Χα. Ωραιο τοπικ. ΧD
Μικρη ειχα εκατονταδες μπαρμπι. Αλλα δεν ηταν και το καλυτερο μου χομπι. Περισσοτερο μου αρεσαν τα ρουχα και τα παπουτσια τους τα οποια τα μαζευα σε ενα φουξια τσαντακι. :P Και επειδη ηθελα να δημιουργησω μια πληρης γκαρνταρομπα, ειχα φαει τον κοσμο να βρω μικροσκοπικες κρεμαστρουλες για τα ρουχα τους και μια μικροσκοπικη ντουλαπιτσα οπου θα χωρουσαν και τα παπουτσια τους, την οποια δυστυχως δεν καταφερα να την βρω ποτε.
Καμμενα σεναρια βεβαια δεν υπηρχαν στις μπαρμπι, γιατι μονο στα λεγκο φανταζομουν απιστευτα πραγματα. Απορουσα με τον εαυτο μου καθως τα σκεφτομουν παντως και αναρωτιομουν απο που κατεβαινουν ολα αυτα. Αλλα αυτο δεν με απασχολουσε και τοσο πολυ. Ειχα φτιαξει ενα πανεμορφο παλατακι το οποιο ειχε απο υπνοδωματια για το προσωπικο και θρονο για την βασιλισσα μεχρι και κηπο με μια επιβλητικη εισοδο που ανοιγε και πανω ειχε κατι υπεροχα διαμαντακια, με γκαραζ. Ομως ηθελα να το επεκτεινω και ετσι εφτιαξα και ξενωνα.
Ενιγουει, ξαναγυρναω στο θεμα μας. :P Ποτε δεν τις εντυνα τις μπαρμπι, γιατι μου την εσπαγε το γεγονος οτι τα ρουχα κολλαγαν στο σωμα τους και ετσι αυτο με δυσκολευε αφορητα να πετυχω τον στοχο μου. Ετσι μια μερα μου ηρθε η επιφωτηση και σκεφτηκα να δοκιμασω τον κοσμο της κομωτικης. Αρχισα να τις λουζω, να τις κουρευω, να κανω αφελειες και ασημετρα κοψιματα. Βεβαια, εκανα μεχρι και ανταυγες παρακαλω με μαρκαδορο που δεν εβγαινε οταν την ελουζες. Ετσι, ολες μου οι κουκλες απεκτησαν ενα τελειο κατα την τοτε γνωμη μου λουκ και στυλ, και απο τοτε εμειναν στο ραφι. Σταματησα να τις περνω πια γιατι τις ειχα βαρεθει αφορητα και τις αντικατεστησα με τις πολι ποκετ, τις οποιες ακομα τις εχω, στο παταρι βεβαια. :P Ομως δεν τις πεταξα. Οχι δεν τις πεταξα. Απο μικρη πιστευα οτι πρεπει να μην πεταμε τιποτα ποτε γιατι μπορει καποτε να το χρειαστουμε. Βεβαια, αυτο πηρε μερες για να συμφωνησω με την μαμα μου να τις κρατησουμε γιατι πολυ απλα εκεινη πιστευε οτι επιαναν πολυ χωρο, το οποιο ηταν λαθος. Ετσι, τις εχω να καθονται ξεχασμενες σε ενα ντουλαπακι.
Δεν ειχα καποια συγκεκριμενη την οποια να την λατρευω. Ομως παντα ηθελα να παρω μια συλλεκτικη κουκλα μπαρμπι, απο αυτες που φορανε αυτα τα υποτιθεται ακριβα φορεματα και ειναι οι πιο κυριολεκτικα ομορφες απο ολες τις υπολοιπες. Την πρωτη συλλεκτικη κουκλα την συναντησα σε μια εφημεριδα οπου γινονταν διαγωνισμος για να την αποκτησει ενα απο τα τυχερα κοριτσακια που θα λαβαιναν μερος. Θυμαμαι, ειχε ξανθα μακρια μαλλια και ενα σκουρο μπλε μακρυ ωραιο φορεμα και μια εσαρπα στους ωμους.
Την ειχα ερωτευτει κυριολεκτικα. Να σας πληροφορησω οτι αυτοι οι διαγωνισμοι γινονταν ενας καθε μηνα, και αυτη η ξανθια ηταν τον σεπτεμβριο, τοτε που ειχα τα γενεθλια μου. Δυστυχως, ομως ποτε δεν καταφερα να πεισω τους γονεις μου να μου δωσουν την ευκαιρια να την διεκδικησω μεσα απο τον διαγωνισμο, παρολο που τους εδωσα και την δικαιολογια των γενεθλιων.
Και να σου μια μερα που μπηκα στο τζαμπο πριν δυο-τρια χρονια νομιζω, και εμεινα με το στομα κυριολεκτικα ανοικτο οταν τις συναντησα. Παροτι το γεγονος οτι δεν ασχολιομουν με αυτες εδω και καιρο, ειχα μια τεραστια επιθυμια να την αποκτησω.
Τοσο πολυ την ειχα λατρεψει. Βεβαια, οταν κοιταξα την τιμη απογοητευτηκα παρα πολυ γιατι ηξερα οτι με τιποτα στον κοσμο δεν θα εδιναν οι γονεις η οποιοδηποτε αλλος συγγενεις 49,99 ευρω για μια κουκλα μπαρμπι. Ετσι το ονειρο μου δεν εκπληρωθηκε ποτε.
Μπαι μπαι συλλεκτικη κουκλιτσα ελεγα απο μεσα μου...
Ακομα και φετος που πηγα πριν δυο μηνες στον τζαμπο πασχιζα να βρω μια τετοια μπαρμπι αλλα δεν υπηρχε καμια ουτε για δειγμα. Κλαψ!
Βλεπετε ολοι εχουμε καποια ευαισθητα σημεια.
:P
Και ετσι τελειωσε η ιστορια μου με τις κουκλες-μπαρμπι. Παντως αμα την ξαναδω αυτην την συλλεκτικη, σας υποσχομαι οτι θα προσπαθησω να την αγορασω.
Οσο για τις ταινιες, τις εχω παρακολουθησει σχεδον ολες, εκτος βεβαια απο αυτες με την φαιριτοπια γιατι δεν μου αρεσαν καθολου οι νεραιδες. Οι αγαπημενες μου ειναι η λιμνη των κυκνων και η ραπουνζελ.
Οποιος η οποια εχει η ειχε καμια συλλεκτικη κουκλιτσα να μου το πει. Σνιφ!