.::HarryWorld::.

Εδώ ο Ήλιος της Φαντασίας δεν δύει ποτέ...

Μην το μετακινείτε γιατί δεν φαίνεται η πρώτη είδηση!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ενδιαφέρεστε να γίνετε δημοσιογράφοι?
Αν υπάρχουν θέματα και απουσιάζουμε, στείλτε μήνυμα στο Φατσοβιβλίο

+13
Magic Is Might
Merlin the Great
Berenice
divinepower
@RtVaVa
Hermione11031997
Milady D' Hiver
Mirabelle Salvatore
Alicia Spinnet
Ariana Lestrange
Cassandra Black
Amycus
Phineas Nigellus Black
17 απαντήσεις

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Phineas Nigellus Black
    Phineas Nigellus Black
    Phineas Nigellus Black
    Member of Order Of Merlin 2nd
    Member of Order Of Merlin 2nd


    Αριθμός μηνυμάτων : 63952
    Ηλικία : 29
    Location : Looking-Glass Land
    Ημερομηνία εγγραφής : 14/07/2011

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ Χάφλπαφ
    Blood Status: Pureblood
    Today's thought: I am not good, I am not nice, I am just right.
    • Δημοσίευση Ν°1

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Phineas Nigellus Black Δευ Μαρ 03, 2014 4:17 pm

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Apokries_by_phinasnigellusblack-d74mwld

    Φέτος, για δεύτερη φορά, οι κοιτώνες του HarryWorld διαγωνίζονται στην συγγραφή ιστορίας. Για τη συγγραφή των ιστοριών αυτών συνεργάστηκαν μέλη του κάθε κοιτώνα, ενώ το γενικό συντονισμό της προσπάθειας και την διόρθωση/επιμέλεια των τελικών κειμένων είχαν οι επιμελητές.
    Ας ξεκινήσει λοιπόν η ανάγνωση και η ψηφοφορία.

    Καλή επιτυχία!!!













    -Ψηφίζετε όποια ιστορία θέλετε εκτός από αυτή που έχει γράψει ο κοιτώνας σας
    -Καλό θα ήταν να αναφέρετε και για ποιο λόγο ψηφίζετε την συγκεκριμένη ιστορία.
    -Ποστάρετε μετά και την τελευταία ιστορία δηλαδή μετά την ιστορία του Σλύθεριν.Όσα ποστ γίνουν ανάμεσα στις ιστορίες θα διαγράφονται


    Η ψηφοφορία λήγει την Δευτέρα 10 Μαρτίου στις 11:30 μ.μ.





    meet me in montauk


    Carl
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Phineas Nigellus Black
    Phineas Nigellus Black
    Phineas Nigellus Black
    Member of Order Of Merlin 2nd
    Member of Order Of Merlin 2nd


    Αριθμός μηνυμάτων : 63952
    Ηλικία : 29
    Location : Looking-Glass Land
    Ημερομηνία εγγραφής : 14/07/2011

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ Χάφλπαφ
    Blood Status: Pureblood
    Today's thought: I am not good, I am not nice, I am just right.
    • Δημοσίευση Ν°2

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Phineas Nigellus Black Δευ Μαρ 03, 2014 4:24 pm

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Tumblr_n1v6nuptps1qhp1v5o1_400

    "Ματωμένη Πανσέληνος"


    Συγγραφείς:  

    Mr. Ollivander
    Milady D'Hiver
    Rachel Rivera
    Immortality Dumbledore



    Μια ηλιόλουστη μέρα είχε ξημερώσει και το Χόγκουαρτς είχε βάλει τα γιορτινά του για τον χορό της Αποκριάς. Όλοι βρίσκονταν στη μεγάλη τραπεζαρία και απολάμβαναν το πρωινό τους.
    Τρεις μαθήτριες, η Milady D' Hiver, η Immortality Dumbledore και η Rachel Rivera συζητούσαν για το βράδυ. Είχαν βρει τον καβαλιέρο τους για τον χορό, αν και η Rachel δεν τους έλεγε ποιος θα την συνοδέψει.

    «Σε εμένα δεν θα πεις; Την αγαπημένη σου ξαδέρφη;» της είπε η Immortality με αυτή τη γλυκιά γαλλική προφορά, καθώς είχε έρθει από τη σχολή Μπομπατόν στην αρχή της χρονιάς.

    «Όχι, θα τον δείτε το βράδυ» απάντησε η Rachel και σηκώθηκε να φύγει βιαστικά για την αίθουσα των φίλτρων.

    Καθώς γυρνούσε όμως έπεσε πάνω στον Mr. Ollivander, συμμαθητή των τριών κοριτσιών και επιμελητή του κοιτώνα τους, του Γκρίφιντορ.
    Ο Mr. Ollivander αφού ζήτησε συγγνώμη από την Rachel απομακρύνθηκε και έκατσε στην άλλη άκρη της αίθουσας.

    «Ακόμα μου κρατάει μούτρα που δεν δέχτηκα να τον συνοδεύσω στο χορό. Αλλά τι να κάνω, είχα υποσχεθεί στον Ignotus πως θα πάμε μαζί.» είπε λυπημένα η Milady.

    «Δεν πειράζει, θα του περάσει. Πάμε τώρα να προλάβουμε την Rachel.» της απάντησε η Immortality και τα δύο κορίτσια σηκώθηκαν γρήγορα γρήγορα από το τραπέζι και πήραν το δρόμο για την αίθουσα του καθηγητή Slughorn.

    Oι ώρες πέρασαν γρήγορα, τα μαθήματα τελείωσαν και τα παιδιά ανέβηκαν στους κοιτώνες τους για να ετοιμαστούν.
    Όλα φάνταζαν έτοιμα για τον χορό των μεταμφιεσμένων.



    ~~~~~~~~~~~~~~~



    Η Rachel έβγαινε εδώ και δύο-τρεις βδομάδες με τον Nick. Θα πήγαιναν μαζί στον χορό των μεταμφιεσμένων και θα έκαναν έκπληξη σε όλους. Δεν το ήξερε κανείς. Ούτε καν η αγαπημένη της ξαδέρφη και μισή Γαλλίδα, η Immortality. Είχαν διαλέξει βέβαια μαζί τα κοστούμια τους και ήταν λιγάκι ασορτί. Της Rachel ήταν το ασημί του φεγγαριού ενώ της Immortality ήταν το μπλε της νύχτας. Εδώ και μέρες δοκίμαζαν μάσκες και μακιγιάζ μέχρι να καταλήξουν στα ιδανικά. Η Rachel όμως αναπολούσε και τις μέρες που όλα αυτά τα έκανε με την κολλητή της, την Milady. Οι δύο τους μαζί με τον Ollivander (που περιπαιχτικά τον φώναζαν Mr. Ollivander στο πρώτο έτος και τελικά του έμεινε) ήταν αχώριστοι. Τον τελευταίο καιρό  όμως για κάποιον λόγο, οι δύο φίλοι της ούτε καν μιλιούνται. Έχει παρατηρήσει την έλξη που έχουν και όμως επιλέγουν να αγνοούν.

    «Rachel τι κάνεις;» την έβγαλε η ξαδέρφη της από τις σκέψεις.

    «Τίποτα. Σκέφτομαι, φαντάζομαι… Να σου πω, ο Nethiel δεν είναι φίλος με τον Ignotus; Ο Ignotus έμαθα πως θα πάει στον χορό με την Milady.»

    «Ναι, βγαίνουν εδώ και λίγο καιρό. Δεν είναι κολλητοί απλά παίζουν μαζί στην ομάδα κουίντιτς. Έτυχε και της μίλησα βασικά τις προάλλες και τελικά δεν είναι τόσο απαίσια όσο νόμιζα.»

    Η Immortality είδε το μελαγχολικό βλέμμα στα μάτια της ξαδέρφη της και προσπάθησε να αλλάξει θέμα.

    «Θα πας να κάνεις μπάνιο; Πρέπει να ξεκινήσουμε να ετοιμαζόμαστε αν δεν θέλουμε να αργήσουμε.» της είπε γρήγορα για να της αποσπάσει την προσοχή.

    «Ναι, πάω.»


    Παράλληλα, στα δωμάτια των αγοριών, ο Ollivander καθόταν μόνος του και μελαγχολούσε. Σκεφτόταν να μην πάει. Δεν είχε συνοδό άλλωστε. Όμως είχε ήδη διαλέξει το κοστούμι του. Ξεκίνησε σιγά σιγά να ετοιμάζεται. Το γκρι του κοστούμι του ερχόταν τέλεια, ήταν σαν να είχε ραφτεί πάνω του. Λευκό πουκάμισο και μονόχρωμη γκρι γραβάτα συμπλήρωναν το σύνολο ενώ η μάσκα ήταν η τελευταία πινελιά. Θα πήγαινε ως Πάγος, ως Χειμώνας. «Hiver» είναι ο χειμώνας στα γαλλικά, σκέφτηκε και γέλασε πνιχτά.

    ~.~

    Η αίθουσα έσφυζε από ζωή όταν η Milady έφτασε. Είχε αργήσει να πάει γιατί τα μαλλιά της δεν έλεγαν να καθίσουν όπως τα ήθελε. Πρόλαβε να δει τα φαντασμαγορικά εφέ και τους ακροβάτες που έκαναν τα διάφορα νούμερα τους. Την πλησίασε ο Ignotus, ο συνοδός της, χαμογελώντας και την οδήγησε με ένα νεύμα στην πίστα.

    Ο Ollivander σχεδόν έβγαζε καπνούς από το θυμό και την ζήλια  απ'την στιγμή. Ήταν σίγουρος ότι θα είναι πανέμορφη αλλά δεν περίμενε κάτι τόσο εντυπωσιακό. Από την κορυφή ως τα νύχια ήταν ντυμένη στα κόκκινα. Έχει έρθει στο χορό ως Φωτιά. Τα κοστούμια τους ήταν αντίθετα και αυτός ήταν ο τρόπος που συνδέονταν και έδεναν μεταξύ τους. Ο ένας Πάγος και η άλλη Φωτιά. Τα ετερώνυμα έλκονται, σκέφτηκε πικρά. Τον άλλον ήθελε τόσο να τον αβαντίσει με αυτό το αυτάρεσκο χαμόγελο που είχε δίπλα της!

    «Είσαι κουκλάρα», της ψιθύρισε στο αφτί και έπειτα την φίλησε. Τα φιλιά του παρ'ότι ευχάριστα, την έκαναν να νιώθει περίεργα. Το ανεχόταν όμως γιατί κατά τα άλλα ήταν υπέροχος. Κούκλος και ευγενικός, καλός και ήσυχος και πάνω από όλα της συμπεριφερόταν όμορφα.

    Η νεαρή κοπέλα περνούσε καλά μέχρι που άξαφνα το βλέμμα της συναντήθηκε με αυτό του κολλητού της, του καλύτερου της φίλου. Ο Ollivander βρισκόταν σε μια γωνία στην απέναντι πλευρά της αίθουσας και παρόλο που βρίσκονταν μακριά η Milady μπορούσε να διακρίνει ζήλια, επιθυμία και πόνο στο πρόσωπο του.

    «Τι συμβαίνει;» της λέει ο Ignotus.

    «Τίποτα, όλα είναι μια χαρά.»

    «Μα αφού σε βλέπω… έχεις χλωμιάσει. Έλα πάμε έξω να πάρεις λίγο αέρα»

    Και πριν το καταλάβει την είχε οδηγήσει σε έναν διάδρομο. Δεν μπορούσε να βρει από πού πήγαζαν όλα αυτά τα συναισθήματα. Τι στο καλό… δεν μπορούσε ούτε καν να τα διακρίνει.

    «Πρέπει να είσαι καλύτερα τώρα, έτσι δεν είναι; Νομίζω πως το χρώμα σου επέστρεψε.»

    «Ναι, ναι… είμαι καλύτερα.»

    «Χαίρομαι.» είπε χαμογελώντας και έσκυψε να την φιλήσει. Δεν είχε όρεξη αλλά δεν ήθελε να του χαλάσει το χατίρι οπότε τον άφησε. Μόνο που δεν τελείωσε το φιλί σύντομα όπως συνήθως. Αντʼ αυτού την έσπρωξε και την κόλλησε στον τοίχο του διαδρόμου.

    «Αρκετά» είπε η Milady με δυνατή επιτακτική φωνή.

    Λίγο πιο κάτω βρισκόντουσαν η Immortality και ο Nethiel. Είχαν έρθει μαζί στο χορό και βγήκαν από την αίθουσα για να μιλήσουν. Αναγνώρισαν την φωνή της Milady και ήρθαν προς το μέρος τους μέσα σε μερικά λεπτά με τον Ignotus να έχει απομακρυνθεί αρκετά από την νεαρή και τον Mr. Ollivander να τρέχει προς εκείνη την κατεύθυνση αφού είχε αντιληφθεί την σκηνή. O Ignotus με το που είδε το νευριασμένο Ollivander το έβαλε στα πόδια.

    «Σας ευχαριστώ πολύ», είπε σε όλους κοιτώντας τους έναν έναν και καταλήγοντας στον Ollivander.

    «Ελάτε, ας πάμε ξανά μέσα.» είπε και ένωσε το χέρι της με το χέρι του Ollivander. Εκείνος το δέχτηκε -λίγο δισταχτικά- και χαμογέλασε. Όλο αυτό την έκανε να καταλάβει ότι θα έπρεπε να είναι μαζί του εδώ και καιρό γιατί πολύ απλά είναι ερωτευμένη μαζί του και χωρίς αυτόν νιώθει μισή. Αυτή η μικρή χειρονομία δεν πέρασε απαρατήρητη από την Immortality.

    «Και γω κουμπάρα!» άκουσαν την Immortality να λέει σιγανά κοιτώντας το ταβάνι. Γέλασαν και η ατμόσφαιρα γύρω τους ελάφρυνε. Για μερικά λεπτά δηλαδή, γιατί η Cassiopeia Black ήρθε και βρήκε τον Nethiel να τον ενημερώσει ότι η μικρή του αδερφή είχε ανεβάσει πυρετό.

    «Ελπίζω να μην είναι σοβαρό και η μικρή να γίνει καλά», του είπε η Immortality.

    «Ώπα, ώπα!! Το ακούτε αυτό;» σταμάτησε ξαφνικά ο Mr. Ollivander με το πρόσωπο του να συσπάται καθώς προσπαθούσε να ακούσει καλύτερα. Τέντωσαν τα αφτιά τους και όντως άκουγαν αμυδρά έναν τρομακτικό ουρλιαχτό.

    Ήταν ο ήχος που θα άκουγες σε δάσος όταν ένα άγριο ζώο κατασπάραζε το θήραμα του....



