Τα Μυστικά Της Εδέμ

Και η Στέλλα ήταν ωραία γιαγιά...

Εγώ έριξα πολύ γέλιο στη σκηνή που η Μελίτα θυμήθηκε την απόπειρα κατά της Εριέττας. Κρατούσε το κεφάλι της και έσκουζε σαν το ζώο και η Αμαλία στεκόταν πέντε μέτρα πιο πίσω με ένα ύφος "Τώρα εγώ να φωνάξω γιατρό, να φωνάξω εξορκιστή, τι να φωνάξω;"

Τον Πέτρο τον συμπαθούσα αλλά το στυλ "εγώ έκανα φόνο για να σώσω το παιδί μας και τώρα το έχω βάρος στη συνείδηση μου άρα θα πάρω τις θάλασσες και βγάλτα πέρα μόνη σου μαζί της Αμαλία" στο λαιμό μου έκατσε. Και συγνώμη, τι ήταν αυτή η βάρκα που πήρε και έφυγε; Με αυτό το πράγμα θα γυρνούσε τον κόσμο; Ούτε μέχρι την Σαλαμίνα δεν τον έβγαζε. Αυτό έτσι και έβλεπε φουρτούνα θα μεταβολή και πίσω από μόνο του.

Μου φάνηκε ανούσιος ο χωρισμός Στέφανου - Εριέττας αλλά η σκηνούλα τους ήταν ωραία. Θα μπορούσαν όμως να γεμίσουν αυτό το πεντάλεπτο με μια σκηνή που να είχε και λίγη σημασία, να κλείσουν καμιά τρύπα.

Δεν μου άρεσε η "νέα παρέα". Μόνο η μικρή κόρη της Εύας είχε πλάκα. Μου κακοφάνηκε που όλοι τα είχαν μεταξύ τους, λες και δεν γνώριζαν άλλο κόσμο. Υποτίθεται ότι η μικρή Στέλλα (14 χρονών στην καλύτερη περίπτωση) έσερνε από την μύτη τον Άγγελο. Ή ότι ο Μάριος είχε ολοκληρωμένες σχέσεις με την Ρεγγίνα που ήταν 15 και η αντίδραση των υπολοίπων ήταν "Α, οκέι, το ξέρει ο πατέρας σου;" Η καλύτερη αντίδραση ήταν της Δάφνης που δεν ήθελε να πηγαίνει ο μικρός γιος της στο φαρμακείο για τα προφυλακτικά επειδή ήταν ανήλικος αλλά δεν είχε κανένα πρόβλημα με τη Ρεγγίνα που ήταν επίσης ανήλικη και τα χρησιμοποιούσε
Βέβαια στη σειρά υπήρχε και ένα πρόβλημα υπολογισμού των ηλικιών. Η Εύα για παράδειγμα έμεινε έγκυος στη Μαρίλια στο καλοκαίρι του '93 άρα, αν αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να είναι η Μπέλλα Κάλεν, γέννησε μέσα στο '94. Η Μαρίλια όμως έδωσε 2 φορές Πανελλήνιες ενώ τα παιδιά του '94 τώρα δίνουν κανονικά. Χάθηκε ο κόσμος να βρουν ένα 15χρονο όταν ξεκίνησε η σειρά και να του γράψουν ένα ανάλογο στοριλάιν;

Και μια απορία που μου δημιουργήθηκε: Πότε ξανάρχισε να είναι τρέντι να παίρνεις το επίθετο του άντρα σου μετά τον γάμο; Στον τάφο της Νταίζης την έγραψαν με το επίθετο του Χρήστου. Δεν πρέπει μετά το γάμο αν θες να κάνεις αίτηση κάπου/δεν ξέρω και γω που για να αλλάξεις όνομα; Η Νταίζη πήγε και πέθανε μετά τον γάμο, δεν πήγε στα ΚΕΠ...

Xαχαχαχαχαχα έλεος

Εδώ τα κακαρώσανε οι άνθρωποι ωρέ το επίθετο σε νοιάζει εσένα;

ωραιο εργο.αρχισα να το βλεπω την πρωτοχρονια!εχει πολυ βια,ψεματα,συγχορεσεις ακομα και σκωτομους!

Και αυτο το βλεπα τοτε που επαιζε.

Ρεγκινα και Σταυρος ηταν απο τα πρωτα σιπ που σιπαρα στη ζωη μου. Απο τα σιπ που πρεπει να κανεις ενος λεπτου σιγη για να τα τιμησεις επειδη τα σιπαρες πριν καν να ξερεις τιν ειναι σιππινγ.


Δυστυχως δεν θυμαμαι λεπτομερειες και τοσο. Θυμαμαι ομως οτι το εβλεπαν φανατικα ενας φιλος και μια φιλη και καθε μερα δεν γινοταν αν δεν κατσουμε σε ενα διαλλειμμα να αναλυσουμε το επεισοδιο της προηγουμενης μερας. Καλες εποχες

^Τον Στράτο άργησα πολύ να τον συμπαθήσω και μετά πήγε και εξαφανίστηκε μαζί με τα υπαρξιακά του οπότε τον ξαναντιπάθησα.

λέμε για βέρα στο δεξί; κάθε πρωί στις 6 ξυπνάει η μητέρα μου και το βλέπει. και κάθε φορά που είμαι στο πλοίο προς κρήτη/αθήνα και με ξυπνάνε για να κατέβουμε, κάθομαι και το βλέπω κι εγώ μέχρι να δέσει.
@μαρίνα, ήταν Στράτος. έχω πάει και τους είχα δει σε μία παράσταση που δε θυμάμαι καν πως λέγεται.

Ναι, ναι... σορρυ. Στρατος!


Παει καιρος πια που τα εβλεπα (και τα δυο). Γι αυτο.

Αποσπασματικά κι αυτή την σειρά.
Αγαπημένοι χαρακτήρες: Νόρα/Λουκάς (αν κι αργότερα που εμφανίζεται το 'Λαικό λέλουδο' με την ωραία φωνή απ' την εποχή αγάπης μαχαιριά, θέλω να τον σπάσω στο ξύλο. )
Αγαπημένο ship: Μελίτα/Στέφανος, κρίμα που το χαντάκωσαν , έστειλαν την πρώτη στο τρελοκομείο και του δεύτερου του πάσαραν την Χατζηβασηλείου να'χει να πορεύεται.
Αγαπημένα επεισόδια νομίζω: Η απαγωγή των 4 κοριτσιών, στον β' κύκλο
Επίσης αισθανόμουν κάπως βλέποντας τον Μάνο με το Στέφανο να εχθρεύεται ο ένας τον άλλον για το 'μήλο και καλά της έριδος' την Εύα, ενώ στη Βέρα, Στράτος/Ανδρέας το απόλυτο brotherhood να πούμε.

Ο Λουκάς ήταν όλα τα λεφτά! :P (ταρίφα)