Το πιο απαισιο βιβλιο ever...

Γλυκιά ζωή από Λόρεν Κόνραντ

Τελείως σαχλό

Τα παιδιά των πεύκων
Ήμασταν αναγκασμένες (εγώ, η Amy και δύο φίλες μας από το σχολείο) να το γράψουμε εξετάσεις στις βιβλιοδρομίες...

το κρυστάλλινο δάκρυ του φεγγαριού. Η πλοκή είναι λίγο αίσχος. Είναι λέει ένας που ειχε κανει ενα παιδι με μια η οποια πεθανε και μετα παντρευτηκε μια αλλη που μισουσε το παιδι του. Σε καποια φαση υποτιθεται πως πεθαινει ο πατερας και η αλλη που μισει το παιδι το στελνει σε ενα μοναστηρι για να το ξεφορτωθει. Εν τω μεταξυ ειναι ενας δικηγορος ο οποιος τη γουσταρει τη μητρια . Τεσπα σε καποια φαση το παιδι γυριζει πισω  κ αυτος ο δικηγορος του κανει προταση γαμου, να σημειωθει οτι η Εμμα, το παιδι δλδ δεν τον παει τον δικηγορο αλλα δεχεται την προταση και παιρνει ''εκδικηση'' απο τη μητρια κ τον δικηγορο οταν παραταει τον δικηγορο συξυλο στην εκκλησια και μετα παει και παντρευεται εναν αλλο. Και τελικα ο πατερας δεν εχει πεθανει εχει παθει αμνησια κ μετα ξαναθυμαται κ γυριζει πισω, παραταει τη μητρια κ παει στην κορη του...
Εν τω μεταξυ το εχει γραψει Ελληνιδα και ολα τα ονοματα και οι τοποθεσιες ειναι ξενα   Παιδια εσθανομουν λες και διαβαζα παραμυθακι

Λυκόφως. Μακράν το χειρότερο. Βαμπίρ 130 χρονών με νεανικές ανησυχίες. Σίριουσλι;

Απόκλιση (divergent) 
Το παράτησα στα πρωτα δεκα κεφαλαια, τοσο βαρετό, χωρις δραςη(ουτε ίχνος) και ιδιο κονσεπτ με τους αγωνες πεινας...

Ο Αλχημιστης. Υπαρχουν λακουβες στην Καποδιστριου με μεγαλυτερο βαθος. Φουσκωνει τον εγωκεντρισμο εκατομμυριων (εξου και γιατι πουλαει τοσο) με πεπρωμενα και ενα συμπαν που συνομωτει για να νιωθουν καλυτερα μερικα πρωτευοντα  Λιγη απλουστευτικη φιλοσοφια, λιγο spiritualism και ενα στυλ μυθολογιας. Ευτυχως ειναι μικρο βιβλιο.

Και ο τροπος γραφης ειναι κατι αναμεσα σε βιβλο και (υπεροχο) Χεμινγουεϊ. Το αποτελεσμα δεν μου αρεσε ιδιαιτερα. Εχω ακουσει καλα λογια για αλλα εργα του Κοελιο (Η Βερονικα αποφασιζει να πεθανει) απο αρκετα ατομα που μοιραζονται την απεχθεια μου για τον Αλχημιστη αλλα μετα απο αυτο...   

geowizard έγραψε:Λυκόφως. Μακράν το χειρότερο. Βαμπίρ 130 χρονών με νεανικές ανησυχίες. Σίριουσλι;

Εχω δει περιπου μιση ωρα απο την πρωτη ταινια, αν καταφερες να διαβασεις το βιβλιο πρεπει να'σαι περηφανος για την υπομονη σου xD

Villehardouin έγραψε:Εχω δει περιπου μιση ωρα απο την πρωτη ταινια, αν καταφερες να διαβασεις το βιβλιο πρεπει να'σαι περηφανος για την υπομονη σου xD

Τις ταινίες τις έχω δει όλες στο σινεμά παρ' όλο που τις θεωρώ άθλιες, δίχως ίχνος υποκριτικής ικανότητας.   

Mύκονος Μπλουζ,Παυλίνα Νάσιουτζικ.

Το απόλυτο σκουπίδι.-

^κάτι έχω ακούσει για αυτό.όχι καλό επίσης.κάτι μου λέει...