    ~~~~~~~~~~~~~



    «Τι ήταν αυτό;»

    Η Milady χλώμιασε. Οι τρεις τους κοιτάχτηκαν τρομαγμένοι.

    «Ίσως...κάποια..γάτα;» ρώτησε η Milady παρόλο που και μόνο που το σκέφτηκε δεν το πίστευε. Την ίδια γνώμη είχαν και οι φίλοι της.

    «Ελάτε. Από δεξιά ακούστηκε.» είπε η Immortality και κατευθύνθηκε προς την κατεύθυνση που είχε ακούσει το ουρλιαχτό, όμως ο Ollivander την σταμάτησε.

    «Είσαι με τα καλά σου; Κι αν είναι επικίνδυνο; Δεν πρόκειται να σ'αφήσω να πας εκεί πέρα μόνη σου.», η Immortality όμως δεν έδωσε σημασία.

    «Θα πάμε. Έχω ένα κακό προαίσθημα γι'αυτό και πρέπει να μάθουμε τι συμβαίνει. Στο κάτω κάτω τι σόι Γκρίφιντορ είστε εσείς; Κουνηθείτε!» και χωρίς να περιμένει απάντηση χάθηκε στο διάδρομο.

    Η Milady και ο Ollivander την ακολούθησαν απρόθυμα, με τα ραβδιά τους σε ετοιμότητα. Ο Οllivander κράτησε σφιχτά το χέρι της κοπέλας καθώς προχωρούσαν στο σκοτάδι.


    Φάνηκε σαν να είχαν γυρίσει τη μισή Σχολή χωρίς κανένα ίχνος, όταν η Milady τσίριξε. Οι άλλοι δύο σταμάτησαν απότομα.

    «Κοιτάξτε κάτω. Αίματα...»

    Η Milady είχε δίκιο. Η Immortality παραμέρισε το μακρύ φόρεμά της και φώτισε το πάτωμα με το ραβδί της. Κατακόκκινοι λεκέδες υπήρχαν παντού, σε ένα περίεργο σχήμα. Κοίταξε καλύτερα. Ήταν σχήμα πατημασιάς.

    «Τι φεγγάρι έχει σήμερα;» ρώτησε απότομα με φωνή που τρέμει.

    «Πανσέληνο νομίζω...τι σημασία έχει έτσι κι αλλιώς;» ρώτησε ο Ollivander.

    Με την άκρη του ματιού της, η Milady είδε κάποιον να κινείται στο σκοτάδι.

    «Κάποιος είναι εδώ!» φώναξε πανικόβλητη.

    Κοίταξε γύρω της. Βήματα. Κάποιος έτρεχε προς το μέρος τους. Πιθανότατα ο δολοφόνος είχε έρθει να αποτελειώσει τους μοναδικούς μάρτυρες... Αυτή η σκέψη έκανε την καρδιά της Milady να χτυπάει πιο δυνατά και την ανάσα της να βγαίνει με δυσκολία. Το τελευταίο πράγμα που είδε ήταν ένας ασημένιος μανδύας. Τσίριξε και κάλυψε το πρόσωπό της. Ο δολοφόνος έπεσε πάνω τους. Δεν ήξερε ποιος ούρλιαζε πιο δυνατά, εκείνη, ο Ollivander, η Immortality, ή....


    «Rachel!!!;»

    Η κοπέλα προσπάθησε να σηκωθεί από πάνω τους τραβώντας το ασημένιο φόρεμά της. Με το ζόρι αναγνωριζόταν. Είχε καταστραφεί και ήταν γεμάτο αίματα. Ίσα που κάλυπτε το πάνω μέρος του σώματος της και το μεγαλύτερο κομμάτι των ποδιών της ήταν ακάλυπτο. Περπατούσε ξυπόλητη. "Μα τι στο καλό της συνέβει;" σκέφτηκε η Milady.

    «Να πάρει! Μου έκοψες τη χολή!» έκανε λαχανιασμένος ο Ollivander, μα μετά είδε το πρόσωπό της, λεκιασμένο με δάκρυα και αίμα.

    "Έι, είσαι καλά; Τι έγινε;»

    «Ο Nick!!...Ο Nick..είναι..»

    «Αυτό το τσόφλι φταίει που είσαι σε τέτοια χάλια; Μωρέ θα τον κανονίσω εγώ!» είπε τσατισμένη η Immortality.

    «Δ-δεν καταλαβαίνεις. Είναι..»

    «Ρε τον υπερασπίζεσαι κιόλας; Είσαι καλά κορίτσι μου; Δε φτάνει που σε κάνει έτσι, κάθεσαι και σκάς περισσότερο κι από πάνω. Μήπως να κανονίσω εσένα αντί γι'αυτόν; Ξαδέρφη να σου τύχει.»

    «Σταμάτα! Δεν έκανε τίποτα. Μόνο που...»

    «Άντε πες! Τι έγινε;» ρώτησε η Milady.

    «Είναι...είναι νεκρός.» είπε με φωνή που έτρεμε.




    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



    Η Rachel ήταν απαρηγόρητη. Η μικροκαμωμένη κοπέλα είχε γείρει στον ώμο της ξαδέρφης της και έκλαιγε. Η Milady πλησίασε και της χάιδεψε το χέρι ενώ ο Ollivander καθόταν αμήχανος και βυθισμένος στις σκέψεις του.

    «Μικρή, έλα πάμε στο παγκάκι» την παρότρυνε η Immortality και κίνησαν για ένα παγκάκι που βρισκόταν λίγο πιο πέρα. Η Milady έψαξε στην μικρή της τσάντα και βρήκε ένα φίλτρο δικής της έμπνευσης. Οι Muggles θα το έλεγαν ηρεμιστικό.

    «Έλα πιες το, θα σου κάνει καλό.» της είπε και της άνοιξε το μπουκαλάκι.

    Δεν έφερε αντίρρηση. Το ήπιε και μέσα σε λίγα λεπτά ηρέμησε και αποκοιμήθηκε.

    «Καλεέ!! Το φίλτρο μου δουλεύει!!!» τσίριξε η Milady με μάτια να λάμπουν με ενθουσιασμό.

    «Από πότε φτιάχνεις φίλτρα;» την ρώτησε ο Ollivander απορημένος.

    «Εεμμ έχω λίγο καιρό. Δεν στο είχα πει; Νόμιζα ότι στο είχα πει…»

    «Τέλος πάντων, αυτό που έχει σημασία είναι ότι για τώρα η Rachel ηρέμησε. Μάλλον θα πρέπει να την πάρουμε στο δωμάτιο της.»

    «Ναι.» συμφώνησαν με μια φωνή η Immortality και ο Mr. Ollivander.

    Η Milady είχε χαθεί στις σκέψεις της. Τα στοιχεία τής έλεγαν ότι είχε να κάνει με κάτι υπερφυσικό. Το ουρλιαχτό ζώου, οι πατημασιές... Λυκάνθρωπος! Αλλά πώς πέρασε ένας λυκάνθρωπος τις πύλες του Χόγκουαρτς; Θα πρέπει να βρισκόταν ήδη μέσα στη σχολή όταν το φεγγάρι βρέθηκε στην κορύφωση του. Και αυτό σήμαινε ότι υπάρχει ακόμα ένας λυκάνθρωπος εκεί γύρω. Μπορεί και να τους παρακολουθεί αυτή την στιγμή. Κάτι ανάλογο σκεφτόντουσαν και οι άλλοι δύο. Ένας απότομος ήχος από μακριά την έκανε να πεταχτεί από την θέση και να βγάλει το ραβδί της. Η Immortality και ο Ollivander την τράβηξαν ξανά κάτω.

    «Σσςς...Καθηγητές.» της είπε η Immortality.

    «Δεν πάμε πιο κοντά να ακούσουμε τι λένε;» πρότεινε ο Ollivander ανασηκώνοντας το φρύδι του με ένα πονηρό ύφος να διαγράφεται στο πρόσωπο του.
    Δεν μπορούσε να του αρνηθεί.

    Με ελαφρά βήματα –που χαρακτήριζαν τους Γκρίφιντορς –κατευθύνθηκαν προς τον διάδρομο που είχαν βρει τα αίματα, φροντίζοντας να μένουν στις σκιές.

    «Τον περασμένο μήνα είχε φέρει χώματα μέσα στο κάστρο. Οι πατημασιές οδηγούσαν στο Γκρίφιντορ.», είπε ενοχλημένα ο επιστάτης.

    «Κύριε διευθυντά, φοβάμαι πως ο δολοφόνος είναι λυκάνθρωπος και είναι μαθητής.» είπε συγκρατημένα ο Mysterious Wizard, ο καθηγητής Βοτανολογίας.

    «Και γω το ίδιο πιστεύω. Αλλά δυστυχώς δεν ξέρουμε ποιος.» είπε γεμάτος θλίψη ο Merlin The Great.

    «Ή ποια.», συμπλήρωσε η Amelia Blackfoot που ενώ είναι η καθηγήτρια Ιστορίας της Μαγείας, όλοι στο Χόγκουαρτς ήξεραν ότι έγραφε βιβλία χρησιμοποιώντας το όνομα Newt Scamander.

    «Ποιο ήταν το θύμα; Ίσως αυτό μας βοηθήσει να τον βρούμε.» είπε ο πάντα λογικός καθηγητής Άμυνας κατά των Σκοτεινών Τεχνών, Amycus.

    «Ίσως τον σκότωσε και μετά το μετέφερε κάπου αλλού.» είπε η Amelia. Κοίταξε τριγύρω. «Εκεί», είπε δείχνοντας.

    Κατευθύνθηκαν όλοι τους προς εκείνη την κατεύθυνση και οι τρεις Γκρίφιντορ ακολούθησαν. Υπό άλλες συνθήκες δεν θα πίστευαν τίποτα από αυτά που άκουγαν αλλά…

    Εκεί έξω βρήκαν το πτώμα του Nick. Το κεφάλι του ήταν κομμένο. Ή μάλλον σχεδόν κομμένο. Στο σκοτάδι, από μακρυά και από αυτή την γωνία τα παιδιά δεν μπορούσαν να δουν και πολλά. Κάτι υγρό λαμπύριζε στο λιγοστό φως απ'τα ραβδιά των καθηγητών. Ήταν παντού, πηχτό και σκούρο κόκκινο.

    «Ναι, ήταν λυκάνθρωπος.» είπε με σιγουριά η Amelia. «Κακόμοιρο παιδί..»

    «Πρέπει να μαζέψουμε το πτώμα του. Θα γίνει χαμός εάν το ανακαλύψει κάποιος μαθητής. Αύριο με το πρώτο φως της ημέρας θα συγκεντρωθούμε όλοι οι καθηγητές για να δούμε πώς θα το αντιμετωπίσουμε.» είπε ο Merlin.

    «Μα τώρα είναι το πάρτι, πώς θα το μαζέψουμε;» αναρωτήθηκε φωναχτά ο Mysterious.

    Ο Merlin έτριψε την κοντή του κατάμαυρη γενειάδα. «Ω, είναι πολύ απλό. Με μαγεία!», είπε και έκανε μια κίνηση με το ραβδί του και το πτώμα χάθηκε από τα μάτια των παιδιών.



    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



    Συμφωνώντας πως όλοι ήταν αρκετά εξαντλημένοι και σοκαρισμένοι με τις εξελίξεις αυτής της φρικτής νύχτας, κατευθύνθηκαν στο εντευκτήριο του Gryffindor, βυθισμένοι ο καθένας στις σκέψεις τους. Κανείς δεν είχε προσέξει πως τόση ώρα, ο ήλιος είχε ανατείλει.


    ~Περίπου ένα μήνα μετά.~


    Ένα  τρομερό ουρλιαχτό την ξύπνησε απʼτα ήδη σκοτεινά της όνειρά, που την έκανε να ανασηκωθεί και να κοιτάξει γύρω της έντρομη.  Η Rachel είχε ξυπνήσει δίπλα της και συνέχιζε να ουρλιάζει χωρίς σταματημό.

    «Ηρέμισε, ηρέμισε! Ένα όνειρο ήταν.» Προσπάθησε να την ηρεμίσει η Milady.

    Η Immortality στο παραδίπλα κρεβάτι έκανε πέρα την κουρτίνα της και αναμαλλιασμένη προσπαθούσε να καταλάβει τι συνέβει.

    «Ο mon Dieu! Ποιόν σφάζουν;» έτρεξε κοντά στα δύο κορίτσια. «Mon Cherie, τι έγινε, έχεις ιδρώσει.»

    Οι εικόνες στο μυαλό της Rachel δεν έλεγαν να φύγουν. Ο αγαπημένος της Nick με μια μάσκα τρόμου στο πρόσωπο του και κάτι… να τον κατασπαράζει. Και παντού φωνές. Φωνές και ο ήχος της σάρκας που σκίζεται… Όντως ένα απαίσιο όνειρο. Κι όμως. Όλα φάνταζαν τόσο αληθινά.

    «Rachel, εμ, ξέρω πως είσαι ακόμη συντετριμμένη.. Αλλά να, θέλαμε να σε ρωτήσουμε..» έκανε η Milady.

    «Σταμάτα ανόητη! Δεν βλέπεις πως είναι ακόμα σε κατάσταση σοκ!;» της είπε εκνευρισμένη η Immortality.

    «Δεν υπάρχει πρόβλημα, πείτε μου.» είπε κουρασμένα η Rachel.

    «Μήπως θυμάσαι κάτι άλλο από εκείνο το βράδυ; Θέλω να πω, το συζητήσαμε με την μαντάμ ξινίλα από κει πέρα και ίσως.. Ήσασταν μαζί με τον Nick. Δεν κατάφερες να δεις ούτε λίγο τον δολοφόνο;»

    Η Rachel συνέχισε να την κοιτάζει χαμένη στις σκέψεις της χωρίς να ξέρει τι να πει. Πραγματικά δεν θυμόταν πολλά από εκείνη τη νύχτα. Όλα για κάποιον λόγο ήταν τόσο θολά. Το μονό που θυμόταν ήταν αίματα. Παντού. Και τον Nick να φωνάζει το όνομά της.

    «Δεν θυμάμαι κορίτσια, λυπάμαι. Όλα είναι τόσο θολά τους τελευταίους μήνες.  Ίσως θα ήταν καλύτερα να μιλήσω στην Madam Ariana τελικά.»

    Κι έτσι τα κορίτσια χωρίστηκαν. Η Milady και η Immortality για να συναντήσουν τον Ollivander και η Rachel για να συμβουλευτεί την Madam Ariana στο αναρρωτήριο.

    «Κορίτσια, κορίτσια!» ο Ollivander έτρεχε αλαφιασμένος προς το μέρος τους και σταμάτησε λίγο πριν πέσει πάνω στην Milady.

