Ο Βόλντεμορτ φάντασμα;

Χμ...εγώ πιστεύω πως όχι....
Ναι, φοβάται τον θάνατο αλλά δεν νομίζω ο Βόλντερμοτ να θέλει να "μείνει" στη ζωή με αυτό τον τρόπο...θα ήταν ίσως....κάπως περιφρονητικό για αυτόν...
Γιατί "όνειρο" του ήταν να είναι αφέντης όλων, παντοδύναμος και τρομερός..
Με τη μορφή ενός φαντάσματος θα ήταν ανίκανος για το οτιδήποτε..

εγώ πιστεύω πως όχι....

Μήπως ήθελε άλλα δεν μπορούσε επειδή είχε κάνει πεμπτουσιωτές και η ψυχή του ήταν τεμαχισμένη;;

Πάντως πιο λογικό μου φαίνετε πως θεωρούσε εξευτελιστικό το να γίνει αθάνατος ως φάντασμα...

Ταπεινωτικό ο πανίσχυρος άρχων Βολντεμορτ πίσω σαν φάντασμα...Αλλά ισχύει κι αυτό που αναφέρθηκε και πιο πάνω είχε μια τεμαχισμένη ψυχή...!!

Στο κεφάλαιο με το σταθμό του Κινγκ Κρος βλέπουμε τι έχει απομείνει από το Βόλτεμορτ οπότε νομίζω πως και να ήθελε δεν θα μπορούσε. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς συνέβαινε όταν πέθαιναν πάντως το κόβω χλωμό να αντιδρούσε καλά ο συγκεκριμένος. Παρόλα αυτά δε νομίζω να γινόταν φαντασμα.

Σπόιλερ:

Φοβόταν τον θάνατο,είναι σίγουρο,αλλά πιο πολύ φοβόταν το να μην έχει καμία δύναμη,καμία εξουσία.

Το να γυρίσει σαν φάντασμα πίσω θα σήμαινε,έστω και σχηματικά,ότι κατάφερε να το σκάσει απο τον θάνατο.Θα είχε μια υποτυπώδη ύπαρξη,θα ήταν κάτι άϋλο,νεκρό μεν αλλά όχι ανύπαρκτο.Θα περιφερόταν δεξιά και αριστερά,θα μπορούσε να μιλάει,άντε και να τρομάζει.Αλλά μέχρι εκεί.

Μετά τίποτα.Θα ήταν ένας αέρας,μια σκιά του Λόρδου Βόλντεμορτ.Ούτε ραβδιά,ούτε μάγια,ούτε μεγαλεπήβολα σχέδια,ούτε καν θανατοφάγοι.Αυτός που όσο ζούσε τρομοκρατούσε και σκόρπιζε τον φόβο και τον θάνατο αφειδώς,τώρα θα είναι η θλιβερή υπόμνηση ενός αλλοτινού μεγάλου μάγου.Ίσως και να καταντούσε περίγελος πρωτοετών φοιτητών που με ένα ξόρκι τους θα τον ενέπαιζαν.Όλα αυτά τα ήξερε καλά και δεν θα τολμούσε ούτε να σκεφτεί την πιθανότητα να γυρίσει με αυτή την μορφή.Θα του φαινόταν απλά σκέτος διασυρμός.

Οπότε δεν πιστεύω ότι στο μυαλό του Βόλντεμορτ η δυνατότητα να γίνει φάντασμα υπήρχε καν σαν επιλογή.Το ίδιο πιστεύει και αυτός αν κρίνουμε απο τον μονολογό του στους θανατοφάγους μετά την αναγέννηση του."Έλιωσε το κορμί μου κι'ό,τι απέμεινε απο μένα ήταν κάτι λιγότερο απο πνεύμα,κάτι λιγότερο κι απο το πιο ταπεινό φάντασμα του κόσμου...".

Amycus έγραψε:Φοβόταν τον θάνατο,είναι σίγουρο,αλλά πιο πολύ φοβόταν το να μην έχει καμία δύναμη,καμία εξουσία.

