Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτόν τον καιρό;

Ταινίες μπορεί να μην είδα πολλές αλλά ευτυχώς, βρήκα χρόνο να διαβάσω μερικούς τίτλους.

Η εκλογή της Σόφι. Χρόνια το κυνηγούσα καθώς είχα δει μόνο την ταινία. Χορταστικό.
Η Φάρμα των Ζώων. Κλασσικό, ξανά και ξανά. Ποτέ μία δεν είναι αρκετή.
House Of Cards. Πολιτικό και με τέλος όπως η ζωή.
Κόκκινη Λύκαινα. Όχι απο τα αγαπημένα του είδους. Κάπου σκόνταφτε.
Το Χειρόγραφο του Αιρετικού. Εντάξει, το δέχεσαι ως ιστορικό μυθιστόρημα που βασίζεται σε τουλάχιστον ένα ιστορικό γεγονός. Άγουρος τρόπος γραφής όμως. Αδύναμο.

Τώρα μου μένουν τρία. Η Αηδονόπιτα, Νάνα και μια συλλογή διηγημάτων του Τσέχωφ. Δεν είναι κι΄ασχημα.

Brandon Sanderson - The Hero of Ages
Give me a Mistborn movie or give me death

Γιώτα Φώτου ~ Στης Καρυδιάς τον Ίσκιο
^πόσο θανατικό να αντέξω η καψερή , δεν διάβαζα GoT καλύτερα.

Andrew Heywood- Εισαγωγή στην Πολιτική

Το Τραγούδι του Αχιλλέα, διηγείται τα γεγονότα του Τρωϊκού Πολέμου και πρωτύτερα από την οπτική του Πατρόκλου, πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, σε απορροφά και σε μεταφέρει στο πνεύμα της Αρχαίας Ελλάδας, παρόλο που η συγγραφέας είναι ξένη.

The Fault In Our Stars, μόλις το τελείωσα. Συνήθως δε διαβάζω εφηβικά μυθιστορήματα (τα πλεονεκτήματα του να είσαι edgy teenager)

Σπόιλερ:

αλλά δε θα το όριζα ως αυστηρά εφηβικό. Απλώς ρεαλιστικό, στυγνά μερικές φορές, βαθιά αληθινό, ψυχογραφικό... Δεν παρουσιάζει τη στεροτυπική εικόνα του καρκινοπαθούς που αγωνίζεται με το χαμόγελο μέχρι το τέλος. Δεν εξιδανικεύει. Απλά είναι.

Mark Lawrence - The Red Queen's War: 1. Prince of Fools
Το χιούμορ του πρωταγωνιστή είναι το κάτι άλλο.

Katherine Neville ~ Μαγικός Κύκλος ΒΟΛΦΑΝΓΚ
littlebird&thehound: fanfictions ~ το βράδυ πριν το πρωινό ξύπνημα, το καλύτερο φάρμακο.

Μυστική Γαία (το έχει γράψει μια φίλη μου...δεν έχει εκδοθεί ακόμα){αλλά υπάρχει στο wattpad ένα μέρος του}

The Kite Runner - Khaled Hosseini.

ffffffffffff-luffing devastating

Τα 13 γιατί....

Μόλις πήρα στα χέρια μου την Συντροφιά του δακτυλιδιού
Αν πάει 12 η ώρα και το διαβάζω ακόμα, σκουντίξτε με.

^Πρώτη ανάγνωση?

Philip K. Dick - Do androids dream of electric sheep?

Teddy Lupin έγραψε:Μόλις πήρα στα χέρια μου την Συντροφιά του δακτυλιδιού
Αν πάει 12 η ώρα και το διαβάζω ακόμα, σκουντίξτε με.

Έπος. Αριστούργημα. Τι άλλο να πω...

Higgs Boson έγραψε:Το Τραγούδι του Αχιλλέα, διηγείται τα γεγονότα του Τρωϊκού Πολέμου και πρωτύτερα από την οπτική του Πατρόκλου, πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, σε απορροφά και σε μεταφέρει στο πνεύμα της Αρχαίας Ελλάδας, παρόλο που η συγγραφέας είναι ξένη.

Ναι επίσης είναι #aesthetics και για μένα είναι κάνον.

Berenice έγραψε:

Higgs Boson έγραψε:Το Τραγούδι του Αχιλλέα, διηγείται τα γεγονότα του Τρωϊκού Πολέμου και πρωτύτερα από την οπτική του Πατρόκλου, πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, σε απορροφά και σε μεταφέρει στο πνεύμα της Αρχαίας Ελλάδας, παρόλο που η συγγραφέας είναι ξένη.

Ναι επίσης είναι #aesthetics και για μένα είναι κάνον.

Είναι πιο κάνον κι από την ίδια την Ιλιάδα. #patrochilles

Mark Lawrence - The Liar's Key
Ανδρέας Μιχαηλίδης - Το αμόνι που τραγουδά

Dan Brown - Origin

To Silmarillion. Ναι, ξανά. Και ξανά. Είναι αριστούργημα.

A Constellation of Vital Phenomena - Anthony Marra

Cassandra Black έγραψε:Ανδρέας Μιχαηλίδης - Το αμόνι που τραγουδά

Γράψε κανένα σχόλιο μόλις το τελειώσεις, το μόνο δείγμα γραφής του Μιχαηλίδη που έχω διαβάσει ως τώρα ήταν επιεικώς απαράδεκτο και θέλω να δω αν αξίζει να ασχοληθώ παραπάνω.

xo Orpheus: Fifty New Myths, συλλογή από myth retellings.

Hecate έγραψε:Γράψε κανένα σχόλιο μόλις το τελειώσεις, το μόνο δείγμα γραφής του Μιχαηλίδη που έχω διαβάσει ως τώρα ήταν επιεικώς απαράδεκτο και θέλω να δω αν αξίζει να ασχοληθώ παραπάνω.

Ποιο έχεις διαβάσει? Θυμόμουν ότι μόνο κάτι μεταφράσεις έχει κάνει
Το Αμόνι μου άρεσε αλλά γενικά μ' αρέσει αυτό το στυλ "λέμε ιστορίες γιατί αυτό μας κάνει ανθρώπους" κλπ κι αυτές οι πομπώδεις/λυρικές περιγραφές οπότε δε νομίζω ότι είμαι τρομερά αντικειμενική με τα 5 αστεράκια που του έβαλα στο goodreads και δεν μπορώ να πάρω κανέναν στο λαιμό μου προτείνοντάς το

To "Iστoρίεs τηs γιαγιάs Iτιάs" στο οποίο έχει γράψει δύο από τα διηγήματα. Γενικότερα το βιβλίο δεν μου άρεσε, μου φάνηκε κάτι ανάμεσα σε δουλειά του ποδαριού και πομπώδες για το τίποτα, είχε λόγιες λέξεις επιλεγμένες με τη μέθοδο "λεξικό και d20", ψευτοδιδακτισμό και γενικότερο cringeness.

Ιούλιος Καίσαρας από Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

Thomas Burnett Swann - Lady of the Bees, retelling του μύθου του Ρωμύλου και του Ρέμου. Η μετάφραση είναι λίγο περίεργη αλλά το πρωτότυπο πρέπει να 'ναι αρκετά πιο καλογραμμένο.
Και το Daughter of the Empire του Reymond E. Feist. Δεν είχα και την καλύτερη εντύπωση από το Magician, αλλά αυτό φαίνεται πολύ καλύτερο.

Βασιλιά Ληρ του γνωστού