Stratego

Παρατήρισα ότι έχει δημιουργηθεί τόπικ για το σκάκι, το δημοσιότερο αναμφισβήτητα παιχνίδι στρατηγικής που υπάρχει, και είπα να ανοίξω θέμα και για ένα άλλο περίφημο στρατηγικό παιχνίδι, το Stratego!

 Όπως στο σκάκι η νίκη επέρχεται (σχεδόν) πάντοτε όταν ένας παίχτης καταφέρει να προκαλέσει ματ στον αντίπαλο βασιλιά, έτσι στο stratego η νίκη επέρχεται αν μπορέσουμε να εντοπίσουμε την αντίπαλη σημαία! Έχοντας 40 πιόνια ο κάθε παίκτης, μπορεί να τα τοποθετήσει όπως εκείνος επιθυμεί, προς την δική του μεριά(για να μην τα βλέπει ο αντίπαλος), σε κάθε γύρο μπορούμε να κουνήσουμε ένα μόνο πιόνι σε ένα μόνο τετραγωνάκι(εξαιρούνται οι ανιχνευτές που μπορούν να μετακινηθούν οπουδήποτε, αρκεί να μην υπερπηδούν άλλα πιόνια) και μπορούμε να "φάμε" ένα αντίπαλο πιόνι υπό την προϋπόθεση αυτό που έχουμε εμείς να είναι ανώτερης ιεραραρχίας, πχ ο Στρατηγός(10) τρώει τον Στρατάρχη(9), ο Στρατάρχης τρώει τον Συνταγματάρχη(8) κοκ μέχρις που φτάνουμε στον κατώτατο βαθμό(1), τον κατάσκοπο που έχει την ιδιότητα να "τρώει" τον Στρατάρχη, τον ανώτατο βαθμό! Μοναδικά ακουνητα πιόνια είναι φυσικά η σημαία και οι βόμβες που συνήθως την περιστοιχίζουν έτσι ώστε κανένα πιόνι να μην μπορεί να την φτάσει εκτός από τους σαμποτέρ(γενικά όμως την σημαία την κατακτά οποιοδήποτε πιόνι)! Νίκη επιτυγχάνεται και όταν μόνον η σημαία και οι βόμβες έχουν απομείνει ή αν υπάρχουν πιόνια που όμως είναι περικυκλωμένα από βόμβες(άρα είναι αδύνατον να υπάρξει κίνηση από τον αντίπαλο)...

 Εσείς έχετε παίξει ποτέ αυτό το πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι στρατηγικής?? Θα σας ενδιέφερε να ασχοληθείτε ποτέ μαζί του?? Σημειωτέον ότι πλέον υπάρχει ακόμη και σαν online παιχνίδι στο internet όπως και το σκάκι...

αγαπώ στρατέγκοοοο έπαιζα παλιά στο δημοτικό, τώρα κανείς δεν παίζει μαζί μου και μάλιστα πρέπει να έχω χάσει και το deck

αχχ και εγώ το λατρεύω, πάντα αγαπώ την στιγμή που θα πρέπει να οργανώσω το στρατό μου όπως εγώ θελώ(ενώ στο σκάκι πρεπει να κάτσεις να μάθεις απ'έξω σε ποιά θέση μπαίνει το κάθε πιόνι πχ ο πύργος ντε και καλά στην γωνία, το αλογάκι δίπλα του κοκ), ίσως και η κάποια αποτυχία μου στον τομέα του σκακιού να με έκανε να υπερτιμήσω το stratego αλλά πραγματικα νιώθω πως αυτό το παιχνίδι μου δίνει(εμένα τουλάχιστον)πολύ περισσότερες επιλογές, σχέδια, τρόπους να ξεγελάσεις τον αντίπαλο, εκπλήξεις κλπ από ότι το σκάκι(ίσως πάλι να φταίει που απλά δεν πολυασχολήθηκα μαζί του)...
 Παλιότερα είχα και κανονικό επιτραπέζιο(ακριβώς ίδιο με το εικονιζόμενο)αλλά τώρα δυστυχώς δεν το έχω μαζί...κρίμας...Ιδιοφυέστατο παιχνίδι!

Το αγαπημένο ίσως παιχνίδι των παιδικών μου χρόνων.Πλέον δεν παίζω συχνά άλλα όποτε κάποιος το προτείνει,κάνω σα χαζό από τη χαρά μου Πέρυσι είχα ψιλολιώσει το διαδυκτιακό,αλλά εντάξει δεν είναι το ίδιο.
Θυμάμαι ότι είχα μούρλα με τους σαμποτερ,σε σημείο που τους προστάτευα πιο πολύ κι από τη σημαία.Επίσης θυμάμαι ότι έβαζα πάντα τον κατάσκοπο κοντά στο στραταρχη και τον στρατηγό και ότι έβαζα άκυρες μπόμπες δεξιά αριστερά για να μπερδεψω την αδερφή μου(δεν έπαιζα και με κανέναν άλλον )Το πιο δύσκολο από όλα ήταν όταν ανακάλυπτα τον στρατάρχη και προσπαθούσα να πάω κοντά με τον κατάσκοπο,με έπαιρναν παντα χαμπάρι
Μετά όταν μεγάλωσα,κατάλαβα περισσότερα για τη στρατηγική,έμαθα πως να μένω ψύχραιμη και ανέκφραστη έτσι ώστε να μην μπορεί κανείς να μαντέψει τι σκέφτομαι,πως να οργανώνω καλύτερα τον στρατό μου και πως να μπερδεύω τον άλλον.