Το να γυρίσει σαν φάντασμα πίσω θα σήμαινε,έστω και σχηματικά,ότι κατάφερε να το σκάσει απο τον θάνατο.Θα είχε μια υποτυπώδη ύπαρξη,θα ήταν κάτι άϋλο,νεκρό μεν αλλά όχι ανύπαρκτο.Θα περιφερόταν δεξιά και αριστερά,θα μπορούσε να μιλάει,άντε και να τρομάζει.Αλλά μέχρι εκεί.

Μετά τίποτα.Θα ήταν ένας αέρας,μια σκιά του Λόρδου Βόλντεμορτ.Ούτε ραβδιά,ούτε μάγια,ούτε μεγαλεπήβολα σχέδια,ούτε καν θανατοφάγοι.Αυτός που όσο ζούσε τρομοκρατούσε και σκόρπιζε τον φόβο και τον θάνατο αφειδώς,τώρα θα είναι η θλιβερή υπόμνηση ενός αλλοτινού μεγάλου μάγου.Ίσως και να καταντούσε περίγελος πρωτοετών φοιτητών που με ένα ξόρκι τους θα τον ενέπαιζαν.Όλα αυτά τα ήξερε καλά και δεν θα τολμούσε ούτε να σκεφτεί την πιθανότητα να γυρίσει με αυτή την μορφή.Θα του φαινόταν απλά σκέτος διασυρμός.

Οπότε δεν πιστεύω ότι στο μυαλό του Βόλντεμορτ η δυνατότητα να γίνει φάντασμα υπήρχε καν σαν επιλογή.Το ίδιο πιστεύει και αυτός αν κρίνουμε απο τον μονολογό του στους θανατοφάγους μετά την αναγέννηση του."Έλιωσε το κορμί μου κι'ό,τι απέμεινε απο μένα ήταν κάτι λιγότερο απο πνεύμα,κάτι λιγότερο κι απο το πιο ταπεινό φάντασμα του κόσμου...".

με κάλυψες Θάνο είχε δει πως είναι να είσαι μια αδύναμη και ποταπή ύπαρξη...σε καμία περίπτωση δεν θα δίαλεγε την μοίρα ενός φαντάσματος

Νομίζω ότι η ίδια η Ρόουλινγκ είχε δηλώσει κάπου ότι ο Άρχοντας του Σκότους δεν θα μπορούσε να επιστρέψει ως φάντασμα. Άλλωστε αν τα φαντάσματα είναι η φασματική αποτύπωση των ψυχών των ανθρώπων πάνω στην γη τότε για αυτόν θα εμφανιζόταν το ανίσχυρο πλάσμα που εμφανίστηκε στο Κινγκς Κρος.

Καλή ιδέα πάντως

Πάντα ο Βόλντι ήθελε να μείνει στη ζωή με οποιοδήποτε κόστος αλλά όταν είσαι φάντασμα δεν είσαι στη ζωή ουσιαστικά αφού δεν μπορείς να δράσεις
Παντως ίσως να το ήθελε αλλά υπάρχει κάποια διαδικασία νομίζω όπως είχε περιγράψει για τον σχεδόν ακέφαλο Νικ αλλά δε θυμάμαι ακριβώς...πάντως ίσως να το θελε αλλά δν νομίζω να ναι στα σχέδια της Ρόουλιγκ

Sorazal the Erised έγραψε: Άλλωστε αν τα φαντάσματα είναι η φασματική αποτύπωση των ψυχών των ανθρώπων πάνω στην γη τότε για αυτόν θα εμφανιζόταν το ανίσχυρο πλάσμα που εμφανίστηκε στο Κινγκς Κρος.

Αυτό ακριβώς. Και επίσης αν και μεν ήθελε να ζει φορ έβερ, δε νομίζω να ήθελε να μη μπορεί να κάνει την αβάντα του καθημερινά. Οπότε όχι, δε θα επέστρεφε...

Συμφωνώ απόλυτα με τον Θάνο.

Ο Βόλντεμορτ δεν φοβόταν τον θάνατο με τον ίδιο τρόπο που τον φοβούνται οι υπόλοιποι άνθρωποι. Δεν φοβόταν το άγνωστο, αυτό που φοβόταν περισσότερο ήταν να μην έχει δύναμη και εξουσία. Το να γυρίσει πίσω ως φάντασμα θα ήταν σαν κατάρα γι αυτόν. Δεν θα μπορούσε να κάνει μάγια, δεν θα είχε εξουσία σε τίποτα, δεν θα είχε καμία δύναμη. Το να γίνει φάντασμα δεν θα ήταν μια λογική επιλογή για αυτόν. Πιθανότατα ήταν ότι έβλεπε όταν βρισκόταν μπροστά σε ένα μπόγκαρτ.