    Λίγα λεπτά αμηχανίας πέρασαν με τους δυο τους να κοιτιούνται σαν υπνωτισμένοι.

    «Και μετά από αυτό το ευχάριστο διάλειμμα, επανερχόμαστε στα συνταρακτικά γεγονότα της ημέρας! Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω που την βρίσκετε την όρεξη για έρωτες με όλο αυτό το χαμό.» γκρίνιαξε η Immortality.

    «Βασικά έχω άσχημα νέα. Πολύ άσχημα νέα. Ξέρουμε πως έχουμε να κάνουμε με έναν λυκάνθρωπο. Μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε. Ακόμη και κάποιος φίλος μας. Το ακόμη χειρότερο είναι αυτό που διάβασα σήμερα στην εφημερίδα.»

    «Κόκκινη πανσέληνος!!;;» αναφώνησε η Milady.

    «Μα μα, θα γίνει σφαγή εδωμέσα…»

    «Ακριβώς. Εάν δεν έχουν βρει ποιος είναι σύντομα, δε θα την βγάλουμε καθαρή εδωμέσα. Πάντως απʼότι κρυφάκουσα σήμερα το πρωί, οι καθηγητές ετοιμάζονται για έρευνα στον κοιτώνα μας απόψε. Θα μας μαζέψουν όλους και ο καθηγητής Amycus θα μας ψάξει για ενδείξεις της αρρώστιας.» τις πληροφόρισε ο Ollivander.

    «Τότε έχουμε λίγες ώρες ακόμα για να κάνουμε τη δική μας έρευνα.» τους είπε η Immortality.



    ~.~


    Καθώς οι τρεις φίλοι έκαναν τις έρευνές τους, ο πονοκέφαλος της Rachel γινόταν όλο και πιο επίμονος. Ίσα που πρόλαβε να μπει στο αναρρωτήριο πριν καταρρεύσει.

    «Ωωω, μα τι έπαθες χρυσό μου; Κάθισε σε παρακαλώ.» είπε ανήσυχα η Madam Ariana.

    «Ζαλίστηκα.. Και τους τελευταίους μήνες νιώθω συνέχεια το κεφάλι μου βαρύ. Δυσκολεύομαι να θυμηθώ….»

    «Χμμμ, πάρε αυτό εδώ. Θα βοηθήσει με τις μνήμες και θα σε βοηθήσει να κοιμηθείς. Αύριο το κεφάλι σου θα έχει περάσει. Μη σηκωθείς καθόλου απʼτο κρεβάτι όμως. Εμένα με θέλουν στο εντευκτήριο του Gryffindor. Πρέπει να έχει να κάνει με κείνο το κακόμοιρο το παιδί τον Nick.» είπε μιλώντας περισσότερο στον εαυτό της.

    Ήταν τόσα που ήθελε να την ρωτήσει, όμως το στόμα της άρχισε να μουδιάζει και η όραση της να μειώνεται. Ίσα που την είδε να βγαίνει απʼτο δωμάτιο.
    Κάτι τρεμόπαιζε μπροστά απʼτο κρεβάτι της. Προσπαθώντας να διακρίνει, της φάνηκε πως είδε το πρόσωπο του Nick. Μια αχνή σιλουέτα στεκόταν λίγο πιο πάνω δάπεδο. Μα τι... Το κεφάλι της σιλουέτας κρεμόταν στο πλάι χωρίς να είναι φυσιολογικά στη θέση του. Παραισθήσεις, ναι αυτό ήταν… Η μορφή δεν έλεγε να φύγει και κείνη με το ζόρι κρατιόταν ξύπνια.

    Ξαφνικά η σιλουέτα κόλλησε λίγα εκατοστά μπροστά απʼτο πρόσωπό της. Κοιτώντας τα κενά, νεκρά μάτια του Nick, ήθελε τόσο πολύ να ουρλιάξει, αλλά και να κλάψει μαζί. Δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα όμως. Μια φωνή απόκοσμη, σχεδόν σαν κραυγή βγήκε απʼτο στόμα του φωνάζοντας «ΓΙΑΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ…»

    Πλέον κοιμόταν. Βρισκόταν με τον αγαπημένο της Nick, μόνο που τώρα είχε σάρκα και οστά. Την φιλούσε και κείνη χάϊδευε τα ξανθά μαλλιά του.  Ξάφνου γύρισε κι αντίκρισε την Πανσέληνο. Ήταν λες και της μιλούσε. Μαγεμένη καθώς ήταν, παρατήρησε πως η έκφραση στο πρόσωπο του Nick άλλαξε εντελώς. Πλέον την κοιτούσε με αηδία, σαν να μην την αναγνώριζε. Μα όχι, ήταν τρόμος.  Τρόμος και φωνές καθώς τα νύχια της μπήγονταν στο στήθος του και τα δόντια της ξέσκιζαν τον λαιμό του. Γευόταν το αίμα του και της άρεσε. Και θα γευόταν ξανά και ξανά και ξανά…



    ~.~



    «Εεεμ, που είναι η Rachel;»

    «Δε θα πήγαινες να την πάρεις εσύ από το αναρρωτήριο;» απάντησε η Milady.

    «Όχι; Εφόσον είχες πει εσύ πως θα πήγαινες.»

    «Κορίτσια σταματήστε! Ειλικρινά ώρες ώρες κάνετε σαν κότες.»

    «Η διαδικασία είναι απλή.» Φώναξε με βροντερή φωνή ο Merlin «Θα περνάτε ένας ένας και οι καθηγητές με τη βοήθεια της Madam Ariana θα σας ελέγχουν για σημάδια και άλλα που μπορούν να μας βοηθήσουν στην εξεύρεση του λυκανθρώπου. Παρακαλώ ψυχραιμία.»[/i]


    Ήταν λες και επικρατούσε κόλαση εκεί μέσα. Όλοι οι Gryffindors φανερά ανήσυχοι, κοιτούσαν και συζητούσαν έντονα ο ένας πάνω στον άλλον.

    «Πρέπει να βρούμε την Rachel! Δεν γίνεται να την αφήσουμε μόνη της εκεί έξω με έναν λυκάνθρωπο.» είπε τελικά η Immortality.

    «Συγχαρητήρια τζίνιους! Το ξέραμε αυτό. Πως θα περάσουμε τους καθηγητές δεν μας είπες.» έκανε η Milady.

    «Θα τους απασχολήσω εγώ. Πάρε τον Ollivander και τρέξτε όσο δεν σας βλέπουν. Θα προσπαθήσω να σας ακολουθήσω.»

    Και με αυτή της την κουβέντα έριξε μια φωνή. «Εκεί εκεί! Έχει πάνω της σημάδια από νυχιές!!» φώναξε δείχνοντας την Isabelle Lightwood.



    ~.~


    Έτρεχαν τόσο γρήγορα που ούτε που κατάλαβαν πότε έφτασαν στο αναρρωτήριο. Όλα ήταν σκοτεινά και δεν διέκριναν πουθενά την Rachel.

    «Lumos!» είπε ο Ollivander και η Milady ακολούθησε.

    «Κάτι δεν πάει καλά. Εδώ έπρεπε να ήταν. Λες να την πήρε ο λυκάνθρωπος;»

    Ο Ollivander της έπιασε σφιχτά το χέρι λέγοντας μόνο. «Άκου.»

    Κι όντως κάτι ακουγόταν απʼτα σκοτάδια του διαδρόμου. Ένα αργό, ανατριχιαστικό σούρσιμο πλησίαζε. Χωρίς να ξέρουν τι να κάνουν, τα δυο παιδιά έμειναν κοκαλομένα στη θέση τους. Φωτίζοντας λίγο παραπέρα, τον είδαν. Έσερνε τα νύχια του στους τοίχους σαν να τα ακόνιζε. Τα σάλια του έτρεχαν στα πατώματα και η ανάσα του βαριά, ακουγόταν πολύ δυνατά με τόση ησυχία. Λίγο πριν τους επιτεθεί ο Ollivander την έσπρωξε και της φώναξε «Τρέχα!». Τρεχαλητά και γρυλίσματα ακουγόντουσαν για πολύ ώρα, μέχρι που η Milady σταμάτησε καθώς ο φίλος της δεν έτρεχε πια δίπλα της.

    Περπατώντας προς τα πίσω στα τυφλά, ακούμπησε ξαφνικά πάνω σε κάτι. Ήταν η Immortality. Την κοιτούσε με ένα διαβολικό χαμόγελο και η Milady για λίγο σάστισε. «Μπου!» της έκανε και ξέσπασε σε γέλια.

    «Δεν είναι ώρα για αστεία! Μας κυνηγάει ο λυκάνθρωπος, έχασα τον Ollivander και δεν έχουμε ιδέα που είναι η Rachel και…»

    «Ώπα ώπα. Δεν ήταν στο αναρρωτήριο; Ωχ θεέ μου…»

    «Τι; Δεν είναι νεκρή. Όχι, όχι αποκλείεται.»

    «Βασικά δεν θα ανησυχούσα τόσο για την Rachel, όσο για τον Ollivander.»

    «Τι θες να πεις;» είπε δύσπιστα η Milady.

    «Ω έλα τώρα, μη μου πεις πως δεν σου πέρασε καν απ΄το μυαλό πως κάτι δεν πάει καλά με αυτή την ιστορία! Όλη αυτή η απώλεια μνήμης, ο Nick, τα αίματα, η εξαφάνιση της την ώρα του φόνου. Θέλω να πω… Γκρρρ!  Δεν ξέρω τι θέλω να πω. Πραγματικά φοβόμουν τόσο να το πιστέψω.»

    «Η Rachel είναι  ο λυκάνθρωπος. Τόσο καιρό, κοιμόμασταν στο ίδιο δωμάτιο, κάναμε παρέα και… Δεν είχαμε πάρει χαμπάρι! Και συ!!; Είναι ξαδέρφη σου, αν είναι δυνατόν!»

    «Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει, αλλά μόλις βγήκαμε στο συμπέρασμα πως η ξαδέρφη μου, η μικρούλα μου η ξαδέρφη, είναι δολοφόνος! Δεν είναι κι ότι πιο εύκολο για να το καταπιείς ξέρεις.»

    Μια φωνή διέκοψε τους διαπληκτισμούς τους. «Έρχεται!» τους φώναξε ξανά ο Ollivander και άρχισαν να τρέχουν. Η Milady σκόνταψε κι έμεινε πίσω. Ο Ollivander την κάλυψε λίγο πριν επιτεθεί ξανά η Rachel.

    Μετά, έπεσε σιωπή. Η Immortality έμεινε κρυμμένη σε μια γωνιά για λίγο και μετά άναψε και πάλι το ραβδί της. «Παιδιά;» ψέλλισε έντρομη. Ρίχνοντας λίγο φως στο πάτωμα ακολούθησε το αίμα. Το κεφάλι του Ollivander κείτονταν μπροστά της, μακριά απʼτο σώμα του. Τα μάτια του είχαν μείνει ανοιχτά, στην ίδια έκφραση αγωνίας και τρόμου, που είχε καθώς αντίκρισε τον θάνατο. Κανένα ίχνος της Milady τριγύρω. Νιώθοντας μια ανάσα στο σβέρκο της, γύρισε αργά προς τα πίσω.

    Ο λυκάνθρωπος ξαναεπιτέθηκε...





    meet me in montauk


    Carl
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Phineas Nigellus Black
    Phineas Nigellus Black
    Phineas Nigellus Black
    Member of Order Of Merlin 2nd
    Member of Order Of Merlin 2nd


    Αριθμός μηνυμάτων : 63952
    Ηλικία : 29
    Location : Looking-Glass Land
    Ημερομηνία εγγραφής : 14/07/2011

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ Χάφλπαφ
    Blood Status: Pureblood
    Today's thought: I am not good, I am not nice, I am just right.
    • Δημοσίευση Ν°3

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Phineas Nigellus Black Δευ Μαρ 03, 2014 4:30 pm

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Tumblr_n1v6nuptps1qhp1v5o2_r1_400

    Trouble In Paradise



    Συγγραφείς:  

    Amelia Blackfoot,
    Ignotus Peverell,
    Katherine Black,
    John Dawlish,
    Nearly Headless Nick,
    Ariana Lestrange



