Βγάζοντας τον σκύλο βόλτα αφού......

Όλοι όσοι έχουμε συντροφιά τους τετράποδους φίλους μας ξέρουμε πόσο απαιτητική είναι η φροντίδα τους και ιδικά η καθημερινή τους βόλτα. Εκεί ολα μπορούν να συμβούν μα υπάρχουν και και παράγοντες που μπορεί να επηρεάζουν και απο πριν.

Το πιο αστείο που έχω να θυμάμαι είναι σε μια έξοδο μας που ήπιαμε , και τι δεν ήπιαμε, αλλά στις 2 το βράδυ που επέστρεψα έπρεπε να πάει βόλτα το αγαπάκι. Βασικά εκείνο το βράδυ αυτός με πήγε βόλτα και οχι εγω και με πολλά οκταράκια

Τι ευτράπελα σας έχουν συμβεί από πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της βόλτας;

Ευτράπελα; Η Φρίντα κουράζεται απο την βόλτα,κάθεται σαν τον Βούδα κάτω και θέλει να την πάω σηκωτή στο σπίτι. Καλά,δεν παίζει το σενάριο.

Γενικά,δεν παίζουν πολλά. Πιο πολλά είναι τα εκνευριστικά απο τους γείτονες που νομίζουν ότι θα τους λερώσει το πεζοδρόμιο. Ούτε και αυτό παίζει. Πάντα έχω ειδική σακούλα για τις ακαθαρσίες. Γίνονται όμως αγενείς και πετάνε ατάκες του τύπου: "Θα φωνάξω το εκατό", "πάρε τον σκύλο σου απο'δω", "θα ρίξω καμιά φόλα". Στην τελευταία φράση έχω πλακωθεί στα βρισίδια. Την άλλη μέρα, είχε ρίξει χλωρίνη και κάτι σαν θειάφι η η γειτόνισσα η ρουφιάνα! Την διαολόστειλα αρκετά φωναχτά. Γενικά,σε κάτι τέτοια γίνομαι αρκετά αγενής.

Βέβαια,το τελευταίο αστείο περιστατικό ήταν με την Φρίντα να γαβγίζει έναν πάνω σε μηχανάκι (συνήθεια που την κόλλησε απο την μάνα μου που την αφήνει να κάνει ό,τι θέλει). Ο τύπος είχε χιούμορ και γυρίζει και μου λέει: "Για μάζεψε το ντόπερμαν!" Εντάξει,έλιωσα στο γέλιο.

Ο δικός μου (ο σκύλος της μάνας μου δηλαδή ) είναι καλομαθημένος. Μπορεί να περπατάει για χιλιόμετρα και χιλιόμετρα χωρίς να κουράζεται, εκτός αν έχει πολλή ζέστη. Η μητέρα μου λατρεύει το περπάτημα και φρόντιζε από μικρό να τον παίρνει μαζί της όπου μπορούσε. Πλέον αν δεν βγει ένα μισάωρο το βράδυ και κανα σαρανταπεντάλεπτο το πρωί παθαίνει κατάθλιψη. Επίσης παθαίνει κατάθλιψη αν δεν τον βγάλει η μάνα μου και τον αναλάβει οποιοσδήποτε άλλος. Με εμένα ευτυχώς έχει μάθει και, ενώ δεν είναι η καλύτερή του, του αρκεί η βόλτα μου.
Φυσικά πάντα μαζεύουμε τις ακαθαρσίες, ακόμη και όταν έχω ξεχάσει να πάρω χαρτί ζητάω από κάποια καφετέρια (κανένα πρόβλημα στην περιοχή που ζω).
Έχω ακούσει και γω αντίστοιχα με τον Θάνο, κόμπλαρα όμως και απλά δεν ξαναπέρασα από το επίμαχο στενάκι. Ευτράπελα... Χμμ τίποτα τραγικό. Μόνο μια φορά στην Κόρινθο που τον είχε αρπάξει μια γάτα από τον κορμό σαν κεφαλοκλείδωμα και κόντεψε να τον σπάσει στο ξύλο.

γαμάτο τόπικ, έπεται απάντηση!

