Σνέηπ - Ντάμπλντορ: Ποιος ειναι ο γενναιότερος;

Το είπε για να εξηγήσει στον γιό του ότι δεν είναι όλοι οι Σλίθεριν κακοί!Τους θαύμαζε και τους 2 το ίδιο!

Πιστεύω πώς ο Σνέιπ ήταν πολύ πιο γενναίος από τον Ντάμπλντορ, γιατί ήταν κατάσκοπος και έβαλε σε κίνδυνο τη ζωή του, για να προστατεύεται το παιδί της γυναίκας που αγαπούσε. Ο Ντάμπλντορ δεν είχε βρει το θάρρος να μιλήσει στον Χάρι για τον περελθόν του, την οικογένειά του, τη σύντομη φιλία του με τον Γκρίντελβαλτ...

ο Νταμπλντορ

Είναι και οι δύο ήρωες!Μπορείς να ξεχωρίσεις τους ήρωες?
Για εμένα ο Ντάμπλντορ και ο Σνέιπ είναι ίσοι!Καλά ο Ντάμπλντορ λιγουλάκι περισσότερο!!!

Δεν πιστεύω ότι ξεχώρισε κάποιον αλλά αντικειμενικά ο Σνέιπ έδειξε πιο πολλά χαρακτηριστικά γενναιότητας με όλα αυτά που πέρασε οπότε θεωρώ ότι όλο αυτό έκανε μεγάλη εντύπωση στον Χάρι και του δημιούργησε θαυμασμό

ελα τωρα ο νταμπλντορ συμφωνησε να δολοφονηθει τη πιο γενναιο ?

Εγω πιστευω ο νταμπλντορ! Λοιπον,εχουμε και λεμε.Ο σνειπ σιγουρα θυσιαστηκε για την αγαπη και να προστατευσει τον κοσμο αλλα.
Ο Νταμπλντορ εχασε την μονη αγαπη που ειχε. τον gellert! Εχασε την μονακριβη αδερφη του που αγαπουσε απιστευτα! Χωρισε η σχεση του με τον αδερφο του! Ηταν κοντα στο να χασει την μαχη με τον βολντεμορτ. Επειτα κυνηγησε τα horcruxes. ηξερε πολλα χρονια οτι ηταν ετοιμος να πεθανει αλλα συνεχισε να προσπαθησει να σωσει τον κοσμο.
Νταξει GO Dumbledore

Εγώ πιστεύω ότι και οι δύο ήταν το ίδιο γενναίοι στα μάτια του Χάρι ...
Αν ρωτήσετε για εμένα  ...σας απαντώ το ίδιο !Και οι δύο απέδειξαν την γενναιότητά τους , με διαφορετικούς τρόπους , πάντως ήταν το ίδιο γενναίοι ...

Κατά την άποψη μου ο Snape ήταν πιο γενναίος γιατί κατάφερε να "πολεμήσει" τον έρωτα του όλα αυτα τα χρόνια.Η γενναιότητα δεν μετράτε μόνο με το ρίσκος της ζωής αλλα και των συναισθημάτων σου.

Ο Σνεηπ και ο Νταμπλντορ αλλα νομιζω ειναι πιο γεναιος.

GeoPotter έγραψε:Ο Σνεηπ και ο Νταμπλντορ αλλα νομιζω ειναι πιο γεναιος.

Ποιός;;  

πιστευω ο χαρι δεν επαψε ποτε να θαυμαζει τον νταμπλντορ, ομως συυνειδητοποιησε οτι ο σνειπ δεν ηταν αυτο που εδειχνε, καθωςσ η αγαπη του τα υπερνικησε ολα και του δωσε τεραστια δυναμη ωστε να συνεχισει την δουλεια που ανελαβε και να κρατησει τον ορκο του στο ονομα της μοναδικης γυναιικας που αγαπησε..αυτο ηταν πιστευω που εκανε τον σνειπ να ανεβει τοσο στα ματια του χαρι

