από 
Μια αποθήκη. Ένας εσωστρεφής και κάπως νευρωτικός έφηβος. Ένα αθώο ψέμα. Η ψευδαίσθηση ότι μπορεί κανείς να ζήσει μόνος, μακριά από τον κόσμο, μακριά από κάθε ενοχλητικό στοιχείο. Και η αναπάντεχη άφιξη μιας άγνωστης που θα ανατρέψει τα πάντα. Με αυτά τα ελάχιστα στοιχεία, ο Νικολό Αμανίτι, ο σημαντικότερος και δημοφιλέστερος Ιταλός συγγραφέας της γενιάς του, διηγείται μια αξέχαστη ιστορία για το πιο απλό αλλά και το πιο αξεδιάλυτο από τα μυστήρια της ζωής: το πώς κανείς γίνεται από παιδί άντρας. Ένα μικρό αριστούργημα.
«Το βιβλίο μιλάει για έναν έφηβο που καλείται να αναμετρηθεί με τους συνομήλικούς του. Είναι μια τρομερή δοκιμασία στην οποία σπανίως αναφερόμαστε. Ο Λορέντσο, ο πρωταγωνιστής, είναι ένα βασανισμένο αγόρι, κλεισμένο στον εαυτό του, εξόριστο στον κόσμο του. Δεν έχει φίλους. Βιώνει την οικογένεια και το σχολείο ως στοιχεία ξένα σε αυτόν. Νιώθει όμως την παρόρμηση να αλλάξει: διότι διαισθάνεται ότι δεν υπάρχει μέλλον για όποιον διαφοροποιείται από τους άλλους. Και τότε αποφασίζει να ακολουθήσει μια στρατηγική που θα τον κάνει να μοιάζει με τους άλλους...»
Πρόσφατα το διάβασα, είναι μικρό, γύρω στη 150 σελίδες. Μου το είχε κάνει δώρο ένας καθηγητής στη γιορτή μου. Πολύ ωραίο βιβλίο, κατά τη γνώμη μου.
