Ειναι μια ταινια που θα βγει στους κινηματογραφους της Αμερικης στις 9 Μαιου και εξιστορει την σχεση του γνωστου Ισπανου συγγραφεα Φρεδερίκο Γκαρθία Λόρκα (Χαβιέ Μπελτράν) με τον ζωγραφο Σαλβαδορ Νταλι (Ρομπερτ Πατινσον).
Οριστε ενα κειμενο που δημοσιευσε ενας Ελληνας:
Στις 9 Μαίου θα βγει στις (αμερικάνικες) αίθουσες η ταινία Little Ashes (Μικρές Στάχτες) του βρετανού σκηνοθέτη Πολ Μόρισον που αφηγείται την παθιασμένη σχέση ανάμεσα στους δύο κολοσσούς της ισπανικής κουλτούρας, το ζωγράφο Σαλβαδόρ Νταλί και τον ποιητή Φρεδερίκο Γκαρθία Λόρκα που συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο πανεπιστήμιο της Μαδρίτης το 1922.
Στους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους ο βρετανός Ρόμπερτ Πάτινσον και ο ισπανός Χαβιέ Μπελτράν. Σε μια συνέντευξή του στο περιοδικό GQ o Πάτινσον αναφέρθηκε στις σεξουαλικές σκηνές που γύρισε για τις ανάγκες της ταινίας: " 'Επρεπε να ξεπεράσω τα όρια αυτού που νόμιζα ότι μπορούσα να κάνω. 'Επρεπε να είμαι γυμνός σε όλες αυτές τις γκέι σκηνές με τον Χαβιέ... Και επειδή είμαστε και οι δύο στρέιτ αυτό που κάναμε μας φαινόταν κάπως γελοίο..." Προς θεού, μια ταινία γυρίσαμε! Μη μας πουν ότι τον παίρνουμε κιόλας! :-Ρ
Ως προς το ιστορικό background της ταινίας είναι γνωστό ότι ο Νταλί σε όλη του τη ζωή αρνιόταν ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις με τον Λόρκα. Το 1969 είχε δηλώσει: " 'Ολοι ήξεραν ότι ήταν ομοφυλόφιλος και με είχε ερωτευτεί τρελά. Προσπάθησε να το κάνει μαζί μου δυο φορές αλλά τον απέρριψα γιατί εγώ δεν είμαι ομοφυλόφιλος. Άσε που πονάει κιόλας. Οπότε δεν έγινε τίποτα, αλλά πάντως αισθάνθηκα φοβερά κολακευμένος. Κατά βάθος θεωρούσα ότι είναι τόσο μεγάλος ποιητής που του χρωστάω λίγο από τα θεϊκά οπίσθια του Νταλί ".
Από τη μεριά της η σεναριογράφος της ταινίας Φίλιπα Γκόσλετ αμφισβητεί αυτή την εκδοχή των γεγονότων: " Μετά από χρόνια έρευνας είμαι πεπεισμένη ότι κάτι υπήρχε μεταξύ τους. 'Οποιος διαβάσει τα γράμματα που έστελνε ο ένας στον άλλο καταλαβαίνει ότι κάτι συνέβαινε. Ξεκίνησε σαν φιλία και στην πορεία ανέπτυξαν μεγαλύτερη οικειότητα. 'Ομως ο Νταλί δεν μπορούσε να το προχωρήσει. Προσπάθησαν να κάνουν σεξ και ήταν οδυνηρό γι' αυτόν οπότε δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν τη σχέση τους. Αν σκεφτεί κανείς πόσο μεγάλες ήταν οι αναστολές του Νταλί, δεν είναι καθόλου περίεργο. "
Ο τίτλος της ταινίας είναι δανεισμένος από έναν πίνακα που ο μεγάλος ζωγράφος ονόμασε Senicitas (μικρές στάχτες στα ισπανικά).