Χαίρομαι που δεν έχω χρειαστεί να γράψω σ'αυτό το τόπικ  Αλήθεια,το θεωρώ μεγάλο πράγμα να μην χαρακτηρίσεις απαίσιο ένα βιβλίο.
.Ίσως από τα πιο κακογραμμένα ήταν το Twilight.Το είχα διαβάσει και στα αγγλικά,ένεκα του profeciency τότε.Και κακή λογοτεχνία μου φάνηκε,χωρίς νόημα πιο πολύ.Πολύ αερολογία,πολύ εσωτερικός(βαρετόοοος)μονόλογος,πολύ κακό για το τίποτα γενικώς.

Και να που έγραψα τελικά 

Vesper έγραψε:^κάτι έχω ακούσει για αυτό.όχι καλό επίσης.κάτι μου λέει...

Απλά δεν μπορώ να στο περιγράψω.Πρέπει να πέσει στα χέρια σου για να καταλάβεις ότι μιλάμε -όχι βέβαια για λογοτεχνία- αλλά ούτε για στοιχειώδη γραπτό λόγο με δομή ή υπόθεση ή λεξιλόγιο ή σύνταξη ή οτιδήποτε συνιστά γραπτό.

Ασε που στην αρχή κάθε κεφαλαίου έχει τσιτάτα απο διάσημους συγγραφείς ή φιλοσόφους ή επιστήμονες.Σου'ρχεται να την πνίξεις σαν την κυρά-Φροσύνη.

Amycus έγραψε:

Vesper έγραψε:^κάτι έχω ακούσει για αυτό.όχι καλό επίσης.κάτι μου λέει...

Απλά δεν μπορώ να στο περιγράψω.Πρέπει να πέσει στα χέρια σου για να καταλάβεις ότι μιλάμε -όχι βέβαια για λογοτεχνία- αλλά ούτε για στοιχειώδη γραπτό λόγο με δομή ή υπόθεση ή λεξιλόγιο ή σύνταξη ή οτιδήποτε συνιστά γραπτό.

Ασε που στην αρχή κάθε κεφαλαίου έχει τσιτάτα απο διάσημους συγγραφείς ή φιλοσόφους ή επιστήμονες.Σου'ρχεται να την πνίξεις σαν την κυρά-Φροσύνη.

Ναι ναι κατάλαβα,το'χω.Θέλω να γράψω κάτι-βρίσκω πιασάρικο θέμα-πετάω και πέντε τσιτάτα/φιλοσοφικά/για να νομίζω ότι κάνω κάτι και βρίσκω κι έναν ηλίθιο να το εκδώσει.
Απελπίζομαι.Αλήθεια.

Δε χώνεψα ποτέ τα βιβλία του Λυκόφωτος.

Τα παιδιά των πεύκων
Ήμασταν αναγκασμένες (εγώ, η Amy και δύο φίλες μας από το σχολείο) να το γράψουμε εξετάσεις στις βιβλιοδρομίες...[/quote]

Ω ναι. Το θυμάμαι αυτό. Και μετά μου έρχεται εμετός. Μα καλά, ΓΙΑΤΙ να διαβάσουμε για αυτούς εκεί πάνω (που δε θυμάμαι καν πώς τους λένε) και για τη διάταξη των σπιτιών τους; Μια φορά που είχαμε πάει για ηχογράφηση στο sierra το είχα πάρει μαζί μου και ο μπαμπάς, επειδή βαριόταν, διάβασε τις 2 πρώτες σελίδες. Μετά το παράτησε. Τόσο αίσχος!!

Louna fw έγραψε:Για μένα ισχύει το ό,τι διαβάζει κανείς καλό είναι. Είτε άχρηστο είτε χρήσιμο, είτε είναι βαρετό είτε είναι ενδιαφέρον, είτε καλό είτε κακό. Οδηγεί τη σκέψη σου σε νέα μονοπάτια, κάνεις κριτική, γνωρίζεις τον εαυτό σου μέσα από το τι σου αρέσει και τι όχι, οπότε στο τέλος είσαι κερδισμένος. Και πάνω σε αυτό κανένα βιβλίο δεν είναι απαίσιο.

