύοντας την κατανάλωση φαγητών και ποτών ή κάθε άλλη δραστηριότητα που θα “λέρωνε” την κυριλέ αισθητική τους. Μέσα σε ένα γενικότερο πνεύμα εξωραϊσμού τα ποδήλατα εκτοπίζονται από τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Για εμάς, το ίχνος μιας ροδιάς στο δάπεδο δεν είναι βρωμιά. Αντιπροσωπεύει την ελάχιστη παρενέργεια ενός μεταφορικού μέσου που δε λερώνει, δε ρυπαίνει, δε θορυβεί και που κινείται ανάμεσα στα μποτιλιαρισμένα και ρυπαίνοντα αυτοκίνητα αποτελώντας την πλέον βιώσιμη λύση στα προβλήματα της Αθήνας.
Η απαγόρευση της μεταφοράς ποδηλάτων στα ΜΜΜ συνιστά μια εξόφθαλμη αντίφαση ανάμεσα σε εξαγγελίες, ρητορείες, φιέστες (βλ. 22 Σεπτέμβρη-μέρα χωρίς αυτοκίνητα) και πραγματικότητα.
Είναι τραγικό να διεκδικεί κανείς το αυτονόητο.
ΝΑ ΕΠΙΤΡΑΠΕΙ ΤΩΡΑ Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΠΟΔΗΛΑΤΩΝ ΣΤΑ ΤΡΑΙΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΡΟ
Αυτό παιδιά είναι το κείμενο μιας ποδηλατοδομίας του 2005.Κάνω αυτό το τόπικ έχωντας δυο στόχους:
1)Να σας ενημερώσω για την επερχόμενη ποδηλατοδρομία
και
2)να ανοίξω μία γενική συζήτηση σχετικά με το ποδήλατο ως μέσο μεταφοράς,την χρησιμότητά του καθώς και την οικολογική του ταυτότητα!
Για να διευκολύνω την αρχή της συζήτησης θα ήθελα να μου αιτιολογήσετε την αποψή σας στο δημοψήφισμα.
Γιατί δεν επιτρέπεται η μεταφορά ποδηλάτων στον ΗΣΑΠ και το ΜΕTΡΟ;
Ο λόγος της εστίασής μας είναι ο εξής: Διότι, παρά τις δηλώσεις περί του αντιθέτου, όσον αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα, παρουσιάζεται μια πρωτοφανής οπισθοδρόμηση. Ενώ μέχρι πέρσι επιτρέπονταν η μεταφορά ποδηλάτων σε σκευοφόρους και στο πίσω βαγόνι, τόσο τυπικά (τις Κυριακές και αργίες), όσο και άτυπα τις καθημερινές, το καλοκαίρι του 2004 και με αφορμή την Ολυμπιάδα, ξαφνικά αυτή η διευκόλυνση απαγορεύτηκε. Για όσους κινούνταν ή ήθελαν να κινούνται με το ποδήλατο η απαγόρευση αυτή ήταν ολέθρια.
Η Αθήνα χαρακτηρίζεται από έντονες κλίσεις και λόφους, μεγάλες αποστάσεις ανάμεσα στις διάφορες περιοχές, εξαιτίας του μεγέθους της, και έντονες ασυνέχειες στον πολεοδομικό ιστό. Με αυτά τα δεδομένα, η χρήση του ποδηλάτου είναι εφικτή σε αρκετές περιπτώσεις μόνο με τη βοήθεια των ΜΜΜ. Δε θεωρούμε πως τα, δυστυχώς ακόμα, λίγα ποδήλατα επιβαρύνουν ουσιαστικά τους συρμούς, ούτε πως ενοχλούν τους επιβάτες. Με κάποιες απαραίτητες προϋπoθέσεις (μεταφορά στο πίσω βαγόνι και όχι τις ώρες αιχμής) η υπάρχουσα υποδομή μπορεί, άμεσα, να εξυπηρετήσει τις ανάγκες μετακίνησης των ποδηλατών. Στα αντίστοιχα ευρωπαϊκά παραδείγματα (Λονδίνο, Άμστερνταμ, Βερολίνο, Κοπεγχάγη, Βαρκελώνη...) το ποδήλατο όχι μόνο επιτρέπεται στα ΜΜΜ αλλά και απολαμβάνει προνομιακή μεταχείριση.
Η μη ικανοποίηση ενός τόσο λογικού αιτήματος δεν άπτεται τεχνικών ζητημάτων αλλά πολιτικών αποφάσεων. H απρόσωπη και αποστειρωτική λογική που προωθείται στους σταθμούς των ΜΜΜ ξεπερνάει κατά πολύ την αυτονόητη ανάγκη για καθαριότητα. Αποκλείει ουσιαστικά κάθε ανθρώπινη ατέλεια, απαγορεύοντας την κατανάλωση φαγητών και ποτών ή κάθε άλλη δραστηριότητα που θα “λέρωνε” την κυριλέ αισθητική τους. Μέσα σε ένα γενικότερο πνεύμα εξωραϊσμού τα ποδήλατα εκτοπίζονται από τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Για εμάς, το ίχνος μιας ροδιάς στο δάπεδο δεν είναι βρωμιά. Αντιπροσωπεύει την ελάχιστη παρενέργεια ενός μεταφορικού μέσου που δε λερώνει, δε ρυπαίνει, δε θορυβεί και που κινείται ανάμεσα στα μποτιλιαρισμένα και ρυπαίνοντα αυτοκίνητα αποτελώντας την πλέον βιώσιμη λύση στα προβλήματα της Αθήνας.
Η απαγόρευση της μεταφοράς ποδηλάτων στα ΜΜΜ συνιστά μια εξόφθαλμη αντίφαση ανάμεσα σε εξαγγελίες, ρητορείες, φιέστες (βλ. 22 Σεπτέμβρη-μέρα χωρίς αυτοκίνητα) και πραγματικότητα.
Είναι τραγικό να διεκδικεί κανείς το αυτονόητο.
ΝΑ ΕΠΙΤΡΑΠΕΙ ΤΩΡΑ Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΠΟΔΗΛΑΤΩΝ ΣΤΑ ΤΡΑΙΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΡΟ
Αυτό παιδιά είναι το κείμενο μιας ποδηλατοδομίας του 2005.Κάνω αυτό το τόπικ έχωντας δυο στόχους:
1)Να σας ενημερώσω για την επερχόμενη ποδηλατοδρομία
και
2)να ανοίξω μία γενική συζήτηση σχετικά με το ποδήλατο ως μέσο μεταφοράς,την χρησιμότητά του καθώς και την οικολογική του ταυτότητα!
Για να διευκολύνω την αρχή της συζήτησης θα ήθελα να μου αιτιολογήσετε την αποψή σας στο δημοψήφισμα.