    Οι πρώτες ηλιαχτίδες ξεπρόβαλλαν δειλά και φώτισαν την κεντρική πλατεία και τα λιγοστά μαγαζία του Γκόντρικς Χόλοου. Τα πρώτα σημάδια καλοκαιρίας μετά από μέρες μουντού καιρού έκαναν τους λιγοστούς κατοίκους να ξυπνήσουν ανανεωμένοι, αρχίζοντας από νωρίς τις καθημερινές τους ασχολίες. Η μέρα εκείνη ήταν το έναυσμα της περιόδου του Καρναβαλιού, μια μακρά παράδοση για τους κατοίκους του ιστορικού αυτού χωριού. Κάθε χρόνο, κάτοικοι κι επισκέπτες αναλάμβαναν τους στολισμούς των δρόμων και των μαγαζιών και προετοίμαζαν παντός τύπου εκδηλώσεις με αποκορύφωμα την γιορτή των μασκαρεμένων στην Κεντρική Πλατεία.
    Η φετινή γιορτή, απʼ ότι έδειχναν όλα, θα ήταν φαντασμαγορική. Ο δήμαρχος του Γκόντρικς Χόλοου, Ignotus Peverell, είχε καλέσει τους κατοίκους να βάλουν την φαντασία τους να δουλέψει και όλοι είχαν αναλάβει ένα κομμάτι των εκδηλώσεων: η βοηθός του Δημάρχου, Amelia Blackfoot να έχει υπό την επίβλεψη της τον στολισμό του χωριού, οι αδελφές Electra και Katherine Black να προωθήσουν τις εκδηλώσεις στις γύρω συνοικίες, ο ιδιοκτήτης του πανδοχείου του χωριού, Nearly Headless Nick, να περιποιείται τους καλεσμένους και η οικογένεια του John Dawlish και της Ariana Lestrange να φροντίζει για το πρόγραμμα των εκδηλώσεων. Όλα ήταν υπό έλεγχο, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν.
    «H Electra είναι νεκρή» ούρλιαξε τρέχοντας στους αδειανούς δρόμους από ανθρώπους με τα δάκρυα να δημιουργούν ρυάκι στο πρόσωπο της. Έτρεχε γρήγορα, λες και την κυνηγούσε κάποιος "Δεν το έκανα εγώ, γύρισα λίγο την πλάτη μου και…" φώναξε και έπεσε στη μέση του δρόμου αναίσθητη. "Ω, θεοι Katherine!" είπε η Ariana και έτρεξε να την βγάλει από τη μέση του δρόμου, ενώ από πίσω της ακολουθούσε ο John Dawlish που φαινόταν το ίδιο ταραγμένος με την Ariana.
    Αφού συνήλθε το επόμενο πρωί η ταφή της αγαπημένης της φίλης είχε κιόλας τελειώσει. Δεν πρόλαβε να ανοίξει τα ματιά της και άρχισε να κλαίει, δεν το άντεχε, δεν μπορούσε να το πιστέψει, ήταν κατεστραμμένη, ρημαγμένη ένα ερείπιο. Πέρασαν, δε πέρασαν 5 λεπτά και η πόρτα άνοιξε, από μέσα της ξεπρόβαλε κάποιος παλιός γνώριμος, μα φυσικά και ήταν αυτός σκέφτηκε η Katherine "To όνομα μου είναι Sev και είμαι ο νέος σου συνεργάτη"» χαμογέλασε κάνοντας πως δεν παρατηρεί τους λυγμούς του κοριτσιού. "Μόλις ήρθα στην πόλη σας αλλά είμαι σίγουρος πως αυτή θα είναι η πιο φαντασμαγορική αποκριά" είπε και τώρα ένα μεγαλύτερο και πλατύτερο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του. "Ναι, είμαι σίγουρη απάντησε η Katherine" συνεχίζοντας να κλαίει. "Να είσαι, να είσαι" είπε ο Sev με εκείνο το ειρωνικό χαμόγελο.
    Ένας κρότος ακούστηκε στο πανδοχείο. "Αμάν, ρε John! Τρίτο ποτήρι που σπας σήμερα! Έχω βαρεθεί να κάνω επιδιορθωτικά ξόρκια!" Φώναζε ο Nearly Headless Nick στον John Dawlish. "Ρε Nick έλεος είσαι υπερβολικός!" του απάντησε ο John προσπαθώντας να δικαιολογηθεί. "Υπερβολικός; Σε λίγο θα γκρεμίσεις το μαγαζί από την τσαπατσουλιά σου, του απάντησε καθώς επιδιόρθωνε στο σπασμένο ποτήρι." έλεγε νευριασμένος ο Nick. "Nick, θα σε ακούσουν οι καινούριοι και θα έχουμε άσχημη διαφήμιση για το χωριό !" του είπε αυστηρά η Amelia, καθώς έμπαινε μέσα στο πανδοχείο του. "Καινούριοι ε; Από που κρατάει η σκούφια τους Amelia;" την ρώτησε απορημένος. "Μετακόμισαν από ένα μακρινό χωριό στο βορρά...Και είναι πολλοί." του απάντησε. "Ναι ε; Κάτι παρατήρησα σήμερα... Φαίνονται πολύ περίεργοι." της είπε συνοφρυώνοντας τα χείλη του. "Κι όντως είναι. Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά είναι δουλειές του δημάρχου. Αλήθεια πώς και δεν ήσουν στην κηδεία;" ρώτησε η Amelia. "Στη κηδεία; Ποια κηδεία;" αναφώνησε ο Nick φανερά σοκαρισμένος. "Δε τα μαθες; Κάποιος σκότωσε την Electra!" είπε η Amelia φανερά λυπημένη. "Τι; Ποιος; Πότε;" ρώταγε με γουρλωμένα μάτια ο Nick. "Χτες το απόγευμα" απάντησε λυπημένος ο John. "Όχι, λες ψέματα! Δεν είναι πρωταπριλιά, ξέρεις, για να κάνεις πλάκες!" είπε καθώς είχαν αρχίσει δάκρυα να εμφανίζονται στα μάτια του. "Αλήθεια είναι..." είπε και χαμήλωσε το βλέμα του. "Και; Τι κάνετε πώς θα τους βρείτε αυτούς που τη σκότωσαν ;" ρώταγε κάθως έκλαιγε πια. "Δεν έχουμε ιδέα..." είπε η Amelia.
    Ο John έφυγε απο το πανδοχείο νωρίτερα για να πάει στον δήμαρχο ώστε να δείξει της ιδέες που είχε για την γιορτή του καρναβαλιού και ετσι δεν άκουσε το πως θα βρούνε το δολοφόνο της Electra. Οταν μπήκε στο δημαρχείο η Amelia δεν βρισκόταν στο γραφείο της καθώς ήταν ακόμα στο Πανδοχείο -ή έτσι πίστευε- και ετσι πήγε να μπει στο γραφείο του Ignotus. Πριν καν χτυπήσει όμως άκουσε μία αγνωστη γυναίκα να λέει «Το κορίτσι έπρεπε να βγει από την μέση αλλιώς όλα τα σχέδια θα πήγαιναν στραφεί » δεν μπορούσε να το πιστέψει τα δάκρυα τα ένιωσε ζεστα στά μαγούλα του, ο αγαπημένος τους δήμαρχος κρύβονταν πίσω από το θάνατο της άδικης κοπέλας αμέσως σκέφτηκε να ενημερωσει το χωριό και ετσι άρχισε να τρέχει, έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε αλλά οχι για πολύ καθώς άκουσε πάλι την ίδια άγνωστη φωνή να ψιθυρίζει κάποιο ξόρκι και μετά ένιωσε να χάνει η ισορροπία του, με αποτέλεσμα να πέσει κάτω λιπόθυμος.
    Όλα γύρω του έμοιαζαν άγνωστα. Το κεφάλι του ήταν βαρύ και ασήκωτο. "Τι θα κάνουμε με δαύτον;" άκουσε πάλι την άγνωστη φωνή να λέει. Κατάλαβε το μέγεθος του πόνου του όταν με δυσκολία αναγνώρισε τη γυναικεία φωνή. Για λίγες στιγμές - που φάνταζαν αιώνες - έπεσε σιωπή. "Έχουμε πληροφορίες;" είπε τελικά. "Ελάχιστες και άχρηστες" απάντησε ξανά η πρώτη. Τα μάτια του προσπάθησαν να εστιάσουν και με το ζόρι κατάφερε να διακρίνει μια φιγούρα η οποία στεκόταν αποφασιστικά όρθια, με τα χέρια στη μέση, λίγα μέτρα πιο πέρα "Ας τον σκοτώσουμε" άκουσε μια περιέργως οικεία φωνή. Με τα επόμενα λόγια του, αντιλήφθηκε πως κάποιος δίσταζε στη σκέψη "Απλά σκέψου πόσα ρισκάρουμε με τον αφήσουμε να περιφέρεται, πόσα θα μάθει το Υπουργείο και πόσες πιθανότητες υπάρχουν για να μας ανακαλύψουν. Κι αν αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι ξύπνιος και ακούει όλα όσα λέμε;" Έκλεισε απότομα και ασυναίσθητα τα μάτια του, με αποτέλεσμα ένα νέο, οξύ πόνο, στο κεφάλι. Άκουσε βήμα να πηγαίνουν προς το μέρος του...
    "Που είναι ο John;" Αναφώνησε η Ariana όταν συνηδητοποίησε την απουσία του. "Λείπει πολλή ώρα, θα είναι σε κανέναν φίλο του και θα μπεκροπίνουν θαρρώ" της είπε ο Nearly Headless προσπαθώντας να την καθησυχάσει.
    "Εγώ ξέρω που είναι, μπορεί να είναι και νεκρός τώρα". Ακούστηκε μια γυναικεία φωνή πίσω απο τους κάτοικους του χωριού. Υπήρχε απόλυτη σιωπή, μέχρι που η Katherine την έσπασε "Τι εννοείς νεκρός; Που βρίσκεται; Ποια είσαι;" ρωτούσε βουρκωμένη. "Να σας συτηθώ, Nymphadora λέγομαι. Ο φίλος σας άκουσε κάτι που δεν έπρεπε και τώρα θα πληρώσει το τίμημα με την ίδια του την ζωή." Είπε καθώς απομακρυνόταν. Εκείνοι την στιγμή επικρατούσε μια ένταση ανάμεσα στους κατοίκους, κοιταζόντουσταν μεταξύ τους ρωτόντας ο ένας τον άλλον τι συμβαίνει απορημένοι και στενοχωρημένοι για τον φίλο τους.
    Πίσω στο Δημαρχείο, ο John δεν είχε προλάβει ακόμα να συνέλθει και από το δεύτερο ξόρκι μέχρι που η γνωστή γυναικεία φωνή ξεκίνησε να του μιλάει. "Όσο λιγότερα άκουσες τόσο καλύτερο θα είναι για εσένα" είπε και έστρεψε το ραβδί της πάνω του. "Μίλα λοιπόν, πες τι κρυφ-άκουσες.". Ο John με δυσκολία κατάφερε να πει κάποιες λέξεις "Amelia...εσύ; γιατί;" ρώτησε. "Ξέρεις John, δεν είσαι ο μόνος που κινδυνεύει εδώ μέσα. Σε αυτό το χωριό υπάρχουν πολλά μυστικά που κανείς δεν πρέπει να τα μάθει." ψιθύρισε η Amelia. "Τι συμβαίνει Amelia;" ρωτούσε και ξαναρωτούσε ο John. "Θες να μάθεις τι συμβαίνει ε;" Ακούστηκε μια φωνή. "Ναι Sev, θέλω" είπε ο John που τώρα είχε γεμίσει με θάρρος.
    "Πριν πολλά χρόνια, στο χωριό σας δεν ήταν όλα παραδεισένια όπως τώρα. Σε αυτό το χωριό λοιπόν, ζούσαμε εμείς. Οι 'παλιοί' όπως μας αποκαλείτε στις ιστορίες σας. Ο δήμαρχος σας ο Ignotus κατάφερε και έπεισε μερικούς μάγους οτί αυτό το χωριό είχε χρυσάφι εδώ μέσα και ότι αν το πέρνανε τότε θα είχαν να φάνε μέχρι και τα εγγόνια τους. Μέσα σε αυτόυς τους μάγους που έπεισε λοιπόν ήταν και οι γονείς της φίλης σου της Electra, όπως επίσης και της Amelia μόνο που αυτή μας ήταν χρίσημη. Όταν κατάφεραν και μας έδιωξαν από το χωριό ορκιστήκαμε οτί θα γυρνούσαμε και θα πέρναμε την εκδίκισή μας. Να είσαι σίγουρος και εσύ και οι συμπολίτες σου οτί αυτό το μικρό χωριό σε λίγο καιρό θα έχει εξαφανιστεί από τους χάρτες όπως και εσείς οι ίδιοι" του είπε o Sev και ύστερα ύψωσε το ραβδί του προς το μέρος του και αναφώνησε "Avada Kedavra".





    meet me in montauk


    Carl
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Phineas Nigellus Black
    Phineas Nigellus Black
    Phineas Nigellus Black
    Member of Order Of Merlin 2nd
    Member of Order Of Merlin 2nd


    Αριθμός μηνυμάτων : 63952
    Ηλικία : 29
    Location : Looking-Glass Land
    Ημερομηνία εγγραφής : 14/07/2011

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ Χάφλπαφ
    Blood Status: Pureblood
    Today's thought: I am not good, I am not nice, I am just right.
    • Δημοσίευση Ν°4

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Phineas Nigellus Black Δευ Μαρ 03, 2014 4:38 pm

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Tumblr_n1v6nuptps1qhp1v5o3_r1_400


    Murder, Fangs And A Little Bit of Dancing



    Συγγραφείς:

    Eleanna Lovegood
    Violleta Black
    Hrw Black Snape
    Aurora Sinistra
    @RtVaVa



