Οι παιδικοί μας ρόλοι.:P

Παλιμπαιδισμός μουντ=on

Όλοι μας στο δημοτικό,στο νηπιαγωγείο ή καπου αλλού έχουμε παίξει στανταρ κάποιο ρόλο σε κάποιο θεατρικο.

Εσείς τι ρόλους είχατε;
Ποιος ήταν ο αγαπημένος σας από αυτούς που έχετε κάνει;
Σας άρεσε να ανεβαίνετε στη σκηνή ή ντρεπόσασταν;

Πείτε,πείτε.


Το τόπικ αυτό είναι εμπνευσμένο απο μια συνομιλία με την Isabelle Lightwood, Arcturus Regulus Black, Eloise Prewett και Imperio.

Εγώ έχω κάνει τα πάντα... Ειρήνη, Ελλάδα, Δόξα, Ελευθερία, Το κοριτσάκι με τα σπίρτα....Αμα σε δουν ξανθιά, σε βάζουν όλο σε τέτοιους ρόλους...

Λεπόν,ας ξεκινήσω.

Εγώ ως μεγάλο ταλέντο έχω περάσει απο πολλούς και αξέχαστους ρόλους που έχουν αφήσει ιστορία

Από τον παιδικό θυμάμαι μονο χριστουγεννιάτικα σκετσάκια!
Πρωτη χρονιά στον Παιδικό Σταθμό, έκανα τη νιφάδα(μικρός ρόλος, ως νέα στον χώρο)
Δεύτερη χρονιά στον Παιδικό Σταθμό, έκανα την Παναγία(και είχα και μωρό αγκαλιά, πρωταγνωιστικός ρόλος!)

Στο νηπιαγωείο έκανα τα Χριστούγεννα την Άγια Νύχτα( φορούσα ένα μωβ μακρύ φορεμα κεντημένο με αστεράκια και πέπλο μωβ επίσης και γυρνουσα γυρω γύρω ) και το καλοκαίρι την Χαβανέζα(με μαγιό, μαράκες, λουλούδια κλπ κλπ )

Στην α' δημοτικού έκανα τα Χριστούγεννα το αγγελάκι. (Κόντρα ρόλος αλλά τέσπα )

Γενικά είμαι μεγάλο ταλέντο και με παρακαλούσαν :blasé:

Πρέπει κάπου να έχω και φωτό...

Λοιπον εγώ θυμάμαι δύο θεατρικά!!

Στο πρώτο είχα ερμηνεύσει με τεράστια έως γιγαντοτιτανιαία αποτυχία επιτυχία τον Βαλτασαρ ένα απο τους τρεις μάγους Ηταν προφανώς Χριστούγεννα και εγώ Τετάρτη δημοτικού αν θυμάμαι καλά...θυμάμαι οτι η στολή ήταν πολύ γελοία που φορούσαμε και είχα αρκετό άγχος αλλά όλα πήγαν καλά γτ φοβόμουνα μην ξεχάσω τα λόγια

Βεβαια η μεγάλη αναγνώριση ( ) ήρθε με τον τσολιά που είχα ντυθεί στην 5η δημοτικού και είχα πει ακριβως τρεις σειρές ...φορούσαμε φουστανέλα και είχαμε και οπλο(ρε κορίτσια πως το φοράτε αυτό το καλσόν ?).
Θελω να ευχαριστήσω τους δασκάλους μου τότε που μου έδωσαν την ευκαιρία να γίνω ρεζίλι αναδειχτω

Και στο νηπιαγωγείο κάτι είχα κάνει αλλά δε θυμάμαι...νομίζω το ρομπότ ή κατι τέτοιο ...και ναι εχω φωτο αλλά δεν έχω σκανερ...αν μπορέσω θα τις ανεβάσω καποια στιμή

είχα κάνει σίγουρα το αγγελάκι όταν ήμουν πολύ μικρούλικο, νομίζω πρώτη ή δευτέρα δημοτικού...μετά με θυμάμαι να φοράω κάτι μακριά ρούχα κ να μου έχουν περάσει μια κορδέλα, αλλά δεν θυμάμαι τι έκανα. μάλλον την ελευθερία άμα μου έρθει κ καμιά άλλη ερμηνεία θα την γράψω κ αυτή. άλλωστε όλοι κάπως έτσι ξεκινάνε πριν το όσκαρ

Αχ...τι θυμήθηκα τώρα...παλιοί καλοί καιροί...
Στον παιδικό σταθμό είχα τον ρόλο μιας πειρατίνας ...θυμάμαι είχα πολύ άγχος..
Στην Β δημοτικού έκανα την νεράιδα...
Και αργότερα, όταν γράφτηκα σε μία παιδική θεατρική ομάδα (γιατί είχα ταλέντο φυσικά!, τι άλλο? )
έκανα το χριστουγεννιάτικο αστέρι, όπου υπήρχε πολύς κόσμος στην παράσταση και είχα τρακ
και σε μία ακόμα (και τελευταία πάλι καλά..!) που έκανα την Χιονάτη, αλλά δεν μου άρεσε ο ρόλος μου επειδή ήθελα να είμαι η κακιά μάγισσα και γκρίνιαζα όλη την ώρα...
(αλλά εντάξει με έπεισαν να την κάνω λέγοντας μου ότι ήμουν γλυκούλα και καλά και τέτοια..και ότι δεν μου πήγαιναν οι μάγισσες.. )
...πάλι καλά τότε δεν υπήρχε κόσμος γιατί κάνανε βιντεοσκόπηση

Αυτααά!

