Mεγάλες αλήθειες!

Εκεί που έχει ξεμπερδέψει με όλες τις δουλειές και πας να ξαπλώσεις-καθίσεις χτυπάει το τηλέφωνο.

Πάνω που είσαι έτοιμη να φας χτυπάει το σταθερό, θέλουν τον μπαμπα..Δεν είναι εκεί..Μόλις κάθεσε πάλι χτυπάει το θηροτηλέφωνο και είναι ο μπαμπάς

Υπάρχουν τρία είδη ανθρώπων: αυτοί που βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο, αυτοί που το βλέπουν μισοάδειο και η Τζένη Βάνου που σε βλέπει στο ποτήρι της

Μπενεις στο σπιτι και σε ρωτανε : Ηρθες?
ελεος..οχι δεν ηρθα στο δρομο ειμαι και αυτο ειναι το φαντασμα μου

Όλοι λέμε αμπελοφυλοσοφίες, προς μπούρδες, ως συμβουλές στους άλλους, που ποτέ δεν εφαρμόζουμε για εμάς!

Gabrielle Delacour ϟ έγραψε:Όλοι λέμε αμπελοφυλοσοφίες, προς μπούρδες, ως συμβουλές στους άλλους, που ποτέ δεν εφαρμόζουμε για εμάς!

συμφωνω απολυτα

Και 'κει που ΟΛΑ πάνε καλά...
κάτι συμβαίνει και ΟΛΑ χαλάνε.

..μόλις έγινε επιτυχώς το πρώτο ποστ στο ΧΓ μέσω κινητού! Αλήθεια!
Επίσης οι υπογραφές φαίνονται τέλειες κ η εμφάνιση τόσο μαγική! Ας γραφτεί κάπου αυτό!<3

Όταν κάποιος σε κατηγορεί ότι κάνεις μόνο ό,τι θέλεις εσύ, συνήθως εννοεί ότι δεν κάνεις ό,τι θέλει αυτός

Λες για καποιον και εμφανιζεται την ιδια στιγμη,λες για ενα εκατομυριο ευρω και τιποτα..

Όπως και με την ίδια λογική, όταν πας να πάρεις δώτο λες "Αν δεν του κάνει/αρέσει το αλλάζει!"

ΙΣΧΥΕΙ (Υ)

Αυτό κι αν ισχύει!

Χαχαχα τρου!

Indeed (Y)

Xαχαχα, τρου!

Ισχύει (Υ).

Μεγάααλη αλήθεια!

Ισχύει, ισχύει, ισχύει, ΙΣΧΥΕΙ!

Δυστυχώς κι αυτο ισχύει (Υ).

Χαχαχα ιντίν!

Και ακόμη λιγότερο το κίτρινο μη σου πω!

Ώρες-ώρες... (Υ)

Μεγάαααααλη αλήθεια!

Κυριακάτικο μπάνιο.

Αποφασίζεις να ξεκινήσεις με τις κότες για να προλάβεις ξαπλώστρα.

Βρίσκεσαι στο δρόμο 3 τέταρτα αργοτερα από την ώρα που υπολόγιζες.

Έτσι, ακολουθείς τα στενά δρομάκια και τις παρακάμψεις που μόνον εσύ γνωρίζεις, για να αποφύγεις την κίνηση.

Αντιλαμβάνεσαι ότι τις παρακάμψεις τις ξέρουν όλοι και βρίσκεσαι σε τρεις φορές μεγαλύτερη κίνηση σε χωματόδρομους και μονόδρομους.

Σκέφτεσαι"την επόμενη φορά θα πάω από τον κεντρικό, ενώ όλοι οι κατακαημένοι θα πάνε από τα δρομάκια".

Φτάνεις κοντά στην παραλία, και παρκάρεις στου διαόλου τη μάνα.

Σκέφτεσαι "πάλι θα περπατήσω".

Προσπερνάς οργισμένος πιτσιρίκια με κουβαδάκια, ιδρωμένους μπαμπάδες φορτωμένους με στρώματα και πετσέτες, και μαμάδες με γυαλιά ηλίου που λένε στους μπαμπάδες πώς να κουβαλήσουν τα στρώματα.

Φτάνεις καταϊδρωμένος στο μαγαζί με τις ξαπλώστρες στην παραλία και μπαίνεις. Πληρωνεις. Πάντα υπάρχει κάποιος που κάνει σκηνή, επειδή πληρώνει και είσοδο και ξαπλώστρα, και τον βρίζεις, ενώ από μέσα σου συμφωνείς μαζι του.

Επιτέλους, φτάνεις στις ξαπλώστρες!!!

Αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις ξεχάσει αντηλιακό/καπέλο/γυαλιά ή ότι άλλο στο αμάξι και βρίζεις θεούς και δαίμονες.

Αλλά θα τα καταφέρεις και χωρίς αυτό, και κοιτάς γύρω σου για ξαπλώστρα.

Βρίσκεις ένα άδειο σετ 2 ξαπλωστρών μίλια μακριά από τη θάλασσα, και τρέχεις 100 φορές πιο γρήγορα από τον Κεντέρη, με τις πετσέτες και τα μπανιερά να πέφτουν από την τσάντα σου. Σταματάς βρίζοντας να τα μαζέψεις, και συνεχίζεις το τρέξιμο.

Νιώθοντας ευγνώμων ακόμα και για αυτές τις ξαπλώστρες, απλώνεις τα πράγματά σου.