ζωγραφισες παλι
Υπαρχουν καποια βιβλια που δεν μου πολυαρεσαν, αλλα χαλια δεν τα λες... το καθενα ειχε την μαγεια του

μια σειρα απο ατυχη περιστατικα by lemoni sniket δεν ηταν ακριβως απαισια (πολυ βαρυ) απλως ηταν καπως ψυχοπλακωτηκα

Ούτε εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν απαίσια βιβλία.
Απλά όπως και στις ταινίες/την μουσική είναι τι τραβάει τον καθένα,τι του αρέσει να διαβάζει.
Επίκαιρο παράδειγμα: Κάποιος ο οποίος ελκύεται στην BDSM κουλτούρα,θα διαβάσει με ευχαρίστηση το FSOG.Εγώ που δεν βρίσκω τίποτα ελκυστικό σε αυτό,θα το αποφύγω όπως ο διάολος το λιβάνι.
Απλά κάνω εναν διαχωρισμό σε βιβλία τα οποία μπορούν να μου προσφέρουν σημαντικά νοήματα και βιώματα τα οποία θα μπορέσω να τα εφαρμόσω ή θα μπορέσουν να με βοηθήσουν, και σε αυτά που δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα.
Πιστεύω λοιπόν ότι υπάρχουν άχρηστα βιβλία για τον καθένα,αν και δεν εχουν πέσει πολλά τετοια στα χέρια μου.
Ένα άχρηστο κατ'εμε βιβλίο ειναι "Ο πρίγκηπας με το σκισμένο τζίν" από Σασα Μανέττα.

Amycus έγραψε:Μπελικα Κουμπαρελη ''Αυτα να τα πεις αλλου''.Απαισιο απο καθε αποψη.
Irvin Yalom ''Στον κηπο του Επικουρου''.Αδιαφορο αν δεν εισαι ψυχιατρος.
Lawrence Durrell ''Αλεξανδρινο κουαρτετο''.Τραγικο.Και ειναι και 1000 σελιδες.

Ε, λοιπόν, αυτό το πρώτο είχα ξεχάσει ότι το είχα διαβάσει!

50 αποχρωσεις του γκρι.... δεν μπορει να σου προσφερει τιποτα απολυτως...τι να σχολιασω???την ελλειψη στοιχειωδους γραμματικης και συντακτικου???? την χρηση των ιδιων 100 λεξεων σε 3 βιβλια??? το ιδιο στορυ με το λυκοφως??? (ναι ξερω ξεκινησε σαν σαιτ αγαπης προς το λυκοφως, αλλα αυτο δεν σημαινει πως πρεπει να ξαναδιαβαζω για ενα κακομοιρο, ασχημο, αχαρο, αδιαφορο κοριτσι που την ερωτευεται ενας κουκλος, πλουσιος, απιστευτος θεος....) γενικα δεν το μπορω καθολου!!!!

Ποιο 50 shades και ποιο Twilight... το χειρότερο βιβλίο του κόσμου βρέθηκε και είναι το Maradonia Saga
Εκάτη περιμένουμε το τόπικ

οι άγγελοι lauren kate....
μπορεί να είναι απλά προσωπική μου άποψη γιατί δεν είμαι καθόλου ρομαντική αλλά η πρωταγωνίστρια ήταν τόοοσο σαχλορομαντική που ένιωθα ότι πνιγόμουν καθώς το διάβαζα!