Λοιπον! Εγω στον παιδικο σταθμο τα χριστουγεννα ειχα κανει το αγγελακι! Στο προνηπιο τα χριστουγεννα ειχα κανει το κουνελι (θυμαμαι και το χορευτικο μας πηδαμε πηδαμε στροφουλα κουναμε ποπο και παλι απο την αρχη! Επισης ημουν το κουνελι με τα πιο ωραια αυτακια!! Τελος δεν ξερω που κολλαγανε τα κουνελια με τα χριστουγεννα) το καλοκαιρι ειχα κανει την κινεζουλα (με αγαπαω σε αυτον τον ρολο). Στο νηπιο τα Χριστουγεννα ημουνα η βασιλσσα του χιονιου (πρωταγωνιστρια babeh! Και ειχα και απιστευτο κουστουμι! Okasan arigato!) το καλοκαιρι ειχα κανει την αδελφη του μεγαλου Αλεξανδρου που εγινε γοργονα οταν συνειδητοποιησε οτι ηπιε το αθανατο νερο και πηγε να πνιγει απο την θλιψη της (παλι πτωταγωνιστριαααα!) και ρωτουσα τους ναυτικους αν ζει ο αδελφος μου (και εδω υπεροχο κουστουμι! Okasan arigato και παλι). Στον ρολο αυτο εγινα και διασημη γιατι με εβγαλαν στο περιοδικο του δημου για να δειξουν τις εκδηλωσεις των νηπιαγηγειων και οπου πηγαινα κουγοταν ο ψιθυρος "η γοργονα! Η γοργονα!". Στην πρωτη δημοτικου εκανα την ευχουλα στο σκετς της ταξης και ενα ανωνυμο παιδακι στην θεατρικη ομαδα του σχολειου. Το καλοκαιρι εκανα μια απο τις γριες στο σκετς της θεατρικης ομαδας (ω ναι καναμε σκετς που διαδραματιζοταν σε γηροκομειο!) Και εκει κατα καποιο τροπο ξεχωρισα γιατι η κυριουλα μας με εβαλε να πω την ατακα που εκλεινε το Θεατρικο "Και μην ξεχνατε! Εκει που εισαι ημουνα, κι εδω που ειμαι θα' ρθεις!". Στη δευτερα δημοτικου το καλοκαιρι επαιξα την δασκαλα (παλι η σταρ του εργου ημουνα μη χε!)λογω γυαλιων (και τσιριδας ) τριτη δημοτικου εκανα τον φασουλη και ουσιαστικα παλι πρωταγωνιστουσα γιατι ολο το εργο απο εμενα και μια αλλη εξαρτιοταν (και παλι ειχα γαμαουα κουστουμι! Οkasan arigatooo!!)
Γενικα οι ρολοι μου προσφερονταν απλοχερα και γι αυτο ευχαριστω τις δασκαλες μου κα Α. Κα Σ.Κα Ε. Κα Α...Επισης στο μπαλετο εχω κανει το κοριτσακι που το βγαζει βολτα η μαμα του ως νηπιο (αγαπααααααααααααω την στολη μου!), το κυκνακι ως αρχαριο, το τριανταφυλλο και το αστερι ως πρωτη μπαλλετου στον μικρο πριγκιπα, την γειτονια παλι ως πρωτη μπαλλετου στο ΜΟΜΟ, το στεφανακι που φερνει την ανοιξη στην πρωτη μπαλετου στον μυθο του πλουτωνα και της περσεφονης, την χορευτρια καν καν (τι κουστουμιιιιι με δικτυωτο καλσον, γαντια, καλτσοδετα, τσοκερ και τριανταφυλλο για τον κοτσο μαυρο με φουξια τουλι απο μεσα μεχρι τον αστραγαλο) στους χορους του κοσμου, το κοριτσακι της γειτονιας και την τιγρη στο τσιρκο, το νουφαρο στα γενεθλια μιας νεραιδας, την θεραπαινιδα της Φαραω (κλασσικο) και την θλιψη (συγχρονο) στην Αιντα, την νουβια σκλαβα στην Αιντα οταν πηγαμε γκαλα και τελος την Μοντεγα (κλασσικο) και την αγαπη (συγχρονο) στο Ρωμαιος και Ιουλιετα!

Μετακινείται στο "θέατρο"!

Επειδή εγώ έχω δυνατή και καθαρή φωνή, (όχι καλέ, δεν άλλαξε, απλά έτσι περιγράφω ευγενικά την αγριογκαρίδα που όλοι μισήσαμε) και επίσης δεν συλλάβισα ούτε στην πρώτη Δημοτικού, με έβαζαν να είμαι ΠΑΝΤΑ αφηγήτρια.
Τρεις παραστάσεις το χρόνο κάναμε στο Δημοτικό, η Μαριλένα μια ζωή αφηγήτρια. Αλλά μου δίνανε και κανα ρολάκι μικρό, έπαιζα διπλό παιχνίδι στη σκηνή.