ο νταμπλντορ

Ο Σεβερους

Εντάξει... τι να πω;    
Πρώτων μπράβο σου για την ιδέα σου.
Δεύτερον... Ο Ντάμπλντορ ήταν από τους αγαπημένους μας χαρακτήρες αλλά πότε δεν μας δόθηκε η ευκαιρία να δούμε ότι ήταν γενναίος. Όχι ότι πιστεύω ότι δεν ήταν γενναίος, κάθε άλλο. Αλλά δεν μας δόθηκαν πολλές ευκαιρίες να το καταλάβουμε. Πολλές φορές φέρθηκε πάρα πολύ γενναία, αλλά ο Σνέηπ έπαιζε κάθε μέρα τη ζωή του κορόνα γράμματα... Λογικά κάθε πρωί που ξυπνούσε το πρώτο πράγμα που θα έλεγε θα ήταν: "Ωραία, δεν πέθανα χτες", ίσως και με κάποια ειρωνεία στη φωνή του, γιατί μια τέτοια ζωή τι να την κάνει;
Ο Σνέιπ ήταν πιο γενναίος από, όχι μόνο τον Ντάμπλντορ αλλά και από τους περισσότερους από τα βιβλία και τις ταινίες του Χάρι Πότερ. Ίσως και πιο γενναίος και από τον ίδιο τον Χάρι που είχε πάει να αντιμετωπίσει τον Βόλντεμορτ... ο Σνέιπ τον αντιμετώπιζε κάθε μέρα, χωρίς να φοβάται ότι θα ανακαλύψει ότι είναι εναντίον του.
Και ούτως ή άλλως, ο Ντάμπλντορ εξαρτώταν από τον Σνέιπ για πάρα πολλά πράγματα.
Η γενναιότητα του Σνέιπ ήταν αυτή που με έκανε να τον συμπαθήσω πάνω από όλα.

Σίγουρα ο νταμπλντορ

Διοτιο σνειπ τοσο καιρο ηταν διπλος κατασκοπος

Σνειπ με τα 1000!!! Ο Νταμπλντορ έπαιζε από σίγουρη θέση και χωρίς να έχει να χάσει και πολλά... Ο Σνειπ τα έπαιζε όλα για όλα καθημερινά στο πλάι του εχθρού με κινητήριο δύναμη την αγάπη και μην έχοντας στην ουσία να κερδίσει τίποτα... Πόση γεναιότητα χρειάζεται για να παίζεις θέατρο, ανάμεσα σε εχθρούς, σε κάποιον που ανά πάσα στιγμή μπορεί να μπει στο μυαλό σου και μετά να σε διαλύσει;;; Σίγουρα πολύ περισσότερη απο αυτή που χρειάζεται για να καταστρώνεις σχέδια από ασφαλή απόσταση, με ανθρώπους που μπορείς να εμπιστευτείς γύρω σου και με το δίκιο στο πλευρό σου... Πάντως ήταν και οι δύο αξιόλογοι θριαμβευτές ενάντια στο κακό...

Βασικά, η Ρόουλινγκ δημιούργησε και τον Σνέιπ και τον Ντάμπλντορ, και μιλάει μέσα από τον Χάρι όταν λέει ότι ο Σνέιπ είναι ο γενναιότερος... και για να τους δημιούργησε αυτή, τότε κάτι παραπάνω θα ξέρει.