    «Ollivander, πρέπει στʼ αλήθεια να κοιμηθείς. Η μητέρα σου θα γίνει έξαλλη εάν γυρίσει και σε βρει ξύπνιο έως τόσο αργά,» είπε για πολλοστή φορά η Anthian, αλλά ο μικρός δεν φάνηκε να της δίνει μεγάλη σημασία.
    «Μα δε νυστάζω!» διαμαρτυρήθηκε το αγόρι. Υποχώρησε όμως βλέποντας το επιβλητικό βλέμμα της γκουβερνάντας του. «Τουλάχιστον… τουλάχιστον πες μου μια ιστορία. Θα κοιμηθώ γρηγορότερα έτσι,» παρακάλεσα και την κοίταξε με τα μεγάλα καστανά του μάτια, ξέροντας πως δεν θα μπορούσε να του αρνηθεί.
    «Καλά, καλά,» υποχώρησε η γυναίκα. «Τι θες να ακούσεις αυτή την φορά;» τον ρώτησε, κάνοντας του νόημα να μπει κάτω από τα σκεπάσματα, ενώ αυτή καθόταν στην άκρη του κρεβατιού.
    «Ω, αφού ξέρεις τι θέλω πάντα. Πες μου κάποια από τότε που δούλευες στο Υπουργείο,» απάντησε ο Ollivander, τώρα πια κάτω από τις κουβέρτες, κοιτώντας την Anthian με ανυπομονησία.
    «Όπως πάντα,» μουρμούρισε η γυναίκα και άφησε να της ξεφύγει ένα μικρό γελάκι. «Εντάξει λοιπόν. Κάπου, κάποτε, έγινε ένας φόνος…»
    ***
    Η μεγάλη αίθουσα χορού γέμιζε σιγά σιγά, με ένα μικρό χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη της Isabelle, της υπεύθυνης, κάθε φορά που κάποιος καλεσμένος έβγαζε επιφωνήματα έκπληξης λόγω της εντυπωσιακής οργάνωσης. Το συγκρότημα στην εξέδρα έπαιζε απαλή μουσική, καθώς το φως από τους μαγεμένους προβολείς άλλαζε συνεχώς χρώματα. Ένας τεράστιος μπουφές με φαγητά και ποτά στεκόταν μπροστά από τον τοίχο και σχεδόν κανείς δεν παρέλειπε να δοκιμάσει μια μπουκιά από τα δελεαστικά πεντανόστιμα γλυκά που ξαναεμφανίζονταν δια μαγείας κάθε φορά που μια πιατέλα άδειαζε. Παρέες ατόμων ήταν συγκεντρωμένες σε διάφορα σημεία του δωματιού, συζητώντας ζωηρά πίσω από τις ευφάνταστες μάσκες και στολές τους.
    Ο ετήσιος αποκριάτικος χορός ήταν από τις μεγαλύτερες γιορτές του Υπουργείου Μαγείας. Μονάχα εξέχοντες προσωπικότητες του μαγικού κόσμου βρίσκονταν στην λίστα των καλεσμένων, καθώς επίσης και οι πιο επιτυχημένοι εργαζόμενοι εκείνης της χρονιάς, δίνοντας κίνητρο σε όλους να δουλέψουν σκληρότερα. Οι υπόλοιποι εύχονται απλώς να είναι αρκετά τυχεροί ώστε να επιλεγούν ως σερβιτόροι ή γενικοί επιτηρητές.
    Η πόρτα άνοιξε για ακόμα μία φορά και παρά τις ενδυμασίες, οι περισσότεροι αναγνώρισαν την ομάδα ανθρώπων που μπήκε στην αίθουσα. Ήταν οι επίλεκτοι Χρυσούχοι, άτομα για τα οποία το Υπουργείο καμάρωνε άφοβα. Μπροστά μπροστά περπατούσε η επικεφαλής του τμήματος, η γνωστή Anthian, κρύβοντας τα χαρακτηριστικά της πίσω από μία πράσινη μάσκα, ενώ πίσω της ξεχώριζαν διάφοροι, ανάμεσά τους η Immortality, φορώντας μπλε όπως πάντα και ο Arcturus, με το κόκκινο της φωτιάς.
    Όλοι όμως σώπασαν καθώς στην εξέδρα εμφανίστηκε ο Υπουργός.
    Για λίγα λεπτά δεν κουνιόταν ούτε φύλλο στην αίθουσα. Οι θαμώνες διέκοψαν τις συζητήσεις τους, οι μουσικοί σταμάτησαν να παίζουν, οι σερβιτόροι κοκάλωσαν παρόλο που προηγουμένως κατευθύνονταν βιαστικά προς τα τραπέζια ώστε να εξυπηρετήσουν την κοσμοσυρροή που ασφυκτιούσε μέσα στην αίθουσα. Πλαισιωμένος από τους Χρυσούχους, ο Υπουργός Μαγείας Merlin the Great ήταν αναμφίβολα επιβλητική προσωπικότητα. Φορούσε μωβ μανδύα, ένα χαρακτηριστικό φυλακτό που ποτέ δεν αποχωριζόταν με το οικόσημο της οικογένειάς του και το σύμβολο του Υπουργείου, και στο κεφάλι του στραφτάλιζε μία χρυσή κορώνα, βασιλική, με πολύτιμα κόκκινα και πράσινα πετράδια. Χωρίς να θορυβηθεί από την αίσθηση που δημιούργησε η εμφάνισή του, σήκωσε το κύπελλο που κρατούσε στο χέρι του και ανήγγειλε με φωνή γεμάτη θεατρινισμό και γόητρο την έναρξη της γιορτής.
    «Αγαπητοί μου φίλοι! Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που με τιμάτε, που τιμάτε όλον τον μαγικό κόσμο με την παρουσία σας σήμερα. Είναι μια πολύ σημαντική συγκυρία που συνέπεσε με την οργάνωση αυτής της γιορτής. Κατʼ αρχάς θα ήθελα εν συντομία να συγχαρώ την φίλτατη Immortality, η οποία προσφάτως αναδείχθηκε σε αξιωματικό του σώματος των Χρυσούχων, έχοντας επιδείξει εξαιρετικές ικανότητες και διορατικότητα σε κρίσιμες περιστάσεις. Επιπλέον με χαρά σας ανακοινώνω ότι αναθεωρήθηκαν ορισμένα άρθρα του Κώδικα Συμπεριφοράς και Αντιμετώπισης Μαγικών Πλασμάτων, και πάρθηκαν ορισμένα σημαντικά μέτρα προστασίας υπέρ των μάγων. Αλλά ας μην σας κουράζω από τώρα με την πολιτική, θα επεκταθώ επαρκώς στην αυριανή συνέλευση… Τώρα είναι η ώρα να γλεντήσετε, να χορέψετε, να χαρείτε την γιορτή με την ψυχή σας! Μας εύχομαι από καρδιάς καλή διασκέδαση! Ένα χειροκρότημα παρακαλώ για την Immortality!»
    Η αίθουσα ξέσπασε σε ιαχές και χειροκροτήματα. Η γοητευτική παρουσία του Merlin είχε κερδίσει την καρδιά και την εμπιστοσύνη πολλών μάγων και μαγισσών και ο λόγος του, παρότι σύντομος, με ευκολία προκάλεσε κέφι και ευφορία σε όλους σχεδόν τους καλεσμένους. Η βουτυρομπίρα και το ουίσκι της φωτιάς έρρεαν άφθονα και οι μουσικοί δεν σταματούσαν ούτε λεπτό, δίνοντας τον ρυθμό στους επίδοξους χορευτές. Η χρωματιστή φωτεινή αίθουσα είχε αποκτήσει τόση ζωή, που ακόμα και οι καλεσμένοι που έφτασαν καθυστερημένοι, ένιωσαν αμέσως τον παλμό τους να ανεβαίνει και να συγχρονίζεται με αυτόν της υπόλοιπης ομήγυρης.
    Η ομάδα των Χρυσούχων κρατούσε μία μικρή απόσταση από την όλη ατμόσφαιρα. Παρόλο που ήταν όλοι τους ανέμελοι και χαλαροί, όντας σχεδόν εκτός υπηρεσίας, έδειχναν με ήρεμο και συγκρατημένο τρόπο την ευθυμία τους. Η Immortality κανονικά δεν θα μπορούσε να κρύψει την χαρά και τον ενθουσιασμό της για την θέση που ανέλαβε, παρόλο το νεαρό της ηλικίας της. Προτίμησε όμως να δώσει μία καλή πρώτη εντύπωση στους νέους της συνεργάτες. Για αρχή. Θα είχε καιρό στην διάθεσή της να φερθεί αυθόρμητα μαζί τους. Ήταν κάπως χαμένη στις σκέψεις της αυτές. Ενώ βρισκόταν σε ιδανικό γιʼ αυτήν περιβάλλον αδυνατούσε να αφεθεί, θεωρούσε όμως ταυτόχρονα απαραίτητο να συμμετέχει στην κουβέντα μεταξύ των Χρυσούχων και του Υπουργού και κατάφερνε να συμβαδίσει μια χαρά. Η Isabelle, φίλη της Immortality από παλιά, της έκανε νεύμα από την άλλη πλευρά της αίθουσας και της χαμογέλασε γεμάτη περηφάνεια και συγκίνηση. Θα ήθελε να ουρλιάξει, να την αρπάξει και να την αρχίσει στις αγκαλιές για την επιτυχία της αυτή, βρισκόταν όμως σε κατάσταση ελεγχόμενου πανικού, αφού ανά πάσα στιγμή μπορεί να τελείωναν τα ποτά, να λιποθυμούσε κάποιος σερβιτόρος, να ξεραινόταν ο λαιμός της τραγουδίστριας, οτιδήποτε! Έπρεπε όλα να είναι τέλεια, όλοι να μείνουν, όχι ευχαριστημένοι, αλλά με κομμένη την ανάσα!
    Ο Merlin εμφανώς είχε πιει λίγο παραπάνω εκείνη την βραδιά. Τα μάγουλά του πίσω απʼ την λευκή γενειάδα του είχαν κοκκινήσει και χαμογελούσε πολύ παραπάνω απʼ ότι συνήθως (αν και πολιτικός). Περιφερόταν εύθυμα στα πηγαδάκια των Χρυσούχων, των γόνων αριστοκρατών, των συναδέλφων του, και γελούσε με το παραμικρό αστείο. Εκεί που διηγούνταν μία ιστορία από τα νιάτα του, τον διακόπτει ένας νεαρός χλωμός σερβιτόρος με μαύρα μαλλιά, χτυπώντας του ελαφρώς τον ώμο.
    «Και που λέτε, όταν ήμουν 47… Α, γκαρσόν! Πολύ ευγνώμων σου είμαι σήμερα, χωρίς να στο ζητήσω έρχεσαι να μου γεμίσεις το ποτήρι! Είσαι άξιος. Ξέρω ότι σήμερα καλούμαστε να διαδραματίσουμε κάποιον άλλον ρόλο, να μασκαρευτούμε, αλλά επιβάλλεται να μάθω το όνομά σου! Πώς σε λένε;»
    «Nethiel, κύριε Υπουργέ. Λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω, αλλά η δεσποινίς Anthian μου απαγόρευσε ρητά να σας προσφέρω άλλο ποτό! Εξ άλλου για άλλον λόγο ήρθα σε εσάς. Σας ζητούν στο βεστιάριο. Μού είπαν ότι είναι ανάγκη.»
    «Η Anthian… Θα της μιλήσω εγώ, μην ανησυχείς! Όσο για την πρόσκληση, σε ακολουθώ αγαπητό μου παιδί!»
    Ο Nethiel ακολουθούμενος από τον Merlin περπάτησε κατά μήκος της αίθουσας. Πέρασε μπροστά από την Isabelle η οποία του χαμογέλασε και του έγνεψε καταφατικά, και δίπλα από τον κύκλο των Αξιωματικών Χρυσούχων πλην της Anthian. Η Immortality έριξε μία στιγμιαία ματιά στον Υπουργό. Με σταθερό και ήρεμο βήμα ο χλωμός νεαρός μετέβηκε από την φωτεινή αίθουσα, πίσω από τις βαριές κόκκινες βελούδινες κουρτίνες, στο λιγοστό σκοτάδι που υπήρχε στον χώρο και οδήγησε τον ανυποψίαστο μεθυσμένο πολιτικό στο βεστιάριο.
    Η εκδήλωση συνεχιζόταν κανονικά. Οι καλεσμένοι ζαλίζονταν από το ποτό και την ευφορία της ατμόσφαιρας. Πλέον η ατμόσφαιρα ήταν ελαφρώς αποπνικτική και οι λιγότερο συνηθισμένοι σε ασυγκράτητες διασκεδάσεις άρχισαν να φεύγουν. Πρώτη η Fleur Delacour, απόγονος της παλιάς γαλλικής αριστοκρατικής γενιάς μάγων των Delacour, ζήτησε από έναν καμαρότο να την οδηγήσει στο βεστιάριο, για να πάρει το παλτό της. Κανένας όμως δεν περίμενε αυτό που θα ακολουθούσε.
    Μια κραυγή ακούστηκε, τόσο τρομερή και δυνατή, που όλοι στην αίθουσα ένιωσαν ένα ρίγος να τους διαπερνά. Για λίγα δεύτερα της ώρας, επικράτησε σιωπή , και μετά, χάος. Γυναίκες με βραδινές τουαλέτες να τρέχουν πανικόβλητες, μερικές μάλιστα να λιποθυμούν, άντρες ντυμένοι με πανάκριβα κοστούμια να συζητούν έντονα μεταξύ τους.
    «Μην πανικοβάλλεστε!» φώναξε η Immortality. «Ακούστε, ό,τι και αν συνέβη, πρέπει να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας! Κανείς δεν θα φύγει από αυτήν την αίθουσα μέχρι να  δούμε τι έχει γίνει!»