Ο αγαπημένος μου ρόλος ήταν κάποια Χριστούγεννα που είχα κάνει το Φθινόπωρο.
Το Φθινόπωρο είναι η εποχή μου, και είχα ένα μακρύ καφε-χρυσό φόρεμα, με ένα στεφάνι με χρυσά φύλλα στα μαλλιά, το οποίο έχω κρατήσει ακόμα και το βάζω στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Επίσης έχψ κάνει μια παπαρούνα στον κήπο ενός γίγαντα, ένα παιδάκι που περίμενε εναγωνίως να πάρει δώρο από τον Αη Βασίλη, και τον απολογισμό νεκρών του Πολυτεχνείου.

Όλα τα άλλα αφηγήσεις.

Αλλά το αποκορύφωμα, παιδιά, ήταν στην έκτη Δημοτικού.
Ανεβάσαμε, που λέτε, τη Μπουμπουλίνα. Μπουμπουλίνα βάλανε τη Δ., η οποία ήταν η καλύτερη μαθήτρια της τάξης, ηγετική φύση, αλλά εντελώς ψωνισμένη και αντιπαθέστατη.
Εγώ πήρα -φυσικά- την αφήγηση και το ρόλο της αρραβωνιαστικιάς του γιου της (αυτόν που το έπαιζε τον έλεγαν Νίκο και τον γούσταρα οπότε είχα χ*στεί απ' τη χαρά μου ).
Μια μέρα που έλειπε η Δήμητρα, με έβαλαν να παίξω το ρόλο της αντι γι αυτήν. Και η μέρα έγινε βδομάδα και τον είχα μάθει καλύτερα κι από εκείνη. Και αποδείχθηκα καλύτερη από κείνη, και οι συμμαθητές μου μου είπαν πως έπρεπε να είμαι εγώ η Μπομπουλίνα, και η δασκάλα είμαι σίγουρη οτι το σκέφτηκε κι αυτή αλλά δεν μπορούσε να της πάρει το ρόλο.
Και στην παράσταση, αυτή η πως-τη-λένε είχε ντυθεί βλάχα, κι εγώ είχα μια τόσο υπέροχη στολή καρακατσάνας (γιατί η μάνα μου είχε κόλλημα με τις στολές, και κάθε χρόνο παίρναμε τις πιο μαμάτες ), και όλα τα παιδάκια με ρωτούσαν αν θα είμαι εγώ η Μπουμπουλίνα, και αυτή είχε ντυθεί ίδια με όλες τις άλλες *μουαχαχαχαχα*!
Για να μην πω οτι μαζί μου αφηγήτρια είχαν βάλει μια που δεν ήξερε να αρθρώσει το όνομά της, οπότε το αστέρι μου έλαμψε σε όλο του το μεγαλείο.




