Slythick or Slytheat
Μια μέρα πριν το Χάλογουιν οι Σλύθερινς έψαχναν απελπισμένα να κάνουν μια απολύτως τρομακτική φάρσα στους καημένους τους Χάφλπαφ. Ως πρώτο βήμα, αποφάσισαν να ρωτήσουν τον Πιβς για καμιά πρωτότυπη συμβουλή αλλά καθώς βγήκαν από την αίθουσα αναψυχής του Σλύθεριν άκουσαν τον Mr.Olivander να ουρλιάζει -από τρόμο- καθώς έτρεχε πανικόβλητος προς το γραφείο της επιμελήτριας Alison Sheridan.
<< Μα καλά, τι έπαθε τούτος; Είδε τον Σχεδόν Ακέφαλο χωρίς κεφάλι;>> πετάχτηκε κάποιος από τους Σλύθερινς.
Μα κανένας δεν γέλασε. Πρώτη φορά έβλεπαν το Mr. Olivander σε τέτοια τραγική κατάσταση. Τι να είχε συμβεί άραγε;
<<Το βρήκα! Ξέρω γιατί έκανε έστι.>> είπε ξαφνικά η Anguis Demorte.
<< Tι θες να πεις; >> αποκρίθηκε ο Sorazal
<<Να... πριν μερικές μέρες συνάντησα τον Πιβς και έλεγε κάτι ασυνάρτητα πράγματα για ένα μενταγιον-μάτι. Ισχυριζόταν ότι με αυτό θα μπορούσε να γίνει ο καλύτερος φαρσερ όλων τον εποχών. Μπορεί και να το έχει... δεν ξέρω.>> απάντησε η Anguis.
<< Μα... ένα μενταγιόν-μάτι μπορεί να κάνει απίστευτες τρομακτικές φάρσες αν σκεφτεί κανείς ότι είναι μάτι... Αλλαγή σχεδίου παιδιά! Δεν θα ζητήσουμε βοήθεια από τον Πιβς. Θα τον ρωτήσουμε μονάχα τι ξέρει για το μενταγιόν αυτό και άν το έχει ήδη στην κατοχή του... θα του το πάρουμε!>> ανακοίνωσε η Serena Veronite στους υπόλοιπους Σλύθερινς.
Μετά από αυτό, οι Σλύθερινς χωρίστηκαν σε 2 ομάδες: η μία ομάδα θα πήγαινε να ψάξει τον Πιβς και να μάθει για το μενταγιον και η δεύτερη ομάδα θα πήγαινε στην βιβλιοθήκη για να βρουν πληροφορίες για αυτο το ''μενταγιόν-μάτι''.
<<Λοιπόν, θα συναντηθούμε πάλι στον κοιτώνα σε 2 ώρες. Προσέξτε μην σας καταλάβουν, ειδικά αυτοί οι Γκρίφιντορς που είναι τόσο περίεργοι για το τι κάνουν οι άλλοι.>> είπε η Serena και ξεκίνησαν οι μισοί για την βιβλιοθήκη και οι άλλοι μισοί για την αναζήτηση του Πιβς...
Η ομάδα που είχε αναλάβει την αναζήτηση του Πιβς έκανε όνειρα για την απίστευτη φάρσα τους στους Χάφλπαφ και χασκογέλαγαν με την ιδέα ότι μπορεί να είναι τόσο τρομακτική η φάρσα που θα πέτρωναν από τον φόβο τους! Καθώς λοιπόν περπατούσαν σε έναν από τους διαδρόμους του Χάγκουαρτς το βλέπουν! Το μενταγιόν-μάτι που είχε περιγράψει η Anguis βρισκόταν ακριβώς μπροστά τους. Οι Σλυθς είχαν μείνει. Ήταν δυνατόν να το βρουν τόσο έυκολα; Μήπως τους έκανε κάποιος άλλος φάρσα; Μπορεί να το έχασε ο Πιβς...
<< Τώρα;>> ρώτησε ο Sorazal.
<<Τι τώρα; Φυσικά και το παίρνουμε!>> απάντησε ο Amycus και έσκυψε να το πάρει.
Ξάφνου, εκεί μπροστά τους εμφανίστηκε ένας άντρας, όχι πολύ μεγάλος, και άνοιξε το στόμα του να μιλήσει...
<< Το μενταγιόν που κρατάς στο χέρι σου παιδί μου,>> είπε και έδειξε στο χέρι του Amycus << λέγεται ''Το μάτι του 'Μ' Δράκου'' και εμφανίζεται μόνο λίγες ημέρες πριν την ημέρα του Χάλογουιν. Είναι προορισμένο για απίστευτες φάρσες που ούτε καν εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να φανταστώ. Χρησιμοποιήστε το σωστά φίλοι μου...>>
<<Το... το είδατε και σεις αυτό;>> ρώτησε με αμφιβολία ο Sorazal.
<<Ναι... αυτό σημαίνει ότι το βρήκαμε το βρήκαμε!>> είπε χαρούμενα η Leonie Vernier
<< Eμ...Σόραζαλ παιδί μου, γιατί χλόμιασες τόσο πολύ; Έτοιμος να λιποθυμήσεις είσαι. Αυτό είναι ότι καλύτερο συνέβη ποτέ στον κοιτώνα μας εδώ και χρόνια! Πάμε να το πούμε στην Serena και στους άλλους>> είπε εύθυμα ο Amycus.
Η δεύτερη ομάδα -αφού είχαν περάσει 2 ώρες- είχε πάει στην αίθουσα αναψυχής και περίμενε την άλλη ομάδα. Ξάφνου μπαίνουν όλοι μαζί από την είσοδο ακολουθούμενοι από τον Amycus ο οποίος κρατούσε κάτι στο χέρι του.
<<Είναι αυτό που νομίζω; Είναι το μενταγιόν; Το βρήκατε; Που; Πως; Σας το έδωσε ο Πιβς; Ή του το πήρατε;>> τους βομβάρδισε με ερωτήσεις η Anguis.
<< Μια ερώτηση την φορά Anguis πάρε και καμιά ανάσα! Πως τα καταφέρνεις;>> της απάντησε η Leonie.
<< Mε αυτό παιδιά, θα κάνουμε τους Χαφλπαφς να κλάψουνε...>> είπε ο Amycus και γέλασε με το μοχθηρό του γέλιο καθώς τον μιμήθηκαν και οι υπόλοιποι Σλύθερινς ( )
<<Περίεργο όμως... δεν βρήκαμε τίποτα γι 'αυτό στην βιβλιοθήκη, ούτε καν μια αναφορά.>> είπε η Σερένα...
Η ομάδα αποφάσισε ότι η Serena Veronite, ως επιμελήτρια του κοιτώνα θα κινούσε τις λιγότερες υποψίες, οπότε πήγε και βρήκε την Claire Delacour, την ώρα που έτρωγε στην Μεγάλη Τραπεζαρία.
"Που χάθηκες εσύ; Γιατί δεν σε πετυχαίνω πουθενά;"
"Μαθήματα, φαγητό, κοπάνες για να κάνω παρέα στα σπιτικά ξωτικά. Περνάει ο καιρός. Τι νέα εσύ;"
"Μου έλειψες και χθες που ήμουν στο Χόγκσμιντ είπα να σου πάρω ένα δωράκι."
"Αα τι όμορφο, θα το βάλω οπωσδήποτε! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Πρέπει να πάω στον κοιτώνα μου τώρα, μην χαθούμε πάλι όμως."
Η Serena σηκώθηκε και άρχισε να κατευθύνεται προς τα μπουντρούμια. Έπρεπε να ειδοποιήσει τους υπόλοιπους ότι το πρώτο μέρος του σχεδίου έμπαινε σε εφαρμογή. Από εδώ και πέρα το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να βρουν έναν τρόπο να μαγνητοσκοπήσουν τους ασβούς, για να μπορούν να γελάνε για χρόνια!
Ο Amycus με την Leonie Vernier πήγαν στη βιβλιοθήκη, που ήταν μαζεμένη μια παρέα Χάφλπαφς, ανάμεσα τους και η Claire που φορούσε το μενταγιόν της. Αφού κάθισαν στο διπλανό τραπέζι και έκαναν ότι διάβαζαν, άρχισαν να κρυφακούν τη συζήτηση.
"Και νιώθω λίγο περίεργα, σαν να θέλω να κάνω κάποιο ξόρκι, που δεν το ξέρω όμως." , είπε η Claire.
"Δεν καταλαβαίνω τι μπορεί να έχεις πάθει" , είπε ο επιμελητής του κοιτώνα τους.
" Έχω μια ιδέα! Ας πάμε στην καλύβα που ουρλιάζει για βόλτα!"
" Δεν ξέρω, φοβάμαι λίγο."
"Τι φοβάσαι; Θα έρθουμε και εμείς μαζί σας." πετάχτηκε ο Amycus.
Συνόδευσαν τους Χαφλπαφ; στην Ιτιά που Δέρνει και ακολούθησαν το σκοτεινό μονοπάτι προς την καλύβα που ουρλιάζει, φτιάχνοντας κολοκύθες στο πέρασμα τους για να βλέπουν που πατάνε! Κανένας από τους Χάφλπαφς δεν πρόσεξε φυσικά, το μήνυμα που έστειλε ο Amycus στους άλλους Σλίθεριν για να έρθουν να τους βρούνε!
