Αν ο Τομ δεν μεγάλωνε σε ορφανοτροφείο!

Η εγκατάλειψη μπορεί να τον επηρέασε αλλά δε νομίζω ότι χωρίς αυτή θα γινόταν χρυσούχος!
Ο Χάρι μεγάλωσε με τους Ντάρσλι!Πιο στοργικό είναι το χειρότερο ίδρυμα!
Ίσως απλά να ήταν κα΄πως πιο ανθρώπινος...
Αλλά δεν είμαι σίγουρη...

Ο Ριντλ ειχε τις ριζες του κακου μεσα του ... λιγο πολυ ολοι εμεις οι Σλιθεριν τις εχουμε...... εαν η Μεροπη δεν τον ειχε εγκαταλειψει πολυ πιθανον, τις εγκληματικες τασεις του να τις μετετρεπαι ετσι ωστε να ωφελειται ο κοσμος των μαγων......

Είμαι σίγουρος πως αν είχε νιώσει την αγάπη και το χάδι της μάνας και είχε ανατρεφθεί καλύτερα χωρίς να τον αντιμετωπίζουν ως κάτι διαφορετικό και περιέργο, και στην συμπεριφορά του και στον χαρακτήρα αλλά και σ΄ολόκρηρο τον μαγικό κόσμο θα υπήρχαν μεγάλες ανατροπές.

Στο περιβάλλον που μεγάλωσε ο Τομ δεν μπορούσε να καταλήξει αλλιώς. Ήδη το είχε μέσα του το σατανικό-σκοτεινό στυλ. Δεν είχε άλλη ευκαιρία να μετατρεπεί σε κάτι άλλο. Ο Νταμπλντορ, καθώς πήγε στο νεκροταφείο, ανακάλυψε την σκοτεινή μεριά μέσω της μαγική του ικανότητας. Μπορώ να πω πως ήταν πιο ανεπτυγμένη από τα αλλα παιδιά-μάγοι της ηλικείας του. Αφού υπερκτίμησε τον εαυτό του πάρα πολύ, αφού ήταν με παρέες που δεν είχα και την κατάλληλη μόρφωση, που δεν είχαν έρθει από σωστές οικογένειες θα είχε αυτό το αποτέλεσμα. Σίγουρα όταν τον άφησε η Μερόπη εκεί, δεν ήταν η καλύτερη επιλογή. Θα μπορούσε να τον αφήσει σε έναν κοινό γνωστό, συγγενή. Πάντως και εκεί, θα είχε την ίδια κατάληξη απλώς σε πιο μειωμένο βαθμό.

πιστευω πως δεν επαιζε μεγαλο ρολο το αν πεθαινε η οχι η μητερα του,καθως δεν θα του εδινε αγαπη.θα το παραταγε η δεν θα νοιαζοταν ιδιαιτερα γι'αυτον.επισης η κακια προυπηρχε μεσα του και η ελλειψη της κατανοησης της αγαπης θα υπηρχε ακομα κι αν η μητερα του τον αγαπουσε,καθως ο τομ ρινλ ηταν αποτελεσμα της ψευτικης αγαπης που δημιουργειται απο την αρμοτενσια.οποτε το ιδιο θα ηταν.ισως απλως να καθυστερουσε να γινει αυτος που εγινε,η απλα να σκοτωνε την μητερα του εαν μαθαινε πως ειχε πουλησει το μενταγιον του σαλαζαρ σλιθεριν.

εγω νομιζω πως επαιξε μεγαλο ρολο ο θανατος των γονιων του

εγω παλι πιστευω πως ολα ξεκινησαν απο την μητερα του..με λιγα λογια απο την στιγμη που δεν ειχε μια υγειη σχεση με τον πατερα του,ηταν μεγαλο της λαθος που εμεινε εγκυος στον τομ..απο την αλλη φταιει αρκετα το γεγονος μου μεγαλωσε χωρις αγαπη..σε αντιθεση ο χαρι μπορει να μεγαλωσε με τους θειους του που νταξει οσο να ναι δεν του ειχαν και ιδιετερη εκτιμηση αλλα η Λιλυ θυσιαστικε για εκεινον πραγμα που παει να πει πως ειχε μεσα την αγαπη..πιστευω πως ενας απο τους κρυφους λογους των πραξεων του βολντ απεναντι στον χαρι ειναι αυτος..ο βολντ ποτε δεν αγαπηθηκε απο κανεναν,δεν ειχε ποτε φιλους,δεν ενιωσε ποτε καποιον να νοιαζεται για αυτον..σε αντιθεση με τον χαρι που τα ειχε ολα αυτα..κλεινοντας το συμπερασμα μου ειναι πως ο βολντ κατα καποιον τρομο ζηλευε απιστευτα τον χαρι..