Είμαι η Μάρσυ και μόλις τελείωσα - το βγάλσιμο των απωθημένων μου

H καριέρα μου ξεκίνησε από το προνήπιο! Μέχρι να γίνω τριάμισι χρονών ήμουν σε αγγλόφωνο παιδικό σταθμό. Συνήθως κάναμε χαζοσκετσάκια αλλά πριν φύγω για να πάω νηπιαγωγείο ανεβάσαμε στα Αγγλικά παρακαλώ, το Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας του Σέξπιρ, προφανώς επειδή είδαν πόσο μεγάλο ταλέντο ήμουν και έπρεπε να με βάλουν σε ένα έργο του βεληνεκούς μου. Είχα τον ρόλο της Helena. Δεν έχω καμία μνήμη από το έργο, τις πρόβες,την παράσταση κτλ. Θυμάμαι όμως που με βάζαν να πω τα λόγια μου στο σπίτι μπροστά σε κάτι συγγενείς που με κοίταζαν καλά καλά.
Όταν τελείωσε η σεζόν χρονιά πήγα στο νήπιο και για κάποιο λόγο ήμουν το μόνο παιδάκι που επέλεγε τους ρόλους του, μόνο μάνατζερ δεν είχα :blasé: Είχα πρώτα δύο μικρούς ρόλους. Σε ένα θεατρικό που δεν θυμάμαι καθόλου είχα τον ρόλο της σοκολάτας αλλά πήγα και τους είπα ότι θέλω να είμαι παγωτό και με κάναν παγωτό. Έχω ακόμα τη στολή, είναι χάλια, καλύτερα να έμενα σοκολάτα Σε ένα άλλο θεατρικό με θέμα την ιστορία της μουσικής ήμουν οι νότες. Ήταν ο πρώτος μου κόντρα ρόλος, ήμουν και είμαι εντελώς άσχετη όσον αφορά την μουσική Ο τρίτος μου ρόλος ήταν στην Οδύσσεια. Ήμουν η "αρχηγός" των σειρήνων (είχαν αρχηγό, οι σειρήνες; Δεν θυμάμαι). Και αυτή την στολή την έχω. Η φούστα ήταν σκούρη μπλε με κάτι σαν πολύχρωμα λέπια πάνω και μια χρυσή φάσα στο τέλος και το μπουστάκι γαλάζιο με χρυσές ρίγες. Όση ώρα περιμέναμε να βγούμε στη σκηνή ένα άλλο κοριτσάκι έλεγε ότι δεν είναι δίκαιο να είμαι εγώ η αρχηγός και στις πρόβες και στην παράσταση και να φοράω και τα χρυσά ενώ οι άλλες φορούσαν σκέτα μπλέ. Εγώ της είπα να αλλάξουμε στολές γιατί το χρυσό δεν πάει με το μπλε. Φυσικά η γκρίνια ακούστηκε από το μικρόφωνο της δασκάλας-αφηγήτριας και γίναμε λίγο ρεζίλια αλλά όχι όσο ο Οδυσσέας πού όταν σερνόταν στη σκηνή παριστάνοντας πως είναι στο καράβι και ταξιδεύει του μπήκε μια ακίδα στον πισινό και τον άκουσε όλο το Παλαιό Φάληρο.
Στην πρώτη δημοτικού έκανα την γιαγιά στο Χριστουγεννιάτικο θεατρικό. Στην δευτέρα δημοτικού ανεβάσαμε τη Χιονάτη και ήμουν ένα αυταρχικό πουλάκι. Τα κοστούμια μας ήταν χάλια, κάτι κορμάκια σαν του μπαλέτου σε έντονα χρώματα, με φτερά και πίπουλα ραμμένα πάνω. Τα αγόρια με το ζόρι τα βγάζανε στην σκηνή. Στην τρίτη δημοτικού ανεβάσαμε τον Μικρό Πρίγκηπα και ήμουν "ένα παιδάκι". Είχα και δέκα ολόκληρες σειρές να πω Στην τετάρτη δημοτικού ανεβάζαμε τις Όρνιθες του Αριστοφάνη όπου έκανα έναν νομοθέτη(?). Καθ' όλη τη διάρκεια του έργου ακουγόταν από μακριά ο Αριστοφάνης να κάνει μπάκ-φλιπ στον τάφο του. Στην πέμπτη δημοτικού επέλεξαν να κάνουμε τον βασιλιά των Λιονταριών και μου έδωσαν τον ρόλο του φιδιού. Τους ανακοίνωσα μετά λύπης ότι αποχωρώ από τον θίασο επειδή τόσα χρόνια έναν κόντρα ρόλο δεν μου έδωσαν
Στην τρίτη γυμνασίου κάποια παιδιά είχαν γράψει ένα ωραίο σκετσάκι-παρωδία πρωινάδικου που το παρουσιάσαμε 6 φορές σε μία μέρα. Εγώ έκανα την αφηγήτρια και είχα κάνει και την σκηνοθεσία. Κάναμε 3 ώρες την ημέρα πρόβες για να χάνουμε μάθημα οπότε το αποτέλεσμα ήταν καλύτερο απ' ότι περίμεναν οι καθηγητές.

Εγώ, σαν το χαϊδεμένο όπως με λέγαν κάποιες κακιασμένες ζηλιάρες συμμαθήτριες έπαιζα πάντα καλούς ρόλους!

Και δεν ντρεπόμουν κιόλας η άτιμη, σε αντίθεση με τώρα που δεν πάω χορωδία γιατί ντρέπομαι

Έχω παίξει τον αρχάγγελο που έδωσε τον κρίνο στην Παναγία (αντρικός ρόλος αλλά εκεί φαίνεται το ταλέντο του ηθοποιού, στο να παίξει κόντρα ρόλο ), την Παναγία την ίδια και για τρεις συνεχόμενες χρονιές τη δασκάλα
Που ήταν και ο αγαπημένος μου ρόλος!
Έχω κάνει και αφηγήτρια και έχω πει και ποιήματα, αλλά στα ποιήματα ειδικά δεν ήμουν καλή γιατί ήμουν ολομόναχη και αγχωνόμουν!
Μια φορά είχα να πω 3 στροφές και είπα τις 2, και τις είπα τόσο γρήγορα που κανείς δεν κατάλαβε ότι τις ξέχασα και γενικά τι θέμα είχε το ποίημα

Αυτά

Λοιπόν στο νηπιαγωγείο θα πρέπει να με είχαν βάλει να κάνω διάφορα αλλά θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα ρόλο μου.
Έκανα ένα καφέ αλογάκι σε μια χριστουγεννιάτικη παράσταση.
Το στόρι ήταν πως είμασταν παιχνίδια και συναντούσαμε ένα καλικατζαράκι που γινόταν φίλος μας. Θυμάμαι που το στο τέλος λέγαμε όλοι μαζί κάτι για την φιλία και μου άρεσε πολύ. Τα λόγια μου ήταν"Έλα,έλα αλογάκι να σε πιάσει το παιδάκι,να σε πιάσει το παιδάκι που σε κυνηγά."
Φόραγα ένα ωραίο καφέ κορμάκι,είχα καφέ αυτάκια,και μια καφέ ουρίτσα. Θα βρω φωτογραφίες να σας ποστάρω.
Μετά ο επόμενος ρόλος μου ήταν στην δευτέρα δημοτικού πάλι σ'ενα χριστουγεννίατικο.
Για να πω την αλήθεια εγώ και η αδερφή μου είχαμε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Το στόρι ήταν,πως είμαστε δυο διδυμούλες,που χορεύουν στο σπιτι κλ περιμένοντας να αλλάξει η χρονιά.Στο ενδιάμεσο παιχνίδια ζωντάνευαν και χορεύαμε,καλικατζαράκια έμπαιναν στο σπίτι,καπνοκαθαριστές,οι 4 ευχές κλ.
Το κακό ήταν ότι εγώ και η αδερφή μου έπρεπε να είμαστε συνέχεια πάνω στην σκηνή και να κάνουμε πως κοιμόμαστε. Ήταν εκνευριστικό να έχεις κλειστά τα μάτια σχεδόν σ'όλη την παράσταση,αλλά σκασίλα μου. Εγώ τα άνοιγα.
Φόραγα μαζί με την αδερφή μου ροζ πιτζαμούλες,ροζ κάλτσες και στο κεφάλι ροζ κορδελάκι.