Και σίγουρα θα ήξερε πως αν επέστρεφε, θα επέστρεφε με ένα κομμάτι της ψυχής του, τα οποία ήταν όλα δυστυχισμένα. Έτσι δεν είναι; Πότε αισθάνθηκε πραγματικά χαρούμενος ο Βόλντι; Όταν σκότωνε; Όχι, τότε δεν ήταν χαρούμενος. Ήταν αιμοδιψής. Οπότε, σιγά μην ήθελε να επιστρέψει σαν μια κακόμοιρη μάζα, που ούτε και για λύπηση δεν είναι.

Ο Θάνος με κάλυψε απόλυτα.

Ο Βόλντεμορτ είναι διαφορετικός από τους άλλους ανθρώπους. Φοβάται και δεν θέλει να είναι σε κατάσταση που να μην μπορεί να κάνει τπτ, να μην έχει εξουσία ... να μην είναι ο φόβος και ο τρόμος της μαγικής κοινότητας.

Οπότε είναι σίγουρο ότι θα προτιμούσε το θάνατο από την ύπαρξη του σαν φάντασμααα

Ο Βόλντεμορντ ήταν πολύ φιλόδοξος για να ανεκτεί την ευγενική μεν, αλλά πολύ ταπεινή φύση των φαντασμάτων. Σίγουρα φοβόταν υπερβολικά το θάνατο, αλλά ποτέ δε θα δέχονταν να γυρίσει πίσω ως φάντασμα. Το μόνο κακό που θα μπορούσε να προκαλέσει έτσι θα ήταν να περνά μέσα απ' τους ανθρώπους για να τους ανατριχιάζει, να ουρλιάζει τα βράδια και να φοβερίζει τους πρωτοετείς με την ασχημομούρα του.
Δε θα ανέχονταν λοιπόν να υπάρχει ως φάντασμα. Αλλά εάν υπήρχε σίγουρα δε θα ήταν πειραχτήρι σαν τον Πιβς, αλλά μάλλον θα συμπεριφερόταν σαν τον Ματωμένο Βαρόνο ή την Κυρία Με Τα Γκρίζα. Μοναχικός, μελαγχολικός και απομάκρος.Θα ντρεπόταν για τη φύση του και πολύ πιθανό να κρυβόταν σε κάποια σοφίτα ενός ξεχασμένου πυργίσκου του Χόγκουαρτς για πάντα.

Χαχαχα γελάω και μόνο στη σκέψηηη.

Εγώ πιστεύω ότι μπορεί και να το είχε σκεφτεί.
Σίγουρα πριν αποπειραθεί να σκοτώσει το Χάρι που δεν είχε ακόμα γεύση του να "ζεις" χωρίς ουσιαστικά να ζεις.

Έχω την εντύπωση πως τον τρόμαζε να γίνει φάντασμα. Δεν θα ήταν πια ο Λόρδος Βόλντεμορτ, που το όνομά του προκαλούσε φρίκη.
Θα ήταν ένα αποτύπωμα ή ό,τι είχε απομείνει από αυτόν.
Θα του φαινόταν ελεεινή η ιδέα να μένει αμέτοχος, να μην μπορεί να κρατήσει το ραβδί, να βασανισει ανθρώπους.
Μα πέρα από την αποστροφή που ένιωθε, φοβόταν.
Φοβόταν ότι δεν θα είχε πια εξουσία, δεν θα μπορούσε καν να προσελκύσει οπαδούς.
Θα έμενε μόνος, σιγά σιγά θα ξεχνιόταν και αυτό ήταν που τον τρόμαζε.

Βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι θα προτιμούσε χίλιες φορές να πεθάνει παρά να γυρίσει στη "ζωή" με αυτή τη μορφή. Τουλάχιστον τότε θα ήταν ο Λόρδος Βόλντεμορτ που απεβίωσε, αφού είχε υπάρξει ένα σημαντικό κεφάλαιο της ιστορίας των μάγων με ένδοξο τέλος!

