Παιια τι ειχε γινει μια φορα εκει που ετρωγα βαφλες. Ηταν ενα παιδι, που με ενημερωσε η ξαδελφη μου παει 2α λυκειου -φετος θα παει τριτη λυκειου-, και δουλευε στην βεγκερα. Ενα ξανθουλης ωραιος και καθε φορα που τον βλεπαμε καναμε σχολια.
Εκει λοιπον που πιναμε τα φρεντο μας και τρωγαμε τις βαφλες μας, γινεται μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ φασασρια στα τραπεζια διπλα στην παραλια. Αναποδογυριζονται τραπεζια, πεφτουν ποτηρια στη θαλασσα και χτυπιουνται δυο κυριοι. Ο Νεαντερνταλ -ενας εκει περα που τον φωναζαμε ετσι- τους κοιταζε σαν εξωγηινος, ενω ο πιρσινγκ -αλλος ενας που τον φωναζαμε ετσι- ειχε κλ*σει μεντες και οπισθοχωρουσε.
Τοτε, ετρεξε ο ξανθουλης, περασε τον δρομο και τους χωρισε και εβαλε μια ταξη.