Οι μάχες που μας άγγιξαν

Ειλικρινά δεν μπορώ να διαλέξω. Οι μάχες είναι απλά ο έρωτας μου και ιδιαίτερα στον ΧΠ όπου η συγγραφέας τις έχει κάνει υπέροχες.
Οι 3 πιο αγαπημένες μου πάντως είναι η Μάχη στο Υπουργείο Μαγείας για την Προφητεία, η Μάχη με τους 7 Πότερ πάνω από το Λίτλ Γουίνγκιν και η Μάχη του Χόγκουαρτς.
Στην πρώτη δεν έκλαψα αλλά με άγγιξε πολύ. Η δυνατή σκηνή του Χάρι μετά τον θάνατο του Σίριου και η μονομαχία των παιδιών και η μονομαχία Άλμπους-Βόλντυ ήταν απλά όλα τα λεφτά. Ούτε στην δεύτερη έκλαψα αλλά είναι γενικά από τις πιο αγαπημένες μου σκηνές ever. Η τρίτη ήταν απλά ουαου. Έκλαψα στον υπερβολικά πολύ του Φρεντ.

η μαχη του χογκουαρτς

Εμένα αυτή με τους 7 πότερ. Εκεί έδειξαν οι κοντινοί του , πόσο τον αγαπάνε και τι ήταν διατεθημένοι να κάνουν.

Η μάχη με τους εφτά Πότερ ήταν αυτή μου άφησε άναυδη και με συγκίνησε περισσότερο. Ήταν η πιο απρόβλεπτη βασικά, και μ'αρέσουν οι σποντένιους αντιδράσεις τους.

Θα πω την μαχη του τμηματος μυστηριων. Για πρωτη φορα ηταν πολλοι μαζι και οχι ο Χαρι μονος του!

Η μαχη... του Χογκουαρτς... γιατι εκει σκοτωθηκε η Μπελαααα!!!
και ο Βολντι φυσικα...

(Στενοχωρηθηκα και με το θανατο του Ρεμους και της Τονκς)

Ενταξει αντικειμενικα τωρα αυτη ειναι η πιο συγκινιτικη γιατι σημαινει το τελος μιας ολοκληρης εποχης...

η μαχη στο χογκουαρτσ

η μαχη τον 7 ποττερ..

Όλες οι μάχες ήταν φοβερές αλλά αυτή που με άγγιξε περισσότερο και με έκανε να κλάψω πολύ ήταν η μάχη του Χόγκουαρτς. Την πρώτη φορά που την είδα είχα ρίξει ΤΟ κλάμα... Επίσης είμαι πολύ περίφανη που έγινε αυτή η μάχη γιατί καταστρέψανε ολόκληρο στρατό Θανατοφάγων και τον μεγαλύτερο(κακό) μάγο όλων τον εποχών..!

η μαχη με τους 7 ποτερ γιατι εκει πεθανε η χεντβιχ

φυσικα η τελευταια μαχη του χοννγκουαρτς

Όλες οι μάχες ήταν καλές όμως εννοείτε πως καλύτερη ήταν η τελευταία,η μάχη του Χόγκουαρτς.Και παρόλο που φανταζόμουνα απο την αρχή την κατάληξη της μάχης ήμουν γεμάτος απο αγωνία.Όμως σίγουρα η πιο συγκοινητική μάχη ήταν αυτή στο έκτο βιβλίο όταν πέθανε ο Ντάμπλντορ( ),ο θάνατος του Ντάμπλντορ ήταν ίσως και ένα απο τα ελάχιστα πράγματα που δεν περίμενα να συμβούν.Τέλος,μια άλλη μάχη που είχε αγωνία ήταν αυτή στο πέμπτο βιβλίο με τον ΝτάμπλντορvsΒόλντεμορτ.

Σπόιλερ:

Δεν δάκρυσα σε καμία.Αυτή που με άγγιξε ήταν η Μάχη του Χόγκουαρτς και με στενοχώρησε το τέλος της επειδή ήξερα πως τέλος το Χόγκουαρτς,τέλος η μαγεία και γενικά όλα αυτά.

Δεν υπήρχε καμία μάχη που να με συγκίνησε τόσο πολύ ώστε να κλάψω αλλά εκεί που ένιωσα χειρότερα ήταν η μάχη για την προφητεία,αυτλη μετά το θάνατο του Ντάμπλντορ και η τελευταία μάχη στο 7.

