Οι Ποινές

Το να ζεις με τύψεις είναι ότι χειρότερο.

Χειρότερη ποινή εννοείται πώς είναι η φυλάκιση στο Αζκαμπάν!! Ούτε οι τύψεις ούτε ο θάνατος…
Ο θάνατος για εμένα δεν έχει την παραμικρή αξία ως τιμωρία(όχι μόνον από ηθικής πλευράς)! Οι κρατούμενοι στο Αζκαμπάν(κατʼεμέ)ίσα ίσα θα παρακαλούσαν να εμφανίζονταν κάποιος να τους αβαντίσει προκειμένου να απαλλαχτούν από την μιζερια που τους προξενούσαν οι Παράφρονες! Μία μίζερη ψυχή κλεισμένη σε τέσσερις τοίχους σε μία ζωή πλέον τελείως κατεστραμένη και που θα επαναλαμβάνεται για πάντα, τελείως ανίσχυρη να προστατευτεί με κάποιον τρόπο από τους Παράφρονες που ρουφούν συνέχεια την ψυχή των κρατουμένων,ενώ οι ίδιοι είναι ανίκανοι πλέον να σκεφτούν την οποιαδήποτε όμορφη ανάμνηση, αν αυτό δεν είναι τιμωρία τότε τι άλλο θα μπορούσε να είναι??
Οι μάγοι που φυλακίζονταν ισόβια στο Αζκαμπάν είχαν χρησιμοποιήσει dark magic, είχαν σκοτώσει ανθρώπους και είχαν κάνει φριχτά εγκλήματα στον κόσμο τους ή/και των μαγκλ! Τέτοιοι μάγοι πολύ απλά δεν νιώθουν τύψεις αλλά ίσα ίσα αδημονούν να έρθει η στιγμή που θα ξαναπιάσουν ραβδί στο χέρι τους για εκ νέου λουτρό αίματος, υπευθημίζω τους Θανατοφάγους που μόλις δραπέτευσαν από το Αζκαμπάν επέστρεψαν στον στρατό του Βόλντεμορτ(χωρίς καμία εξαίρεση), υπευθημίζω την Μπέλατριξ η οποία ακόμη και μέσα στο σκοτεινό κελί της υπό την επίδραση των Παραφρόνων ήταν σίγουρη πως ο Αφέντης της ήταν κάπου ζωντανός και ανυπομονούσε να ξανανιώσει το κάλεσμα από το σημάδι στο χέρι της! Έτσι είναι δυστυχώς, τεράστιο ρόλο στο αίσθημα μετάνοιας παίζουν τα γονίδια(πχ οι εγκληματίες έχουν πάντοτε υψηλά ποσοστά ντοπαμίνης και χαμηλά ποσοστά σεροτονίνης, μικρή ευφυία κλπ) και ο ψυχικός μας κόσμος(πχ σχιζοφρένεια, σύνδρομο Μινχάουζεν κλπ), οπότε λοιπόν Αζκαμπάν 100%! Δυστυχώς μετά την Μάχη του Χόγκουαρτς το Υπουργείο Μαγείας ξαπόστειλε τους Παράφρονες από την διάσημη φυλακή και τους αντικατέστησε με χρυσούχους, anyway, έτσι κατά κάποιον τρόπο είναι σαν να χάνει την αιγλή της(μιάς και τον τρόμο τον έσπερναν κυρίως οι Παράφρονες)…

Να ζεις με τύψεις.

Η φυλάκιση πιστεύω ότι ήταν αυτό που τους άξιζε , μιας και οι πιο πολλοί από αυτούς , για να κάνουνα αυτά που έκαναν δεν ήταν σε καλή ψυχική κατάσταση , οπότε το να νοιώθουν τύψεις ήταν κάπως απίθανο .
Ο θάνατος από την άλλη , είναι μια διαφυγή, και κανείς δεν πρέπει να αφαιρεί την ζωή κάποιου άλλου , ακόμα και αν αυτός είναι σοβαρός εγκληματίας

Η χειρότερη ποινή είναι η φυλάκιση. Το να μη μπορείς να νιώσεις ευχάριστο συναίσθημα για όλη την υπόλοιπη ζωή σου με τους παράφρονες συνεχώς εκεί γύρω, όπως και να το κάνεις δεν είναι κάτι ευχάριστο σίγουρα.. τώρα για τις άλλες δύο ποινές, πιστεύω πως είναι θέμα χαρακτήρα και αντιλήψεων. Ας πούμε για μένα ο θάνατος από ηθικής άποψης είναι κάτι ανεπίτρεπτο, αλλά αν κάποιος το δει απλώς ως ποινή, είναι σχετικά ανώδυνος και σε λυτρώνει μία και καλή από το μαρτύριο . Το ίδιο ισχύει και για τις τύψεις. Μερικούς μπορεί να τους βασανίζουν οι τύψεις σε όλη τους τη ζωή, και άλλοι μετά από όλα αυτά που έκαναν μπορεί να μην μπορούν να νιώσουν ποια τύψεις. Οπότε η φυλάκιση είναι σίγουρα η χειρότερη, και προσωπικά πιστεύω πως η συγκεκριμένη ποινή δεν αξίζει σε κανέναν.