Agora (2009)
Ισπανική ταινία σε σκηνοθεσία Alejandro Amenábar (Η θάλασσα μέσα μου , Abre los ojos ) με τους: Ρέιτσελ Βάις, Μαξ Μινγκέλα, Όσκαρ Άιζακ, Ρούπερτ Έβανς.Η ταινία είναι ένα ιστορικό δράμα που εστιάζει στη διαμάχη μεταξύ των θρησκευτικών ομάδων,κυρίως παγανιστών εβραίων χριστιανών,όλοι μέρος του πληθυσμού της Αλεξάνρειας της Αιγύπτου υπό Ρωμαϊκή κατοχή το 391 μ.Χ και την πορεία των χριστιανών προς την εξουσία.
Στο επίκεντρο βρίσκεται η Υπατία, Ελληνίδα αστρονόμος και φιλόσοφος στην Αλεξάνδρεια τον 4ο αιώνα μ.Χ,που με τον ορθολογισμό,την κριτική σκέψη και την αγάπη της προς στην επιστήμη,έρχεται σε αντιπαράθεση με τον κυρίαρχο θρησκευτικό φανατισμό.Παράλληλα ο σκλάβος της Davus στρέφεται προς τον ανερχόμενο χριστιανισμό,με την ελπίδα απελευθέρωσης.
Η ταινία μου έκανε εντύπωση,κυρίως γιατί καταπιάνεται με ένα δύσκολο θέμα μιας ιστορικά ευαίσθητης περιόδου.Είναι η εποχή όπου στο όνομα της κάθε πίστης,διαστρεβλώνονται γραφές και γίνονται εγκλήματα με σκοπό την απόκτηση εξουσίας.
Αποψή μου είναι πως ο σκηνοθέτης,κράτησε τις ισορροπίες ανάμεσα στις θρησκευτικές ομάδες.Όλοι είναι τυφλωμένοι από τον φανατισμό και το μίσος,οι οποίοι αφήνοντας στην άκρη την ουσία της πίστης τους που ίδιοι κυρήττουν,σκοτώνονται μεταξύ τους για την κυριαρχία.Όμως αυτή τη φορά,έρχεται η σειρά των "εκπροσώπων" του Χριστιανισμού να πάρουν την εξουσία,οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την απελπισία των καταπιεσμένων φτωχών και αμόρφωτων ανθρώπων με πρόφαση τη δικαίωσή τους,θέλουν να εξυπηρετήσουν τα δικά τους πολιτικά συμφέροντα.
Ίσως το πρώτο μέρος της ταινίας να έχει κάποια προβλήματα αφηγηματικού ρυθμού,αλλά η δυναμική της ιστορίας κρατάει το ενδιαφέρον.Κάποια πανοραμικά πλάνα είναι εντυπωσιακά αλλά ίσως περισσότερα από όσα θα έπρεπε.Πάντως κατά τη γνώμη μου εξυπηρετούν τον σκοπό της ταινίας,ειδικά όταν τα πανοραμικά πλάνα ξεκινούν από τη Γη και καταλήγουν στην Αλεξάνδρεια.Μου περνούσε την αίσθηση ότι μπροστά στη συμπαντική αλήθεια που αναζητά με τόσο πάθος η Υπατία,η μισαλλοδοξία και σκοτωμοί εξαιτίας αυτής,φαίνονται τόσο μάταια.
Η ταινία μου άρεσε πάρα πολύ καθώς δείχνει πόσο κακό μπορεί να κάνει ο τυφλός φανατισμός κάθε είδους(του θρησκευτικού στην ταινία),στην αναζήτηση της αλήθειας και της προόδου,αξίες που στην ταινία εκπροσωπούνται από την φιλοσόφο Υπατία.Η Rachel Weisz πιστεύω πως την ενσαρκώνει υποδειγματικά, εκφράζοντας υπέροχα την ήρεμη δύναμη της ηρωίδας.
Είναι ταινία που προκαλεί πολλές συζητήσεις και θεωρώ πως όσοι δεν την έχετε δει,αξίζει να της ρίξετε μια ματιά.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την Mrs Lovett στις Κυρ Μάης 29, 2011 4:20 am, 5 φορές συνολικά