Δεν ήξεραν όμως ότι δεν ήταν μόνοι τους.
Πίσω από τις φυλλωσιές, παρακολουθούσαν κάμποσα ζευγάρια μάτια, διάφανα, θολά, στεγνά. Σώματα που αιωρούνταν λίγο πάνω από το έδαφος και που το ελαφρύ αεράκι του Οκτωβρίου, τα κουνούσε ρυθμικά στον αέναο ρυθμό της νυχτιάς που έπεφτε σιγά-σιγά. Υπόλευκες φιγούρες με παλιακούς μανδύες, έριχναν το θαμπό φως τους στους θάμνους, φωτίζοντας αχνά την βραδινή υγρασία που είχε κάτσει στα φύλλα. Τα φαντάσματα παλαιών μαθητών του HarryWorld είχαν επιστρέψει στα γνώριμα λημέρια τους μόνο για εκείνη την ζοφερή βαρδιά του Halloween. To Μάτι του Δράκου τα είχε καλέσει μυστικά, κανείς δεν θα μπορούσε να το ξέρει. Μια μικρή παρενέργεια του μενταγιόν που τόσο αστόχαστα είχαν αποφασίσει να χρησιμοποιήσουν οι Σλίθερινς. Το άυλο βλέμμα τους σάρωνε το σκηνικό. Ζωντανοί και νεκροί, ετοιμάζονταν να χορέψουν στο τρομακτικό γαϊτανάκι που είχε ήδη στηθεί. Θύτες και θύματα, ζωντανοί και νεκροί, μαθητές και απόφοιτοι, όλοι τους παγιδευμένοι σε ένα μακάβριο χορό.
«Δεν έχουν καταλάβει τίποτα», είπε ήρεμα η Narcissa.
«Πώς θα μπορούσαν; Το Μάτι του Δράκου δεν βγαίνει με οδηγίες χρήσης άλλωστε», απάντησε ο Sev.
«Μα τα γένια μου», χαμογέλασε ο Merlin the Great χαϊδεύοντας την διάφανη γενειάδα του, «θα γίνει της μουρλής το πανηγύρι! Πάντα συμπαθούσα τους Σλίθερινς», είπε σαρκαστικά.
Η Narcissa τον λοξοκοίταξε. Είχε ένα βλέμμα λες και ήθελε να του χώσει μια κολοκύθα σε μέγεθος άμαξας στο ρουθούνι. Η κίνηση δεν πέρασε απαρατήρητη από την Fleur Delacour.
«Άραξε παππούλη στα κυβικά σου», του είπε. «Κάτσε φρόνιμα γιατί φωνάζω επιτόπου την Μοrgan Le Fay!»
Ο Μerlin έκανε πως ανατριχιάζει.
«Kαινούργιο application Μerlin;» , χασκογέλασε η Narcissa. «Να ανατριχιάζεις στην… κατάσταση σου; Πάντα πρωτοπόρος!»
«Πάντα τσόκαρο, αγάπη μου!» δεν έχασε τον καιρό του ο Merlin. «Ευτυχώς που δεν έφτιαξες πεμπτουσιωτές! Πολλά τσόκαρα που θα ζούσαν στην αιωνιότητα», έκανε αεράτα ο Merlin.
Tην ώρα που η Narcissa έκανε να απαντήσει, η Fleur Delacour ούρλιαξε με κίνδυνο να αποκαλυφθούν. «Σκασμός γιατί θα σας κλείσω το στόμα με το pretty collant και θα κάνετε Halloween στις τηλεπωλήσεις!»
Ησυχία απλώθηκε ξαφνικά.
«Έρχονται τα πουλάκια μου», είπε ο Sev κοιτάζοντας τους μαθητές. «Ας ετοιμαζόμαστε».
Κάτι θρόϊσε πίσω τους. Γύρισαν απότομα και οι τέσσερις να δουν τι τρέχει. Η Morgan Le Fay ερχόταν αγκαζέ με την Andromeda Βlack.
«Διάολε!», μούγκρισε ο Sev.
«Φτου!», έκανε η Narcissa.
«Σταβώνομαι!», κλαψούρισε η Fleur Delacour.
«Αγάπες μου!», έτρεξε να τις αγκαλιάσει ο Merlin. «Βρε παλιοκόριτσα, έτσι είπαμε; Να χαθούμε;»
«Μάθαμε πως έχει reunion και είπαμε να έρθουμε. Βέβαια, κάπου θα παράπεσε η πρόσκληση αλλιώς , θα πρέπει να υποθέσω ότι δεν μας θέλατε», είπε λίγο προκλητικά η Morgan Le Fay.
«Να μην μας θέλουνε;», χαχάνισε η Andromeda. «Τι λες αγάπη μου; Έραψα και καινούργιο μανδύα. Φουξ λαμέ με κεντημένες πούλιες. Δεν θα το έχανα με τίποτα!»
«Εχεις καταλάβει ότι σαν φάντασμα, έχεις το διακριτικό υπόλευκο του πεθαμένου; Πληροφοριακά στο λέω, ο ράφτης σου γελάει πίνοντας κρασί πεντακοσίων χρόνων στο ατελιέ του», είπε η Narcissa κάνοντας μια, όχι και τόσο ευγενική χειρονομία ταυτόχρονα.
«Μάζεψε τα κουλά σου, ξεπεσμένη αριστοκράτισσα!», ξεσπάθωσε η Andromeda. «Είναι φουξ ! Όλα είναι φουξ! Φουξ και ξερό ψωμί! Φουξ, παιδεία, ελευθερία!»
«Αϊ μωρή, πριγκίπισσα Σίσσυ!», μουρμούρισε η Narcissa. Παρακεί, ο Merlin με την Fleur αναλύονταν σε πνιχτά γελάκια.
«Στο θέμα μας», είπε η Morgan. «Τι κάνουμε εδώ;»
«Ετοιμαζόμαστε να μάθουμε στους μαθητές του HarryWorld ποιος είναι το αφεντικό», απάντησε ο Sev. «Θα ακούνε Halloween και θα τρέχουν στην Μαντάμ Πόμφρι για ηρεμιστικά όταν ξεμπερδέψουμε με δαύτους», τελείωσε την φράση του.
«Υπέροχα», απάντησαν όλοι τους.
Στην Ιτιά που Δέρνει, μαζεύονταν όλο και περισσότεροι μαθητές. Σλύθερινς και Χάφλπαφς, δημιουργούσαν ένα ετερόκλητο ψηφιδωτό. Ο αέρας δυνάμωνε και το φεγγάρι έλαμπε παράξενα, ρίχνοντας ασημιές ανταύγειες πάνω τους. Μια σκοτεινή φιγούρα ερχόταν από μακριά. Γύρισαν όλοι να δουν.
«Μα ποιος είναι; Τι κρατάει;», μουρμουρητά γέμιζαν το πάρκο.
Η Mirabelle Salvatore έσκασε μύτη κρατώντας την Κιβωτό των Στοχασμών.
«Άργησα; Ξεκίνησε το πάρτυ; Όλοι εδώ βλέπω. Υπέροχα. Συγγνώμη για την καθυστέρηση αλλά δεν μπορούσα να χάσω το νέο επεισόδιο του Arrow. Μια ώρα έκανε να κατέβει από τις αναμνήσεις της Milady Dʼ Hiver! Και αυτή η κοπέλα! Δεν ήθελε με τίποτε να αποχωριστεί το ΟΛΙΣΙΤΥΥΥΥΥΥΥΥ! Την κυνηγούσα με το ραβδί και το φιαλίδιο. Και δεν βλέπω και τον Nearly. Μου έχει υποσχεθεί τον τελευταίο κύκλο του Supernatural. Που έχει κρυφτεί ο Ακέφαλος;» είπε με μια ανάσα η Mirabelle.
«Και αυτό που κρατάς, τι είναι;», ρώτησε ο Amycus, κοιτάζοντας την Κιβωτό.
«Α, αυτό; Ε, που θα δω τα νέα επεισόδια; Θα κουβαλάω την LCD; Την βούτηξα από το γραφείο του Διευθυντή. HD αλλά έχω πρόβλημα με τους υπότιτλους. Επικοινώνησα με το Τμήμα Διεθνούς Μαγικής Συνεργασίας αλλά για κάποιο λόγο, μού έκλεισαν την κουκουβάγια στα μούτρα. Γαϊδούρια…», φώναζε η Mirabelle.
«Μα τι παραμιλάει;», αναρωτήθηκε η Serena.
«Χαφλπαφ, αγάπη μου», απάντησε ο Amycus. «Μια νύχτα στα κλαρίνα, Θεσσαλονίκη-Αθήνα!»
«Θεσσαλονίκη-Αθήνα; Τι; Καινούργια σειρά; Ταξιδιωτική; Παίζει κανάς καλός;», είπε με λιγούρικο ύφος η Mirabelle.
«Πρώτη φορά βλέπω ζώο να κρατάει την Κιβωτό αντί να μπαίνει μέσα σε αυτή», χασκογέλασε η Leonie Vernier.