Εγώ πιστεύω πως όχι.Γιατί το μόνο πράγμα που φοβόταν περισότερο απο το θάνατο ο Βόλντεμορτ ήταν το να μην κατέχει δύναμη,εξουσία και αναγνώριση.Φοβόταν να είναι ένας απλός συνηθισμένος μάγος.Και σαν φάντασμα θα ήταν άυλος,άνίκανος γιά κάθε είδους πράξη.

Snuffles έγραψε:Μήπως ήθελε άλλα δεν μπορούσε επειδή είχε κάνει πεμπτουσιωτές και η ψυχή του ήταν τεμαχισμένη;;

Πάντως πιο λογικό μου φαίνετε πως θεωρούσε εξευτελιστικό το να γίνει αθάνατος ως φάντασμα...

Ναι το σκέφτηκα αυτό με τους Πεμπτουσιωτές.. Πρέπει να είναι ολόκληρη η ψυχή σου για να γίνεις φάντασμα έτσι?

Και.. Θα δεχόταν όλη την κοροιδία όσων των συναντούσαν και δεν θα είχε κανένα τρόπο ν αντιδράσει, οπότε σίγουρα θ προτιμούσε το θάνατο

Μαλλον οπως ειπατε ολοι θα ηταν πολυ υποτιμητικο για τον αρχοντα του σκοτουςνα ξαναγυρισει σαν φαντασμα.Τι αλλο μπορουσε να κανει μονο να πεθανει!!!

Θα έτρωγε απίστευτη κοροιδία αν γύρναγε ως φάντασμα...Ο άρχοντας του Σκότους, ο πιο επικίνδυνος σκοτεινός μάγος όλων των εποχών, φάντασμα!
Δεν παίζει να έκανε κάτι τόσο εξευτελιστικό ο Βόλντεμορτ...θα προτιμούσε το θάνατο...

Η Ροουλινγκ ηταν σαφεστατη στο συγκεκριμενο σημειο: φαντασμα ειχε την δυνατοτητα να γινει μονο οποιος πεθαινε μακρυα απο το πεδιο της μαχης.Μπορει λοιπον ο Βολνεμορτ να ειχε αρκετα ελαττωματα,ολοι ομως συμφωνουν στο οτι δεν ηταν δειλος.Ακομα για να γινει καποιος φαντασμα επρεπε να εχει ακαιρεα ψυχη,κατι που φυσικα δεν ισχυε για τον Βολντεμορτ καθως ειχε κατακερματισει την ψυχη του σε πολυαριθμα κομματια.Τελος,οπως πολυ σωστα προαναφερθηκε,ακομα και να ειχε την δυνατοτητα να ζησει αιωνια ως φαντασμα,ο Βολντεμορτ δεν θα το επελεγε ποτε αφου δεν θα ανεχοταν να υφισταταια τα περιπαιχτικα σχολια των παιδιων ανυμπορος να διαπραπραξει μερικους φονους.

Αφου ο voldemort ειχε τοποθετησει ενα κομματι της ψυχης του σε αντικειμενα καθε φορα που καταστρεφοταν ενα απο αυτα θα καταστεφοταν και ενα κομματι της ψυχης οποτε οταν πεθανε ο ιδιος το μεγαλυτερο μερος της ψυχης του ειχε ηδη χαθει οποτε δεν μπορουσε να κανει τυποτα.

θα ήταν εκτος από ανίσχυρος ως φάντασμα αλλα και αηδιασμένος στην άποψη ότι θα έπρεπε να γυρίσει σαν φάντασμα γιατί άμα γινόταν φάντασμα θα ήταν σαν εκείνο το πραγματάκι στον σταθμό

Δε νομίζω να ήθελε να γίνει φάντασμα. Θα ήταν ανίσχυρος, σκιά του εαυτού του, αδύναμος να κάνει το οτιδήποτε. Και αυτό θα το απεχθανόταν. Γι' αυτό προσπάθησε να νικήσει το θάνατο, για να μην έχει έστω και αυτήν την επιλογή. Οπότε ξεχάστε τον Βόλντι να περνάει ανάμεσα στους τοίχους και να παραπονιέται στο Σκόρπιο Μαλφόι ότι πεινάει.

Και να ταν τι θα κανε?