Είναι γνωστό ότι κατά τη διάρκεια του ισπανικού Εμφυλίου οι δύο άντρες απομακρύνθηκαν ακόμα περισσότερο αφού ο Νταλί ταυτίστηκε σε μεγάλο βαθμό με τους φασίστες, δηλαδή την παράταξη που δολοφόνησε το Λόρκα. 'Ενα χρόνο πριν το θάνατό του ο Λόρκα δημοσίευσε το Νεκρικό Τραγούδι για τον Ιγκνάθιο Σάντσεθ Μεχίας, ενώ πολλά χρόνια μετά δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά τα ομοερωτικά Σονέτα για ένα σκοτεινό έρωτα. Θα κλείσω με ένα απόσπασμα από το Νεκρικό Τραγούδι μεταφρασμένο από το Νίκο Εγγονόπουλο:
Η κρύα ράχη της πέτρας πια δεν σε γνωρίζει,
ούτε το μαύρο πανί που μέσα λιώνει το κορμί σου.
Βουβή και η θύμησή σου ακόμα σ' αγνοεί,
γιατί είσαι νεκρός για πάντα.
Γιατί είσαι νεκρός για πάντα
καθώς όλοι οι νεκροί του κόσμου
καθώς όλοι οι νεκροί που λησμονιούνται
σαν μιάνα στοίβα ψόφιων σκύλων.
Κανείς δεν σε γνωρίζει πια όμως εγώ σε τραγουδώ,
τραγουδώ, γι' αργότερα, το μέτωπό σου και τη χάρη σου
την ωριμότητα της γνώμης σου της ξακουσμένης
τον πόθο πού χες για το θάνατο και τη γεύση των χειλιών σου
και την πίκρα πού ταν στο βάθος της αντρίκειας σου χαράς.
Θα αργήσει πολύ να γεννηθεί, αν γεννηθεί ποτές,
ένας Ανδαλουσιάνος τόσο αγνός, τόσο γιομάτος περιπέτεια.
Το τί ευγένεια είχε τραγουδώ με λόγια όλο δάκρυα,
κι ο νους μου πάει στον πικρό άνεμο
που μες τον ελαιώνα λυσσομανά.
Οριστε και το τρειλερ:
Οριστε ενα κειμενο που δημοσιευσε ενας Ελληνας:
Στις 9 Μαίου θα βγει στις (αμερικάνικες) αίθουσες η ταινία Little Ashes (Μικρές Στάχτες) του βρετανού σκηνοθέτη Πολ Μόρισον που αφηγείται την παθιασμένη σχέση ανάμεσα στους δύο κολοσσούς της ισπανικής κουλτούρας, το ζωγράφο Σαλβαδόρ Νταλί και τον ποιητή Φρεδερίκο Γκαρθία Λόρκα που συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο πανεπιστήμιο της Μαδρίτης το 1922.
Στους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους ο βρετανός Ρόμπερτ Πάτινσον και ο ισπανός Χαβιέ Μπελτράν. Σε μια συνέντευξή του στο περιοδικό GQ o Πάτινσον αναφέρθηκε στις σεξουαλικές σκηνές που γύρισε για τις ανάγκες της ταινίας: " 'Επρεπε να ξεπεράσω τα όρια αυτού που νόμιζα ότι μπορούσα να κάνω. 'Επρεπε να είμαι γυμνός σε όλες αυτές τις γκέι σκηνές με τον Χαβιέ... Και επειδή είμαστε και οι δύο στρέιτ αυτό που κάναμε μας φαινόταν κάπως γελοίο..." Προς θεού, μια ταινία γυρίσαμε! Μη μας πουν ότι τον παίρνουμε κιόλας! :-Ρ
Ως προς το ιστορικό background της ταινίας είναι γνωστό ότι ο Νταλί σε όλη του τη ζωή αρνιόταν ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις με τον Λόρκα. Το 1969 είχε δηλώσει: " 'Ολοι ήξεραν ότι ήταν ομοφυλόφιλος και με είχε ερωτευτεί τρελά. Προσπάθησε να το κάνει μαζί μου δυο φορές αλλά τον απέρριψα γιατί εγώ δεν είμαι ομοφυλόφιλος. Άσε που πονάει κιόλας. Οπότε δεν έγινε τίποτα, αλλά πάντως αισθάνθηκα φοβερά κολακευμένος. Κατά βάθος θεωρούσα ότι είναι τόσο μεγάλος ποιητής που του χρωστάω λίγο από τα θεϊκά οπίσθια του Νταλί ".