«Τι είπατε; ΤΙ ΕΙΠΑΤΕ; Η συμπεριφορά σου είναι παράνομη, αθέμιτη και επονείδιστη! ΓΛΩΣΣΟΔΕΤΗΣ!» ούρλιαξε η Mirabelle, χτυπώντας με το ραβδί της την Leonie.
Αμέσως, η Leonie έβγαλε έναν ήχο σαν να πνιγόταν και άρπαξε το λαιμό της.
«Τέρμα τα pocky για ʽσένα», έκανε υπεροπτικά η Mirabelle.
«Ελα, τέρμα οι διενέξεις», μπήκε στην μέση ο Sorazal. «Δεν ξεκινάμε για την Καλύβα που Ουρλιάζει; Κι΄εσύ Mirabelle, άσε την Κιβωτό. Και αύριο… μέρα δεν είναι», έκανε υποχθόνια.
Το τσούρμο άρχισε να περνάει από την Ιτιά Που Δέρνει.
«Ποιος έχει το Μάτι του Δράκου;», ρώτησε ο Sorazal.
«Ο Amycus», απάντησε η Serena.
«Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις», είπε γυρίζοντας στον Amycus ο Sorazal.
«Φυσικά», απάντησε πονηρά ο Amycus. Έπιασε το Μάτι του Δράκου, έτριψε το πετράδι και μουρμούρισε: «Trickitum».
Μια περικοκλάδα φύτρωσε ξαφνικά στο έδαφος, το πόδι της Mirabelle μπλέχτηκε και κουτρουβάλησε στο έδαφος, ρίχνοντας χάμω την Κιβωτό των Στοχασμών με την ανάμνηση του Arrow να χύνεται στο έδαφος!
«ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ», ούρλιαξε η Mirabelle που έβλεπε το έδαφος να ρουφάει το επεισόδιο λαίμαργα! «ΟΛΙΣΙΤΥΥΥΥΥΥΥΥ, ΟΛΙΣΙΤΥΥΥΥΥΥΥΥ», άρχισε να κλαίει.
«Hi5, δικέ μου», έκανε ο Sorazal που αντάλλασε χειρονομία με τον Amycus.
Οι Σλύθερινς έκλαιγαν από τα γέλια. Η Mirabelle έκλαιγε από τον πόνο της.
«Σειρά σου», είπε ο Amycus στον Sorazal και του έδωσε το Mενταγιόν.
Καθώς προχωρούσαν, η Claire άρχισε να παραπονιέται για την λιγούρα που ένιωθε. Είχε έρθει η ώρα της.
«Trickitum», μουρμούρισε ο Sorazal.
Η τεράστια κολοκυθόπιτα που εμφανίστηκε, ξάφνιασε τους πάντες εκτός της Claire. Τα μάτια της έλαμψαν καθώς θεώρησε ότι είναι δώρο-έκπληξη για το Halloween. Όλα αυτά μέχρι την στιγμή που το κομμάτι άνοιξε στα δύο, μια σειρά σουβλερά δόντια φύτρωσε και το κομμάτι-δολοφόνος έστρωσε στο κυνήγι την Claire που ούρλιαζε:
«ΘΑ ΚΑΝΩ ΔΙΑΙΤΑ, ΤΟ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ!! ΔΙΑΙΤΑ!!!», ενώ έτρεχε σαν τρελή καθώς από τις τσέπες της έπεφταν σωρηδόν καραμέλες, σούσι, κομμάτια κέικ και άλλα φαγώσιμα. Οι Σλύθερινς χτυπιόντουσαν.
«Να δείς που θα φτάσει στο Μπομπατόν σε χρόνο-ρεκόρ!», είπε η Serena. «Ελλάς-Γαλλία, συμμαχία», έκανε χωρίς να μπορεί να πάρει ανάσα από τα γέλια.
Ξαφνικά, ο Amycus έβγαλε μια κραυγή. Δέκα κιλά γλίτσα τον είχε περιλούσει πατόκορφα. Πράσινη και αηδιαστική, κυλούσε αργά πάνω του.
«Μα τι έγινε;», απόρησαν οι Σλύθερινς. «Δεν μπορεί… Εμείς έχουμε το Μάτι του Δράκου», ψιθύριζαν μεταξύ τους.
«Του το χρωστούσα», έλεγε λίγο πιο πίσω η Morgan Le Fay. «Τόσους γάμους μου ʽταξε ο ξεφτίλας και σε όλους έμεινα εγώ, το νυφικό και οι μπουμπουνιέρες. Φάε τώρα γλίτσα, Αμυκουλίτσα!»
Τα υπόλοιπα φαντάσματα που ακολουθούσαν την πομπή των μαθητών, κούνησαν αργά το κεφάλι τους. Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται… πράσινο.
H Leonie κούνησε νευρικά το ραβδί της και ο Amycus καθάρισε από την αηδιαστική γλίτσα.
«Μα τι μπορεί να συνέβη;», μουρμούρισε. Ο Sorazal, η Serena, η Anguis και οMr. Nosy,κοιτούσαν απορημένοι, μη μπορώντας να εξηγήσουν το γεγονός.
«Τα μάτια μας δεκατέσσερα», πρότεινε τελικά η Leonie. «Δεν τους εμπιστεύομαι. Ειδικά αυτόν τον Sorting Hat», κατέληξε η Leonie.
«Εμείς συνέβη», είπε ο Merlin και τα υπόλοιπα φαντάσματα χασκογέλασαν. «Ένας μείον, πέντε να ακολουθούν», είπε πονηρά.
«Είναι και οι Χαφλπαφς», αντιγύρισε η Narcissa στο λεπτό. «Μην τους ξεχνάμε αυτούς».
«Ποιος τους ξεχνάει;», ρώτησε φωναχτά η Fleur Delacour. «Ήδη ετοιμάζω χουνέρι στον Nearly. Θα τρομάξει τόσο που το κόκκινο κεφάλι του θα ασπρίσει!»
«Γουστάρω μανούρα!», χαχάνισε ο Sev. «Η Fleur δίνει πόνο στον Ακέφαλο!».
«Αχ, πότε θα βγούμε από αυτόν τον βρωμερό διάδρομο;», παραπονέθηκε η Andromeda. «Ο καλός μου μανδύας έχει γίνει χάλια και το βράδυ έχω έξοδο με το λιονταράκι μου», συνέχισε απτόητη την μουρμούρα.
«Σκάσε και προχώρα, βασίλισσα της ζούγκλας!», είπε η Narcissa. «Μέχρι και στα λιοντάρια την πέφτεις τώρα;»
«Αϊ φτυς΄τα μπούτια σου μαρή!», απάντησε εκνευρισμένη η Andromeda. «Έχω έναν πύθωνα να σου γνωρίσω, αν σε αντέξει και δεν δηλητηριάσει τον εαυτό του!»
«Καλώς την χούντα!», πέταξε ο Sev. «Σαράντα δικτάτορες συνιστούν Narcissa για μια επιτυχημένη πολιτική πορεία!»
«Ε, όχι και χούντα η Narcissa!», είπε δηκτικά ο Merlin. «Αν δεις το βλέμμα της, πιο πολύ για φούντα σου κάνει. Μούχρωμα στην Καρύταινα…», είπε τέλος.
«Γελοιοδέστατε!», του απάντησε.
«Γελοιοδεστάτη!», της αντιγύρισε.
«Πανύβλακες!», φώναξε η Morgan. «Εσείς καυγαδίζετε και οι άλλοι προχωρούν ακάθεκτοι».
Η Fleur Delacour είχε πλησιάσει αρκετά τον Nearly Headless Nick. Στάθηκε πίσω από το αυτί του και του ψιθύρισε με ερωτικό τόνο…
«Ακεφαλούλη…»
Ταυτόχρονα, φύσηξε ελαφρά, κάνοντας τον Nearly να ανατριχιάσει. Λιγωμένος αυτός, γύρισε να δει ποια του έκανε τέτοια παιχνίδια μπροστά στους άλλους.
Η Fleur Delacour άλλαξε όψη και μεταμορφώθηκε σε φρικιαστικό τέρας και ούρλιαξε τόσο δυνατά που ο Ακέφαλος άλλαξε πενήντα αποχρώσεις του μπλαβί πριν χλομιάσει και του πέσει το σαγόνι από την τρομάρα.
Γυρνώντας πίσω, ζύγωσε τα άλλα φαντάσματα που της έδιναν συγχαρητήρια. «Θα τον κερνούσα και ντάκο αλλά είπα να μην το παραξηλώσω. Πολλές θερμίδες» και έκραξε γελώντας.
Ξάφνου το Μάτι του Δράκου έλαμψε στο λαιμό της Claire Delacour και άρχισε να κουνιέται πέρα δώθε. Τα ουρλιαχτά της ήχησαν παντού καθώς σωριαζόταν στο χώμα. Από μέσα της όμως έβγαιναν κάτι λευκά, ασημί και διαφανή σώματα. Φαντάσματα. Φαντάσματα που δεν είχαν καμία σχέση με εκέινα που είχαν εμφανιστεί πριν λίγο εξαιτίας του Μενταγιον. Κανένας δεν μπορούσε να πει τι και ποιοι ήταν. Δεν μπορούσαν να κρίνουν.
"ΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!" άρχισε να χασκογελάει η Leonie μην μπορώντας να σταματήσει. "Φάτε την Ασβοί! Θα δείτε τι σας περιμένει τώρα!" είπε συνεχίζοντας το γέλιο. "Τέλεια η ιδέα σας Amycus και Serena" τους ψηθύρισε.