    Εκείνη την στιγμή η Anthian, που ήταν τόση ώρα στο μπάνιο, επέστρεψε στην μεγάλη αίθουσα. Η σύγχυση που επικρατούσε ήταν μεγάλη. Η Immortality την πλησίασε και της ψιθύρισε:  «Η Fleur... πριν από λίγα λεπτά πήγε στο βεστιάριο να πάρει το κασκόλ της και δεν έχει γυρίσει ακόμη...» Την κοίταξε και μες στα μάτια της έβλεπε ξεκάθαρα το πόσο ανησυχούσε. «Μην φοβάσαι, θα τα κανονίσω όλα εγώ.» Έγνεψε σε τρεις νεαρούς στην άλλη γωνιά της αίθουσας και με μια φωνή που δεν σήκωνε αντιρρήσεις τους είπε: «Πάρτε τα ραβδιά σας και ακολουθήστε με!» Σε λίγα δευτερόλεπτα οι τέσσερις μάγοι είχαν ήδη διασχίσει την μεγάλη αίθουσα και προχωρούσαν προς το βεστιάριο.
    Επέστρεψαν λίγα λεπτά αργότερα. Η Anthian πρώτη, με ύφος σοβαρό και με πρόσωπο χλωμό, πιο χλωμό απʼ ότι συνήθως. Από πίσω, οι τρεις νεαροί μάγοι κουβαλούσαν μια ημιλιπόθυμη μάγισσα. Παρά την παραμορφωμένη από τον φόβο έκφραση της, όλοι την αναγνώρισαν. Ήταν η Fleur.
    Όλες οι ομιλίες κόπηκαν μαχαίρι και μια αφύσικη σιωπή απλώθηκε σε ολόκληρη την μεγάλη αίθουσα. Αφού ακούμπησε την Fleur απαλά σε μια πολυθρόνα, η Immortality ρώτησε την Anthian. «Λοιπόν; Τι συνέβη;" Η Anthian της απάντησε. «Δεν ξέρω... στα μισά του δρόμου για το βεστιάριο συναντήσαμε την Fleur. Βρισκόταν σε άθλια κατάσταση. Προτιμήσαμε να την φέρουμε εδώ. Ίσως αυτή να ξέρει τι συνέβη.»
    Η Fleur έμεινε για λίγο σιωπηλή. Στην αίθουσα επικρατούσε τόση ησυχία , που ούτε ανάσα δεν ακουγόταν. Όλοι έστρεψαν την ματιά τους πάνω της. Πέρασαν έτσι κάμποσα λεπτά, που φάνηκαν αιώνες, μέχρι να αποφασίσει τελικώς να μιλήσει .
    «O Merlin The Great...» σταμάτησε. Πήρε μια βαθιά ανάσα, και ξεσπώντας σε κλάματα, είπε, τόσο σιγά που ίσα ακουγόταν. «…είναι νεκρός!»
    Ψίθυροι ακούστηκαν από παντού. Όλοι προσπαθούσαν να πνίξουν τις κραυγές τους καλύπτοντας το  στόμα τους με το χέρι τους. Μερικοί έτρεξαν πανικόβλητοι προς την πόρτα, αλλά η Anthian φάνηκε γρηγορότερη.
    «Όχι τόσο γρήγορα! Κανένας σας δεν θα φύγει από εδώ μέσα ακόμη. Να κλειδωθούν όλες οι πόρτες και κάθε πιθανή έξοδος! Ο δολοφόνος βρίσκεται ανάμεσα μας, και δεν υπάρχει περίπτωση να τον αφήσουμε να ξεφύγει!  Όλοι σας θα πρέπει να περάσετε από ανάκριση!» Τα έλεγε όλα αυτά με ύφος τόσο τρομερό, που κανείς δεν τόλμησε να της αντιμιλήσει. Όλοι κατευθύνθηκαν προς το βάθος της αίθουσας.
    Εν τω μεταξύ, αυτή έδινε οδηγίες στους υπόλοιπους. «Arcturus , πάρε μερικούς χρυσούχους και ψάξε για στοιχεία στο βεστιάριο. Ο δολοφόνος σίγουρα θα άφησε κάποιο ενοχοποιητικό στοιχείο πίσω του. Isabelle, η Fleur ήταν η μόνη παρούσα την στιγμή του φόνου. Ωστόσο, όλα αυτά που βίωσαν την ταλαιπώρησαν ιδιαίτερα . Δουλειά σου είναι να την συνεφέρεις και να αντλήσεις από αυτή όσο περισσότερες πληροφορίες μπορείς. Προς το παρόν, είναι η μόνη μάρτυρας που έχουμε. Η Immortality κι εγώ θα αρχίσουμε τις ανακρίσεις. Σημαντικό είναι επίσης κανένας να μην μπορέσει να βγει από αυτήν την αίθουσα. Έγινα σαφής;»
    Οι υπόλοιποι έγνεψαν καταφατικά το κεφάλι. «Χαίρομαι. Τώρα, ας πιάσουμε δουλειά! Μας περιμένει μια μεγάλη νύχτα...»
    H Isabelle πήρε παράμερα την Fleur ,μάγεψε μια  βεντάλια ώστε να της κάνει αέρα και  της πρόσφερε νερό και ένα πιάτο με διάφορα από τα εδέσματα στην προσπάθειά της να την συνεφέρει. «Είναι λογικό να είσαι ταραγμένη. Ήσουν μάρτυρας στον φόνο του Υπουργού Μαγείας. Δεν θα σου έκανα ερωτήσεις αν δεν ήταν απολύτως απαραίτητο. Πρέπει όμως να εξιχνιάσουμε έναν φόνο και είσαι  μόνη που μπορεί να βοηθήσει,» είπε ήρεμα η Isabelle όταν  είδε πως η Fleur είχε αρχίσει να συνέρχεται.
    «Το αντιλαμβάνομαι,» απάντησε αδύναμα η Fleur «ωστόσο πολύ φοβάμαι πως δεν μπορώ να βοηθήσω.»
    «Τι εννοείς;» ρώτησε έκπληκτη η Isabelle. «Οποιαδήποτε πληροφορία μας δώσεις, το παραμικρό που θυμάσαι θα μας είναι εξαιρετικά πολύτιμη !Δεν μπορεί να μη θυμάσαι τίποτα!»
    «Κι όμως! Δεν θυμάμαι. Τη μια στιγμή μπορούσα να δω τον Merlin και τον Nethiel  και την άλλη  δεν θυμάμαι τίποτα! Σαν να μου έκαναν ξόρκι λήθης!»
    «Δεν πειράζει Fleur ,αν όμως θυμηθείς κάτι να μου το πεις αμέσως.»
    Μέχρι να συνέλθει η Fleur η Anthian και η Immortality είχα σχεδόν τελειώσει με τις ανακρίσεις. Όλοι οι  προσκεκλημένοι που ανακρίθηκαν βρίσκονταν εκείνη την ώρα στην αίθουσα χορού οπότε είχαν ακλόνητο άλλοθι. Οι ανακρίσεις όμως δεν ήταν εντελώς άκαρπες: τα στοιχεία είχαν αρχίσει να οδηγούν τις δυο χρυσούχους προς ένα συγκεκριμένο άτομο. Κάποιοι παρευρισκόμενοι είχαν δει τον Merlin να κατευθύνεται στο βεστιάριο συνοδευόμενος από έναν σερβιτόρο, το Nethiel. Κάποιοι άλλοι που είχαν παρακολουθήσει τη σκηνή, δήλωσαν πως άκουσαν τον Nethiel να λέει στον υπουργό ότι τον είχαν ζητήσει στο βεστιάριο ωστόσο κανείς δεν γνώριζε ποιός τον είχε καλέσει. Η Immortality στη συνέχεια είχε πάει να ερευνήσει τη σκηνή του εγκλήματος αναζητώντας πιθανά στοιχεία και τώρα επέστρεφε φανερά ταραγμένη.
    «Αρχηγέ, δεν θα πιστέψεις τι βρήκα!»
    «Τι συνέβη ;» ρώτησε η Anthian.
    «Υπάρχουν ίχνη αίματος που οδηγούν από το βεστιάριο στην κουζίνα! Ελάτε να σας δείξω.»
    Οι δυο χρυσούχοι πήγαν τρέχοντας στο βεστιάριο και ακολουθώντας τα ίχνη έφτασαν στην κουζίνα, όπου βρήκαν τον Nethiel να πλένει πιάτα.
    «Αφοπλίσιους!»  φώναξε η Immortality βγάζοντας το ραβδί της , όμως ο Nethiel  δεν κρατούσε ραβδί.
    «Το αίμα στα ρούχα σου, είναι κι αυτό της στολής;» ρώτησε ειρωνικά η Anthian τον σοκαρισμένο σερβιτόρο ,ο οποίος ήταν ντυμένος βρικόλακας.
    «Ποιό αίμα;» ρώτησε εκείνος.
    «Έχεις μερικές πιτσιλιές στο γιακά, πάω όμως στοίχημα πως η πλάτη σου θα είναι γεμάτη αίματα,» είπε η Immortality τραβώντας το σακάκι του.
    Και πράγματι, έτσι ήταν. Ήταν φανερό πως είχε πραγματοποιηθεί μάχη και πως το θύμα είχε προβάλει αντίσταση.
    «Δεν είναι αυτό που νομίζετε!» έσπευσε να απαντήσει ο Nethiel.
    «Ω μα νομίζω πως είναι. Υπάρχει όμως τρόπος να το διαπιστώσουμε .Ο Merlin είχε σημάδια από δαγκωματιά στο λαιμό πράγμα που δείχνει πως δολοφονήθηκε απο βαμπίρ. Δείξε μας τα δόντια σου Nethiel,» διέταξε η Anthian.
    Όταν εκείνος χαμογέλασε αποδείχτηκε πως είχε δίκιο. Ο Nethiel  ήταν στʼ αλήθεια βρικόλακας.
    «Εγώ... Να... Να σας εξηγήσω...» τραύλισε ο σερβιτόρος αλλά η Anthian έδειχνε να μην έχει πια καμία αμφιβολία.
    «Δε χρειάζεται, τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους, αν όμως επιμένεις να μας εξηγήσεις κάτι, πες μας γιατί έκρυβες τόσο καιρό την πραγματική ταυτότητά σου. Ή μάλλον, ασ' το κι αυτό. Δε θέλει μυαλό για να καταλάβεις ποιος βρίσκεται πίσω από τους φόνους όλο αυτό το τελευταίο διάστημα! Λογικό είναι να κρύβεσαι στα σκοτάδια. Έτσι δεν είναι;». Ο Nethiel πήγε να απαντήσει, σώπασε όμως καθώς συλλογίστηκε πως όλα τα στοιχεία ήταν εναντίον του.
    «Οδηγήστε τον στο τμήμα κράτησης του Αζκαμπάν,» διέταξε η Immortality και στον τόνο της μπορούσες να διακρίνεις ξεκάθαρα την έκπληξη και την απορία. Αυτό όμως που κυρίως ένιωθε ήταν βαθιά απογοήτευση. Δε μπορούσε να αρνηθεί πως ανάμεσα στη ίδια και το νεαρό σερβιτόρο είχε αναπτυχθεί μια αμοιβαία συμπάθεια και, ίσως, φιλία. Της ήταν πολύ δύσκολο να παραδεχτεί πως είχε κάνει τόσο μεγάλο λάθος, όμως πάνω απ' όλα ήταν χρυσούχος, υπεύθυνη για την ασφάλεια της μαγικής κοινότητας και σ' αυτό, δε χωρούσαν συναισθηματισμοί. «Και φροντίστε μέχρι τη δίκη να κρατείται στην πτέρυγα υψίστης ασφαλείας,»  ολοκλήρωσε με σταθερή, επιβλητική φωνή αυτή τη φορά.
    Λίγες μέρες αργότερα, το δικαστήριο έκρινε το Nethiel ένοχο χωρίς καμία αμφιβολία. Δε βρέθηκε ούτε ένα στοιχείο που να ελαφρύνει έστω και λίγο τη θέση του. Η ποινή ήταν ισόβια κάθειρξη στο Αζκαμπάν και κανείς δε διαφώνησε πως του χρειαζόταν και με το παραπάνω.
    «Καταλαβαίνω πώς νιώθεις αλλά δεν αξίζει να προβληματίζεσαι για έναν εγκληματία,» είπε μαλακά η Anthian στην Ιmmortality βγαίνοντας από τη δικαστική αίθουσα. «Το ξέρω απλά... Μη με κοροϊδέψεις, αλλά δεν έχω ακόμα πειστεί απόλυτα για την ενοχή του... Κάτι στον τόνο του με κάνει να έχω τις αμφιβολίες μου... Βέβαια, τα πράγματα εκεί μέσα,» είπε δείχνοντας το δικαστήριο, «ήταν παραπάνω από ξεκάθαρα. Δε μπορώ να δεχτώ ότι είχα πέσει τόσο έξω. Ας είναι...»
    «Κανείς δεν είναι αλάνθαστος στην κρίση του, μη σε παίρνει τόσο από κάτω. Ίσως να έχασες ένα φίλο, έσωσες όμως μια ολόκληρη πόλη!». Μ' αυτά τα λόγια η Anthian χαμογέλασε και απομακρύνθηκε από τη συνάδελφό της. Αυτή η φριχτή υπόθεση είχε εξιχνιαστεί και όλοι θα μπορούσαν πια να κοιμούνται πιο ήσυχοι.
    ***
    «Anthian ξέρεις να διηγείσαι τόσο όμορφες ιστορίες... Ήσουν σπουδαία...». Ο μικρός Ολιβάντερ χασμουρήθηκε νυσταγμένος. «Πότε θα δω τη μαμά...;», ρώτησε ενώ τα μάτια του είχαν ήδη αρχίσει να κλείνουν.
    «Σύντομα...», ψιθύρισε η Anthian. «Πολύ πιο σύντομα απ' όσο φαντάζεσαι...» πρόσθεσε σκύβοντας πάνω από το παιδικό του κεφαλάκι, και καθώς μια μικρή, ασημένια φεγγαραχτίδα μπήκε μέσα στο δωμάτιο, φωτίστηκαν ολοκάθαρα οι παράδοξα μακριοί κυνόδοντές της... Το πρόσωπο του Ολιβάντερ ήταν τώρα κατάλευκο και παγωμένο...





