Ζόρικοι Συνάδελφοί

Ο τίτλος τα λέει όλα.
Για πες.

Aχ εκεί έξω υπάρχουν τόσο παράξενοι άνθρωποι.
Έχω πέσει σε κακούς συναδέλφους, και κυρίως, ή μάλλον μόνο κοπέλες.

Οι χειρότερες ήταν : Μια μεγάλη κυρία σ'ένα μαγαζί με ρούχα που δούλευα. Που μου την έλεγε για την αποθήκη,για τ'ότι ήμουν αργή κτλ (ήμουν μόλις ένα μήνα εκεί και μου την έλεγε!) . Και μετά έχουμε δύο κοπέλες σ'ένα καφέ που είχα πιάσει ένα καλοκαίρι. Η μία ήταν 19 και μου την έλεγε για τα παααντα. Να μην σέρνω τα πόδια μου,να μην κάθομαι,ότι δεν κάνω το ένα σωστά, δεν κάνω το άλλο σωστά. Οκ ήταν καλή στην δουλεία της,αλλά πράγματικά δεν την άντεχα. Στην ίδια δουλειά μια άλλη κοπέλα μεγαλύτερη μου (ήταν 31 τότε) μου την έλεγε επίσης. Που οκ το ήξεραν ότι δεν είχα εμπειρία σε αυτό το κομμάτι αλλά ήταν ανελέητες. Η συγκεκριμένη το έπαιζε καλή και μετά τα έλεγε όλα,ότι λάθη έκανα στο αφεντικό, λέγοντας κιόλας ότι δεν είναι δίκαιη η δουλειά γιατί εκείνη κάνει παραπάνω πράγματα. Θυμάμαι τότε γύρναγα σχεδόν κάθε βράδυ με κλάματα σπίτι!

Θεωρώ ευλογία ότι τώρα εκεί που δουλεύω όλα τα κορίτσια είναι όχι μόνο πολύ καλά,αλλά πλέον και πάρα πολύ καλές μου φίλες!

FLEUR258 έγραψε:Aχ εκεί έξω υπάρχουν τόσο παράξενοι άνθρωποι.
Έχω πέσει σε κακούς συναδέλφους, και κυρίως, ή μάλλον μόνο κοπέλες.

Οι χειρότερες ήταν : Μια μεγάλη κυρία σ'ένα μαγαζί με ρούχα που δούλευα. Που μου την έλεγε για την αποθήκη,για τ'ότι ήμουν αργή κτλ (ήμουν μόλις ένα μήνα εκεί και μου την έλεγε!) . Και μετά έχουμε δύο κοπέλες σ'ένα καφέ που είχα πιάσει ένα καλοκαίρι. Η μία ήταν 19 και μου την έλεγε για τα παααντα. Να μην σέρνω τα πόδια μου,να μην κάθομαι,ότι δεν κάνω το ένα σωστά, δεν κάνω το άλλο σωστά. Οκ ήταν καλή στην δουλεία της,αλλά πράγματικά δεν την άντεχα. Στην ίδια δουλειά μια άλλη κοπέλα μεγαλύτερη μου (ήταν 31 τότε) μου την έλεγε επίσης. Που οκ το ήξεραν ότι δεν είχα εμπειρία σε αυτό το κομμάτι αλλά ήταν ανελέητες. Η συγκεκριμένη το έπαιζε καλή και μετά τα έλεγε όλα,ότι λάθη έκανα στο αφεντικό, λέγοντας κιόλας ότι δεν είναι δίκαιη η δουλειά γιατί εκείνη κάνει παραπάνω πράγματα. Θυμάμαι τότε γύρναγα σχεδόν κάθε βράδυ με κλάματα σπίτι!

Θεωρώ ευλογία ότι τώρα εκεί που δουλεύω όλα τα κορίτσια είναι όχι μόνο πολύ καλά,αλλά πλέον και πάρα πολύ καλές μου φίλες!

Ω ρε. Μπράβο σου! Καλό αυτό!

Εγώ το καλοκαίρι είχα πιάσει σε  ένα μπεργκεράδικο της Θεσσαλονίκης. (όσοι θέλετε να μάθετε στείλτε μήνυμα, δεν το λέω δημόσια )
Με το αγόρι που δούλευα και ήταν περίπου ήταν ένα χρόνο δεχόμουν τα σχόλια του, που δεν ήταν με κακία όπως ήταν με μια άλλη "συνάδελφο". Η συγκεκριμένη ήταν ένα μήνα μπροστά μου (εννοώντας ότι δούλευε 2 μήνες περίπου) και εγώ περίπου 1 μήνα. Όταν νόμιζε ότι είχε το "πάνω χέρι", μου την έλεγε και με έλεγε έμμεσα ότι είμαι χαζή και αργή, ενώ και εγώ ήμουν στις αρχές και πρώτη φορά έπιανα δουλειά σε ένα περιβάλλον που κάνεις τα πάντα. Ή γενικά η πρώτη μου δουλειά. Γιατί εκεί έψηνες τα μπεργκερ, είχες την καθαριότητα, την προετοιμασία, το σερβις, την παράδοση στον ντελιβερά. Όλα εσύ. Και ενώ έκανε και αυτή λάθη συνέχεια "κατηγορούσε" άτομα που δεν ήταν εκείνη την στιγμή στην δουλειά. Α! και επίσης μια φορά το αφεντικό (που είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία και αυτός! το μόνο θετικό το σκυλί του!) μας "μάλωσε" και αυτή έριξε μαύρο δάκρυ και το αφεντικό "την λυπήθηκε" και την επαινούσε και πήρε τα πάνω της αυτή.
Κατά τα άλλα σαν κοπέλα εκτός δουλειάς μια χαρά μου φάνηκε. Αλλά δεν λέω άλλα. τα σχόλια δικά σας.
Επίσης έφυγα από την δουλειά,  επειδή το αφεντικό έβριζε κανονικά και έκανε και ψυχολογικό πόλεμο και δεν είχε καθόλου σεβασμό σε μεγαλύτερες ηλικίες!

Δεν απορώ πια, που αλλάζει συχνά προσωπικό