Μα και οι δυο τους είχαν μείνει κόκαλο.
"Δ.. δεν ήταν δική μου ιδέα αυτή... δεν έχω καμία ιδέα τι είναι αυτό."απάντησε η Serena δείχνοντας τα τερατώσης φαντάσματα που έβγαιναν ένα ένα από το σώμα της Claire.
"Εγώ ξέρω! Στοιχειωμένα φαντάσματα Χάλοουιν! ΑΑΑΑΑΑΑ!" άρχισε να ουρλιάζει ο Amycus και να χοροπηδάει πάνω κάτω από φόβο.
"ΤΙ; ΤΙΙ;" είπαν όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί (φαντάσματα -όχι αυτά που έβγαιναν από την Κλερ- και μη) με μια φωνή.
Τα 'φυσιολογικά' φαντάσματα προδόθηκαν και άρχισαν μάταια να προσπαθούν να κρυφτούν αλλά Σλύθερινς και Χάφλπαφς τους είχαν ήδη δει..
"Εσείς το κάνατε αυτό; Πως τολμήσατε να μας τρομάξετε; Εσείς τα νεκρά και χαμένα φαντάσματα!... Αλήθεια πως βρεθήκατε εδώ;" εξαγριώθηκε η Σερένα
"Να.. το μενταγιόν-" άρχισε να λέει η Fleur αλλά την διέκοψε η Morgan, "Σσσσς!" της είπε κλείνοντάς της το στόμα.
"Τι σσσς;! αφού μας είδαν! Πάνε όλα! Ω θεέ παντοδύναμε, τι θα κάνουμε τώρα;" της απάντησε Fleur
" Σιγά μαντάμ! Δεν πεθάναμε κιόλας!" της απάντησε η Andromeda.
"Εμ.. συγγνώμη που διακόπτω την φοβερή συζήτησή σας αλλά είστε ήδη νεκροί" είπε ξερά η Anguis.
" Πως τολμάς βρε φίδι να προσβάλλεις νεκρούς;" της είπε η Mirabelle
" Μιλάει το ασβάκι το αγγελάκι. Χα χα!" απάντησε η Anguis
"ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΙΣΟΥΜΕ!" άρχισε να τα πέρνει ο Ακέφλος
"Προσβλήθηκε τώρα..." ψηθύρισε ο Amycus αλλά όλοι τον άκουσαν
"Λοιπόν. Αν δεν το κάνατε εσείς τα φαντάσματα τότε ποιος; Η Claire τι έχει πάθει και ξερνάει τερατώδες φαντάσματα;" συνέχισε ο Ακέφαλος σαν να μην είχε μιλήσει ο Amycus.
Κανένας δεν απάντησε. Προφανώς κανένας δεν ήξερε.
Τα δέκα περίπου φαντάσματα που είχαν βγει από το σώμα της Claire ήταν ακίνητα από πάνω της. Μόλις βγήκε και το ενδέκατο όλα άρχισαν να κινούνται προς τους Σλύθερινς, τους Χαφλπαφς και τα φαντάσματα...
"Παιδιά;" έκανε ο Σόραζαλ
"Τι;" έκαναν όλοι μαζί.
" Κοιτάχτε..." είπε με φωνή έτοιμος να βάλει τα κλάματα
Τα τερατώδης φαντάσματα πέταγαν καταπάνω τους με πρόσωπα γεμάτο αίμα και δόντια μυτερά.
"Ααααααα! Όχι όχι! Δεν θέλω να πεθάνωω. Είμαι πολύ νέα ακόμαα!" άρχισε να λέει η Morgan
"Τι λέει; Εμείς θα πεθάνουμε! Ααααα!" άρχισε να ουρλιάζει ο Ακέφαλος
Ξάφνου τα φαντάσμτα σταμάτσαν και άρχισαν να γελάνε.
"Πέθανα; Είμαι στον παράδεισο τώρα;" Ψέλισε η Serena.
"Αχχαχαχαχαχαχα!"
"ΧΑ ΧΑ ΧΑ"
Ακούγανταν γέλια από πίσω τους και να εμφανίζονται! Οι Ραβενκλοου και Γκρίφιντορς εμφανίζονταν λιώμα από το γέλιο
"Χα! Σας την φέραμε κοτούλες!" είπε ο Mr.Olivander ο οποίος ήταν εξαρχής στο κόλπο "Όλα ήταν σχεδιασμένα για να σας κάνουμε την καλύτερη Χάλοουιν φάρσα! Βλέπετε, όταν φώναζα κοντά στα μπουντρούμια σας ήταν όλα σχεδιασμένα και είχα συνεννοηθεί με το Πιβς νωρίτερα. Του είχα πει ακριβώς τι να κάνει και τι να σας πει... και σεις τα χάψατε! Και το Γκριφιντορ συνεργάστηκε με το Ραβενκλοου γιατί τους χρειαζόμασταν όπως βλέπετε..."
"Βασικά Ολιβάντερ ήρθες γονατιστός να με παρακαλέσεις..." Πετάχτηκε η Luna Scamander
"Ναι.. ήθελε μανιασμένα κάποιον να βρει το κατάλληλο ξόρκι που εμφανίζει τα τερατώδης φαντασματάκια που σας τρόμαξαv... χιχιχιχχ." είπε χασκογελώντας η Beatrice Baudelaire.
"Δεν τρομάξαμε..." είπε κοκκινίζοντας ο Σόραζαλ
"Ναι, το είδαμε. Μέχρι και τους νεκρούς ξύπνησαν οι φωνές σας" είπε εύθυμα η Alison
"Kαι τώρα τι; Χαρήκατε; Ε λοιπόν μας τρομάξατε. Ουάου" είπε η Mirabelle όλο ειρωνία
"Εμ..είπατε κάτι για νεκρούς; Αυτούς τους νεκρούς;" είπε και έδειξε προς μια κατεύθυνση η Σερένα
Από το χώμα έβγαιναν σώματα. Νεκρά σώματα. Άραγε ήταν άλλη μια χαζή φάρσα;
"Ωραία, το αστείο παραπάει. Σταματήστε γατούλες" είπε αγριεμένα η Anguis
"Δεν έχουμε κάνει τίποτα εμείς" παραπονέθηκαν οι Γκρίφιντορς
"..."
Κοιτάχτηκαν όλοι μεταξύ τους. Βλέμματα φόβου και ανησυχίας υπήρχαν σε κάθε πρόσωπο.
"ΤΡΕΞΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΑΣ! ΑΑΑΑΑ" ούρλιαξαν μερικοί γενναίοι Γκρίφιντορς
"Η αποκάλυψη των ζόμπι! Ααα!" Κόντευε να βάλει τα κλάματα ο Ολιβάντερ και άρχισε να τρέχει προς την αντίθετη κατεύθυνση σπρώχνοντας όλους τους υπόλοιπους.
"Μα.. μα.. τι συνέβη μόλις τώρα; ΩΧ! Είναι όντως ζόμπι αυτά! Λέω να τρέξουμε..." είπε κάποιος από τους Χαφλπαφ
"Καλή ιδέα" του απάντησε η Άλισον
Και τότε άρχισαν όλοι να τρέχουν προς το κάστρο όταν είδαν ένα τσούρμο σπιτικά ξωτικά να βγαίνουν έξω...
"Ιχιχιχιχ"
"Χα χα την πατήσανε"
" ΜΑ τον Μέρλιν είναι κότες όλοι"
"ΑΧαχχαχαχα"
Ακούγονταν γέλια και ψήθυροι από τα ξωτικά. Υστερα από λίγα λεπτά βγαίνει ένα ξωτικό μπροστά κι άρχισε να γελάει ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσα να εξηγήσει κάτι.
"ΑΧχαχα... Την πατήσατε... Ω Μέρλιν...χαχα... Εμείς τα ξωτικά τα ξέρουμε όλα. Σχεδόν ότι συμβαίνει στο κάστρο γνωρίζουμε." είπε συνεχίζοντας το γέλιο," Ξέραμε ότι οι Σλύθερινς ετοίμαζαν φάρσα στους Χαφλπαφς ενώ είχαν πέσει ήδη στην παγίδα των Γκρίφιντορς και των Ραβενκλοουζ. Αχχαχα... και εμείς αποφασίσαμε να σας κάνουμε μια φάρσα! Αχαχαχα... έπρεπε να δείτε τα πρόσωπά σας..."
"Χαρούμενο Χάλοουιν κορόίδα! Τα σπιτικά σας την φέρανε.." είπε ένα άλλο ξωτικό
Κανένας δεν ήξερε τι να πει κ ´ετσι γύρισε ο καθένας στον κοιτώνα του ταπεινωμένοι ο ένας από τον άλλον... Αλλά τα σπιτικά ξωτικά είχαν ετοιμάσει άλλη μια έκληξη για τους 4 κοιτώνες... Τα πιο αηδιαστικά φαγητά που μπορούσαν να σκεφτούν καθώς και τα πιο τρομακτικά ζουζούνια και έντομα...