Η μάχη στο Χόγκουαρτς.Μπορεί να πέθαναν πολλοί αγαπημένοι μου χαρακτήρες εκεί αλλά είναι αυτή που με συγκίνησε περισσότερο.Όλοι αυτοι οι άνθρωποι(το τάγμα, μαθητες και καθηγητές του Χόγκουαρτς)έτοιμοι να πεθάνουν αν χρειαστεί αρκει να σκοτωθεί ο Βόλντεμορτ...Μπορεί να είναι μάχη αλλά έχει το περρισότερο συναισθημα.Καλύτερα βέβαια περιγράφεται στο βιβλίο.Η σκηνή στην τραπεζαρία με όλους τους νεκρους και τις οικογένειές τους,τα συναισθήματα του Χάρι...

χμμμ 3 μαχες με αγκιξαν πραγματικα

η μαχη στο χογκουαρτς, η μαχη για την προφητεια...(δεν αντεξα το θανατο του σειριου ) και η αποδραση απο το μεγαρο μαλφοι....(δεν αντεχα να βλεπω την μπελλατριξ να βασανιζει την ερμιονη )

Η Μαχη του Χογκουαρτς.Πεθανε η Μπελλα και ο Βολντεμορτ
Και ο Φρεντ και ο Λουπιν με την Τονκς

Καλα το χειροτερο ηταν που ο Χαρι εσπασε και πεταξε το ραβδι απο κουφοξυλια

Αυτές που με άγγιξαν πιο πολύ ήταν στο Υπουργείο,μετά το θάνατο του Ντάμπλντορ αλλά αυτή που με άγγιξε πιο πολύ από όλες ήταν Η Μάχη του Χόγκουαρτς!!!

όλες νομίζω με άγγιξαν.Η μάχη στο τμήμα μυστηρίων γιατί πέθανε ο Σείριος,η μάχη στο Χόγκουατς μετα το θάνατο του Ντάμπλντορ εξαιτίας της φυγής του Σνέιπ και της αποκάλυψης οτι αυτός ήταν ο ημίαιμος πρίγκιπας(βασικά νομίζω αυτή ήταν η αγαπημένη μου),η μάχη με τους 7 ποτερ επειδή πέθανε η Χεντβιχ και έχασε το αυτί του ο Τζορτζ και η μάχη στο μέγαρο μαλφοι επειδή ΄σκοτώθηκε ο Ντομπι(βασικα αυτη με αγγιξε λιγοτερο).Η τελευταία δεν ξερω γιατί αλλα δεν με επηρεασε τοσο πολυ.

Κάθε μα κάθε μάχη ήταν επική, κάθε μα κάθε μάχη είχε ιδιαίτερο αντίκτυπο πάνω μου.
Μάχη στο Υπουργείο Μαγείας για την Προφητεία: Ήδη από το τρίτο βιβλίο τα πράγματα είχαν αρχίσει να γίνονται πιο σκοτεινά, αλλά τώρα βλέπουμε μία κάποια άνοδο προς την κατεύθυνση αυτή. Εφτά παιδιά καβαλούν αόρατα ιπτάμενα άλογα για να σώσουν έναν αθώο άνθρωπο που βασανίζει ο Βόλντεμορτ. Και όλα τελικά είναι παγίδα και βλέπουμε εφτά εφήβους με πολύ άγουρες ικανότητες άμυνας και επίθεσης να προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με ένα μάτσο σκοτεινούς μάγους. Και πάνω που νομίζουν πως θα σωθούν από το Τάγμα του Φοίνικα, η Λεστρέιντζ σκοτώνει τον Σείριο -πλήγμα τραγικό για το Χάρι- και ο Βόλντεμορτ καταλαμβάνει το σώμα του Χάρι. Ναι, νομίζω, είναι μία αρκετά κρίσιμη μάχη, που διαμορφώνει εντελώς την εξέλιξη της ιστορίας μετέπειτα. Εξάλλου, έριξα τρελό κλάμα με το θάνατο του Σείριου...