Παρατηρεις δίπλα άλλες δύο κενές ξαπλώστρες! Απλώνεις και εκεί πράγματα, για τους "χαλαρούς" φίλους σου που κατεβαίνουν στην παραλία κατά τις 3 το μεσημέρι.

Έμφανίζεται από το πουθενά το παιδί για να πάρει τα εφτά για τις ξαπλώστρες. Του τα δίνεις, και πριν ανοίξεις το στόμα σου για να του πεις να ανοίξει την ομπρέλα, έχει εξαφανιστεί, αφήνοντάς σε να παλεύεις με την ομπρέλα.

Ακούς από δίπλα σου δύο κορίτσια, που μόλις ήρθαν, και μιλούν -δυνατά- μεταξύ τους για το πόσο λέιμ έιναι η "κράτηση ομπρέλας για φίλους". Δεν μιλάς. Στο κάτω κάτω, έχεις απλώσει τα πράγματά σου.

Μία από αυτές, βγάζει τα πράγματά σου από την διπλανή ξαπλώστρα, και αναγκάζεσαι να κάνεις σκηνη στη μέση της παραλίας.

Για να ξεσκάσεις, πας για μια βουτιά.

Προσπερνάς χαμογελώντας πιτσιρίκια που φτιάχνουν κάστρα στην άμμο, και κάνεις μακροβούτι.

Αναδύεσαι χιλιοστά μακριά από παρέα νέων με σερφ κλπ, και παραλίγο σκοτώνεσαι.

Σε βρίζουν.

Βγαίνεις από τη θάλασσα πιο αγανακτισμένος απ'ότι μπήκες, πας στις ξαπλώστρες και βλέπεις ότι οι "χαλαροί" φίλοι σου έχουν φτάσει και ετοιμάζονται για βουτιά.

Ξαπλώνεις και παραγγέλνεις κοκτέιλ, ξέροντας ότι θα έρθει σε δίωρο.

Αρχίζει το τάκα τούκα....ρακέτες, και μπαλακια να εκσφενδονίζονται παντού. Δε θα σε ενοχλούσε τόσο αν έπαιζες και εσύ, όμως.

Και μετά αρχίζει τα δικά του ο DJ του μαγαζιού, που ανταγωνίζεται με τον Tiesto-wannabee του δίπλα μαγαζιού, με αποτέλεσμα ένα μουσικό ντέρμπι που σου παίρνει τα αυτιά. Σε συνδυασμό με το τουρνουά μπιτς βόλει που μόλις αρχίζει.

Οι χαλαροί φίλοι σου βγαίνουν από τη θάλασσα. Το κοκτέιλ έφτασε. Ντάξει, μόνο 3 τέταρτα έκανε, σκέφτεσαι.

Αποφασίζεις ότι ντάξει μωρε, ωραία, είναι, και χαλαρώνεις λίγο, Ξαφνικά δεν σου φαίνονται όλα τόσο χάλια.

Και τρως ένα μπαλάκι στη μούρη.

Το πετάς πίσω στα παιδιά με τις ρακέτες χαμογελώντας-τρίβωντας το κρανίο σου, διαβεβαιώνοντάς τους ότι δεν τρέχει τίποτα.

Μετά από καμιά ώρα, τα μαζεύεις και φεύγεις, σκεφτόμενος-η "Μπάνιο Κυριακάτικά ποτέ ξανά!!!".

Ραντεβού την επόμενη Κυριακή...

Θα αρχίσω κι εγώ τις πίτες..

[spoiler-Τεράστια αλήθεια][/spoiler]

Μολις τελειώνεις με τη στιβα των ρούχων,διπλωμένα και χωρισμένα σε βρακία/καλτσες/παντελόνια κτλ, πας να πιεις λιγο νερό. Γυρνάς και η στίβα ειναι ξανά εκει, σαν να μην έκανες τίποτα τόση ώρα. Και περνάει η μαμά σου με το (3ο) πλυντήριο και σου λέει "διπλωσε κι αυτά."

ΓΙΕΑ!

^

Τα βιβλία, ευτυχώς για όλους, είναι πάντα καλύτερα απ' τις ταινίες.

Ό,τι το κακό ΠΑΝΤΑ θα τριτώσει!!

Το χαρι ποτερ 1,2 ειναι παιδικα βιβλια...

Όταν μαζεύεις τα μαλλιά σου για να είναι σγουρά το βράδυ που θα βγεις, μόλις τα αφήσεις μέσα σε 5-10 λεπτά το πολύ θα είναι πάλι ίσια.
Όταν τα μαζεύεις επειδή απλά ζεσταίνεσαι, όταν τα αφήσεις θα μείνουν σγουρά κι εγώ δεν ξέρω πόσες ώρες.

Όλες οι 90χρονες θείες σου, κάθε φορά που σε βλέπουν στο δρόμο κοντεύουν να σε πνίξουν στα φιλιά με τα μεγάλα άσχημα, γεροντικά, σαλιωμένα χείλια τους.

Τα Πέρσονας του Φάιρφοξ είναι τόσα πολλά και τόσο ωραία που πάντα κάνω ένα μισάωρο μέχρι να διαλέξω καινούριο.

Θεωρείς κάποιο αντικείμενο άχρηστο. Το πετάς. Μετά από λίγο καιρό συνειδητοποιείς ότι το χρειάζεσαι ενω το έχεις πετάξει!