το after.... απο που να αρχισω και που να τελειωσω με αυτο το σίχαμα...βασικα δεν φταει κανενας αλλος αλλα εγω που το αγορασα. Καταρχας να σχολιασω εδω πως ο λογος που το αγορασα ειναι επειδη ολο το facebook εχει βουίξει και είχα τη περιεργεια να δω για πιο πραγμα κανουν ολοι έτσι...να πω οτι μου ξίνισε ακόμα πριν το διαβασω, με το που έμαθα οτι ξεκίνησε σαν φανφικτιον στο wattpad για τον Χαρι Σταιλς...οχι οτι εχω τίποτα μαζι του αλλα και παλι...εχασα τον χρονο μου να διαβασω 500 σχεδον σελιδες, χωρις να αποσκοπίσω οτιδήποτε το επικοδομητικό. Αρχικα , οπως και οοοολα τα φανφικτ που εχω διαβασει, εχει ως πρωταγωνήστρια μια κοπελα θεα ξανθια ψιλή αδύνατη γαλανομάτα, η οποια είναι σαφως σεμνοτυφη και ντροπαλή, και η οποία γνωρίζει -κλασσικά- το μπαντ μποι του σχολείου, στη συγκεκριμενη περιπτωση του κολλεγίου, το οποιο σαφως ειναι τιγκα στα piercing και τα τατουαζ, και 2-3 χρονια μεγαλύτερος οχι αστεία. Ο οποίος για κάποιο περίεργο λόγο ερωτεύεται παράφορα την προαναφερόμενη σεμνότυφη και ντροπαλή κοπελα, η οποια ομως για να μη ξεχνιόμαστε, είναι καταβάθος διάνοια , καλλιεργημένη και με χαρακτήρα. Έτσι λοιπον η ηρωίδα μας καταφέρνει να κερδίσει τη καρδιά του μπαντ μποι και να τον αλλαξει, δηλαδη απο εκει που γ****ε οτι κουνιότανε τωρα ειναι ευαισθητος και ρομαντικος για χάρη της... θα πω απλως οτι η λεγόμενη "συγγραφεας "είναι κάθε άλλο παρα συγγραφέας και μου βγηκαν τα μάτια απο τα εκφραστικα λάθη και την έλειψη πλοκης, καθώς και απο τους επιφανιακούς χαρακτηρες που έχει δημιουργήσει. Να προσθέσω πως το όλο πραγμα δεν είναι παρα μια τσοντα , με ουδεν πλοκή, η κάποια ανατροπη για να δωθεί στην- ο θεος να τη κανει- εξελιξη της ιστοριας κάποιο ενδιαφέρον. η κοπελα πρεπει να εμπνευστηκε σοβαρα απο το 50 shades of grey . δε θα πω κατι άλλο, απλα μη σας τύχει να διαβάσετε κάτι παρόμοιο. Ζητώ αποζημίωση για τα εγκεφαλικά κύτταρα που κάηκαν εκείνη την εβδομάδα που διήρκησε η ανάγνωση του συγκεκριμένου αναγνώσματος...

^Θα διαφωνήσω κάθετα.Καταρχήν,εξοργίζομαι όταν το συγκρίνουν με τις 50 αποχρώσεις (που αν και δεν το έχω διαβάσει,ξέρω περί τίνος πρόκειται και έχω διαβάσει αποσπάσματα),επειδή δεν έχουν καμία απολύτως σχέση,ούτε όσον αφορά την πλοκή ούτε το γράψιμό τους.Τo After το θεωρώ πολύ καλό,αλλά για να καταλάβεις το νόημά του και να το εκτιμήσεις,πρέπει να ολοκληρώσεις την τριλογία.Η Anna Todd,δεν είναι συγγραφές στο επάγγελμα,δεν είχε σπουδάσει,ούτε είχε εμπειρία.Παρ'όλα αυτά η ιστορία που δημιούργησε ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και συγκινητική και οι χαρακτήρες της καθόλου επιφανειακοί όπως λες.Αυτό που επίσης με εκνευρίζει είναι το επιχείρημα όλων των haters,ή τέλος πάντων,όσων το κατηγορούν και μιλούν γι'αυτό με τόση απέχθεια,ότι είναι τόσο κλισέ.Εμ,hello,τα περισσότερα βιβλία/ταινίες έτσι είναι.Μπορεί να προσθέτουν πολλά πρωτότυπα διαφορετικά στοιχεία,να μεταφέρουν το ζευγάρι σε μαγικούς κόσμους,σε δυστοπικές κοινωνίες και δεν ξέρω'γω τι άλλο,αλλά το "good girl falls for bad boy" story είναι πανταχού παρόν.Δεν καταλαβαίνω,δεν κοιτάξατε την περίληψη πριν αρχίσετε να το διαβάζετε ; Δεν ξέρατε περί τίνος πρόκειται ; Δεν καταλάβατε ότι βασίζεται σε αυτό ακριβώς το "κλισέ" ; Α,και αυτό που λες ότι ξαφνικά γίνεται ρομανιτκός για χάρη της από εκεί που κοιμόταν με διάφορες κοπέλες από'δω κι από 'κει απλώς δεν ισχύει.Πρώτον επειδή ποτέ δεν ήταν τέρας και πάντα έκρυβε αυτή την πλευρά μέσα του και δεύτερον επειδή ο Harry/Hardin δεν άλλαξε ξαφνικά για την Tessa.Αυτό ακριβώς είναι το νόημα του After,και αν κάποιος δεν το έχει καταλάβει λυπάμαι,αλλά δυστυχώς έχει χάσει το νόημα όλης της σειράς.