Βασικά ο ίδιος ο Χάρρι αναφέρει στο Βόλντεμορτ(ή το ανάποδο...) πως ο Ντάμπλντορ είχε αποκτήσει τρομερά βαθιές γνώσεις γύρω από την μαγεία μα δεν θέλησε να τις χρησιμοποιήσει επειδή ήταν λιπόψυχος...
 Σχετικά με το έργο του καθενός, εννοείται πως και οι δύο τους ήταν απίστευτα θαρραλέοι, ο μεν Σέβερους αντιμετώπιζε κάθε ημέρα τον Λόρδο Βόλντεμορτ, τολμούσε να αντικρύζει, να λέει ψέματα και να σφραγίζει το μυαλό του στο μεγαλύτερο κάθαρμα όλων των εποχών, σε έναν που όλος σχεδόν ο μαγικός κόσμος ονόμαζε Ξερετε-Ποιός, από την άλλην βέβαια ο Ντάμπλντορ ήταν ο μόνος που έλεγε ανεμπόδιστα το όνομα του, έστησε ολόκληρο Τάγμα ενάντια στους Θανατοφάγους, κοντραρίστηκε πάμπολες φορές με το Υπουργείο Μαγείας και αντιμετωπισε κατάματα δίχως να χάνει την ψυχραιμία του τον θάνατο...Και νομίζω πως η πηγή της δύναμης τους ήταν το γεγονός ότι και οι δυό τους τα είχαν όλα, κάθε αγάπη, κάθε πρόσωπο που θα μπορούσε να τους συμπαρασταθεί στην ζωή, ο μεν πρώτος χάνοντας την αγάπη της ζωής τους από τον πιό μισητό του άνθρωπο(Τζέημς Πότερ)και έχοντας μια ζωή στιγματισμένη από μία χούφτα τεντυμπόϊδες, ο δε δεύτερος ακόμη χειρότερα....με έναν πατέρα που πέθανε στην φυλακή, με έναν αδερφό που δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις, με μία αδερφή που είχε χάσει και τα λογικά της και εν τέλει σκοτώθηκε(ίσως και εξαιτίας του), με τον Γκέλλερτ να κλείστηκε οριστικά στην φυλακή και να μην τον ξαναδεί ποτέ, επειδή ο Ντάμπλντορ ήταν μία διασημότητα στον κόσμο των μάγων δεν σημαίνει ότι ήταν και μια χαρά βολεμένος και σχεδίαζε στο γραφειακι του με τον πρωινό του καφέ(πίνουν καφέ οι μάγοι? )το επόμενο αντιθανατοφαγικό σχεδιο με πιόνια το Τάγμα...Μην ξεχνάμε ότι αντιμετώπισε δα και ολόκληρο άρχοντα του Σκότους επιτυχώς την ώρα που όλο το Υπουργείο λάκισε...
 Αλλά παρόλαυτα ψηφίζω τον Σνειπ, ήξερε πως ο Ντάμπλντορ τον εμπιστεύεται και είχε στην μνήμη του και την Λίλυ, αυτά του επέτρεπαν να κάνει πολύ περισσότερα πράγματα και να πονταρεί πολύ περισσότερα από έναν συνηθισμένο μάγο...και όλα αυτά για να πεθάνει στο τέλος μόνος και με μία μαγική κοινότητα να τον θεωρεί άδικα προδότη! Ευτυχώς δηλαδή που ο Χάρρι δέησε να δώσει το όνομα του στον έναν του γιό λέγοντας του ότι <<έχεις το όνομα ενός Σλίθεριν...και ήταν ο γενναιότερος άνθρωπος που γνωρισα στην ζωή μου>>...Ήταν!

Ο σνειπ σιγουρα

Κανένας από τους δύο.
Και οι δυο προσπαθούσαν σε ολόκληρη τη ζωή τους να επανορθώσουν για τα λάθη τους που κατέστρεψαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα,ζώντας τις ζωές τους με ενοχές και τύψεις.

^Αυτό δεν τους κάνει δειλούς στην παραμικρή περίπτωση, η καταστροφή των ατόμων που αγάπησαν οφείλεται απλά σε νεανικές απερισκεψίες, πες το οργή, πες το επιθυμία για εκδίκηση(λόγω των άσχημων παιδικών τους χρόνων), αλλά όχι και δειλοί αυτοί που αντιμετώπισαν θαρραλέα τον-όχι και ωραίο- θάνατο τους, που δεν φοβίθηκαν τον Λόρδο Βόλντεμορτ και που στάθηκαν αιτία της καταστροφής του...Δηλαδή έλεος, αν ήταν δειλοί δεν θα έμπαιναν καν στον κόπο να αποδεχτούν τα λάθη τους, να μετανοήσουν και να αλλάξουν στρατόπεδο  ξέροντας πως λίγοι θα είναι αυτοί που θα τους συμπαρασταθούν πραγματικά(και έτσι και έγινε)...