Από τη μεριά της η σεναριογράφος της ταινίας Φίλιπα Γκόσλετ αμφισβητεί αυτή την εκδοχή των γεγονότων: " Μετά από χρόνια έρευνας είμαι πεπεισμένη ότι κάτι υπήρχε μεταξύ τους. 'Οποιος διαβάσει τα γράμματα που έστελνε ο ένας στον άλλο καταλαβαίνει ότι κάτι συνέβαινε. Ξεκίνησε σαν φιλία και στην πορεία ανέπτυξαν μεγαλύτερη οικειότητα. 'Ομως ο Νταλί δεν μπορούσε να το προχωρήσει. Προσπάθησαν να κάνουν σεξ και ήταν οδυνηρό γι' αυτόν οπότε δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν τη σχέση τους. Αν σκεφτεί κανείς πόσο μεγάλες ήταν οι αναστολές του Νταλί, δεν είναι καθόλου περίεργο. "
Ο τίτλος της ταινίας είναι δανεισμένος από έναν πίνακα που ο μεγάλος ζωγράφος ονόμασε Senicitas (μικρές στάχτες στα ισπανικά).
Είναι γνωστό ότι κατά τη διάρκεια του ισπανικού Εμφυλίου οι δύο άντρες απομακρύνθηκαν ακόμα περισσότερο αφού ο Νταλί ταυτίστηκε σε μεγάλο βαθμό με τους φασίστες, δηλαδή την παράταξη που δολοφόνησε το Λόρκα. 'Ενα χρόνο πριν το θάνατό του ο Λόρκα δημοσίευσε το Νεκρικό Τραγούδι για τον Ιγκνάθιο Σάντσεθ Μεχίας, ενώ πολλά χρόνια μετά δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά τα ομοερωτικά Σονέτα για ένα σκοτεινό έρωτα. Θα κλείσω με ένα απόσπασμα από το Νεκρικό Τραγούδι μεταφρασμένο από το Νίκο Εγγονόπουλο:
Η κρύα ράχη της πέτρας πια δεν σε γνωρίζει,
ούτε το μαύρο πανί που μέσα λιώνει το κορμί σου.
Βουβή και η θύμησή σου ακόμα σ' αγνοεί,
γιατί είσαι νεκρός για πάντα.
Γιατί είσαι νεκρός για πάντα
καθώς όλοι οι νεκροί του κόσμου
καθώς όλοι οι νεκροί που λησμονιούνται
σαν μιάνα στοίβα ψόφιων σκύλων.
Κανείς δεν σε γνωρίζει πια όμως εγώ σε τραγουδώ,
τραγουδώ, γι' αργότερα, το μέτωπό σου και τη χάρη σου
την ωριμότητα της γνώμης σου της ξακουσμένης
τον πόθο πού χες για το θάνατο και τη γεύση των χειλιών σου
και την πίκρα πού ταν στο βάθος της αντρίκειας σου χαράς.
Θα αργήσει πολύ να γεννηθεί, αν γεννηθεί ποτές,
ένας Ανδαλουσιάνος τόσο αγνός, τόσο γιομάτος περιπέτεια.
Το τί ευγένεια είχε τραγουδώ με λόγια όλο δάκρυα,
κι ο νους μου πάει στον πικρό άνεμο
που μες τον ελαιώνα λυσσομανά.
Οριστε και το τρειλερ:
Έχει επεξεργασθεί από τον/την Madame Maxime στις Σαβ Ιουν 16, 2012 9:09 pm, 2 φορές συνολικά