Το ακούω πολύ συχνά αυτό ρε παιδιά αλλά ευτυχώς δεν έχουμε τέτοια στη γειτονιά μας. Ίσως η ράτσα του που σου βγάζει να τον ζούμπιξεις και να του κάνεις ζουζουνιές; ίσως οτι στη γειτονιά υπάρχουν αρκετοί με σκυλιά; και ευτυχώς ούτε φόλες!!!!! Αλλά όλοι προσέχουμε κι όλας. μαζεύουμε ακαθαρσίες. Δεν γαβγίζουν χωρίς λόγο ιδικά το βράδυ.

Και σε'μας έχουν πολλοί σκυλιά αλλά έχουμε και πέντε τύπους οι οποίοι δημιουργούν μόνιμο πρόβλημα στους άλλους. Απλά,δεν έχουν τι να κάνουν στις 8:30 το πρωΐ και αρχίζουν να βρίζονται με όποιον περάσει με τον σκύλο του. Δεν θα πω πως είναι ό,τι καλύτερο να έχεις στην μούρη σου τις ακαθαρσίες του σκύλου του καθενός αλλά το 90% μαζεύει και φροντίζει να μην δημιουργείτε θέμα καθαριότητας. Λοιπόν,δεν μπορείς να τους τσουβαλιάζεις όλους και να αρχίσεις να βρίζεις γιατί θέλεις να ξεκινήσει ευχάριστα η 'μέρα σου. Και δεν είμαι και διατεθειμένος να σε ακούω να με βρίζεις γιατί απλά, δεν γνωριζόμαστε και απο χθες. Στην τελευταία μάλιστα που ανέφερε για φόλες, της απάντησα πως σε οποιαδήποτε περίπτωση ακούσω για θάνατο σκύλου απο δηλητηρίαση στην γειτονιά ή την περιοχή, θα είναι η πρώτη που θα καταγγείλω σε φιλοζωϊκές.

Κατά τα άλλα,έχουμε και κάτι μαμάδες-σούργελα που μόλις βλέπουν σκύλο,αρχίζουν και ουρλιάζουν: "Πάρε τον σκύλο σου απο'δώ!" μπας και πάθει κάτι το βλαστάρι τους. Σε αυτές απαντάω το απλό: "Τράβα άλλαξε πεζοδρόμιο."

Κάθε έξοδος είναι ευτράπελο. Ειδικά αν είναι κι η μήτηρ μαζί μας. Εκεί να δεις...
Εγώ θέλω να κρατάω τον Άρη από το λουρί, γιατί είναι ανεκπαίδευτος και η μάνα μου δεν ενδιαφέρεται να τον μάθει ορισμένα πράγματα. Εκείνη, τέλος πάντων, μου λέει να τον αφήνω λιτό και της λέω ότι το σκυλί είναι βλαμμένο και θα μπει μπροστά από κανένα δρόμο, αλλά δε νιώθει.
Τα καλά τα σημείο, που βοηθάνε κι εμένα στη γυμναστική, είναι ότι μου φεύγει το λουρί. Δε ξέρω πως τα καταφέρνει ο άτιμος, το καταλαβαίνει κι αρχίζει να τρέχει. Κι εγώ να τρέχω να τον πιάσω. Άντε τώρα να τρέξω. Μετά από ώρες αποφασίζει να έρθει σε μένα κι αυτό με το ζόρι.
Πολλές φορές άτομα τον φοβούνται, κυρίως γριούλες, μικρά παιδάκια κλπ... Μια μέρα, εκεί που ο Άρης ήταν έτοιμος να ανοίξει τις βρύσες σε ένα δέντρο περνάει από δίπλα ένα παλικάρι (καμια 20ρια χρονών) και κοιτάει τον Άρη. Κι εκεί που περιμένω ότι θα έρθει να τον χαϊδέψει, αρχίζει να τρέχει. Κι έτρεξε μέχρι να είναι σίγουρος ότι είναι πολύ χαμηλά στη Φιλολάου.