Από τους 4 κοιτώνες ακούστηκαν ουρλιαχτά και κλάματα ενώ τα σπιτικά ξωτικά είχαν πέσει κάτω και χτυπιόντουσαν από τα γέλια. Τελικά και οι 4 κοιτώνες την είχαν πατήσει για τα καλά καθώς το Γκρίφοντορ αποδείχτηκε το πιο φοβητσιάρικο...
<< Μα καλά, τι έπαθε τούτος; Είδε τον Σχεδόν Ακέφαλο χωρίς κεφάλι;>> πετάχτηκε κάποιος από τους Σλύθερινς.
Μα κανένας δεν γέλασε. Πρώτη φορά έβλεπαν το Mr. Olivander σε τέτοια τραγική κατάσταση. Τι να είχε συμβεί άραγε;
<<Το βρήκα! Ξέρω γιατί έκανε έστι.>> είπε ξαφνικά η Anguis Demorte.
<< Tι θες να πεις; >> αποκρίθηκε ο Sorazal
<<Να... πριν μερικές μέρες συνάντησα τον Πιβς και έλεγε κάτι ασυνάρτητα πράγματα για ένα μενταγιον-μάτι. Ισχυριζόταν ότι με αυτό θα μπορούσε να γίνει ο καλύτερος φαρσερ όλων τον εποχών. Μπορεί και να το έχει... δεν ξέρω.>> απάντησε η Anguis.
<< Μα... ένα μενταγιόν-μάτι μπορεί να κάνει απίστευτες τρομακτικές φάρσες αν σκεφτεί κανείς ότι είναι μάτι... Αλλαγή σχεδίου παιδιά! Δεν θα ζητήσουμε βοήθεια από τον Πιβς. Θα τον ρωτήσουμε μονάχα τι ξέρει για το μενταγιόν αυτό και άν το έχει ήδη στην κατοχή του... θα του το πάρουμε!>> ανακοίνωσε η Serena Veronite στους υπόλοιπους Σλύθερινς.
Μετά από αυτό, οι Σλύθερινς χωρίστηκαν σε 2 ομάδες: η μία ομάδα θα πήγαινε να ψάξει τον Πιβς και να μάθει για το μενταγιον και η δεύτερη ομάδα θα πήγαινε στην βιβλιοθήκη για να βρουν πληροφορίες για αυτο το ''μενταγιόν-μάτι''.
<<Λοιπόν, θα συναντηθούμε πάλι στον κοιτώνα σε 2 ώρες. Προσέξτε μην σας καταλάβουν, ειδικά αυτοί οι Γκρίφιντορς που είναι τόσο περίεργοι για το τι κάνουν οι άλλοι.>> είπε η Serena και ξεκίνησαν οι μισοί για την βιβλιοθήκη και οι άλλοι μισοί για την αναζήτηση του Πιβς...
Η ομάδα που είχε αναλάβει την αναζήτηση του Πιβς έκανε όνειρα για την απίστευτη φάρσα τους στους Χάφλπαφ και χασκογέλαγαν με την ιδέα ότι μπορεί να είναι τόσο τρομακτική η φάρσα που θα πέτρωναν από τον φόβο τους! Καθώς λοιπόν περπατούσαν σε έναν από τους διαδρόμους του Χάγκουαρτς το βλέπουν! Το μενταγιόν-μάτι που είχε περιγράψει η Anguis βρισκόταν ακριβώς μπροστά τους. Οι Σλυθς είχαν μείνει. Ήταν δυνατόν να το βρουν τόσο έυκολα; Μήπως τους έκανε κάποιος άλλος φάρσα; Μπορεί να το έχασε ο Πιβς...
<< Τώρα;>> ρώτησε ο Sorazal.
<<Τι τώρα; Φυσικά και το παίρνουμε!>> απάντησε ο Amycus και έσκυψε να το πάρει.
Ξάφνου, εκεί μπροστά τους εμφανίστηκε ένας άντρας, όχι πολύ μεγάλος, και άνοιξε το στόμα του να μιλήσει...
<< Το μενταγιόν που κρατάς στο χέρι σου παιδί μου,>> είπε και έδειξε στο χέρι του Amycus << λέγεται ''Το μάτι του 'Μ' Δράκου'' και εμφανίζεται μόνο λίγες ημέρες πριν την ημέρα του Χάλογουιν. Είναι προορισμένο για απίστευτες φάρσες που ούτε καν εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να φανταστώ. Χρησιμοποιήστε το σωστά φίλοι μου...>>
<<Το... το είδατε και σεις αυτό;>> ρώτησε με αμφιβολία ο Sorazal.
<<Ναι... αυτό σημαίνει ότι το βρήκαμε το βρήκαμε!>> είπε χαρούμενα η Leonie Vernier
<< Eμ...Σόραζαλ παιδί μου, γιατί χλόμιασες τόσο πολύ; Έτοιμος να λιποθυμήσεις είσαι. Αυτό είναι ότι καλύτερο συνέβη ποτέ στον κοιτώνα μας εδώ και χρόνια! Πάμε να το πούμε στην Serena και στους άλλους>> είπε εύθυμα ο Amycus.
Η δεύτερη ομάδα -αφού είχαν περάσει 2 ώρες- είχε πάει στην αίθουσα αναψυχής και περίμενε την άλλη ομάδα. Ξάφνου μπαίνουν όλοι μαζί από την είσοδο ακολουθούμενοι από τον Amycus ο οποίος κρατούσε κάτι στο χέρι του.
<<Είναι αυτό που νομίζω; Είναι το μενταγιόν; Το βρήκατε; Που; Πως; Σας το έδωσε ο Πιβς; Ή του το πήρατε;>> τους βομβάρδισε με ερωτήσεις η Anguis.
<< Μια ερώτηση την φορά Anguis πάρε και καμιά ανάσα! Πως τα καταφέρνεις;>> της απάντησε η Leonie.
<< Mε αυτό παιδιά, θα κάνουμε τους Χαφλπαφς να κλάψουνε...>> είπε ο Amycus και γέλασε με το μοχθηρό του γέλιο καθώς τον μιμήθηκαν και οι υπόλοιποι Σλύθερινς ( )
<<Περίεργο όμως... δεν βρήκαμε τίποτα γι 'αυτό στην βιβλιοθήκη, ούτε καν μια αναφορά.>> είπε η Σερένα...
Η ομάδα αποφάσισε ότι η Serena Veronite, ως επιμελήτρια του κοιτώνα θα κινούσε τις λιγότερες υποψίες, οπότε πήγε και βρήκε την Claire Delacour, την ώρα που έτρωγε στην Μεγάλη Τραπεζαρία.
"Που χάθηκες εσύ; Γιατί δεν σε πετυχαίνω πουθενά;"
"Μαθήματα, φαγητό, κοπάνες για να κάνω παρέα στα σπιτικά ξωτικά. Περνάει ο καιρός. Τι νέα εσύ;"
"Μου έλειψες και χθες που ήμουν στο Χόγκσμιντ είπα να σου πάρω ένα δωράκι."
"Αα τι όμορφο, θα το βάλω οπωσδήποτε! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Πρέπει να πάω στον κοιτώνα μου τώρα, μην χαθούμε πάλι όμως."
Η Serena σηκώθηκε και άρχισε να κατευθύνεται προς τα μπουντρούμια. Έπρεπε να ειδοποιήσει τους υπόλοιπους ότι το πρώτο μέρος του σχεδίου έμπαινε σε εφαρμογή. Από εδώ και πέρα το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να βρουν έναν τρόπο να μαγνητοσκοπήσουν τους ασβούς, για να μπορούν να γελάνε για χρόνια!
Ο Amycus με την Leonie Vernier πήγαν στη βιβλιοθήκη, που ήταν μαζεμένη μια παρέα Χάφλπαφς, ανάμεσα τους και η Claire που φορούσε το μενταγιόν της. Αφού κάθισαν στο διπλανό τραπέζι και έκαναν ότι διάβαζαν, άρχισαν να κρυφακούν τη συζήτηση.
"Και νιώθω λίγο περίεργα, σαν να θέλω να κάνω κάποιο ξόρκι, που δεν το ξέρω όμως." , είπε η Claire.
"Δεν καταλαβαίνω τι μπορεί να έχεις πάθει" , είπε ο επιμελητής του κοιτώνα τους.
" Έχω μια ιδέα! Ας πάμε στην καλύβα που ουρλιάζει για βόλτα!"
" Δεν ξέρω, φοβάμαι λίγο."
"Τι φοβάσαι; Θα έρθουμε και εμείς μαζί σας." πετάχτηκε ο Amycus.
Συνόδευσαν τους Χαφλπαφ; στην Ιτιά που Δέρνει και ακολούθησαν το σκοτεινό μονοπάτι προς την καλύβα που ουρλιάζει, φτιάχνοντας κολοκύθες στο πέρασμα τους για να βλέπουν που πατάνε! Κανένας από τους Χάφλπαφς δεν πρόσεξε φυσικά, το μήνυμα που έστειλε ο Amycus στους άλλους Σλίθεριν για να έρθουν να τους βρούνε!
Δεν ήξεραν όμως ότι δεν ήταν μόνοι τους.