Και ΦΥΣΙΚΑ,δεν θα μπορούσα να μην κάνω ένα fail που να μην με θυμάμαι μετά από αυτό όλο το σχολείο.
Όταν μπαίναμε στην σκηνή,χορεύαμε και μετά υποτίθεται ότι έπρεπε να φάμε μια μπουκιά κουραμπιέ. Εγώ όμως,ως γνωστή λιχούδα δεν έφαγα απλά μια μπουκιά.Μπουκούσα όλο μου το στόμα με κουραμπιέ. Μετά απο αυτό η μουσική τελείωνε και έπρεπε να πούμε να λόγια μας.Η μουσική τελείωσε,πάμε μπροστά στα μικρόφωνα,έρχεται η σειρά μου να πω τα λόγια μου.ΔΕΝ μπορούσα να μιλήσω. Μασούλαγα ακόμα. Μην ξέροντας τι κάνω για να ειδοποιήσω το κοινό ότι τρώω,έκανα μια κίνηση με το χέρι ότι είμαι μπουκομένη και άλλη μία κίνηση για να περιμένουν. Φυσικά όλοι άρχισαν να γελάνε. Αλλά δεν με πείραζε γιατί από κάτω ήταν η κυρία μου που μου έλεγε"Σιγά,σιγά μασούλα μην πνιγείς" Τελικά μετά απο δύο λεπτά είπα τα λόγια μου. Το τραγικό ήταν ότι μετά απο αυτό για τους επόμενους δυο μήνες,με σταμάταγε ο οποιοδήποτε απο το σχολείο και με ρώταγε"Εσύ ησουν με τον κουραμπιε? "

Μετά έκανα άλλο ένα ρόλο στην τρίτη δημοτικού το καλοκαίρι.Ανεβάζαμε τον Πέτρο με τα πρόβατα. Και μαντέψτε τι ήμουν. Ένα πρόβατο. Πού ξέπεσα η πρωταγωνίστρια? Αλλά πάλι ήμουν σ'όλη την παράσταση πάνω στην σκηνή,μαζί μ'άλλα δυο κορίτσια.
Και όλη την ώρα κάναμε"Μπεεεε,μπεεεεεεε"
Φόραγα άσπρα ρούχα,παππούτσια,κάλτσες,άσπρα αυτάκια και μου είχαν κολήσει και βαμβάκι.
Στο τέλος ήρθε ο λύκος και άρχισε να μας κυνηγάει. Και εμείς φωνάζαμε"Ξύπνα Πέτροο!Μας τρώει ο λύκος!Ξύπναααα" Αλλά φυσικά μας έφαγε.

Μετά απο αυτό η καριέρα μου έλαβε τέλος.
Στην 6η με είχαν βάλει αφηγήτρια. Και συνέχεια μου έλεγαν"Μιλα πιο δυνατα.Μιλα πιο δυνατά."

Ξέχασα δυο μικρά σκετς στα αγγλικα.Ένα παιδάκι έκανα και στα δυο που ήθελε δλωρο για τα Χριστούγεννα.
Θα ανεβάζαμε και ένα έργο στην 5η που είχαμε φτιάξει μόνοι μας,εμείς και η κυριά αλλά τελικα δεν.Αλλά είχαμε περάσει τόσο τέλεια στις πρόβες.Ήμουν η κόρη του καραγκίοζη,που τα είχε με ένα πριγκηπα που όμως ο πρίγκηπας ερωτευόταν μια αγελάδα.

Χεμ...εγώ εχω παίξει σε ότι κουλό ρόλο κυκλοφορούσε...Μάριαμ στο Ρομπέν των δασων, χιονάτη,την πίπη τη φακιδομύτη, την καρέζη στο τζένη-τζένη,την καρέζη στο μια τρελή τρελή οικογένεια, τη βουγιουκλάκη στο ξύλο βγήκε από τον παράδεισο, τη μαμά του βασίλη με το γνωστό κατεβατό -βασίλη κατσε φρόνιμα κτλ κτλ -...νομίζω ότι από άποψη αγάπης ωστόσο ο αγαπημένος μου ήταν και ο μοναδικός κακός ρόλος που μου χουν δώσει μέχρι τώρα όταν έκανα τη maleficent από την ωραία κοιμωμένη.Ναι ήμουν μόνο στην 6η δημοτικού αλλά θυμάμαι την ευτυχία ακόμα που δε μου είχαν δώσει το ρόλο μιας που κοιμόταν στο μισό εργο