Μάχη στο Χόγκουαρτς μετά τον θάνατο του Ντάμπλντορ:Ναι. Περίμενα να πεθάνει ο Ντάμπλιντορ, αλλά ΌΧΙ έτσι. Και μετά, όλος ο πανικός, οι κατάρες να πέφτουν αβέρτα, οι προστάτες του Χόγκουαρτς να προσπαθούν να αμυνθούν με τις λίγες δυνάμεις τους στους Θανατοφάγους που είχαν κατακλύσει το Χόγκουαρτς. Τα συναισθήματα φορτησμένα, παρότι δεν έγινε καμία τρομερή απώλεια, πέρα από τον Μπιλ που δαγκώθηκε από τον Φέρνιρ Γκρέιμπακ. Μου άφησε έντονα συναισθήματα, μελαγχολίας κυρίως, ίσως γιατί ξέρεις πως πλέον τα πράγματα έχουν πάρει μία πορεία αναπόφευκτη και τίποτα δε μπορεί να αλλάξει το γεγονός πως αναμένεται όχι απλά μία μεγάλη μάχη, αλλά ένας δεύτερος επικός πόλεμος στον κόσμο των μάγων.


Μάχη με τους 7 Πότερ πάνω από το Λίτλ Γουίνγκιν: Ένταση και πολύ γρηγοράδα. Όλα έγιναν με ταχύτητα φωτός και δεν καταλάβαμε πεθαίνει η Χεντβιχ και ο Μούντι και ο Τζορτζ χάνει το ραβδί του. Μπορεί να μην ήταν και Η μεγάλη ή η πιο αγαπημένη μου μάχη, αλλά νταξει χάρη σε αυτή γίνονται τρελές προοίκονομίες και εξελίξεις.


Απόδραση από το Μέγαρο Μαλφόυ: Πωωω, αρκετά επική μάχη. Οι κραυγες της Ερμιόνης, η αγωνία των παιδιών για το αν θα ζήσουν ή όχι, με έκαναν να ψιλοανατριχιάσω, ειδικά εφόσον είχαμε να κάνουμε και με το σάικο τη Μπέλατριξ. Και μετά, ο Ντόμπι. Touching death that one


Μάχη του Χόγκουαρτς: Ναι νταξει. Η μάχη ίσως; Η Ρόουλινγκ τα έδωσε όλα εδώ. Γενναιότητα και ανδρεία και αποφασιστικότητα και μία ελπίδα για ίσως ένα καλύτερο αύριο. Βλέπουμε τους ήρωες με τους οποίους μεγαλώσαμε να δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό, να μάχονται υπερ του τι πιστεύουν πως είναι σωστό και πρέπον. Βλέπουμε στιγμές χαράς και λύπης σε αυτή τη μάχη. Βλέπουμε έρωτα και θρήνο, αγάπη και απώλεια, όλα μαζί στιβαγμένα σε ένα έντονο countdown ως την τελική αναμέτρηση. Τα συναισθήματά μου σε αυτή τη μάχη δε μπορούν να περιγραφούν με λόγια. Αξίζει μόνο να πω πως πιστεύω πως η σελίδα με το θάνατο του Φρεντ, της Τονκς και του Λουπιν είναι ακόμη γεμάτη δάκρυα και πως η μητέρα μου με άκουγε να μουρμουρίζω σαν τρελή καθώς περνούσα τις σελίδες, φτάνοντας προς το τέλος...

Όλες οι μάχες είναι σημαντικές, κατ' εμέ, αλλά με επηρέασαν άσχημα αυτή στο Υπουργείο και η τελευταία στο Χόγκουαρτς.

Η μάχη του Χόγκουαρτς ασυζητητί τα είχε όλα μέσα ήταν η τελική μάχη όπου συμμετείχαν όλοι όπως μπορούσαν δεν υπήρχε μεγαλύτερη από το να βλέπεις το σπίτι σου να καίγεται...μετά η μάχη στο υπουργείο γιατί είχες αυτή την αγωνία να δεις πού είναι ο Σείριος σε συνδυασμό με το άγνωστο του τμήματος μυστηρίου ήταν ο, τι έπρεπε..άσε που ήταν η πρώτη φορά που οι ήρωές μας αντιμετώπιζαν θανατοφάγους.

Σιγουρα ηταν η τελευτεα μαχη αυτη που αγγιξε τους περισσοτερους

Η μαχη του χογκουαρτς