    meet me in montauk


    Carl
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Phineas Nigellus Black
    Phineas Nigellus Black
    Phineas Nigellus Black
    Member of Order Of Merlin 2nd
    Member of Order Of Merlin 2nd


    Αριθμός μηνυμάτων : 63952
    Ηλικία : 29
    Location : Looking-Glass Land
    Ημερομηνία εγγραφής : 14/07/2011

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ Χάφλπαφ
    Blood Status: Pureblood
    Today's thought: I am not good, I am not nice, I am just right.
    • Δημοσίευση Ν°5

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Phineas Nigellus Black Δευ Μαρ 03, 2014 4:42 pm

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Tumblr_n1v6nuptps1qhp1v5o4_r1_400


    Μέγαρο Μαλφόι.
    Αποκριάτικοι θρύλοι.



    Συγγραφείς:

    Morgan Le Fay
    Amycus
    Fleur Delacour
    Dragon the Grey



    Οι ετοιμασίες για τον Χορό των Μεταμφιεσμένων είχαν αρχίσει αρκετές μέρες πριν στο Μέγαρο Μαλφόι. Θα ήταν η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που το Μέγαρο θα άνοιγε τις πόρτες του για να υποδεχθεί ξανά παλιούς και νέους φίλους. Θα ήταν η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που το Μέγαρο Μαλφόι θα θύμιζε κάτι από την παλιά του δόξα.
    Το Μέγαρο μετά τον θάνατο του τελευταίου Μαλφόι κληροδοτήθηκε στον κοντινότερο συγγενή της οικογένειας, τον p.faliro13. Στην αρχή είναι αλήθεια πως ο νέος ιδιοκτήτης ασχολήθηκε πολύ με το Μέγαρο και κατάφερε να διατηρήσει την αίγλη που πάντα το διέκρινε. Με τα χρόνια όμως το ενδιαφέρον του μειώθηκε. Τότε αποφάσισε να παραχωρήσει την διοίκηση του Μεγάρου αρχικά στη Narcissa και αργότερα στον Merlin The Great. Ο ίδιος επισκεπτόταν πολύ σπάνια το Μέγαρο ώστε θα έλεγε κανείς πως η τύχη του δεν τον απασχολούσε πια.
    Έκτοτε το Μέγαρο με τις ενέργειες της νέας διοίκησης και των εργαζομένων της άλλαξε πολύ και άρχισε να δέχεται επισκέπτες όπως και την εποχή που ζούσαν οι Μαλφόι. Το κτίριο ανακαινίστηκε και έγινε ακόμα ωραιότερο από ό,τι ήταν στο παρελθόν.
    Μετά την ολοκλήρωση της ανακαίνισης του Μεγάρου Μαλφόι αποφασίστηκε από την διοίκηση να γίνει, την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, ο Χορός των Μεταμφιεσμένων γεγονός που αποτελούσε αγαπημένη συνήθεια της οικογένειας. Όλοι οι καλεσμένοι θα ήταν ντυμένοι με μαύρα ντόμινο και θα φορούσαν μάσκες τις οποίες θα έβγαζαν στις 12 τα μεσάνυχτα.
    Οι προσκλήσεις στάλθηκαν, οι απαραίτητες ετοιμασίες έγιναν και το βράδυ του χορού όλα ήταν έτοιμα να υποδεχθούν τους καλεσμένους. Οι καλεσμένοι δε θα έπρεπε να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους πριν την προκαθορισμένη ώρα για αυτό το μόνο που αρκούσε ήταν να δείξουν την πρόσκλησή τους στα σπιτικά ξωτικά που βρίσκονταν στην υποδοχή.
    Μια μπάντα φαντασμάτων είχε προσκληθεί ειδικά για τη γιορτή και έπαιζε μουσική ενώ στην Αίθουσα του Χορού αιωρούνταν σερπαντίνες και κομφετί. Όταν άρχισαν να καταφθάνουν οι πρώτοι προσκεκλημένοι το κέφι άναψε ενώ οι συζητήσεις έδιναν και έπαιρναν καθώς όλοι προσπαθούσαν να μαντέψουν ποιοι κρύβονταν πίσω από τις μάσκες.
    Φαινομενικά όλα ήταν άψογα και τίποτα δεν μπορούσε να κινήσει την υποψία των καλεσμένων σχετικά με ένα πολύ σοβαρό γεγονός που είχε συμβεί το προηγούμενο βράδυ και στο οποίο ήταν παρούσα μια εκ των τριών διοικητών, η Bellatrix Lestrange.
    Ήταν κοντά μεσάνυχτα όταν αντιλήφθηκε πως κάποιος ήταν στον κήπο του Μεγάρου. Όταν βγήκε έξω να δει ποιος είναι είδε μια σκιά να κρύβεται πίσω από τα δέντρα. Αμέσως φώναξε τα σπιτικά ξωτικά και αφού κλείδωσαν την πόρτα άρχισαν να ψάχνουν σπιθαμή προς σπιθαμή όλον τον κήπο. Μάταια όμως. Μετά από αρκετή ώρα ξαναμπήκαν στο Μέγαρο, κλείδωσαν και ετοιμάστηκαν να κοιμηθούν.
    Σε λίγο η Bellatrix Lestrange άκουσε περίεργους θορύβους να έρχονται από το μπουντρούμι. Χωρίς να το πολυσκεφτεί πήρε το ραβδί της και κατέβηκε γρήγορα τα σκαλιά που οδηγούσαν στα κατώτερα μέρη του κτιρίου. «Lumos Maxima» είπε και κούνησε το ραβδί της. Όλα γύρω φωτίστηκαν. Τότε είδε σε μια γωνιά έναν από τους εργαζόμενους του Μεγάρου, τον Andros the Invicible, να προσπαθεί να κρυφτεί σε μια γωνιά.
    «Τι γυρεύεις εδώ τέτοια ώρα; Πώς μπήκες αφού δεν έχεις κλειδιά;» ρώτησε η Bellatrix Lestrange.
    «Είπα το ξόρκι» απάντησε ο Andros the Invicible.
    «Δεν μπορεί να ξέρεις το ξόρκι! Αυτό το γνωρίζει μόνο ο p.faliro13» φώναξε η Bellatrix Lestrange.
    «Εκείνος μου το είπε» απάντησε εκείνος και ξαφνικά κουνώντας το ραβδί του είπε: «Fiendfyre».
    «Petrificus Totalus» φώναξε η Bellatrix Lestrange και πρόλαβε να τον ακινητοποιήσει πριν να βάλει φωτιά στο Μέγαρο.
    Ανέβηκε τρέχοντας τα σκαλιά και αμέσως έστειλε κουκουβάγια στον Merlin the Great για να τον ειδοποιήσει για όλα όσα είχαν συμβεί. Σε λίγο εκείνος έφθασε πάνω στη σκούπα του.
    «Πού είναι;» ρώτησε την Bellatrix Lestrange.
    «Στο μπουντρούμι» απάντησε εκείνη.
    «Είμαι περίεργος να μάθω πώς απέσπασε το ξόρκι από τον p.faliro13» είπε ο Merlin κατεβαίνοντας δυο δυο τα σκαλιά.
    «Ίσως του έκανε την εξουσιαστική κατάρα» είπε η Bellatrix Lestrange.
    «Μου φαίνεται απίθανο, ο p.faliro13 είναι πολύ έμπειρος και δυνατός μάγος. Τέλος πάντων σε λίγο θα ξέρουμε» απάντησε ο Merlin the Great καθώς έφτασε κοντά στον πετρωμένο εισβολέα.
    Η νύχτα έξω ήταν ήρεμη και γλυκιά όπως όλες οι ανοιξιάτικες νύχτες. Τα σπιτικά ξωτικά κοιμόντουσαν ήσυχα αφού δεν είχαν ακούσει τίποτα. Όλα φαίνονταν ήρεμα και φυσιολογικά και τίποτα δεν φανέρωνε τη μεγάλη αναστάτωση που επικρατούσε στα σπλάχνα του Μεγάρου ούτε τα συνταρακτικά γεγονότα που επρόκειτο να συμβούν το επόμενο βράδυ.
    Η σύλληψη του Andros the Invicible στα έγκατα του Μεγάρου δεν ήταν παρά η αρχή για το ξετύλιγμα μιας μεγάλης πλεκτάνης...

    Στο κατάφωτο Μέγαρο,οι καλεσμένοι άρχισαν να εμφανίζονται ντυμένοι ντόμινο με τις μαύρες στολές τους.Το πανίσχυρο προστατευτικό ξόρκι του p.faliro13 απαγόρευε την είσοδο σε όποιον δεν είχε ειδική πρόσκληση.Το Μέγαρο ήταν μεγάλης ιστορικής αξίας,κανείς δεν μπορούσε να περάσει χωρίς αυτήν.
    Στο βάθος,δύο σιλουέτες άρχισαν να διακρίνονται όλο και εντονότερα.Περπατούσαν κοντά με γοργό βήμα. Τα σπιτικά ξωτικά ζήτησαν την πρόσκληση.Ο p.faliro13 δεν χρειαζόταν να δείξει τίποτα ως ο νόμιμος κληρονόμος και τα ξωτικά,σκύβοντας τόσο χαμηλά ώστε η γουρουνίσια μύτη τους να ακουμπήσει το καλοφροντισμένο γρασίδι,επέτρεψαν την είσοδο.
    Ο δεύτερος όμως δεν είχε πρόσκληση.Τα ξωτικά συνοφρυώθηκαν και αρνήθηκαν την είσοδο.
    «Δεν βλέπετε ποιος με συνοδεύει;» ρώτησε επιθετικά ο μυστηριώδης καλεσμένος.
    «Η εξοχότητά του δεν μας ειδοποίησε για αυτήν την περίπτωση» απάντησε φοβισμένο ένα γέρικο ξωτικό.
    «Χρειαζόταν; Είναι ή δεν είναι ο μοναδικός κληρονόμος του Μεγάρου;» απάντησε με τον αγέρωχο τόνο της φωνής να μαστιγώνει τον αέρα.
    «Ας μην χαλάσουμε την αποκριάτικη διάθεσή μας» επενέβη ο p.faliro13 πριν το ξωτικό απαντήσει τίποτα.Το επόμενο δευτερόλεπτο,περνούσαν τις εντυπωσιακές πύλες του Μεγάρου.
    Μέσα στην αίθουσα,οι συζητήσεις έδιναν και έπαιρναν.Κάτω από την εύθυμη υπόκρουση της βενετσιάνικης ορχήστρας,ένας ψίθυρος διέτρεχε την σάλα που αύξανε συνεχώς σε ένταση σε ένα επίμονο κρεσέντο.
    Δεν ήταν μυστικό.
    Όλοι το ήξεραν.
    Όλοι το ψιθύριζαν.
    Ο p.faliro13 με τον Merlin the Great είχαν τσακωθεί άσχημα το προηγούμενο βράδυ.
    Οι πληροφορίες εντούτοις ήταν συγκεχυμένες.Κανείς δεν ήξερε τι είχε γίνει ακριβώς.Σκόρπιες κουβέντες ανέφεραν ένα ξόρκι,άλλες για κακοδιαχείριση,κάποιοι πίστευαν ότι επρόκειτο για τον έλεγχο του πολυθρύλητου μεγάρου.Όλα τόσο σωστά όσο και λάθος.

    Ήταν γνωστό ότι στον p.faliro13 η Νarcissa εξασκούσε μία μυστήρια επιρροή. Και πιο γνωστό ότι ο Merlin the Great και η Narcissa δεν είχαν ποτέ τις καλύτερες σχέσεις,με τον ένα να μισεί τον άλλον θανάσιμα.

    «Ας ανακατευτούμε με τον κόσμο» πρότεινε ο αποκριάτικα ντυμένος p.faliro13 στον άγνωστο καλεσμένο.
    «Θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να ακούσουμε τι ψιθυρίζεται» απάντησε στην στιγμή ο μασκαρεμένος συνοδός.
    «Αυτή η χθεσινή αστοχία μπορεί να μας κοστίσει τα πάντα» είπε νευρικά ο p.faliro13.
    «Όχι όσο έχω στα χέρια μου τα νήματα» απάντησε αινιγματικά η μαυροντυμένη φιγούρα.

    Στο βάθος της υπέροχα διακοσμημένης σάλας, η ellinida-1 ούρλιαζε αντικρίζοντας τις ατσάλινες πανοπλίες «Ιιιιου,κάποιος φώναξε τους μπάτσους.»


    Οι καλεσμένοι λοιπόν όλο και πλήθαιναν στον αριθμό, ενώ το μυστήριο για το ποιος κρυβόταν κάτω από κάθε μάσκα γινόταν ακόμα μεγαλύτερο στις περισσότερες περιπτώσεις. Και λέμε στις περισσότερες, γιατί κάποια άτομα, άλλοτε λόγω ενδυμασίας και άλλοτε λόγω ηλικίας ήταν εύκολο να αναγνωριστούν. Τέτοια άτομα αποτελούσαν οι Amycus, sthnanonymiagiapanta και Dragon The Grey, Σε άλλους πάλι, μυστήριο υπήρχε κάτω από την μάσκα.

    Ωστόσο η αδυναμία αναγνώρισης δεν εμπόδισε τα πρόσωπα να συζητούν, αφού το μπούρου μπούρου και το κουτσομπολιό έδινε κι έπαιρνε, ειδικά από τις μεγάλες καρακάξες ολόκληρης της μαγικής κοινότητας, που πια ήταν σίγουρο πως όλες ήταν η Leonie Vernier κλωνοποιημένη καμιά δεκαπενταριά φορές, αφού καμιά αναμφισβήτητα δεν μπορούσε να ξεπεράσει την ακατάπαυστη φλυαρία που την κατείχε. Εκείνη την ώρα η Leonie Vernier κουβέντιαζε με έναν μυστηριώδη τύπο ντυμένο στα μαύρα, που απορούσες αν όντως αυτό που φορούσε ήταν στολή αποκριάτικη ή ενδυμασία θανατοφάγου. Το μόνο σίγουρο ήταν πως όποιος και να ήταν, ήταν πλέον ακίνδυνος αφού είχε σχεδόν κοιμηθεί από το κουβεντολόι.
    Κι αυτό ήταν μόνο οι επιπτώσεις μίας εκ του συνόλου της ομάδας των Leonie, οι οποίες σιγά σιγά θα κοίμιζαν όλους τους καλεσμένους χωρίς καν να γνωρίζουν πως έτσι θα άφηναν το πεδίο ελεύθερο για ό, τι θα επακολουθούσε.

    Oι συζητήσεις ήταν αναγνωριστικές.Πολλοί καλεσμένοι έχοντας αλλάξει με μαγικό τρόπο την φωνή τους,δεν ήταν εύκολο να γίνουν αντιληπτοί.Οι διάλογοι στρέφονταν ως επί το πλείστον στις τυχερές ή λίγότερο μαντεψιές.
    -Μήπως είσαι η Imperio;;
    -Όχι, αλλά αν θες μπορείς να φας μία.
    ή
    -Μήπως αυτός εκεί ο μορφονιός είναι ο Nearly Headless Nick;
    -Όχι καλέ, θα ήταν με την Leonie Vernier, ο πορτοκαλής της έρωτας δεν την αποχωρίζεται λεπτό.

    Τέτοιες μικρές ιστορίες ήταν διάχυτες στον χώρο σε μια προσπάθεια να αναγνωρίσουν ποια άτομα κρύβονταν πίσω από το αποκριάτικο πέπλο που κάλυπτε κάθε πρόσωπο. Μα οι αποκριάτικες εμφανίσεις δεν κάλυπταν μυστικά μόνο τους παρευρισκόμενους, μα και μία σκοτεινή πλεκτάνη, που επρόκειτο να αποκαλυφθεί σε λίγες μόνο ώρες, αφήνοντας κάθε καλεσμένο τελείως έκπληκτο.

    Ξάφνου, οι πόρτες άνοιξαν διάπλατα. Στην είσοδο στεκόταν ο p.faliro13 με μια μυστηριώδη συνοδό. Ο Merlin the Great πήγε να τους υποδεχτεί.
    "Παλιόφιλε", είπε. "Πόσο χαίρομαι που ήρθες".
    "Έχει περάσει καιρός... αλλά δεν πειράζει. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ, που λέει η παροιμία", απάντησε με μια ψεύτικη θέρμη ο p.faliro, που κάτι έκρυβε. Η Fleur Delacour παρατηρούσε από μακριά τον άλλοτε γοητευτικό διοικητή του Μεγάρου Μαλφόι. Κάτι δεν της άρεσε. Και η κοπέλα δίπλα του... γνωστή φαινόταν. Δεν μπορούσε όμως να την αναγνωρίσει.
    "Έι. Με ακούς;" της είπε η Morgan le Fay, δίπλα της, και την επανέφερε στη συζήτηση.
    "Ναι, συγγνώμη, απλώς αποσυντονίστηκα λίγο", απάντησε η Fleur Delacour. "Λοιπόν; Που είναι το άλλο σου μισό;" είπε, πίνοντας λίγη σαμπάνια.
    "Η Minerva ΜcGonagall θα αργήσει, όπως πάντα. Βλέπω όμως τον Amycus, πάντα ξεχωρίζει αυτός ο άνθρωπος".
    "Βέβαια, ξέρω", απάντησε η Fleur Delacour.

    Τα πάντα κυλούσαν ομαλά. Ο p.faliro13 με την συνοδό του και οι διοικητές είχαν πάρει τη θέση τους στο τραπέζι για τα μεσάνυχτα. Τότε, ο p.faliro13 σηκώθηκε και έβγαλε λόγο.
    "Αγαπητοί μου φίλοι, συνάδελφοι και συνδιοικητές. Ξέρω ότι εκπλήσσεστε που με βλέπετε", είπε, βγάζοντας τη μάσκα του, "αλλά αυτός ο χορός ήταν προσχεδιασμένος για να είστε όλοι εδώ τη σωστή στιγμή".
    Ένας ψίθυρος ανησυχίας διέτρεξε την αίθουσα.
    "Σήμερα, παρόλο που δεν είμαι ενεργός διοικητής του Μεγάρου Μαλφόι, παραμένω κύριος μέτοχος της περιουσίας αυτής. Και αυτό σημαίνει πως έχω το δικαίωμα να ορίζω τους διοικητές του κάστρου αυτού".
    Υπήρξε αναταραχή στο πλήθος. Οι καλεσμένοι κοιτάζονταν μεταξύ τους.
    "Βλέπω ότι τα μεσάνυχτα πλησιάζουν. Μετρήστε μαζί μου και ας βγάλουμε επιτέλους τις μάσκες!"
    Οι καλεσμένοι άρχισαν αδέξια να μετρούν αντίστροφα.
    "Δέκα, εννιά, οκτώ, εφτά, έξι, πέντε, τέσσερα, τρία, δύο, ένα..."
    Μια τσιρίδα ακούστηκε από το πλήθος. Η FLEUR258, έχοντας βγάλει τη μάσκα της, έδειξε με το δάχτυλό της στο τραπέζι των διοικητών. Εκεί, χωρίς μάσκα, στεκόταν η Νarcissa, η συνοδός του p.faliro13!
    "Η Narcissa έχει σταθεί βράχος σε αυτό το μέγαρο μαζί μου, πολύ πριν από τον καθένα από τους διοικητές. Για αυτό και επικαλούμαι το δικαίωμα του κύριου μετόχου. Δίνω την θέση του αρχιδιοικητή και πάλι στη Narcissa!"
    Σοκ και δέος διέτρεξε την αίθουσα. Κανείς δεν έβγαζε μιλιά.
    Και τότε, ξέσπασε το χάος.