Επίσης,να προσθέσω πως αν και το γράψιμο δεν με ξετρελαίνει,δεν το θεωρώ καθόλου απαίσιο και δεν πρόσεξα όλα αυτά τα λάθη τα οποία αναφέρεις.Να επισημάνω σε αυτό το σημείο ότι τα γραμματικά/συντακτικά κλπ λάθη είναι ένα τεράστιο pet peeve μου,ειδικά σε βιβλία,και αν το After ήταν γεμάτο από αυτά,δεν θα ήμουν σε θέση να το τελειώσω.
Παρά την ιστορία με το κλισέ που ανέφερα,το After,είναι πολύ περισσότερο από ένα απλό "fanfiction" για ένα teen star,ένα μέλος ενός boy band.Ξέρεις,νιώθω ότι αυτοί είναι 2 από τους βασικούς λόγους που τρώει τόσο κράξιμο.Είναι όλοι αρνητικά προκατειλημμένοι εναντίον του επειδή ξεκίνησε ως fanfiction στο Wattpad,και επειδή πρωταγωνιστεί ο "Harry Styles".Καταρχήν,να δηλώσω πως έχω διαβάσει αμέτρητα fanfiction,και ξέρω πόσο απαίσια μπορεί να είναι.Αλλά υπάρχουν φορές που έχω διαβάσει κάποια που είναι τόσο καλογραμμένα και ενδιαφέροντα,που έχουν τόσο εθιστικές πλοκές και χαρακτήρες,που είναι απείρως καλύτερα από βιβλία που έχουν εκδοθεί.Επίσης,το βιβλίο δεν έχει καμία σχέση με τον Harry Styles,ή τους One Direction,απλώς και μόνο επειδή χρησιμοποιείται το όνομά του.

Αλλά νομίζω πως ξέφυγα λίγο.Το θέμα είναι πως η τριλογία είναι υπέροχη και πιστεύω πως είναι δύσκολο να μην αγγίξει κάποιον αναγνώστη.Ναι,παραδέχομαι πως αρχίζει ως τεράστιο κλισέ.Ναι,παραδέχομαι πως σε πολλά σημεία γίνεται τόσο repetitve που σου έρχεται να το πετάξεις και να μην το ξαναπιάσεις στα χέρια σου.Προς Θεού,δεν λέω ότι είναι τέλειο.Αλλά είναι πολύ καλό,και σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να χαρακτηριστεί ως "σίχαμα",και ειδικά ως "τσόντα".O συγκεκριμένος χαρακτηρισμός,είναι άκρως αβάσιμος.
Κατανοώ πως είναι πολύ δύσκολο για κάποιον που έχει διαβάσει μόνο το πρώτο βιβλίο να τα πιστέψει όλα αυτά,αλλά απλώς θέλω να πω πως θα καταλάβει όταν τελειώσει την τριλογία.Θεωρώ πως το 2ο και το 3ο είναι πολύ διαφορετικά από αρκετές απόψεις,έχουν πολλά plot twists,σασπένς,προκαλούν αγωνία,σε κάνουν να δεθείς με τους χαρακτήρες και σε κάνουν να σκεφτείς.Είναι δύσκολο να εξηγήσω χωρίς spoilers,οπότε δεν θα επεκταθώ.
Ακούστε με και διαβάστε τα,σας εγγυώμαι πως δεν θα χάσετε.Ή τουλάχιστον σας παρακαλώ να μην κρίνετε από το πρώτο βιβλίο μόνο.

Σπόιλερ:

Alviva Black έγραψε:Η Anna Todd,δεν είναι συγγραφές στο επάγγελμα,δεν είχε σπουδάσει,ούτε είχε εμπειρία.