Πιστεύω πως ήταν κακός επειδή μεγάλωσε στο ορφανοτροφείο χωρίς να ξέρει τι είναι.Όταν κατάλαβε οτι κάνει πράγματα που δεν κάνουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι άρχισε να γίνεται νευρικός και κακός,ώσπου κάποια μέρα του εξήγησαν τι είναι,σπούδασε στο Χόγκουαρτς και χρησιμοποίησε τισ δυνάμεις του για κακό

εγω νομιζω πως θα γινονταν το ιδιο γιατι παλι θα ενιοθε θυμο και οργη για τον πατερα του μονο που τωρα θα γνωριζε την αγαπη της μητερας του!!!

Μα τελικά,το αγαπούσε το μωρό που μόλις είχε φέρει στον κόσμο;
Δεν την είδαμε να ανησυχεί για το τι θα απογίνει,μόνο να το ονομάσουν Τομ επειδή έτσι έλεγαν και τον πατέρα του.Πέθαινε και το μόνο που την ενδιέφερε ήταν και πάλι ο ωραίος μαγκλ που είχε ερωτευθεί.

Δεν ξέρω τι θα γινόταν μετά.Μια μητέρα να θρηνεί για τον χαμένο της έρωτα,μια μητέρα να τα έχει παρατήσει όλα γιατί είναι τόσο βυθισμένη στην θλίψη της για μια αγάπη που ποτέ δεν είχε ανταπόκριση και μέλλον.Πάλι ένα παιδί ημι-παρατημένο στο έλεος.Ένας δεύτερος Σνέιπ.

Δεν είμαι σίγουρος βέβαια για το γεγονός πως αν έβλεπε την μητέρα του να κάνει μαγικά ίσως δεν του είχε γεννηθεί η ιδέα ότι είναι τόσο ξεχωριστός,τόσο διαφορετικός,τόσο προορισμένος να μεγαλουργήσει με τον οποιοδήποτε τρόπο.

Καμιά φορά σκέπτομαι αν ο Τομ έγινε Βόλντεμορτ λόγω του φόβου του θανάτου που τον κυρίευε μια ζωή.Στα 16 του δεν ενδιαφερόταν να κατακτήσει τον μαγικό κόσμο,τον ενδιέφερε να γίνει αθάνατος.Η ιδέα περί κυριαρχίας γεννήθηκε αργότερα και αφού είχε ήδη πάρει τα μέτρα του.

Καταλήγω στο ότι έγινε Βόλντεμορτ λόγω του φόβου που ποτέ του δεν ξεπέρασε.Αυτός ο άνθρωπος φοβόταν μια ζωή τα πάντα.Τον θάνατο,την αγάπη,το να μην διαπρέψει.Δεν γεννήθηκε σατανικός,έγινε σατανικός επειδή δεν μπορούσε να γίνει τίποτε άλλο λόγω του πανταχού παρόντος φόβου του.

Ουάου! Το έχω σκεφτεί πολλές φορές.
Λοιπόν εάν ο Βόλντεμορτ είχε μεγαλώσει σε μια οικογένεια με αγάπη και μάθαινε το καλό και το κακό πιστεύω πως θα ήταν διευθυντής του Χόγκουαρτς! Ίσως και Πρόεδρος Μαγείας. Τα φόντα και τα προσόντα πάντως τα κατείχε...

Καθε ανθρωπος απο την μερα που γεννιεται μεχρι την μερα που πεθαινει επηρεαζεται!Αλλοι,επηρεαζονται ελαχιστα και αλλοι,κατα εναν πολυ μεγαλο βαθμο σε σημειο που αλαζει τελειως ο εαυτος τους!!Ας παραδεχτουμε,πως η ζωη του Βολντεμορτ δεν ηταν και απο τις καλυτερες!Ηταν σε ενα περιβαλλον που μπορουσε να επηρεαστει και σιγουρα ειχε αισθανθει αμετρητες φορες αδικημενος.(ορφανοτροφειο ηταν,οχι ξενοδοχειο)Πιστευω,πως αυτη η αδικια τον ειχε μετρατρεψει σε ενα μιζερο και απελπισμενο παιδι!!Οταν κατεφθασε ο Αλμπους και του παρουσιασε τον κοσμο της μαγειας..φυσικα τα μυαλα του παραπηραν αερα και κατεληξε εκει που κατεληξε!!

Δεν ξέρω κατά πόσο η Μερόπη θα ήταν σε θέση να τον αναθρέψει σωστά. Είδαμε πόσο αδύναμος χαρακτήρας ήταν, πόσο ευάλωτη ήταν. Οπότε και να μην τον άφηνε στο ορφανοτροφείο, δεν εγγυάται τίποτα ότι η εξέλιξή του θα ήταν πολύ διαφορετική.