Πίσω από τις φυλλωσιές, παρακολουθούσαν κάμποσα ζευγάρια μάτια, διάφανα, θολά, στεγνά. Σώματα που αιωρούνταν λίγο πάνω από το έδαφος και που το ελαφρύ αεράκι του Οκτωβρίου, τα κουνούσε ρυθμικά στον αέναο ρυθμό της νυχτιάς που έπεφτε σιγά-σιγά. Υπόλευκες φιγούρες με παλιακούς μανδύες, έριχναν το θαμπό φως τους στους θάμνους, φωτίζοντας αχνά την βραδινή υγρασία που είχε κάτσει στα φύλλα. Τα φαντάσματα παλαιών μαθητών του HarryWorld είχαν επιστρέψει στα γνώριμα λημέρια τους μόνο για εκείνη την ζοφερή βαρδιά του Halloween. To Μάτι του Δράκου τα είχε καλέσει μυστικά, κανείς δεν θα μπορούσε να το ξέρει. Μια μικρή παρενέργεια του μενταγιόν που τόσο αστόχαστα είχαν αποφασίσει να χρησιμοποιήσουν οι Σλίθερινς. Το άυλο βλέμμα τους σάρωνε το σκηνικό. Ζωντανοί και νεκροί, ετοιμάζονταν να χορέψουν στο τρομακτικό γαϊτανάκι που είχε ήδη στηθεί. Θύτες και θύματα, ζωντανοί και νεκροί, μαθητές και απόφοιτοι, όλοι τους παγιδευμένοι σε ένα μακάβριο χορό.
«Δεν έχουν καταλάβει τίποτα», είπε ήρεμα η Narcissa.
«Πώς θα μπορούσαν; Το Μάτι του Δράκου δεν βγαίνει με οδηγίες χρήσης άλλωστε», απάντησε ο Sev.
«Μα τα γένια μου», χαμογέλασε ο Merlin the Great χαϊδεύοντας την διάφανη γενειάδα του, «θα γίνει της μουρλής το πανηγύρι! Πάντα συμπαθούσα τους Σλίθερινς», είπε σαρκαστικά.
Η Narcissa τον λοξοκοίταξε. Είχε ένα βλέμμα λες και ήθελε να του χώσει μια κολοκύθα σε μέγεθος άμαξας στο ρουθούνι. Η κίνηση δεν πέρασε απαρατήρητη από την Fleur Delacour.
«Άραξε παππούλη στα κυβικά σου», του είπε. «Κάτσε φρόνιμα γιατί φωνάζω επιτόπου την Μοrgan Le Fay!»
Ο Μerlin έκανε πως ανατριχιάζει.
«Kαινούργιο application Μerlin;» , χασκογέλασε η Narcissa. «Να ανατριχιάζεις στην… κατάσταση σου; Πάντα πρωτοπόρος!»
«Πάντα τσόκαρο, αγάπη μου!» δεν έχασε τον καιρό του ο Merlin. «Ευτυχώς που δεν έφτιαξες πεμπτουσιωτές! Πολλά τσόκαρα που θα ζούσαν στην αιωνιότητα», έκανε αεράτα ο Merlin.
Tην ώρα που η Narcissa έκανε να απαντήσει, η Fleur Delacour ούρλιαξε με κίνδυνο να αποκαλυφθούν. «Σκασμός γιατί θα σας κλείσω το στόμα με το pretty collant και θα κάνετε Halloween στις τηλεπωλήσεις!»
Ησυχία απλώθηκε ξαφνικά.
«Έρχονται τα πουλάκια μου», είπε ο Sev κοιτάζοντας τους μαθητές. «Ας ετοιμαζόμαστε».
Κάτι θρόϊσε πίσω τους. Γύρισαν απότομα και οι τέσσερις να δουν τι τρέχει. Η Morgan Le Fay ερχόταν αγκαζέ με την Andromeda Βlack.
«Διάολε!», μούγκρισε ο Sev.
«Φτου!», έκανε η Narcissa.
«Σταβώνομαι!», κλαψούρισε η Fleur Delacour.
«Αγάπες μου!», έτρεξε να τις αγκαλιάσει ο Merlin. «Βρε παλιοκόριτσα, έτσι είπαμε; Να χαθούμε;»
«Μάθαμε πως έχει reunion και είπαμε να έρθουμε. Βέβαια, κάπου θα παράπεσε η πρόσκληση αλλιώς , θα πρέπει να υποθέσω ότι δεν μας θέλατε», είπε λίγο προκλητικά η Morgan Le Fay.
«Να μην μας θέλουνε;», χαχάνισε η Andromeda. «Τι λες αγάπη μου; Έραψα και καινούργιο μανδύα. Φουξ λαμέ με κεντημένες πούλιες. Δεν θα το έχανα με τίποτα!»
«Εχεις καταλάβει ότι σαν φάντασμα, έχεις το διακριτικό υπόλευκο του πεθαμένου; Πληροφοριακά στο λέω, ο ράφτης σου γελάει πίνοντας κρασί πεντακοσίων χρόνων στο ατελιέ του», είπε η Narcissa κάνοντας μια, όχι και τόσο ευγενική χειρονομία ταυτόχρονα.
«Μάζεψε τα κουλά σου, ξεπεσμένη αριστοκράτισσα!», ξεσπάθωσε η Andromeda. «Είναι φουξ ! Όλα είναι φουξ! Φουξ και ξερό ψωμί! Φουξ, παιδεία, ελευθερία!»
«Αϊ μωρή, πριγκίπισσα Σίσσυ!», μουρμούρισε η Narcissa. Παρακεί, ο Merlin με την Fleur αναλύονταν σε πνιχτά γελάκια.
«Στο θέμα μας», είπε η Morgan. «Τι κάνουμε εδώ;»
«Ετοιμαζόμαστε να μάθουμε στους μαθητές του HarryWorld ποιος είναι το αφεντικό», απάντησε ο Sev. «Θα ακούνε Halloween και θα τρέχουν στην Μαντάμ Πόμφρι για ηρεμιστικά όταν ξεμπερδέψουμε με δαύτους», τελείωσε την φράση του.
«Υπέροχα», απάντησαν όλοι τους.
Στην Ιτιά που Δέρνει, μαζεύονταν όλο και περισσότεροι μαθητές. Σλύθερινς και Χάφλπαφς, δημιουργούσαν ένα ετερόκλητο ψηφιδωτό. Ο αέρας δυνάμωνε και το φεγγάρι έλαμπε παράξενα, ρίχνοντας ασημιές ανταύγειες πάνω τους. Μια σκοτεινή φιγούρα ερχόταν από μακριά. Γύρισαν όλοι να δουν.
«Μα ποιος είναι; Τι κρατάει;», μουρμουρητά γέμιζαν το πάρκο.
Η Mirabelle Salvatore έσκασε μύτη κρατώντας την Κιβωτό των Στοχασμών.
«Άργησα; Ξεκίνησε το πάρτυ; Όλοι εδώ βλέπω. Υπέροχα. Συγγνώμη για την καθυστέρηση αλλά δεν μπορούσα να χάσω το νέο επεισόδιο του Arrow. Μια ώρα έκανε να κατέβει από τις αναμνήσεις της Milady Dʼ Hiver! Και αυτή η κοπέλα! Δεν ήθελε με τίποτε να αποχωριστεί το ΟΛΙΣΙΤΥΥΥΥΥΥΥΥ! Την κυνηγούσα με το ραβδί και το φιαλίδιο. Και δεν βλέπω και τον Nearly. Μου έχει υποσχεθεί τον τελευταίο κύκλο του Supernatural. Που έχει κρυφτεί ο Ακέφαλος;» είπε με μια ανάσα η Mirabelle.
«Και αυτό που κρατάς, τι είναι;», ρώτησε ο Amycus, κοιτάζοντας την Κιβωτό.
«Α, αυτό; Ε, που θα δω τα νέα επεισόδια; Θα κουβαλάω την LCD; Την βούτηξα από το γραφείο του Διευθυντή. HD αλλά έχω πρόβλημα με τους υπότιτλους. Επικοινώνησα με το Τμήμα Διεθνούς Μαγικής Συνεργασίας αλλά για κάποιο λόγο, μού έκλεισαν την κουκουβάγια στα μούτρα. Γαϊδούρια…», φώναζε η Mirabelle.
«Μα τι παραμιλάει;», αναρωτήθηκε η Serena.
«Χαφλπαφ, αγάπη μου», απάντησε ο Amycus. «Μια νύχτα στα κλαρίνα, Θεσσαλονίκη-Αθήνα!»
«Θεσσαλονίκη-Αθήνα; Τι; Καινούργια σειρά; Ταξιδιωτική; Παίζει κανάς καλός;», είπε με λιγούρικο ύφος η Mirabelle.
«Πρώτη φορά βλέπω ζώο να κρατάει την Κιβωτό αντί να μπαίνει μέσα σε αυτή», χασκογέλασε η Leonie Vernier.
«Τι είπατε; ΤΙ ΕΙΠΑΤΕ; Η συμπεριφορά σου είναι παράνομη, αθέμιτη και επονείδιστη! ΓΛΩΣΣΟΔΕΤΗΣ!» ούρλιαξε η Mirabelle, χτυπώντας με το ραβδί της την Leonie.
Αμέσως, η Leonie έβγαλε έναν ήχο σαν να πνιγόταν και άρπαξε το λαιμό της.
«Τέρμα τα pocky για ʽσένα», έκανε υπεροπτικά η Mirabelle.
