από Morfin Gaunt Σαβ Ιουν 02, 2012 7:24 am
Η ξενάγηση μου με τον κύριο Ουέσλυ όπου να'ναι θα αρχίσει.Και εγώ περιμένω να εμφανιστεί στο σημείο που κανονίσαμε να συναντηθούμε και να αρχίσουμε την ξενάγηση.Πρέπει να ομολογήσω πως έχω λίγη αγωνία.Αναρρωτιέμαι πως θα του φανεί ο κόσμος των μαγκλς...
Και να τος!Το ιπτάμενο αυτοκίνητο του έκανε την εμφάνιση του στον ουρανό και έπειτα απο λίγα λεπτά προσγειώθηκε λίγα μέτρα μακριά μου.Βγήκε έξω σχεδόν αμέσως.Όπως πάντα χαμογελαστός και φιλύσηχος προς όλους.Τα κόκκινα μαλλιά του ήταν τόσο χαρακτηριστικά σαν σημάδι αναγνώρισης του.Πλησίασε και μου έδωσε το χέρι του.
-Χαίρομαι πάρα πολύ που προθυμοποιήσε να με ξεναγήσεις!Με λένε Άρθουρ Ουέσλυ.Εσένα;
-Ανέστης!Χαίρω πολύ!Ας αρχίσουμε την ξενάγηση.
Είπα και περπάτησα λίγο μπροστά για να του δείξω πως θα πάμε οδικώς.
-Γιατί να πάμε με τα πόδια όταν έχουμε το αυτοκίνητο μου εδώ;ρώτησε ευγενικά ο κύρος Ουέσλυ θεωρόντας πως το είχα ξεχάσει
-Γιατί δεν είναι συνηθισμένο στον δικό μας κόσμο να βλέπουμε ιπτάμενα αυτοκίνητα.Θα προχωρήσουμε στην στάση του λεοφωρείου και θα πάρουμε το πρώτο λεοφωρείο για...
-Λεοφωρείο;ρώτησε απορημένος ο κύριος Ουέσλυ
Είχα ξεχάσει πως ο κύριος Ουέσλυ δεν ήξερε τι είναι το λεοφωρείο.
-Λοιπόν,το λεοφωρείο είναι ένα μέσο το οποίο επιτρέπει σε εμάς τους μαγκλς να κινούμαστε γρηγορότερα απο ότι με τα πόδια.Όπως και τα αυτοκίνητα μας,μόνο που το λεοφωρείο είναι μεγαλύτερο και έχει περισσότερο κόσμο μέσα...
Ο Άρθουρ Ουέσλυ άκουγε όσο πιό προσεχτικά μπορούσε.Λίγο δύσκολο με όλα αυτά τα πράγματα των μαγκλς που έβλεπε γύρω του.Δρόμοι,πινακίδες,αυτοκίνητα,μαγαζιά.Ευτυχώς ήξερε ήδη τι ήταν αυτά,περίπυ,και έτσι δεν χρειάστηκε να του εξηγήσω.
Τελικά φτάσαμε στην στάση.Το λεοφωρείο εμφανίστηκε παραδόξως στην ώρα του.Ο κ. Ουέσλυ δεν μπόρεσε να μην ρωτήσει:
-Αυτό είναι το λεοφωρείο,σωστά;
-Ναι,αυτό είναι.Θα δεις ότι κινείται όπως το αυτοκίνητο,απλώς λίγο πιό αργά.
Μπήκαμε μέσα.Αφού έβγαλα εισητήρια και για τους δυό μας καθήσαμε σε δύο άδεες θέσεις.
-Γιατί σου έδωσε αυτά τα δύο χαρτιά μαζί σου;με ρώτησε
Κοίταξα τα ειστήρια στο χέρι μου.
-Είναι εισητήρια.Εκείνος που μου τα έδωσε είναι ο οδηγός του λεοφωρείου και αυτά τα δίνει για να μπορέσουν οι επιβάτες να μπουν σε αυτό.
Μερικές στάσεις παρακάτω κατεβήκαμε.Το λεοφωρείο είχε σταματήσει εξαιτίας του κόκκινου φαναριού.
-Είναι φανάρι.Χρησιμεύει για να βοηθάει στην σωστή κυκλοφορία των μαγκλς.Όταν το φανάρι γίνετε κόκκινο τότε οι πεζοί,όπως εμείς,δεν μπορύμε να περάσουμε τον δρόμο,ενώ όταν είναι να περάσουμε το φανάρι γίνετε πράσινο.Αυτό γίνετε για να υπάρχουν όσο το δυνατόν λιγότερο ατυχήματα στους δρόμους.
-Και φαντάζομαι ότι εσείς με τα φανάρια δεν θα έχετε πολλά ατυχήματα!παρατήρισε ο κ.Ουέσλυ
-Εχμμ..