Αυτός που γράφει βιβλία και του δίνουν λεφτά είναι συγγραφέας στο επάγγελμα. Επίσης για να γίνεις συγγραφέας δεν χρειάζονται σπουδές και εμπειρία. Χρειάζονται ιδέες και η ικανότητα να τις χειριστείς. Σόρι, δικό μου pet peeve.

κοιτα, μη εχοντας διαβασει τα επομενα βιβλια της τριλογιας,δε θα υπερασπιστώ οσα είπα απο πάνω, γιατι σαφως μπορει να ειμαι λαθος...εγω λεω οσα κατάλαβα και είδα απο την ανάγνωση του πρώτου βιβλίου. Και να ξεκαθαρίσω ότι  τη γνώμη μου για το βιβλίο δεν  επιρέασε το γεγονός οτι ξεκίνησε ως harry styles fanfiction, αν ήταν έτσι δεν θα ειχα καν μπει στον κοπο να το διαβάσω.Όσο για τους χαρακτήρες , δε μίλησα τοσο για Τέσσα/Χάρντιν οσο γενικά για όλους όσους εμπλέκονται στη πλοκή. Έδω βέβαια πάλι μπορεί να παίζει ρόλο το γεγονός οτι δεν έχω διαβασει τα άλλα δύο βιβλια οποτε δεν το συνεχιζω.
Στο τρόπο γραφής της όμως θα επιμείνω.Δεν αντιπαθω τη κοπελα, ουτε ειμαι χειτερ, και συγνωμη αν αυτος ηταν ο τονος μου. Το γνωρίζω πως η κοπέλα δεν είναι επαγγελματιας, και ίσως οι όροι που χρησιμοποίησα ήταν λιγο παρατραβιγμένοι, αλλα εξακολλουθώ να πιστεύω πως η γραφή της ειναι κακη. Και γι αυτο ίσως επηρεάστηκα τοσο αρνητικα προς το όλο βιβλίο γενικα.Ο καθένας με τη στιχειώδη μόρφωση μπορει να κάτσει αν έχει μεράκι και ορεξη να γράψει ένα βιβλίο. Δε λέω πως δεν είναι ευανάγνωστο, ούτε την κατηγορώ. Όμως δεν μπορούν όλοι να το γράψουν με τέτοιο τρόπο ώστε η γραφή τους να σε καθηλώνει και να σε κανει πραγματικα να δενεσαι με το εν λόγω βιβλίο. Για μένα το Αφτερ δεν ειχε αυτο το "κάτι" που λεμε, είναι απλώς ένα αδιάφορο βιβλιο. Εδώ βέβαια ομως το θέμα ειναι και προσωπικό, ανάλογα με τα γούστα του καθενός.
Ναι όντως το κλισε αυτο επικρατει σε πολλες ιστοριες σήμερα , όπως και άπειρα άλλα κλισέ.Μόνο που για μενα τουλαχιστον το συγκεκριμένο ήταν υπερβολικά προβλέψιμο. Δεν είχε αυτο το σασπενς που λεμε. Δεν είχε ενδιαφέρον. Επαναλαμβανοταν συνεχως ο ιδιος κυκλος. Τη μια ο Χαρντιν ειναι μαλακας και τσακωνονται και η Τεσα καταλειγει να κλαιει,την επομενη ολα ειναι παλι μελι γαλα και φτου και απ την αρχη. Για μένα πάλι μιλώντας το μόνο πρόσωπο που μου κίνησε όντως τη περιέργεια και με προβλημάτισε  ήταν ο Χάρντιν.Και μπορω να σου πω οτι ειλικρινα μου κίνησες τη περιέργεια με τα άλλα δυο βιβλία, και σκοπεύω να τα διαβάσω και να αναθεωρήσω όσα είπα. Πάντως, η άποψη μου, βασισμένη σε όσα διάβασα στο πρώτο βιβλιο παραμένει ιδια. Και οχι,δεν ειναι οτι δεν κατανοώ το νοημα αλλα οτι δεν υποστηριζω τα πρωτυπα που θελει να μεταδωσει. Είναι εξαιρετικά φρικτο να γνωρίζεις ότι οι άνθρωποι θα ήθελαν να έχουν μια σχέση όπως του Hardin και της Tessa. Βασικα το βιβλίο στην ουσία ενθαρύνει τις καταχρηστικές σχέσεις και για να σου λύσω την απορεια αυτος ειναι ένας απο τους λογους που ολοι το παρομοιαζουν με το 50 shades of grey.