Το μονο που μου εχει συμβει ηταν με τον σκυλο της ξαδερφης μου (εναν απο τους πολλους που εχουν περασει απο τα χερια της τελοσπάντων) τον Βικτωρα. Φοβερη προσωπικοτητα ο Βικτωρας. Πιο ησυχο σκυλι δεν υπηρξε ποτε. Δεν ακουγες να γαβγιζει σχεδον ποτε. Κυριος με τα ολα του.
Ερχεται που λετε η ξαδερφη μου Αθηνα, και αποφασιζουμε να κανουμε δημοσιες σχεσεις με τα σκυλια της γειτονιαααας. Συγκεκριμενα, με τον σκυλο της κολλητης μου δηλαδη. Που ειναι και εκεινο αρσενικο. Σημειωτέον.
Παίρνω που λετε τον Βικτωρα, τον κατεβαζω δυο στενα πιο κατω και εκει συναντω την κολλητη με το σκυλο. Συναντηση κορυφης. Τρομαξαμε δυο περαστικους, ενα παιδακι, και ισως καμια γριουλα σε κανενα μπαλκονι, σιγουρα και τον τυπο που ειχε το αμαξι που αρχισε να βαραει ο συναγερμος, οταν επεσαν ο Βικτωρας και ο Πλουτο πάνω του, καθως ξεσηκωναν τη γειτονια με τα γαβγίσματα.

Αυτα τα ευτράπελα.


Εκτος βολτας τωρα, εχετε δει σκυλο να σωριαζεται φαρδυς-πλατυς στο πατωμα; Κυριολεκτικα ομως, να παιρνει σταση Χ με τα ποδια πανω και κατω, οπως ο Θηον εκει που τον βασανιζε ο Ράμσει; Ε, εγω το ειδα χτες. Και ειχε πολλη πλάκα.

Ναι το κάνουν πολλά σκυλιά αυτό που κάνει σαν Χ όταν ξαπλώνουν. έχουν πολύ φάση.

Πραγματικα. πρωτη φορα το ειδα, και εσκασα στα γελια.

H Έμμυ μας είναι ήσυχη.Δεν την πάω πολύ συχνά βόλτα εγώ.Κυριώς η μαμά μου.
Όταν δεν είμαι καλά την βγάζω συνήθως εγώ βόλτα.Μια μέρα την είχα πάρει και περπατάγαμε για καμία ώρα σ'όλη την Παιανία.Γύρησε η Έμμυ σπίτι με την γλώσσα έξω. Σ'εκείνη την βόλτα θυμάμαι είχα περάσει από ένα στενό που είχαν όλοι σκυλιά στις αυλές.Αλλά μιλάμε για σκυλιά...αρκούδες.Δεν ξανά περνάω από εκεί.
Η μαμά μου,μου έχει πει ότι πολλές φορές τυχαίνει να της φωνάξει κανένας γείτονας σε στυλ ότι τους λερώνει το πεζοδρόμιο και κάτι τέτοιες βλακείες.

Η αλήθεια είναι ότι την Έλσα δε τη βγάζουμε συχνά βόλτα, αλλά ευτυχώς έχουμε την αυλή και τρέχει/παίζει/ τα κάνει στην πάνα της.
Και περπατάει για ώρες, δεν έχει θέμα. Εκτός κι αν δεν έχω μαζί μου νερό να της δώσω. Χωρίς νερό στο μισάωρο έχει κάτσει κάτω και δεν πάει πουθενά. Μια φορά την είχα πάρει αγκαλιά για να γυρίσουμε σπίτι προκαλώντας το γέλιο όλων στη γειτονιά. Και εννοείται ότι θα βγούμε βόλτα αφού παίξουμε κάνα μισάωρο στην αυλή. Αλλιώς τραβάει πάρα πολύ (δεν καταφέρνω να της το κόψω) και καταλήγει να περπατάει στα δύο πόδια.
Πάντως είναι ήσυχη. Δεν πλησιάζει ιδιαίτερα άλλα σκυλιά/γατιά, τα παιδάκια τη λατρεύουν, οι μαμάδες το ίδιο! Πρόβλημα με γείτονες δεν έχω. Μόνο ένας με στραβοκοίταξε μια φορά, αλλά αφού είδε ότι τα μάζεψα αμέσως δεν το ξαναέκανε.Αλλά ρε παιδιά άσχημο πράγμα να μη μαζευει ο άλλος! Είναι μια και φέρνει ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ το σκυλί έξω απ' το παράθυρό μου (ισόγειο) και δε μαζευει. Γιατί να βγαίνω στο πεζοδρόμιο και να καθαρίζω κάθε μέρα; Ας κουνήσει το κουλό της πριν βγει απ' το σπίτι να πάρει μια σακούλα.