Δεν απάντησα τελικά.Φτάσαμε σε ένα μαγαζί με ηλεκτρικές συσκευές.Ο παράδεισος του κ.Ουέσλυ!Κοίταζε δεξιά-αριστερά σαν μικρό παιδί που το βάζεις μέσα σε ένα εργοστάσιο με ζαχαρωτά.
-Το βλέπεις εκείνο εκεί;τον ρώτησα δείχνοντας του μιά τηλεόραση που έπαιζε
-Ναι!Τι είναι;είπε
-Είναι μιά πάρα πολύ σπουδαία εφεύρεση των μαγκλς.Σου επιτρέπει να βλέπεις τι γίνετε ακόμη και στην άλλην άκρη του κόσμου.Για αυτό και χρησιμοποιήται πολύ συχνά απο εμας.
-Μα..πως...;
Ο κ.Ουέσλυ προφανώς θα είχε συγκλονιστεί με αυτό που άκουσε.
-Αναρρωτιέσαι πως γίνετε αυτό;Λοιπόν,να σου εξηγήσω...
Άρχισα να του αναλύω όσο καλύτερα μπορούσα,αν και λίγο παιδιάστικα για να τα καταλαβαίνει καλύτερα,για την λειτουργά της τηλεόρασης,τα κανάλια που έχει,τις χρήσεις της κλπ.Παρατηρώ πως ο καταστηματάρχης μας κοιτάζει λίγο περίεργα.Που να ήξερε,σκέφτηκα εγώ...
-Και τι δείχνει η τηλεόραση;Για παιχνίδι μου μοιάζει..
-Σωστά,είναι παιχνίδι!Λέγεται ποδόσφαιρο και είναι πολύ διαδεδομένο σε εμάς τους μαγκλς.Όπως το κουίντις σε εσάς τους μάγους.Μόνο που εμείς παίζουμε με τα πόδια κλοτσώντας την μπάλα,η οποία είναι μία και μοναδική στο παιχνίδι,και όχι επτά...
Αφού του μίλησα λίγο ακόμη για το ποδόσφαιρο αλλά και διάφορα άλλα αθλήματα,συνέχισαμε εξερευνούμε το κατάστημα
Έπειτα απο κάμποση ώρα και ακόμη περισσότερες εξηγήσεις βγήκαμε έξω απο το κατάστημα και πήγαμε σε έναν κινηματογράφο.
-Αυτό τι είναι;ρώτησε
-Λέγεται κινηματογράφος.Σου επιτρέπει να βλέπεις πράγματα,όπως η τηλεόραση,που λέγονται ταινίες.Θα δεις σε λίγο...
Μπήκαμε να δούμε μιά ταινία.Ο κ.Ουέσλυ δεν ήξερε αν έπρεπε να ρωτήσει για να μάθει περισσότερα για τον κινηματογράφο ή να θαυμάσει περσσότερο ότι έβλεπε.
Καθίσαμε και είδαμε το έργο.Ήταν θρίλερ αλλά ο κ.Ουέσλυ παρά τον αρχικό τρόμο του(και αφού του εξήγησα κάμποσες φορές πως ότι βλέπει δεν είνα αληθινό),την ευχαριστήθηκε πάρα πολύ.Μάλιστα ήθελε πάρα πολύ να δει μία ακόμη.Δεν του χάλασα το χατίρι,άλλωστε πρώτη φορά τα έβλεπε αυτά.
Έπειτα βγήκαμε έξω.Ο κ.Ουέσλυ κοίταξε ένα ρολόι μέσα σε ένα μαγαζί.Ευτυχώς ήξερε για τα ρολόγια και την ώρα των μαγκλς και έτσι δεν χρειαζόταν εξηγήσεις.
-Έχει περάσει η ώρα!Η Μόλυ θα τρελαθεί αν αργήσω και άλλο.Καλύτερα λοιπόν να φεύγω τώρα...
-Προτού φύγεις,μά στιγμή...
Μπήκα μέσα σε ένα βιβλοπωλείο.Βγήκα κρατώντας στο χέρι μου ένα βιβλίο.Του το έδωσα.
-Πάρ'το!Εδώ μέσα μιλάει για την ιστορία και τον πολιτισμό των μαγκλς καθώς και για πολλές απο τις εφευρέσεις τους.Με αυτό θα λυθούν πολλές απο τις απορίες σου για τον πολιτισμό των μαγκλς.
Ο κ.Ουέσλυ ήτανε πολύ συγκοιμένος.Αφού με ευχαρίστησε αρκετά εγκάρδια,πήγαμε στο σημείο που ήταν το αυτοκίνητο του και αφού μπήκε τον αποχαιρέτησα.Ο κ.Ουέσλυ με χαιρέτησε και εκείνος και έπειτα έφυγε πετώντας,φροντίζοντας να γίνει αόρατος για να μην τον δει κανένας...