Αυτή ακριβώς την λέξη χρησιμοποιούσα κι εγώ για να χαρακτηρίσω το After όταν διάβαζα το πρώτο βιβλίο."Προβλέψιμο".Και παραδέχομαι ότι το πρώτο είναι αρκετά.Εκτός ίσως από το τέλος.Τα άλλα δύο όμως δεν είναι καθόλου,είναι γεμάτα plot twists όπως ανέφερα και στο προηγούμενο post μου.

Όσον αφορά το γράψιμο,δεν θυμάμαι να με ενόχλησε κάτι τόσο πολύ.Ή τουλάχιστον αν συνέβη αυτό ποτέ,δεν έγινε επανειλημμένα ώστε να με απωθήσει.Μπορεί να κάνω και λάθος επειδή έχει περάσει κάποιος καιρός αλλά ειλικρινά δεν θυμάμαι κάτι τόσο φρίχτο,η γενική μου ιδέα είναι καλή.Πάντως γενικά η άποψή μου είναι ότι ό,τι του λείπει σε γράψιμο αντισταθμίζεται από την πλοκή και τους χαρακτήρες.Δεν μπορούν να γράφουν όλοι σαν τον John Green   (επειδή είδα την εμφάνισή σου   ) Αν το διάβασες στα ελληνικά,το πιθανότερο είναι να φταίει η μετάφραση.Αν μπορείς,διάβασε τα υπόλοιπα στα αγγλικά.

Επίσης,δεν θεωρώ πως υποστηρίζει και ενθαρρύνει τις abusive relationships.Το να γράφεις για μια σχέση δεν σημαίνει πως την θεωρείς ιδανική και παρακινείς τους αναγνώστες σου να την μιμηθούν,απλώς διηγείσαι μια ιστορία.Απ'όσο θυμάμαι δεν υπάρχει σημείο που υπονοεί ότι τέτοιου είδους σχέσεις είναι καλές.Και η Tessa δεν είναι το απλό χαζό κοριτσάκι που ερωτεύεται παράφορα το bad boy και αποκτά ξαφνικά η ζωή της νόημα και δεν έχει σημασία τίποτα άλλο εκτός από αυτόν και μπλα μπλα μπλα.Είμαι εντελώς κατά τέτοιων καταστροφικών σχέσεων ( πχ Tate και Violet από American Horror Story ).Για τις 50 αποχρώσεις προτιμώ να μην μιλήσω καθώς δεν το έχω διαβάσει.

Αν διαβάσεις και τα άλλα δύο,θα καταλάβεις πως το νόημα της σειράς είναι ακριβώς το αντίθετο από την προώθηση τέτοιων σχέσεων.O Harry/Hardin και η Tessa είναι κάθε άλλο από ιδανικό ζευγάρι.Και πάλι θα μπορούσα να επεκταθώ,άλλα δεν θέλω να κάνω spoil.Σου συνιστώ να διαβάσεις και τα υπόλοιπα,για να αποκτήσεις ολοκληρωμένη άποψη και αν ακόμα το σιχαίνεσαι οκ,πάω πάσο  

Hecate έγραψε:Αυτός που γράφει βιβλία και του δίνουν λεφτά είναι συγγραφέας στο επάγγελμα. Επίσης για να γίνεις συγγραφέας δεν χρειάζονται σπουδές και εμπειρία. Χρειάζονται ιδέες και η ικανότητα να τις χειριστείς. Σόρι, δικό μου pet peeve.

Όταν έγραψε το After στο Wattpad δεν της έδινε κανείς λεφτά.Ούτε μπορούσε να θεωρηθεί το After βιβλίο αφού ήταν απλώς ένα fanfiction στο internet.
Δεν διαφωνώ στο ότι οποιοσδήποτε γράφει κάτι και έχει ιδέες και την ικανότητα να τις χειριστεί μπορεί να χαρακτηριστεί συγγραφέας.Εγώ απλώς ανέφερα το ότι δεν είχε σπουδές και εμπειρία λόγω των κατηγοριών για τον τρόπο που είναι γραμμένο το After.