Σκανδαλιές Χριστουγέννων

Αμ, δεν ξερω, μπηκα ποδαρικο με το αριστερο;


Θα θυμηθω οπωσδηποτε, αλλά αυτη τη στιγμη το μονο που θυμαμαι ειναι που ειχα ανακαλυψει στο αυτοκινητο τα δωρα του 'Αι Βασίλη.  Σε Τζαμποσακουλες βεβαιως βεβαιως.

Χμ, το μόνο που θυμάμαι είναι οτι όταν είμουν μικρή (6-7 χρονών) σηκωνώμουν το βράδυ των Χριστουγέννων κατα τις τρείς και άνοιγα το δώρο του Αι Βασίλη...

Θυμάμαι μια φορά που ο Άγιος Βασίλης μου είχε φέρει ένα τρένο της Μπάρμπι,το οποίο γινόταν και σπίτι και είχε και μπάνιο.Και στο νιπτήρα του μπάνιου είχε ένα πλαστικό πραγματάκι που και καλά έβαζες ένα αυτοκόλλητο πάνω και γινόταν καθρεφτης.Κολλάω λοιπόν το αυτοκόλλητο στραβά,το ξεκολλάω,το ξανακολλάω πάλι στραβα,το ξεκολλάω και μετά από 4 φορές που έκανα το ίδιο ξανα και ξανά,το αυτοκόλλητο δεν κόλλαγε και ο καθρέφτης στης Μπάρμπι είχε γίνει μια μ*λακια με υπολείμματα κόλλας και χαρτιού ολ όβερ δε πλέις.

Και δευτερη που θυμάμαι είναι όταν ανακάλυψα τα δώρα.Εντωμεταξύ,όταν πλησίαζαν τα Χριστούγεννα,πηγαίναμε οικογενειακώς στα Τζάμπο,για να μπορέσει ο Αγιος Βασίλης εύκολα να βρει τα δώρα που θέλουμε και να μην βάζει τα ξωτικά να τα φτιάχνουν,όπως έλεγε η μαμά μου. Μετά από περιπλάνηση,και αφου βρίσκαμε τι θέλουμε να ζητήσουμε,ο μπαμπας μας θυμόταν ξαφνικά ότι ήθελε να κάνει μια βολτα μόνος στα Τζάμπο να αγοράσει κάτι πράγματα για εκείνον.Μετά από μια ώρα εμφανιζόταν,με άδεια τα χέρια,έχοντας αγοράσει τα δώρα μας και έχοντας ήδη μεταφέρει τις τζαμποσακούλες στο αυτοκίνητο.Με στέλνει λοιπόν δυο μέρες πριν την Πρωτοχρονιά στο αυτόκινητο,να του φέρω τα γυαλιά του.Πάω κι εγώ,ανοίγω,βλέπω τα γυαλιά και μπροστά στο κάθισμα,δυο τζαμποσακούλες.Απορημένη που τις ξεχάσαμε αυτες στο αμάξι,ανοίγω και βλέπω το επιτραπέζιο Σκουμπι Ντου που είχα ζητήσει.Τους ξαναμίλησα των Φώτων.

Σκανταλιά δεν το λες αλλά όταν ήμουν δύο-τριών κατάφερα να ραγίσω το πόδι μου μέσα στα Χριστούγεννα και τρέχαμε στα νοσοκομεία μέσα στην άγρια νύχτα.

Mια χρονιά με 2 κορίτσια γειτονοπούλες που κάναμε μαζί Πρωτοχρονιά μας έβαλε η μάνα μου να στολίζουμε τα πιάτα για το τραπέζι, εννοώντας φυσικά χαρτοπετσέτες, μαχαιροπίρουνα κλπ. Εγώ λοιπόν κατάλαβα άλλο πράγμα και πήρα μια γιρλάντα, από αυτές με τις μπίλιες, έκοψα τα ασημένια μπιλάκια ένα-ένα και έβαλα από ένα σε κάθε κεφτεδάκι για στόλισμα...ακόμα τη θυμάμαι την κατσάδα. Ήμουν Τρίτη Δημοτικού...

Ήμουν 5-6 χρονών ήθελα να φτάσω στην κορυφή του δέντρου και άρχισα να σκαρφαλώνω, έτσι πίστευα δηλαδή, ε ισοπέδωσα όλο το δέντρο .Έσπασα και κάτι κρυστάλλινες μπάλες της μάνας μου .
Άκουσα ένα εξάψαλμο , δύο ώρες κράτησε , να μην μιλήσω για την μουρμούρα που με στοιχειώνει μέχρι σήμερα

χαχαχα ποσο τελεια ολα;! *.*

εγω το μονο που θυμαμαι να κανω ειναι μεχρι και στ δημοτικου-α'γυμνασιου που ημουν να κουναω-χτυπαω τα δωρα για να καταλαβω τι ηταν. τα τελευταια χρονια βεβαια οχι οσο οταν ημουν 8-10 αλλα και παλι. προσπαθουσα να δω και το χαρτι αν ξεφεγγε. Μετα με εμαθε η μανα μου και εβαζε σχεδον παντου σιλοτειπ και μπορει μερικες φορες να ψιλοεσκισα καποιες ακρες στην προσπαθεια μου να δω τι εχει μεσα... Και οχι μονο τα δικα μου δωρα, ολων