από Romilda Vane Κυρ Φεβ 28, 2016 1:10 amΚαταρχας δεν εχουμε τόπικ για τον Μπαλάφα? 
Νομιζα οτι ειχαμε.
Ας αποκτήσουμε ενα λοιπον.
Ο Λεωνιδας Μπαλάφας γεννήθηκε στην Αθήνα, ενώ κατάγεται από την Καρδίτσα. Το 2006 συμμετείχε στο Fame Story 4 από το οποίο βγήκε και νικήτης. Στην ελληνική δισκογραφία έκανε το ντεμπούτο του με το CD single με τίτλο "Ο Λεωνίδας και οι Πότες το 2007". Απο τοτε, εχει εξελιχτει κατα πολυ θα ελεγα, δοκιμαζοντας διαφορερικα στυλ και μουσικες, απο "εντεχνα", ακομα και ρεμπετικα (Απηλιώτης).
Η δισκογραφικη του δουλεια ξεκιναει με το αλμπουμ "Ταξίδι για να σε βρω" 2009, και επειτα το "Ανοιξιάτικη μέρα" ,2010. Το 2012 κυκλοφορεί από την Antart μια ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία το διπλό CD του με τίτλο "Ας ρίχνει και χαλάζι" ενώ το 2013 επανέρχεται με το επίσης διπλό CD με τίτλο "Απηλιώτης" και τελος με το " Ανηφορια", το 2014.
Πιο προσφατες δουλειες του, αποτελουν τα κομματια του Ζυγαριά, Σαν τα κοκορια και Να σταθώ στα πόδια μου.
Είναι ισως πιο γνωστός για τα υπεροχα Πυροσβεστήρας (σήμα κατατεθεν) Ταξίδι για να σε βρω και Τρεις Ευχές αλλά εχει πολλαααα, πολλαααα ακομα εξισου υπεροχα και αξιόλογα, και οπως ειπα πριν, τα τραγουδια του δεν ειναι ολα το ιδιο στυλ, δεν ειναι μονοτονος και στασιμος, αλλα ποικιλουν απο χορευτικά, instrumental, "κουλτουριαρικα", "εντεχνα" μεχρι τραγουδια που θυμιζουν πιο παραδοσιακο ήχο και ρεμπετικα και ακόμα και τραγουδια που τζαζοφέρνουν (αν και αυτο το τελευταιο μη το παρετε τηs μετρητης, καθως ειναι γνώμη μιας ασκετης, οπότε please, don't shoot me αν το αυτί μου καταλαβαινει ο,τι να ναι. )
Προσωπικά αγαπημενα μου, εκτος απο τα τρια παραπάνω, είναι και τα Μέλλον μου Αβέβαιο, Μάνα, Ό,τι αισθάνεσαι να λες, κοπέλα καραμέλα, Ανοιξιάτικη Μερα, Κούπα, Κόσμε Γλέντα,Εχω πια Βαρεθει, Για το Ράδιο.
Σε μια του συναυλια που εχω παει , εβγαζε απιστευτη ενεργεια και κεφι, σε σημειο που καποιοι πισω πισω ειχαν σηκωθει και χορευανε, η μαλλον χοροπηδαγανε σαν να θελουν να σπασουν το πατωμα.
Στο κλεισιμο ειχε μεινει μονος του, οι μουσικοι ειχαν φυγει απο τη σκηνη, και εκεινος απλά επαιζε ο,τι τραγουδια του ζηταγανε οι απο κατω, δικα του και μη.
(Ενταξει, δυο- τρια, αλλα και παλι. )
Γενικα, ελατε και πειτε ποσο τον αγαπατε και ποσο τον λατρευετε, να μην ειμαι η μονη.
Νομιζα οτι ειχαμε.
Ας αποκτήσουμε ενα λοιπον.
Ο Λεωνιδας Μπαλάφας γεννήθηκε στην Αθήνα, ενώ κατάγεται από την Καρδίτσα. Το 2006 συμμετείχε στο Fame Story 4 από το οποίο βγήκε και νικήτης. Στην ελληνική δισκογραφία έκανε το ντεμπούτο του με το CD single με τίτλο "Ο Λεωνίδας και οι Πότες το 2007". Απο τοτε, εχει εξελιχτει κατα πολυ θα ελεγα, δοκιμαζοντας διαφορερικα στυλ και μουσικες, απο "εντεχνα", ακομα και ρεμπετικα (Απηλιώτης).
Η δισκογραφικη του δουλεια ξεκιναει με το αλμπουμ "Ταξίδι για να σε βρω" 2009, και επειτα το "Ανοιξιάτικη μέρα" ,2010. Το 2012 κυκλοφορεί από την Antart μια ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία το διπλό CD του με τίτλο "Ας ρίχνει και χαλάζι" ενώ το 2013 επανέρχεται με το επίσης διπλό CD με τίτλο "Απηλιώτης" και τελος με το " Ανηφορια", το 2014.
Πιο προσφατες δουλειες του, αποτελουν τα κομματια του Ζυγαριά, Σαν τα κοκορια και Να σταθώ στα πόδια μου.
Είναι ισως πιο γνωστός για τα υπεροχα Πυροσβεστήρας (σήμα κατατεθεν
) Ταξίδι για να σε βρω και Τρεις Ευχές αλλά εχει πολλαααα, πολλαααα ακομα εξισου υπεροχα και αξιόλογα, και οπως ειπα πριν, τα τραγουδια του δεν ειναι ολα το ιδιο στυλ, δεν ειναι μονοτονος και στασιμος, αλλα ποικιλουν απο χορευτικά, instrumental, "κουλτουριαρικα", "εντεχνα" μεχρι τραγουδια που θυμιζουν πιο παραδοσιακο ήχο και ρεμπετικα και ακόμα και τραγουδια που τζαζοφέρνουν (αν και αυτο το τελευταιο μη το παρετε τηs μετρητης, καθως ειναι γνώμη μιας ασκετης, οπότε please, don't shoot me αν το αυτί μου καταλαβαινει ο,τι να ναι. )Προσωπικά αγαπημενα μου, εκτος απο τα τρια παραπάνω, είναι και τα Μέλλον μου Αβέβαιο, Μάνα, Ό,τι αισθάνεσαι να λες, κοπέλα καραμέλα, Ανοιξιάτικη Μερα, Κούπα, Κόσμε Γλέντα,Εχω πια Βαρεθει, Για το Ράδιο.
Σε μια του συναυλια που εχω παει , εβγαζε απιστευτη ενεργεια και κεφι, σε σημειο που καποιοι πισω πισω ειχαν σηκωθει και χορευανε, η μαλλον χοροπηδαγανε σαν να θελουν να σπασουν το πατωμα.
Στο κλεισιμο ειχε μεινει μονος του, οι μουσικοι ειχαν φυγει απο τη σκηνη, και εκεινος απλά επαιζε ο,τι τραγουδια του ζηταγανε οι απο κατω, δικα του και μη.
(Ενταξει, δυο- τρια, αλλα και παλι. ) Γενικα, ελατε και πειτε ποσο τον αγαπατε και ποσο τον λατρευετε, να μην ειμαι η μονη.
.