Ο πρώτος μου ρόλος ήταν αγγελάκι στο νηπιαγωγείο! Και ντρεπόμουν τόσο πολύ που αναγκάστηκαν να μου κόψουν τα λόγια οπότε είχα βουβό ρόλο Και μετά, στο τέλος της χρονιάς, παίζαμε τον μύθο του Μίδα κι έκανα την κόρη του
Την επόμενη χρονιά έκανα τη Νύχτα κι αυτή τη φορά μιλούσα κανονικά
Στο δημοτικό συνήθως έπαιρνα ρόλους αφηγητών για να μην χρειάζεται να μαθαίνω πράγματα απ' έξω, εκτός από μια φορά που έπαιξα τη Δέσπω Τζαβέλα κι είχα πωρωθεί και φώναζα "η Δέσπω αφέντες Λιάπηδες δεν έκαμε, δεν κάνει" με το χέρι στον αέρα
Αυτά

εχω κανει τα περισσοτερα απο ολους ή ιτς τζαστ μαι σουπερ χιουτζ ιγκο?

Το τόπικ αυτό είναι εμπνευσμένο απο μια συνομιλία με την Isabelle Lightwood,Arcturus Regulus Black,Eloise Prewett και Imperio.oh!

Απαπαπα έχω καριέρα στο θέατρο, από μικρές ηλικίες, μην τα συζητάμε τώρα!

Στο νηπιαγωγείο θυμάμαι χαρακτηριστικά μια παράσταση που είχαμε κάνει τα Χριστούγεννά. Ήμουν και καλά η αρχηγός των αγγέλων και δεν είχαμε λόγια, είχαμε ένα χορευτικό σκερτσάκι, μεγάλα ταλέντα φςςς! Κάτι είχε πάει στραβά στην όλη παράσταση αλλά δεν θυμάμαι τι. Νομίζω ήταν τότε που μου είχε σκιστεί το καλσόν λίγο πριν ανέβουμε στη σκηνή! Και τότε ήταν που έχασα την πρώτη μου ευκαιρία για νόμπελ…
Η δεύτερη «παράσταση» που είχαμε κάνει στο νηπιαγωγείο ήταν στα πλαίσια ενός προγράμματος αλλά δεν θυμάμαι ποιου. Παριστάναμε ανθρώπους και κουλτούρες από άλλες χώρες, μπλα μπλα μπλα. Ήμουν από κάπου στην Ασία. Πιο συγκεκριμένα μη ρωτάτε, έχουν περάσει χρόνια! Αυτό που θυμάμαι από την παράσταση ήταν ότι μαγειρεύαμε σε κάτι χύτρες, τώρα χοιρινό ήτανε, σούσι ήταν.. Θα σας γελάσω!
Και μπήκαμε στο σκληρό κόσμο του δημοτικού..
Πρώτη δημοτικού: Χριστούγεννα: Το κλασσικό σκετς, μάνα-πατέρας-παιδιά-άγιοςΒασίλης-τάρανδοι-ξωτικά-«Μαμά εμένα θα μου φέρει δώρο;»-«Αν είσαι καλό παιδί!»-«Χο Χο Χο» και τα λοιπά και τα λοιπά! Έπαιζα τη μητέρα, προφανως-.-
Καλοκαίρι: Ούτε που θυμάμαι τι κάναμε! Παίζει να παριστάναμε τους δώδεκα μήνες, τον ήλιο και τη σελήνη. Σελήνη χίαρ! <3

Δευτέρα δημοτικού: Αλήθεια, ΤΙ κάναμε;
Αααα, ναι, ήταν ή 25η Μαρτίου ή 28η Οκτωβρίου και ήταν σε στυλ «ανεβαίνω και λέω το ποίημά μου, the end!” Εγώ ήμουν η αφηγήτρια και παρουσίαζα έναν έναν τους ήρωες. Εντάξει ένιωσα λίγο άσχημα για τους υπόλοιπους που δεν έλεγαν ούτε το 1/8 από τα δικά μου, αλλά το ταλέντο δεν κρύβεται!
Είχα κάνει και ένα ωραιότατο σαρδάμ, μπράβο μου .

Τρίτη δημοτικού: ΔΕΝ-ΘΥΜΑΜΑΙ! Ή 28η ή 25η, το αντίθετο της προηγούμενης χρονιάς!

Τετάρτη δημοτικού: Η πιο υπέροχη παράσταση απʼόλες, η αγαπημένη μου, τέλος! Είχαμε κάνει ένα πολύ έξυπνο και γρήγορο και ευχάριστο θεατράκι που ήταν οι 12 μήνες, ο παλιός και ο νέος χρόνος! Εγώ έπαιζα τον παλιό χρόνο (που είχα και τα περισσότερα λόγια, χα, χα, χα) και το τέλειο ήταν που καλωσόριζα τον καινούριο χρόνο, τον οποίο υποδύονταν το αγόρι που μου ψιλοάρεσε και του έδινα και ένα φιλί στο μάγουλο. Ή μήπως ήταν το αντίθετο; .
Πέμπτη δημοτικού: 28η, η πιο βαρετή παράσταση που ανέβασε το σχολείο μας έβερ. Κρατούσε τόοοσο πολύ που ούτε τις ώρες που χάναμε για τις πρόβες δεν ευχαριστιόμασταν! Κλασσικά έπαιζα τη μητέρα με τα παιδιά στη κατοχη, μπλα μπλα μπλα! Χιλιοπαιγμένο το εργάκι, νομίζω!

