- Παρατηρήσεις:
- Επιτέλους η Κλερ θυμήθηκε ότι μπορεί να κάνει παράλληλες αφηγήσεις με αυτές που αναφέρονται στον Τζεις και δεν ήταν μονόπλευρο το βιβλίο. Γενικά είχε αρκετή αγωνία όσο ακολουθούσα τις 3 αφηγήσεις Άιντρις/Ήρωες στην Εδώμ/Ήρωες αιχμάλωτοι στα μπουντρούμια του Σεμπάστιαν.
Πολύ ρομάντζο όμως ρε παιδί μου, ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ να διαβάσουμε πόσο γαμάτα φιλάει ο Τζεις . Τουλάχιστον παίχτηκε επιτέλους ολοκληρωμένη σκηνή σεξ και δεν έμειναν πάλι στο φλου οι ήρωες αν και περίμενα να γίνει ταυτόχρονα κάτι ανάλογο με Σάιμον-Ίζαμπελ.
Για μένα ήταν απαραίτητη η σκηνή της μεταμόρφωσης του Σεμπάστιαν σε Τζόναθαν. Προσωπικά, η Κλερ με έκανε να τον συγχωρήσω για τα χίλια μύρια που πέρασαν οι ήρωες εξαιτίας του και βλέποντας σφαιρικά τα βιβλία μου άρεσε πολύ σαν χαρακτήρας.
Τέλος, το βιβλίο έπρεπε να τελειώσει την στιγμή που η Σάιμον χωρίς να έχει τις αναμνήσεις του δίνει το φλάιερ που λέει πάνω Mortal Instruments. Δεν ήταν απαραίτητο το happy end, ούτε χρειαζόταν να γνωρίσουμε την Τέσα, θα την γνωρίσουμε αλλού όυτως ή άλλως.
Μαζεύω λεφτά για να αγοράσω τα Clockwork .