«Ελα, τέρμα οι διενέξεις», μπήκε στην μέση ο Sorazal. «Δεν ξεκινάμε για την Καλύβα που Ουρλιάζει; Κι΄εσύ Mirabelle, άσε την Κιβωτό. Και αύριο… μέρα δεν είναι», έκανε υποχθόνια.
Το τσούρμο άρχισε να περνάει από την Ιτιά Που Δέρνει.
«Ποιος έχει το Μάτι του Δράκου;», ρώτησε ο Sorazal.
«Ο Amycus», απάντησε η Serena.
«Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις», είπε γυρίζοντας στον Amycus ο Sorazal.
«Φυσικά», απάντησε πονηρά ο Amycus. Έπιασε το Μάτι του Δράκου, έτριψε το πετράδι και μουρμούρισε: «Trickitum».
Μια περικοκλάδα φύτρωσε ξαφνικά στο έδαφος, το πόδι της Mirabelle μπλέχτηκε και κουτρουβάλησε στο έδαφος, ρίχνοντας χάμω την Κιβωτό των Στοχασμών με την ανάμνηση του Arrow να χύνεται στο έδαφος!
«ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ», ούρλιαξε η Mirabelle που έβλεπε το έδαφος να ρουφάει το επεισόδιο λαίμαργα! «ΟΛΙΣΙΤΥΥΥΥΥΥΥΥ, ΟΛΙΣΙΤΥΥΥΥΥΥΥΥ», άρχισε να κλαίει.
«Hi5, δικέ μου», έκανε ο Sorazal που αντάλλασε χειρονομία με τον Amycus.
Οι Σλύθερινς έκλαιγαν από τα γέλια. Η Mirabelle έκλαιγε από τον πόνο της.
«Σειρά σου», είπε ο Amycus στον Sorazal και του έδωσε το Mενταγιόν.
Καθώς προχωρούσαν, η Claire άρχισε να παραπονιέται για την λιγούρα που ένιωθε. Είχε έρθει η ώρα της.
«Trickitum», μουρμούρισε ο Sorazal.
Η τεράστια κολοκυθόπιτα που εμφανίστηκε, ξάφνιασε τους πάντες εκτός της Claire. Τα μάτια της έλαμψαν καθώς θεώρησε ότι είναι δώρο-έκπληξη για το Halloween. Όλα αυτά μέχρι την στιγμή που το κομμάτι άνοιξε στα δύο, μια σειρά σουβλερά δόντια φύτρωσε και το κομμάτι-δολοφόνος έστρωσε στο κυνήγι την Claire που ούρλιαζε:
«ΘΑ ΚΑΝΩ ΔΙΑΙΤΑ, ΤΟ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ!! ΔΙΑΙΤΑ!!!», ενώ έτρεχε σαν τρελή καθώς από τις τσέπες της έπεφταν σωρηδόν καραμέλες, σούσι, κομμάτια κέικ και άλλα φαγώσιμα. Οι Σλύθερινς χτυπιόντουσαν.
«Να δείς που θα φτάσει στο Μπομπατόν σε χρόνο-ρεκόρ!», είπε η Serena. «Ελλάς-Γαλλία, συμμαχία», έκανε χωρίς να μπορεί να πάρει ανάσα από τα γέλια.
Ξαφνικά, ο Amycus έβγαλε μια κραυγή. Δέκα κιλά γλίτσα τον είχε περιλούσει πατόκορφα. Πράσινη και αηδιαστική, κυλούσε αργά πάνω του.
«Μα τι έγινε;», απόρησαν οι Σλύθερινς. «Δεν μπορεί… Εμείς έχουμε το Μάτι του Δράκου», ψιθύριζαν μεταξύ τους.
«Του το χρωστούσα», έλεγε λίγο πιο πίσω η Morgan Le Fay. «Τόσους γάμους μου ʽταξε ο ξεφτίλας και σε όλους έμεινα εγώ, το νυφικό και οι μπουμπουνιέρες. Φάε τώρα γλίτσα, Αμυκουλίτσα!»
Τα υπόλοιπα φαντάσματα που ακολουθούσαν την πομπή των μαθητών, κούνησαν αργά το κεφάλι τους. Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται… πράσινο.
H Leonie κούνησε νευρικά το ραβδί της και ο Amycus καθάρισε από την αηδιαστική γλίτσα.
«Μα τι μπορεί να συνέβη;», μουρμούρισε. Ο Sorazal, η Serena, η Anguis και οMr. Nosy,κοιτούσαν απορημένοι, μη μπορώντας να εξηγήσουν το γεγονός.
«Τα μάτια μας δεκατέσσερα», πρότεινε τελικά η Leonie. «Δεν τους εμπιστεύομαι. Ειδικά αυτόν τον Sorting Hat», κατέληξε η Leonie.
«Εμείς συνέβη», είπε ο Merlin και τα υπόλοιπα φαντάσματα χασκογέλασαν. «Ένας μείον, πέντε να ακολουθούν», είπε πονηρά.
«Είναι και οι Χαφλπαφς», αντιγύρισε η Narcissa στο λεπτό. «Μην τους ξεχνάμε αυτούς».
«Ποιος τους ξεχνάει;», ρώτησε φωναχτά η Fleur Delacour. «Ήδη ετοιμάζω χουνέρι στον Nearly. Θα τρομάξει τόσο που το κόκκινο κεφάλι του θα ασπρίσει!»
«Γουστάρω μανούρα!», χαχάνισε ο Sev. «Η Fleur δίνει πόνο στον Ακέφαλο!».
«Αχ, πότε θα βγούμε από αυτόν τον βρωμερό διάδρομο;», παραπονέθηκε η Andromeda. «Ο καλός μου μανδύας έχει γίνει χάλια και το βράδυ έχω έξοδο με το λιονταράκι μου», συνέχισε απτόητη την μουρμούρα.
«Σκάσε και προχώρα, βασίλισσα της ζούγκλας!», είπε η Narcissa. «Μέχρι και στα λιοντάρια την πέφτεις τώρα;»
«Αϊ φτυς΄τα μπούτια σου μαρή!», απάντησε εκνευρισμένη η Andromeda. «Έχω έναν πύθωνα να σου γνωρίσω, αν σε αντέξει και δεν δηλητηριάσει τον εαυτό του!»
«Καλώς την χούντα!», πέταξε ο Sev. «Σαράντα δικτάτορες συνιστούν Narcissa για μια επιτυχημένη πολιτική πορεία!»
«Ε, όχι και χούντα η Narcissa!», είπε δηκτικά ο Merlin. «Αν δεις το βλέμμα της, πιο πολύ για φούντα σου κάνει. Μούχρωμα στην Καρύταινα…», είπε τέλος.
«Γελοιοδέστατε!», του απάντησε.
«Γελοιοδεστάτη!», της αντιγύρισε.
«Πανύβλακες!», φώναξε η Morgan. «Εσείς καυγαδίζετε και οι άλλοι προχωρούν ακάθεκτοι».
Η Fleur Delacour είχε πλησιάσει αρκετά τον Nearly Headless Nick. Στάθηκε πίσω από το αυτί του και του ψιθύρισε με ερωτικό τόνο…
«Ακεφαλούλη…»
Ταυτόχρονα, φύσηξε ελαφρά, κάνοντας τον Nearly να ανατριχιάσει. Λιγωμένος αυτός, γύρισε να δει ποια του έκανε τέτοια παιχνίδια μπροστά στους άλλους.
Η Fleur Delacour άλλαξε όψη και μεταμορφώθηκε σε φρικιαστικό τέρας και ούρλιαξε τόσο δυνατά που ο Ακέφαλος άλλαξε πενήντα αποχρώσεις του μπλαβί πριν χλομιάσει και του πέσει το σαγόνι από την τρομάρα.
Γυρνώντας πίσω, ζύγωσε τα άλλα φαντάσματα που της έδιναν συγχαρητήρια. «Θα τον κερνούσα και ντάκο αλλά είπα να μην το παραξηλώσω. Πολλές θερμίδες» και έκραξε γελώντας.
Ξάφνου το Μάτι του Δράκου έλαμψε στο λαιμό της Claire Delacour και άρχισε να κουνιέται πέρα δώθε. Τα ουρλιαχτά της ήχησαν παντού καθώς σωριαζόταν στο χώμα. Από μέσα της όμως έβγαιναν κάτι λευκά, ασημί και διαφανή σώματα. Φαντάσματα. Φαντάσματα που δεν είχαν καμία σχέση με εκέινα που είχαν εμφανιστεί πριν λίγο εξαιτίας του Μενταγιον. Κανένας δεν μπορούσε να πει τι και ποιοι ήταν. Δεν μπορούσαν να κρίνουν.
"ΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!" άρχισε να χασκογελάει η Leonie μην μπορώντας να σταματήσει. "Φάτε την Ασβοί! Θα δείτε τι σας περιμένει τώρα!" είπε συνεχίζοντας το γέλιο. "Τέλεια η ιδέα σας Amycus και Serena" τους ψηθύρισε.
Μα και οι δυο τους είχαν μείνει κόκαλο.
"Δ.. δεν ήταν δική μου ιδέα αυτή... δεν έχω καμία ιδέα τι είναι αυτό."απάντησε η Serena δείχνοντας τα τερατώσης φαντάσματα που έβγαιναν ένα ένα από το σώμα της Claire.