Στο γυμνάσιο δόξα τω Θεώ, σταματήσαμε να ανεβάζουμε παράσταση κάθε χρόνο και το ταλέντο μου με τα χρόνια ξεχάστηκε…

Η καριέρα μου ξεκιναέι απο τα χρόνια του παιδικού σταθμού παρακαλώ :blasé:

Όταν σε μια παράσταση των Χριστουγέννων είχα ντυθεί αγγελάκι , μ ένα μακρύ σατεν φορεματάκι και στεφάνι με στρασάκια
Τον επόμενο χρόνο ντύθηκα ελαφάκι, με ολόσωμο καφέ κέρατα
Και μετά, στο νηπιαγωγείο, έβαλα ολόσωμο κορμάκι ροζ και με μια ταμπελάρα πάνω μου που έγραφε "ΕΥΤΥΧΙΑ"

Και απο κει και πέρα ήμουν συνεχώς αφηγήτρια.......ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΟΜΩΣ! Τι πράγμα ήταν αυτό! Δε μ άφηναν να εκδηλώσω το έμφυτο ταλέντο μου

Ειχα παιξει αγγελακι, αστερι και Παναγια αλλα μετα καταλαβαν επιτελους το ταλεντο μου και ειμαι καθε μα καθε χρονια αφηγητρια που κατανταει ελεεινο

Άντε να πω κι εγώ για τους ρόλους μου, που παρακαλώ, άξιζαν τουλάχιστον όσκαρ Α' Γυναικείου ρόλου...

Έχω παίξει την Παναγία, ένα αστέρι, μια πιπεριά, μια από αυτές που άναβαν τη φλόγα στην αρχαία Ολυμπία, μία φοιτήτρια στο Πολυτεχνείο, μία Σουλιώτισσα, και μετά από την τετάρτη δημοτικού, κάθε χρόνο αφηγήτρια ή στη χορωδία μόνο...

εεε ο πρωτος μου ρολος ηταν... η θαλασσα, καναμε γιορτη στο νιπιαγωγειο και εγω ημουν η κυρια θαλασσα θυμαμαι ακομα τι φορουσα
μετα διεπρευσα ως αγιο πνευμα παρακαλω... και σε πολλιους ρολους στο νιπιαγωγιο ειχα ταλεντο τι να κανουμε
στην πρωτη δημοτικου εκανα την παναγια αν το διανοειστε!!!!
στη δευτερα εκανα ενα παιδι που διαβαζε το παραμυθι του σκληροκαρδου γιγαντα
στην τριτη εκανα ενα ανιψακι του θειου σκρουτς και στην τελικη γιορτη μια γινεκα ψαρα....
στην τεταρτη εκανα εναν καλικατζαρο, την αδερφη του μεγα αλεξανδρου, και την γκομενα του σπανου απ' τους σαραντα δρακους (κυπριακο παραμυ8ι)
στην πέμπτη εκανα ενα χριστουγεννιατικο δεντρο σε μια παρουσιαση για μια κρεμα που σε γερνανει εκανα μια γροια και την κοντη νυφη σε μια παρουσιαση για το μαυρικιο, και στην τελικη γιορτη εκανα μια χαζη που ελεγε δυο ατακες
στην εκτη δημοιτκου στη χριστουγεννιατικη γραψαμε εμεις ρολους και εκανα μια ψοναρα τηλεπαρουσιαστρια και μια φυσιολγοικη τηλεπαρουσιαστρια (καναμε και καλα εκπωμπη ειχε καθε παρεα το παρτ της αλλα ημουν και παρουσιασττρια ολης της εκπωμπης μαζι με αυτον που "τα χαμε" και στην τελικη εκανα μια γκομενα που την επριζε ο γκοεμνος αλλα δεν τον γουσταρε (παλι εμεις γραψαμε το θεατρο) ααα και εκανα και μια μαγισσα της ντισνευ σε μια παρουσιαση
στην πρωτη γυμνασιου εκενα μια που ελεγε στον καθιγητη στην ταξη "κυριε ο ευαγορας λυπει" και φαιτος εκανα τον ιδιο ρολο αλλα το λεγα σε καθιγητρια

Το αστέρι μου έλαμψε για πρώτη φορά τα Χριστούγεννα, στα προνήπια. Φυσικά έγινα ένα αγγελάκι με ασημένιο στεφάνι που χόρευε και στροβιλιζόταν γύρω από την φάτνη, χωρίς να θυμάμαι τι ακριβώς έπρεπε να πω. Η μεγάλη μου επιθυμία όμως, ήταν να ντυθώ χιονούλα, πράγμα που έγινε την επόμενη χρονιά και ήταν τόσο μα τόσο τέλεια!

*Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό που μια μέρα θα ανεβάσω*

Συνεχίζοντας, στην Β' Δημοτικού χαρακτηρίστηκα ως η καλύτερη ηθοποιός της ηλικίας μου, όπου Χριστούγεννα ξανά, ντύθηκα ελατάκι και μέχρι και τραγούδι είπα στο μικρόφωνο, χορεύοντας. (Πολύ τραγουδιάρα και χορευταρού βγήκα η άτιμη ΛΑΖΑΡΕ, ΜΗΝ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ). Το έλατο μάλιστα ήταν να το κάνει αγόρι, αλλά όχι, πήρα τον ρόλο και γενικά τα σπάσαμε, αφού μέχρι και η Διευθύντρια συγκινήθηκε και έπεσε τρελό χειροκρότημα μετά το θεατρικό. Είχα τέτοιο ενθουσιασμό για το θεατρικό εκείνο, που έβαλα την γιαγιά μου να μου φτιάξει φορεματάκι πράσινο για να μπω στο πετσί του ρόλου και κάθε μέρα επαναλάμβανα τα λόγια μου!


Συνεχίζοντας, στην Έκτη Δημοτικού έπαιξα στο πιο ταπεινωτικό θεατρικό της καριέρας μου, αφού αναγκάστηκα να ντυθώ Σουλιώτισσα μάνα με διπλή χωριάτικη καζάκα, μάλλινη ποδιά -που γρατσουνούσε!- και μπλε μαντίλα. Φυσικά είχα ιδρώσει, είχα νευριάσει, κρατούσα και ένα απαίσιο πλαστικό μωρό και ο 'άντρας' μου ήταν πιο κοντός από μένα και φορούσε τσαρούχια με άσπρες φούντες λες κ ήταν ο Άγιος Βασίλης. Επίσης προσπαθούσα να συγκρατηθώ και να μην γελάσω από την γελοία μου εμφάνιση.
Φωτογραφίες εννοείται πως δεν θα δείτε, τις μισώ.

Και κάπου εκεί τελείωσε η καριέρα μου ως ηθοποιός, λόγω της εξευτελιστικής ανταπόκρισης στην τελευταία μου παράσταση εκείνη^

Εμένα από το νηπειαγωγείο μέχρι Τρίτη Δημοτικού με έβαζαν να κάνω το αγγελάκι...πόσο μου την έσπαγε!Είχα ΒΑΡΕΘΕΙ να κάνω τον ίδιο ρόλο!Και δεν καταλάβαινα γιατί με βάζανε...τόσα ξανθά κορίτσια είχε η τάξη..εγώ η καστανή που κόλλαγα? Στην τετάρτγ δημοτικού είχα παίξει έναν ρόλο που μ'άρεσε τρελά!Πριγκίπισα! Αχ...στην έκτη με είχαν βάλει να κάνω μία...γιαγιά!Δεν μ'άρεσε καθόλου!

εμενα με ειχαν βαλει να κανω την αφηγητρια..!!και μου αρεσε..!

Στο νηπιαγωγείο και στην πρώτη δημοτικού στις χριστουγεννιάτικες γιορτές μου έδιναν πάντα βουβούς ρόλους γιατί αρρώσταινα συνέχεια και φοβόταν μήπως λείψω. Είχα παίξει τον καλικάντζαρο το αστεράκι κι ένα άλλο που δε θυμάμαι. Πιο πολύ μου άρεσε ο καλικάντζαρος, φορούσα μαύρο κορμάκι με κόκκινες λεπτομέριες και είχα κερατάκια και ουρά. Η "καριέρα" μου άρχισε στη β' δημοτικού όπου ανεβάσαμε τη βιτρίνα των ονείρων, μια τέλεια παράσταση. Ακόμα ψάχνω τα τραγούδια αλλά δεν τα βρίσκω πουθενά. -.- Εκεί έκανα τη βασίλισσα των ξωτικών. Λες και κάποιος είχε προβλέψει τη μελλοντική μου αγάπη για τη φανταστική λογοτεχνία. Μετά έκανα τον επιχειρηματία από το μικρό πρίγκιπα. Sooooo NOT me. Η καριέρα έληξε στη στ' δημοτικού όπου παίξαμε τις όρνιθες του Αριστοφάνη κι έκανα τη χρησμολόγο. Πρόβλεπα πράγματα που είχα ήδη γίνει και μετά με κυνηγούσαν για να με δείρουν. Φόραγα και μια κεραμμυδί στολή όπως αυτές που φόραγαν στην αρχαία ελλάδα, καλούλα ήταν.

Αχα...ωραίο τόπικ !!! Στην Α' Λυκείου, σε μια παράσταση που ήταν αποσπάσματα από αρχαία τραγικά και κωμικά έργα. Ενσάρκωσα την Αντιγόνη και την Κλεονίκη (φίλη της Λυσιστράτης)  

*Σημείωση: Το ταλέντο μου εντοπίστηκε στην τρίτη δημοτικού όπου έκανα ένα απ' τα τρία εγγόνια του παππού και της γιαγιάς που αφηγούνταν μια χριστουγεννιάτικη ιστορία. Η καριέρα μου απογειώθηκε με τον παραπάνω ρόλο.
Και την επόμενη χρονιά ανεβάσαμε ένα κυπριακό γάμο, όπου δεν μιλούσαμε, μονάχα τραγουδάγαμε, χορεύαμε, κουβαλούσαμε κανάτες κι ξυρίζαμε τον γαμπρό.