Lisette de Lapin έγραψε:Το πιο δύσκολο από όλα ήταν όταν ανακάλυπτα τον στρατάρχη και προσπαθούσα να πάω κοντά με τον κατάσκοπο,με έπαιρναν παντα χαμπάρι 

 Συμφωνώ απολύτως με αυτό που είπες πιό κάτω, ότι πρέπει πάντα να είμαστε ψύχραιμοι και ανέκφραστοι για να τα χάσει ο αντίπαλος!!

 Και εμένα παλιότερα συνέχεια με κέρδιζαν και ποτέ δεν κατάφερνα να φάω τον στρατάρχη με τον κατάσκοπο(γιατί πάντα ο στρατάρχης τύχαινε να είναι ένα σωρό τετραγωνάκια πιό μακριά, οπότε αμέσως φαινόταν το πιόνι που πλησίαζε)...
 Εγώ όμως μία φορά σκέφτηκα να επιστρατεύσω την πονηρια μου, ακόμη θυμάμαι τον τρόπο που τα κατάφερα(και μακάρι να το ξαναέκανα)...Μία φορά λοιπόν με έναν φίλο μου παίζαμε μία παρτίδα και εκείνος μου έφαγε ένα πιόνι με τον στρατάρχη(οπότε εγώ έμαθα ποιό πιόνι ήταν)...Πήρα λοιπόν τον κατάσκοπο και ένα άλλο πιόνι και πλησίασα τον στρατάρχη με ένα ύφος συνωμοτικό, έτοιμος να βάλω τα γέλια(επιτηδευμένα)...Τον πλησιάζω λοιπόν τον στρατάρχη με το άσχετο πιόνι και έχω βγάλει ένα χαμόγελο στα χείλη μου, όχι κάτι υπερβολικό, ίσα ίσα να φανεί ότι κάτι σκέφτομαι για να τον νικήσω, εκείνος μου λέει <<άσ'το, προδώθηκες>> και μου το έφαγε...Και επειδή ο κατάσκοπος βρισκόταν ακριβώς δίπλα του έφαγα εγώ τον στρατάρχη(και κέρδισα κιόλας την παρτίδα)...Συμπέρασμα, ποτέ μην εμπιστεύεσαι τον αντίπαλο σου!

Πρωτη φορα το ακουω. Ετσι οπως το περιγραφεις, μου θυμιζει το κυβας απο το γκοτ.

Αχ τι λες τώρα

Μικρή ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι.Το λάτρευα.
Έπαιζα πάντα μαζί με την αδερφή μου και πάντα είχα τα μπλέ.

Συνήπως έβαζα την σημαία στην γωνία και να την φυλάνε μια βόμβα και ο ανώτατος στις βαθμίδες.

Romilda Vane έγραψε:Πρωτη φορα το ακουω. Ετσι οπως το περιγραφεις, μου θυμιζει το κυβας απο το γκοτ.

 Είχα απηυδήσει να χάνω όλην την ώρα και είπα να βγάλω τον άσσο από το μανίκι μου

 Κάν'το και εσύ αν τυχόν παίξεις με κάποιον άλλον παρτίδα!(φτάνει να μην προδοθείς εε )


^ Και εγώ την σημαία πάντα στην γωνία την έβαζα και την περικύκλωνα με βόμβες και μετά μπροστά από αυτές πάντα έβαζα τους συνταγματάρχες ή τους ταγματάρχες! Και τις βόμβες που περίσσευαν τις έβαζα πάντα προς τα έξω και στην γωνία...
 Θυμάμαι μία φορά είχα χάσει όλα μου τα ισχυρά πιόνια, μου είχαν μείνει μόνο δύο ανιχνευτές, και ο αντίπαλος είχε τον στρατηγό του που είχε φτάσει ως την σημαία...Εγώ ήξερα πως είχα χάσει και θυσίασα τον ένα μου ανιχνευτή για να καταστρέψω την μόνη βόμβα που είχε απομείνει...Η σημαία ήταν ελεύθερη μα και ο αντίπαλος είχε πλησιάσει την δική μου, μπρος σημαία δεξιά βόμβα...Επέλεξε ως εκ θαύματος την βόμβα και έτσι κέρδισα...Ώρες ώρες άμα σε θέλει...

Απλά τέ-λει-ο. Το έχω παίξει και σαν επιτραπέζιο, αλλά και πραγματικά στο δάσος.