"Εγώ ξέρω! Στοιχειωμένα φαντάσματα Χάλοουιν! ΑΑΑΑΑΑΑ!" άρχισε να ουρλιάζει ο Amycus και να χοροπηδάει πάνω κάτω από φόβο.
"ΤΙ; ΤΙΙ;" είπαν όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί (φαντάσματα -όχι αυτά που έβγαιναν από την Κλερ- και μη) με μια φωνή.
Τα 'φυσιολογικά' φαντάσματα προδόθηκαν και άρχισαν μάταια να προσπαθούν να κρυφτούν αλλά Σλύθερινς και Χάφλπαφς τους είχαν ήδη δει..
"Εσείς το κάνατε αυτό; Πως τολμήσατε να μας τρομάξετε; Εσείς τα νεκρά και χαμένα φαντάσματα!... Αλήθεια πως βρεθήκατε εδώ;" εξαγριώθηκε η Σερένα
"Να.. το μενταγιόν-" άρχισε να λέει η Fleur αλλά την διέκοψε η Morgan, "Σσσσς!" της είπε κλείνοντάς της το στόμα.
"Τι σσσς;! αφού μας είδαν! Πάνε όλα! Ω θεέ παντοδύναμε, τι θα κάνουμε τώρα;" της απάντησε Fleur
" Σιγά μαντάμ! Δεν πεθάναμε κιόλας!" της απάντησε η Andromeda.
"Εμ.. συγγνώμη που διακόπτω την φοβερή συζήτησή σας αλλά είστε ήδη νεκροί" είπε ξερά η Anguis.
" Πως τολμάς βρε φίδι να προσβάλλεις νεκρούς;" της είπε η Mirabelle
" Μιλάει το ασβάκι το αγγελάκι. Χα χα!" απάντησε η Anguis
"ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΙΣΟΥΜΕ!" άρχισε να τα πέρνει ο Ακέφλος
"Προσβλήθηκε τώρα..." ψηθύρισε ο Amycus αλλά όλοι τον άκουσαν
"Λοιπόν. Αν δεν το κάνατε εσείς τα φαντάσματα τότε ποιος; Η Claire τι έχει πάθει και ξερνάει τερατώδες φαντάσματα;" συνέχισε ο Ακέφαλος σαν να μην είχε μιλήσει ο Amycus.
Κανένας δεν απάντησε. Προφανώς κανένας δεν ήξερε.
Τα δέκα περίπου φαντάσματα που είχαν βγει από το σώμα της Claire ήταν ακίνητα από πάνω της. Μόλις βγήκε και το ενδέκατο όλα άρχισαν να κινούνται προς τους Σλύθερινς, τους Χαφλπαφς και τα φαντάσματα...
"Παιδιά;" έκανε ο Σόραζαλ
"Τι;" έκαναν όλοι μαζί.
" Κοιτάχτε..." είπε με φωνή έτοιμος να βάλει τα κλάματα
Τα τερατώδης φαντάσματα πέταγαν καταπάνω τους με πρόσωπα γεμάτο αίμα και δόντια μυτερά.
"Ααααααα! Όχι όχι! Δεν θέλω να πεθάνωω. Είμαι πολύ νέα ακόμαα!" άρχισε να λέει η Morgan
"Τι λέει; Εμείς θα πεθάνουμε! Ααααα!" άρχισε να ουρλιάζει ο Ακέφαλος
Ξάφνου τα φαντάσμτα σταμάτσαν και άρχισαν να γελάνε.
"Πέθανα; Είμαι στον παράδεισο τώρα;" Ψέλισε η Serena.
"Αχχαχαχαχαχαχα!"
"ΧΑ ΧΑ ΧΑ"
Ακούγανταν γέλια από πίσω τους και να εμφανίζονται! Οι Ραβενκλοου και Γκρίφιντορς εμφανίζονταν λιώμα από το γέλιο
"Χα! Σας την φέραμε κοτούλες!" είπε ο Mr.Olivander ο οποίος ήταν εξαρχής στο κόλπο "Όλα ήταν σχεδιασμένα για να σας κάνουμε την καλύτερη Χάλοουιν φάρσα! Βλέπετε, όταν φώναζα κοντά στα μπουντρούμια σας ήταν όλα σχεδιασμένα και είχα συνεννοηθεί με το Πιβς νωρίτερα. Του είχα πει ακριβώς τι να κάνει και τι να σας πει... και σεις τα χάψατε! Και το Γκριφιντορ συνεργάστηκε με το Ραβενκλοου γιατί τους χρειαζόμασταν όπως βλέπετε..."
"Βασικά Ολιβάντερ ήρθες γονατιστός να με παρακαλέσεις..." Πετάχτηκε η Luna Scamander
"Ναι.. ήθελε μανιασμένα κάποιον να βρει το κατάλληλο ξόρκι που εμφανίζει τα τερατώδης φαντασματάκια που σας τρόμαξαv... χιχιχιχχ." είπε χασκογελώντας η Beatrice Baudelaire.
"Δεν τρομάξαμε..." είπε κοκκινίζοντας ο Σόραζαλ
"Ναι, το είδαμε. Μέχρι και τους νεκρούς ξύπνησαν οι φωνές σας" είπε εύθυμα η Alison
"Kαι τώρα τι; Χαρήκατε; Ε λοιπόν μας τρομάξατε. Ουάου" είπε η Mirabelle όλο ειρωνία
"Εμ..είπατε κάτι για νεκρούς; Αυτούς τους νεκρούς;" είπε και έδειξε προς μια κατεύθυνση η Σερένα
Από το χώμα έβγαιναν σώματα. Νεκρά σώματα. Άραγε ήταν άλλη μια χαζή φάρσα;
"Ωραία, το αστείο παραπάει. Σταματήστε γατούλες" είπε αγριεμένα η Anguis
"Δεν έχουμε κάνει τίποτα εμείς" παραπονέθηκαν οι Γκρίφιντορς
"..."
Κοιτάχτηκαν όλοι μεταξύ τους. Βλέμματα φόβου και ανησυχίας υπήρχαν σε κάθε πρόσωπο.
"ΤΡΕΞΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΑΣ! ΑΑΑΑΑ" ούρλιαξαν μερικοί γενναίοι Γκρίφιντορς
"Η αποκάλυψη των ζόμπι! Ααα!" Κόντευε να βάλει τα κλάματα ο Ολιβάντερ και άρχισε να τρέχει προς την αντίθετη κατεύθυνση σπρώχνοντας όλους τους υπόλοιπους.
"Μα.. μα.. τι συνέβη μόλις τώρα; ΩΧ! Είναι όντως ζόμπι αυτά! Λέω να τρέξουμε..." είπε κάποιος από τους Χαφλπαφ
"Καλή ιδέα" του απάντησε η Άλισον
Και τότε άρχισαν όλοι να τρέχουν προς το κάστρο όταν είδαν ένα τσούρμο σπιτικά ξωτικά να βγαίνουν έξω...
"Ιχιχιχιχ"
"Χα χα την πατήσανε"
" ΜΑ τον Μέρλιν είναι κότες όλοι"
"ΑΧαχχαχαχα"
Ακούγονταν γέλια και ψήθυροι από τα ξωτικά. Υστερα από λίγα λεπτά βγαίνει ένα ξωτικό μπροστά κι άρχισε να γελάει ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσα να εξηγήσει κάτι.
"ΑΧχαχα... Την πατήσατε... Ω Μέρλιν...χαχα... Εμείς τα ξωτικά τα ξέρουμε όλα. Σχεδόν ότι συμβαίνει στο κάστρο γνωρίζουμε." είπε συνεχίζοντας το γέλιο," Ξέραμε ότι οι Σλύθερινς ετοίμαζαν φάρσα στους Χαφλπαφς ενώ είχαν πέσει ήδη στην παγίδα των Γκρίφιντορς και των Ραβενκλοουζ. Αχχαχα... και εμείς αποφασίσαμε να σας κάνουμε μια φάρσα! Αχαχαχα... έπρεπε να δείτε τα πρόσωπά σας..."
"Χαρούμενο Χάλοουιν κορόίδα! Τα σπιτικά σας την φέρανε.." είπε ένα άλλο ξωτικό
Κανένας δεν ήξερε τι να πει κ ´ετσι γύρισε ο καθένας στον κοιτώνα του ταπεινωμένοι ο ένας από τον άλλον... Αλλά τα σπιτικά ξωτικά είχαν ετοιμάσει άλλη μια έκληξη για τους 4 κοιτώνες... Τα πιο αηδιαστικά φαγητά που μπορούσαν να σκεφτούν καθώς και τα πιο τρομακτικά ζουζούνια και έντομα...
Από τους 4 κοιτώνες ακούστηκαν ουρλιαχτά και κλάματα ενώ τα σπιτικά ξωτικά είχαν πέσει κάτω και χτυπιόντουσαν από τα γέλια. Τελικά και οι 4 κοιτώνες την είχαν πατήσει για τα καλά καθώς το Γκρίφοντορ αποδείχτηκε το πιο φοβητσιάρικο...
Συγγραφείς:
Amycus
Mr. Nosy
Serena Veronite
Amycus
Mr. Nosy
Serena Veronite