Βασικά είχε έμφυτη την τάση προς τις σκοτεινές τέχνες και την εξουσία απο μικρός...θα κατηγορούσα το έμεινε σε ορφανοτροφείο και ήταν ξεχωριστός ανάμεσα στους υπόλοιπους ,επειδή ήταν μάγος, για πολλούς λόγους και ανάμεσα σε αυτούς και το οτι απομονώθηκε πιο εύκολα και δεν νοιαζόταν για κανέναν άλλο.
ίσως αν υπήρχε η Μερόπη να συγκατούνταν κάπως τα πράγματα απο την άποψη οτι δεν θα υπήρχε το ορφανοτροφείο και η απόρριψη απο τους άλλους στη μέση.
Όμως και πάλι λόγω του χαρακτήρα της Μερόπης και το οτι ήταν αδύναμη σαν άτομο δεν θα μπορούσε να συγκρατηθεί η δίψα του Τομ για εξουσία.

νομιζω πως οντως θα ηταν καπως αλλιως τα πραγματα αν ειχε μεγαλωσει με μια φυσιολογικη μανα!κατ αρχας,καπου ανφερεται οτι στο ορφανοτροφειο τον κοροϊδευαν λογω των μαγικων του ικανοτητων,ετσι πιστευω πως κι αυτος ανεπτυξε ενα συγκεκριμενο τροπο αμυνας!αν το σκεφτουμε,δεν ειχε κανεναν να του πει οτι τον αποδεχεται οπως ειναι.αντιμετωπιζοταν παντα σαν "παραδοξο φαινομανο"!ετσι οταν ο νταμπλντορ του ειπε οτι ολα αυτα τον κανουν ξεχωριστο αλλα οχι κατακριτεο,βγηκε ολη η καταπιεση που ειχε υποστει μεχρι τοτε.
οχι οτι δεν ειχε εμφυτη μια σκοτιενοτητα,αλλα αυτο θα μπορουσε να εξελιχθει σε εσωτερισμο ή κατι τετοιο τελος παντων!

Ακομα και αφτα που θα του μαθενε η μεροπη θα τν κατελιγαν σε ενα τετοιο επιπεδο κακιας(κατα την γνωμη μου)

Ετσι ακριβως θα γινοταν και θα σκοτωνε τη Μεροπη

Συμφωνω με αρκετους οτι δηλαδη ο Τομ ειχε εμφυτη μεσα του την ταση προς τη Σκοτεινη Μαγεια και οτι το γονιδιο του ηταν ενας ακομη παραγοντας που επηρεασε τον χαρακτηρα και την προσωπικοτητα του...Αλλα κακα τα ψεματα η εγκαταλειψη ενος παιδιου και η ανατροφη του απο ανθρωπους που δεν ανηκουν στον οικογενειακο του κυκλο(οπως εγινε στο ορφανοτροφειο)επηρεαζει κατα πολυ την εξελιξη της προσωπικοτητας ενος παιδιου και την ψυχολογια του...Και ο Τομ Ριντλ ηταν ενα παιδι που δεν γνωρισε ποτε την στοργη και την οικογενειακη θαλπωρη...Κανενας δεν γεννιεται σατανικος,οπως γραφετε παραπανω.
Επισης,επαιξε και το ρολο του το οτι η συλληψη του δεν πηγαζε απο ερωτα ή πραγματικη αγαπη αλλα απο παραλογο σφοδρο παθος το οποιο δημιουργησε το Ερωτικο Φιλτρο..Γι αυτο και ο Τομ δεν εμαθε ποτε να εκτιμα και να νιωθει την αγαπη..!

Γενικα,ειναι ενα παιδι που πληρωσε τα λαθη των γονιων του και πιστευω οτι αν οι συνθηκες ηταν διαφορετικες,θα εξελισσοταν σε εναν πολυ συμπαθητικο και γοητευτικο μαγο!

Αμορτένσια. Τόσο δελεαστικό, αλλά και τόσο ανησυχητικό πράγμα. Εξ αιτίας αυτού του φίλτρου ο Βόλντεμορντ έγινε όπως έγινε. Όλα τα άλλα παιδιά ειχαν χάσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τους γονείς τους, αλλά πιστεύω πως αν ανακάλυπταν πως είχαν μαγικές ικανότητες δε θα είχαν την ίδια αντίδραση με τον Τομ.΄Το ίδιο συναίβει και με τον Χάρι. Υπάρχει μια σύγκριση σ' αυτό που δε φαίνεται τόσο καθαρά. Κι οι δυο μεγάλωσαν χωρίς γονείς, δεν ήξεραν αν τους αγαπούσαν ή όχι (αν και το έμαθαν άργότερα) κι ύστερα έμαθαν πως είναι μάγοι. Δε μεγάλωσαν πολύ διαφορετικά. Πέρναγαν το ίδιο δυσάρεστα κι ένιωθαν το ίδιο μίσος για τους ανθρώπους που τους μεγάλωναν. Το πρόβλημα είναι αποκλειστικά ο τρόπος που έγινε η σύλληψη του Τομ από του Χάρι. Ο ένας με μαγεία κι ο άλλος με αγνό τρόπο.

Συμφωνω