Δεν είναι δειλοί αλλά ούτε και αγκάλιασαν οποιαδήποτε πράξη γενναιότητας με ανιδιοτέλεια.
Ο ίδιος ο Ντάμπλντορ τα παραδέχεται όλα αυτά στον Σταθμό του Κινγκ Κρος και ανάμεσα σε εκείνον και τον Σνέηπ,γενναιότερος(αν και δεν πιστεύω ότι του αρμόζει ο τίτλος) ήταν ο πρώτος.
Ο Σνέηπ και μόνο που κατέφυγε στον Ντάμπλντορ για να σώσει την Λίλυ,πρόδωσε τον Βόλντεμορτ οπότε είτε το τράβαγε από εκεί και πέρα είτε όχι,την ίδια κατάληξη θα είχε
Ο Ντάμπλντορ δεν ήταν ποτέ αρκετά γενναίος για να αντιμετωπίσει τους προσωπικούς του δαίμονες,ούτε όταν ήταν μικρότερος και έπρεπε να μονομαχήσει με τον Γκρίντελβαλντ ούτε όταν αργότερα που ήξερε πως θα πεθάνει λόγω της κατάρας του δαχτυλιδιού που απλωνόταν από το χέρι του,δεν φρόντισε να συμφιλιωθεί με τους θανάτους της μητέρας και της αδερφής του και με τον ζωντανό αδερφό του Αμπέρφορθ.Και όλα αυτά τον κάνουν έναν χαρακτήρα με βάθος.

Δεν είναι δειλοί αλλά ούτε και αγκάλιασαν οποιαδήποτε πράξη γενναιότητας με ανιδιοτέλεια.

 Ίσως, απλά στο προηγούμενο post λες χαρακτηριστικά <<κανένας από τους δύο>> και κυρίως επάνω σε αυτό απάντησα
 Απλά όταν ο Ντάμπλντορ παρότρυνε τον Χάρι να λέει ανεμπόδιστα το όνομα του Βόλντεμορτ ή όταν τον αντιμετώπισε κατάματα στο Υπουργείο Μαγείας δεν νομίζω να ήταν και μη ανιδιοτελής η πράξη του θάρρους του...Ή όταν ο Σεβ παρακολουθούσε συνεχώς τον Χάρι και το τριό μετά τον θάνατο του Ντάμπλντορ(όταν πλέον δεν ασκούνταν έλεγχος επάνω του)και εκτέλεσε πχ τον Προστάτη του για να βρει ο Ρον τον δρόμο του πάλι δεν κέρδιζε και κάτι προσωπικό, θάρρος και μόνο κατ'εμέ

Ο ίδιος ο Ντάμπλντορ τα παραδέχεται όλα αυτά στον Σταθμό του Κινγκ Κρος και ανάμεσα σε εκείνον και τον Σνέηπ,γενναιότερος(αν και δεν πιστεύω ότι του αρμόζει ο τίτλος) ήταν ο πρώτος.

 Κάτσε, αν δεν το πιστευεις αυτό τότε με ποιό κριτήριο λες ότι ο Ντάμπλντορ ήταν γενναιότερος?

Ο Σνέηπ και μόνο που κατέφυγε στον Ντάμπλντορ για να σώσει την Λίλυ,πρόδωσε τον Βόλντεμορτ οπότε είτε το τράβαγε από εκεί και πέρα είτε όχι,την ίδια κατάληξη θα είχε


 Από την στιγμή που ο Βόλντεμορτ τον <<συγχώρεσε>>(όπως και τους πιό πολλούς θανατοφάγους του)για την προδοσία του του έδινε μία δεύτερη ευκαιρία να επανενταχθεί στην ομάδα του με όλα τα πλεονεκτήματα που μπορει να έχει ένας θανατοφάγος(πχ ο ίδιος πήρε την διεύθηνση του Χόγκουαρτς), το ότι σκοτώθηκε είναι ως γνωστόν άλλη ιστορία...Σκέψου το, ο Ντάμπλντορ νεκρός, το Τάγμα του Φοίνικα αποδεκατισμένο(Τζέιμς και Λίλυ νεκροί, Τρελομάτης νεκρός, υπερασπιστές του Χόγκουαρτς νεκροί), ένα Υπουργείο Μαγείας παρηκμασμένο και μία μαγική κοινότητα βυθισμένη στο χάος και τον φόβο εναποθέτοντας τις τελευταίες ελπίδες της σε ένα απλό 17χρονο, τι θα έκαναν οι περισσότεροι άραγε στην θέση του??