ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΟΣΤ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟ ΣΠΟΙΛΕΡΣ ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΟ ΤΟΠΙΚ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΟ ΣΠΟΙΛΕΡΣ.
Τη μια σελίδα να κοιτάξεις έχεις μάθει όλα όσα δεν πρέπει να ξέρεις, όχι εγώ που τις διάβασα όλες
ΓΙΑΝΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΤΟ ΔΡΑΚΟΔΟΡΥ!
Το πρώτο μόνο εννοείται, και μου έβγαλε και την πίστη μέχρι να το βγάλω
Λοιπόν ντάξει, έχω να πω οτι δεν πορώθηκα κιόλας, βασικά προς το τέλος άρχισε να μου αρέσει, στην αρχή ήθελα να το παρατήσω
Έχει μια πολύ μεγάλη αδυναμία στο να περιγράφει τις σχέσεις και να σου δείχνει την πραγματική τους διάσταση. Από κει ας πούμε που σου δείχνει οτι με το ζόρι ανέχονται ο ένας τον άλλο, ξαφνικά δεν μπορούν να χωριστούν. Που το στηρίζεις αυτό ρε φίλε;
Εν τω μεταξύ... Ωραία παρέα. Οι μισοί δεν εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο, μισιούνται μεταξύ τους, και κατα τ' άλλα είναι φίλοι.
Ο χειρότερός μου είναι ο Στερμ. Προσπάθησα να τον συμπαθήσω γιατί είναι καλόψυχος, αλλά δεν μπόρεσα. Είναι τόσο κολλημένος και κλειστόμυαλος που μου ρχεται να του βαρέσω το κεφάλι σε κανα τοίχο να ισιώσει.
Και δεν εμπιστεύεται και τον Ρέστλιν που έχει δείξει εκατομμύρια φορές πόσο αξιόπιστος είναι. Τον Ρέστλιν τον συμπαθώ πάρα μα πάρα πολύ, αν εξαιρέσεις κάτι κρίσεις τύπου "Μόνο εγώ αξίζω να ζήσω από δω μέσα, και μια μέρα θα με προσκυνάτε "και λοιπές μπουρδολογίες.
Ο Κάραμον εν τω μεταξύ δεν είναι και τόσο βλάκας όσο θέλουν να τον δείξουν, αλλά και να μην είναι ο εξυπνότερος έχει μια καρδιά από χρυσάφι, και κάνει τόσες θυσίες για τον αδερφό του και για όλου που δεν μπορείς να μην τον συμπαθήσεις. Το ζευγάρι με την Τίκα είναι μακράν το αγαπημένο μου. Είναι όλα τα λεφτά οι 2 τους μαζί! Η Τίκα είναι ο αγαπημένος μου γυναικείος χαρακτήρας σε όλο το βιβλίο.
Είναι γενναία, τσαχπίνα, και προσπαθεί να γίνει και πολεμίστρια. Αν και έχω την αίσθηση πως δίνει περισσότερη σημασία στον Κάραμον από όση της δίνει αυτός.
Πάμε στο άλλο ζευγάρι τώρα. Ο Ρίβεργουιντ στην αρχή ήταν ο αγαπημένος μου, αλλά μετά κατάλαβα πόσο κομπλεξάρας και βλάχος είναι.
Είναι πολύ κολλημένος και θέλει την Γκόλντμουν υπό.
Αλλά αυτή είναι χειρότερη γιατί θέλει η ίδια να είναι! Ρε ουστ.
Βέβαια προς το τέλος είδα οτι η γυναίκα έχει μια κλάση, μια φινέτσα και μια ανωτερότητα που πολύ μου άρεσαν και σχεδόν τη συμπάθησα.
Για τον Τάνις δε μιλάμε, ο τύπος είναι θεός, τη Λαουράνα όμως δε τη πάω με τίποτα.
Δίκιο είχε ο άλλος που την είπε ανώριμη. Είναι πολύ... Κοριτσάκι για τα γούστα μου. Στο τέλος έστρωσε βέβαια αλλά τι να το κάνεις... Οι άλλοι σκοτώνουνε πεντ' έξι draconians στο καθισιό τους κι αυτή κάνει ολόκληρο σίριαλ μέχρι να σκοτώσει 1.
Εν τω μεταξύ από περιγραφές των άλλων, νιώθω μια σφοδρή επιθυμία να γνωρίσω την Κιτιάρα. Η κοπέλα πρέπει να είναι για άπειρα ρισπέκτ.
Και τώρα πάμε στους αγαπημένους μου: Δεν υπάρχουν πιο υπέροχοι, λατρεμένοι, αξιολάτρευτοι χαρακτήρες από τον Φλιντ και τον Τασελχοφ. Εν τω μεταξύ όλο βρίζονται, αλλά δεν μπορούν ο ένας μακριά από τον άλλον! Είναι μια ευχάριστη νότα μέσα στο κείμενο, ξεχωρίζουν από τη μαυρίλα και την καταχνιά, και στο τέλος ο σκατούλης ο τασελχοφ με συγκίνησε που είπε αυτό για τα μεγάλα πράγματα.
Το άλλο κακό που έχουν αυτά τα βιβλία είναι οτι είναι ΤΡΑΓΙΚΑ προβλέψιμα.
Έφαγε 50 κεφάλαια να σου δείξει οτι ο προδότης ήταν ο Έμπεν, λες και ο τύπος δεν το έγραφε στο μέτωπο από την πρώτη στιγμή. Με το καλημέρα σας ήταν σαν να έλεγε : "γειά σας! Είμαι το σκουλήκι της υπόθεσης!" Δεν έχει εκπλήξεις. Και δεν σκοτώνει και κανέναν ρε φίλε! Πάει να πεθάνει ο άλλος και τον ξαναζωντανεύει, δηλαδή έλεος! Εν τω μεταξύ στο τέλος μου καρφώθηκε η υποψία οτι ο Φίζμπαν δεν πέθανε τελικά, και θέλω να μου πεις αν ισχύει ακόμα κι αν με σποιλάρεις, δε με νοιάζει.
Και τέλος, δεν κατάλαβα τι ρόλο βαρούσε εκείνος ο Green gemstone man που δεν πέθανε κιόλας.
Γιατί τον ψάχνανε όλοι; Τι ήταν αυτό που φορούσε;
Αυτά.-