Θέλετε να εξομολογηθείτε κατι;

Aurora Sinistra έγραψε:οτι καθημερινά μας έρχεται επίσκεψη το 3χρονο ξαδερφάκι μου και το κρατάμε. Βασικά παίζει στον υπολογιστή,Συνέχει.Όλη την ώρα.Παίζει σε εμάς και μετά έρχεται το παίρνει η μαμά του και του λέει να παίξει στον άλλο υπολογιστή στο σπίτι τους.Εχει και τάμπλετ, υπάρχουν και τάμπλετ για μωρά. Ομως όλο αυτό με στεναχωρεί γιατί σκεφτομαι τη δική μου γενιά και εμένα. Είμαι κολλημένη σε μια οθόνη όμως τουλάχιστον είχα παιδική ηλικία.Λαπτοπ δικό μου πηρα στο λυκειο και μεχρι τότε στον ελεύθερο χρόνο μου διάβαζα βιβλία,ζωγράφιζα,έπαιζα.Γνωριζόμασταν όλη η γειτονιά και βγαίναμε νε τα ποδήλατά μας και παίζαμε ή πηγαίναμε στην παιδική χαρά που ήταν δίπλα και παίζαμε κρυφτό κυνηγητό. Τα παράθυρα του σπιτιού του δικού μας, της θείας αλλά και της γιαγιάς ήταν γεμάτα απο κατι ζωγραφιές που φτιαχναμε με ειδικά χρωματα για τα τζαμια απο αυτά που κολλο΄σανε στο τζάμι και αμα ήθελες το έβγαζες. Στον παππού στλέλναμε άλλα γύψινα που φτιάχναμε (μαγνητάκια,μάσκες κτλ. Τώρα πια όλη την ώρα στον υπολογιστή.Ο αδερφός μου έχει και τηλεόραση στο δωμάτιό του. Τώρα για να πάμε διακοπές δεν ρωτάμε αν το ξεχοδοχείο έχει πισίνα αλλά wifi. Τωρα πάμε στα οικογενειακά τραπέζια μαζί με ενα λάπτοπ.Και αναρωτιέμαι αν εμείς βγηκαμε έτσι,η επόμενη γενιά πως θα βγεί; ζόμπι; γιατί εμείς θυμόμαστε που και που και τα παλιά και αντιλαμβανόμαστε πως αυτό είναι πλεον κατάντια και που και που κάνουμε κατι να το αλλάξουμε. Το παιδάκι που θα έχει μαθει απο δύο να παίζει όλη μέρα στον υπολογιστή, πως θα το μάθεις μετά να κάνει κατι άλλο; Ελπίζω να έχω άδικο.

Cassiopeia Black έγραψε:^πόσο αλήθεια όλα αυτά. Και στενάχωρα.:\
Και εγώ αυτό βλέπω από τον μικρό μου αδερφό και τα ξεδέρφια μου που είναι 12, 11 και 9.