George MacDonald

Ο George MacDonald (10 Δεκεμβρίου 1824 - 18 Σεπτεμβρίου 1905) ήταν ένας Σκωτσέζος συγγραφέας, ποιητής, και Χριστιανός ιερέας. Γνωστός, κυρίως, για τα παραμύθια και τα μυθιστορήματα φαντασίας του, ο George MacDonald ενέπνευσε πολλούς συγγραφείς, όπως ο J.R.R. Tolkien, ο C.S. Lewis, ο Ε. Nesbit, ο W.H. Auden, και ο Madeleine L'Engle.

Γεννήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου, 1824 στο Huntly, Aberdeenshire, στη Σκωτία. Ο πατέρας του, ένας αγρότης, ήταν ένα από τους MacDonalds του Glen Coe, και άμεσος απόγονος μιας από τις οικογένειες που υπέστησαν τη σφαγή του 1692. Η δωρική διάλεκτος της περιοχής του Aberdeenshire εμφανίζεται σε ορισμένα μυθιστορήματά του.

Ο C.S. Lewis (The Chronicles of Narnia) έγραψε ότι θεωρεί τον MacDonald σαν 'κυριό' του : «Αγοράζοντας ένα αντίγραφο του Phantastes μία ημέρα σε ένα κιόσκι με βιβλία σ' ένα σιδηροδρομικό σταθμό, άρχισα να το διαβάζω. Λίγες ώρες αργότερα» , είπε ο Λιούις, «ήξερα ότι είχα διασχίσει ένα μεγάλο σύνορο.» Ο G.K. Chesterton αναφέρεται στο The Princess and the Goblin ως ένα βιβλίο που είχε «κάνει τη διαφορά σε ολόκληρη την ύπαρξή μου». Ακόμα και ο Mark Twain, ο οποίος αρχικά αντιπαθούσε τον MacDonald, έπειτα έγιναν φίλοι μεταξύ τους. Ακόμη, υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι ο Twain είχε επηρεαστεί από τον MacDonald.

Ο MacDonald πέθανε στις 18 Σεπτεμβρίου του 1905 στο Ashtead (Surrey), αφήνοντας σημαντικό έργο πίσω του.

Σημαντικότερα έργα του είναι:

Sir Gibbie
Within and Without
Lilith
Phantastes
Dealings with the Fairies
David Elginbrod
Adela Cathcart
At the Back of the North Wind
The Maiden's Bequest
The Princess and the Goblin
A Daughter's Devotion
The Day Boy and the Night Girl
The Highlander's Last Song
The Landlady's Master
Heather and Snow


Περισσότερα εδώ

---

Έχετε διαβάσει βιβλία του; Ποια; Γνώμες;

Πρόσφατα διάβασα το Lilith και μπορώ να πω πως σε μερικά σημεία το λάτρεψα. Θυμίζει συνδυασμό Λάβκραφτ με Νάρνια σε λιγάκι πιο γκροτέσκ και φιλοσοφικές καταστάσεις θα έλεγα. Θέλω να διαβάσω και τα Dealings with the Fairies και At the Back of the North Wind.

Έχω διαβάσει το Phantastes μόνο που μ' άρεσε αρκετά, ήταν σαν ένας πιο παραμυθικός-λυρικός Τόλκιν, χωρίς τις επικές μάχες
Τώρα περιμένω να μου δανείσουν () τη Λίλιθ, όταν τη διαβάσω θα επανέλθω

Εχω διαβάσει μόνο την "Lilith".Τραγικό από κάθε άποψη.Σελίδες ολόκληρες που δεν βγάζουν κανένα νόημα,κεφάλαια ολόκληρα που αν αν τα ξαναέπιανες να τα διαβάσεις κατά λάθος,δεν θυμόσουν καν ότι τα είχες ήδη περάσει.Το 2ο βιβλίο (μετά το εξίσου τραγικό "Αλεξανδρινό Κουαρτέτο") που δεν μπορώ να ανακαλέσω ονόματα,τοποθεσίες,πλοκή,τίποτα.Σαν να μην το διάβασα ποτέ.Υπέφερα με τις 350 περίπου σελίδες του.Τώρα που έχω βρεί υποψήφιους αναγνώστες,ο πρώτος που θα το δανειστεί,θα το κρατήσει κιόλας γιατί δεν το θέλω καν να μου πιάνει χώρο στην βιβλιοθήκη.Και σίδερο στην μέση του με την ανάγνωση.

Μιλάμε εσύ και η Εκάτη έχετε τα πιο απαιτητικά γούστα

Θέλω πολύ να διαβάσω έργα του. Και γω στο περίμενε είμαι

Παιδιά,για όποιον ενδιαφέρεται βρήκα έργα του McDonald σ' αυτό το site:http://www.online-literature.com/george-macdonald/(έχει έργα κι απ' άλλους συγγραφείς)

Και γω θέλω πολύ να διαβάσω McDonald.Θα το κάνω και θα επιστρέψω να πω εντυπώσεις

Τελείωσα τη Λίλιθ!
Μου άρεσε γενικά. Πολύς συμβολισμός, πολύς λυρισμός. Μου θύμισε και Λάβκραφτ σε κάποιες φάσεις. Αν ήταν και λίγο πιο δεμένη η πλοκή (με την έννοια να μην πηδάει τόσο εύκολα απ' το ένα μέρος στο άλλο) θα μ' άρεσε ακόμα περισσότερο

αχ ωραία λοιπόν, θα το διαβάσω κ αυτό