    -Καλησπέρα, είπε η Narcissa κοιτάζοντας έναν έναν τους καλεσμένους, ελπίζω να μη γίνω η αιτία να χαλάσω αυτή την όμορφη βραδιά, συμπλήρωσε ειρωνικά
    -Καλησπέρα Narcissa, είπε ο Merlin the Great και πήγε προς το μέρος της για να τη χαιρετίσει.
    -Εσείς δε θα με χαιρετίσετε; ρώτησε η Narcissa την Bellatrix Lestrange και την Fleur Delacour.
    -Προτιμούμε να βάλουμε το χέρι μας στο στόμα του βασιλίσκου παρά να χαιρετίσουμε εσένα, απάντησε η Fleur Delacour .Η Narcissa φανερά εκνευρισμένη τους γύρισε την πλάτη, έπιασε τον π.φάληρο13 από το μπράτσο ενώ του μιλούσε έντονα.
    -Τι λέτε να περάσουμε στον μπουφέ; Πρότεινε ο Merlin the Great προκειμένου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις.
    Όλοι συμφώνησαν και προχώρησαν προς το μεγάλο τραπέζι που βρισκόταν στην άλλη άκρη της αίθουσας.
    Το ουίσκι της φωτιάς έρεε άφθονο και πολλοί από τους προσκεκλημένους είχαν αρχίσει να διασκεδάζουν. Κάποιοι μάλιστα χόρευαν κιόλας
    -Τι λες να ετοιμάζει; Ρώτησε η Bellatrix Lestrange την Fleur Delacour .
    -Αυτό δεν το ξέρω, πάντως δεν ήρθε ως εδώ για να την δούμε να κρατάει αγκαζέ τον p.faliro13. Το έχει ξανακάνει και με μεγαλύτερη επιτυχία, απάντησε η Fleur Delacour. Παραλίγο να το ξεχάσω. Τι έγινε εχθές το βράδυ; Τα ξωτικά μου έχουν πει καμιά δεκαριά διαφορετικές ιστορίες, συμπλήρωσε η Fleur Delacour κοιτώντας με ανησυχία την Bellatrix Lestrange.
    -Λογικό, τα ξωτικά κοιμόντουσαν και δεν άκουσαν τίποτα. Ξέρεις όμως πόσο τους αρέσει να κρυφακούν. Αυτά που σου είπαν είναι όσα κατάφεραν να ακούσουν από τη συζήτηση που κάναμε το πρωί με τον Merlin the Great , είπε η Bellatrix Lestrange.
    -Μorgan ,κι εσύ εδώ; Ρώτησε η Narcissa την Μorgan Le Fay , σηκώνοντας ειρωνικά το φρύδι της.
    -Και γιατί είναι αυτό περίεργο; Εδώ είσαι εσύ εδώ απάντησε νευριασμένη η Μorgan Le Fay .
    -Ξεχνάς ότι μέχρι πριν λίγο καιρό υπήρξα διοικήτρια του Μεγάρου; Ρώτησε καγχάζοντας η Narcissa.
    -Μα ξεχνιούνται τέτοια πράγματα; Και να πεις δεν προσπαθήσαμε; Απάντησε η Anthian9 τσουγκρίζοντας το ποτήρι της Narcissa.
    Εκείνη για μια ακόμα φορά έφυγε εκνευρισμένη χωρίς να απαντήσει και κατευθύνθηκε προς το μπαλκόνι.
    -Θράσος που το έχει όμως! Παρατήρησε η Μorgan Le Fay .
    -Ε, να μην έχει κι αυτή κάτι; Ρώτησε η Anthian9 γελώντας. Ξαφνικά είδε με την άκρη του ματιού της τη Narcissa να συζητάει με κάποιον στο μπαλκόνι. Εκείνη την είδε και πιάνοντας τον συνομιλητή της από το μπράτσο τον οδήγησε προς την μεριά του μπαλκονιού που δεν ήταν ορατή από το σαλόνι.
    -Ποιος είναι; Ρώτησε με περιέργεια η Μorgan Le Fay , ο p.faliro13;
    -Δε νομίζω, είπε η Anthian9, ο p.faliro13 είναι ψηλότερος. Παρά το ντόμινο θα έλεγα πως μου μοιάζει με τον Andros the Invicible αλλά δεν είμαι και σίγουρη.
    Ξαφνικά ακούστηκαν δυνατές φωνές από το γραφείο και από το χoλ άρχισαν να βγαίνουν ξωτικά που κοιτούσαν τρομαγμένα προς την πόρτα του γραφείου.
    -Τι συμβαίνει; Ρώτησε η Fleur Delacour ένα από τα ξωτικά
    -Ο Merlin the Great τσακώνεται με τον p.faliro13. Κάποια ξωτικά είπαν πως τον άκουσαν να λέει πως παραιτείται.
    Η Fleur Delacour κατευθύνθηκε βιαστικά προς το γραφείο ακολουθούμενη από την Bellatrix Lestrange.
    Όταν μπήκαν μέσα βρήκαν τον p.faliro13να κάθεται στο γραφείο και τον Merlin the Great να πηγαινοέρχεται εκνευρισμένος μέσα στο δωμάτιο.
    -Τι συμβαίνει; Ρώτησε η Fleur Delacour, οι φωνές σας ακούγονται ως έξω.
    -Παραιτούμαι, είπε ο Merlin the Great , ο p.faliro13 είπε πως δεν μου έχει εμπιστοσύνη να μου πει το μαγικό ξόρκι του κληρονόμου γιατί δεν με εμπιστεύεται και κυρίως ότι δεν έχω κάνει τίποτα για το Μέγαρο. Όπως καταλαβαίνετε δεν μου μένει κάτι άλλο παρά να παραιτηθώ.
    -Αν παραιτηθείς εσύ, τότε παραιτούμαι κι εγώ. Αν μείνω θα είναι σα να συμφωνώ με αυτά που λέει ο p.faliro13.
    -Κι εγώ, είπε η Bellatrix Lestrange. Όμως είσαι απίθανος p.faliro13! Εχτές έδωσες μόνος σου το ξόρκι του κληρονόμου στον Andros the Invicible, επειδή σου μίλησε ευγενικά και σε έπεισε πως είναι μακρινός συγγενής των Μαλφόι και τώρα κατηγορείς τον Merlin the Great ως αναξιόπιστο; Εσύ δηλαδή τι είσαι; Είπες το μυστικό ξόρκι κι ο Andros the Invicible μπήκε εδώ μέσα κρυφά και πήγε να κάψει το Μέγαρο. Σε έψαχνα όλο το βράδυ να σε βρω να έρθεις να τον συλλάβουμε αλλά δεν μπορούσα να σε βρω και όταν σε βρήκα δεν είχες καν την ειλικρίνεια να πεις τι είχες κάνει. Με το ζόρι το είπες στο τέλος αλλά ακόμα δεν έχεις παραδεχτεί ότι φταις, φώναξε εκνευρισμένη η Bellatrix Lestrange.
    Ο p.faliro13 σηκώθηκε απότομα από τη θέση του και κατευθύνθηκε προς τη μεγάλη αίθουσα που γινόταν ο χορός των μεταμφιεσμένων.
    -Πού πας; Φώναξε η Fleur Delacour ακολουθώντας τον βιαστικά.
    Εκείνος μόλις έφτασε στο κέντρο της αίθουσας γύρισε απότομα προς την πλευρά της και της είπε φωναχτά: Δε σε ξέρω ποια είσαι, ούτε την άλλη ξέρω που λέει πως έψαχνε εχθές να με βρει. Μόνο τον Merlin the Great ξέρω και σε αυτόν απευθύνομαι, σε κανέναν άλλον
    -Με αυτό που λες αποδεικνύεις πόσο αδιάφορο σου είναι το Μέγαρο. Κι εγώ και η Bellatrix Lestrange είμαστε στη διοίκηση του Μεγάρου πάνω από χρόνο κι εσύ λες πως δε μας ξέρεις; Και καλά ότι δεν πατάς ποτέ εδώ το ξέρουν όλοι αλλά δεν φρόντισες να μάθεις τι σόι άνθρωποι και ποιοι είναι αυτοί που έχουν αναλάβει την διοίκηση του Μεγάρου; φώναξε η Fleur Delacour. “ Κι έρχεσαι τώρα ενώ έχεις κάνει ένα φοβερό λάθος να μας πεις ότι δε φταις εσύ αλλά άλλος;”
    -Τι συμβαίνει; Ρώτησε με προσποιητή άγνοια η Narcissa.
    -Ότι ας πούμε εσύ δεν ξέρεις τι συμβαίνει αλλά ήρθες έτσι απλά απόψε για να μας δείξεις το νέο σου ντόμινο, είπε η Bellatrix Lestrange που έμπαινε εκείνη την ώρα στην αίθουσα. Ήρθες με τον p.faliro13 για να κάνεις τι; Να ξαναπάρεις τη διοίκηση; Θεωρείς ότι ήσουν πολύ πετυχημένη σε αυτόν τον τομέα;
    -Εγώ και ο p.faliro13 είμαστε αυτοί που κρατήσαμε ζωντανό το Μέγαρο και δουλέψαμε σκληρά για αυτό για να το βρεις εσύ και οι φίλοι και να το παίζετε αφεντικά, ούρλιαξε η Νarcissa.
    -Κανείς δεν αμφισβητεί ούτε την δική σου προσφορά στο Μεγάρο ούτε του p.faliro13 φυσικά, είπε ο Merlin the Great . Εσείς όμως αμφισβητείται τη δική μας
    -Αν δεν ήμασταν εμείς δε θα υπήρχε το Μεγάρο, θα είχε διαλυθεί τσίριξε η Narcissa.
    -Και αφού δεν διαλύθηκε τότε είπατε να το διαλύσετε τώρα λέγοντας το μυστικό ξόρκι στον Andros the Invicible που εχθές το βράδυ προσπάθησε να κάψει το Μέγαρο, είπε η Fleur Delacour.
    -Κανείς δεν αμφισβητεί την προσφορά σας αλλά τώρα είναι ώρα να αφήσετε τη νέα διοίκηση να κάνει τη δουλειά της, είπε η Cassandra Black και μαζί της συμφώνησαν οι περισσότεροι
    Ο p.faliro13 βλέποντας πως δεν είχε την υποστήριξη που περίμενε, είπε δυνατά:
    -Σε μένα έχει ανατεθεί η κυριότητα του Μεγάρου κι εγώ θα αποφασίσω τι θα γίνει όχι εσείς. Εσείς δεν έχετε καμιά δουλειά εδώ πια, οι παραιτήσεις σας γίνονται δεκτές.
    -Ας είναι, είπε προσπαθώντας να κρατήσει την ψυχραιμία της η Bellatrix Lestrange. Αφού θα φύγουμε κι αφού δεν έχουμε προσφέρει τίποτα στο Μέγαρο θα αφαιρέσουμε ό,τι αλλαγές έχουμε κάνει. Άλλωστε σύμφωνα με αυτά που λες δε θα έχει και μεγάλη διαφορά με πριν.
    Και τότε έβγαλαν και οι τρεις πρώην διοικητές του Μεγάρου τα ραβδιά τους και άρχισαν να ξηλώνουν όλες τις μετατροπές που τόσο καιρό είχαν κάνει. Σε λίγο το Μέγαρο είχε πάλι την ίδια βαρετή και παρωχημένη όψη που είχε την εποχή που η Νarcissa είχε αναλάβει τη διοίκησή του.
    Δεν είναι δικαίωμά σας να το κάνετε αυτό, ακούστηκε μια φωνή από το βάθος της αίθουσας, το Μέγαρο δεν ανήκει σε εσάς. Δεν έχετε δικαίωμα να φέρεστε έτσι
    Όλοι γύρισαν προς τη μεριά που ακούστηκε η φωνή. Ήταν μια μάγισσα που πρώτη φορά ερχόταν στο Μέγαρο, η elliza. Πολλοί εξ αιτίας της στάσης αυτής την παρεξήγησαν και πίστεψαν πως ήταν άνθρωπος της Νarcissa. Όμως δε συνέβαινε κάτι τέτοιο. Απλά επειδή δεν είχε εργαστεί ποτέ της για κάτι δεν μπορούσε να καταλάβει τον κόπο και την προσπάθεια όσων είχαν προσπαθήσει για το Μέγαρο.
    -Τώρα νομίζω είμαστε έτοιμοι να φύγουμε είπε ο Merlin the Great και ξεκίνησε να πάει προς την πόρτα.
    Μάγοι και μάγισσες τον πλησίασαν και του ζήτησαν να το ξανασκεφτεί. Ο p.faliro13 βλέποντας αυτό άρχισε να απευθύνεται σε διάφορους μάγους και μάγισσες να αναλάβουν εκείνοι τη διοίκηση. Μέσα σε όλη αυτή την ταραχή κάποιος φάνηκε πως δέχτηκε. Όλοι σταμάτησαν να μιλάνε.
    -Δεν το κάνω γιατί θέλω να αναλάβω εγώ το Μέγαρο αλλά γιατί μια τέτοια στιγμή δε θα το αφήσω να διαλυθεί από μια παρεξήγηση. Όλοι προσπάθησαν να δουν ποιος μιλούσε αλλά ήταν δύσκολο με όλον αυτόν κόσμο που είχε συγκεντρωθεί γύρω.
    -Εξ αιτίας σου p.faliro13 φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και τώρα πάλι παραχωρείς αλλού την διοίκηση για να φύγεις και πάλι, ακούστηκε να λέει κάποιος μάγος.
    -Ή μήπως αυτό το κάνεις προσωρινά για να ξαναφέρεις πίσω τη Νarcissa; Ξεχνάς όμως ότι δεν είσαι ο μόνος κληρονόμος. Οι άλλοι κληρονόμοι τι έχουν να πουν για αυτά; Ή δεν τους ενημέρωσες; Ακούστηκε να λέει μια μάγισσα
    -Πώς τους αφήνεις να μας μιλάνε έτσι; Φώναξε η Νarcissa. Κάψε το Μέγαρο, στο κάτω κάτω δικό σου είναι όχι δικό τους.
    Ο p.faliro13 έβγαλε μέσα από το ντόμινο το ραβδί του και χωρίς δεύτερη σκέψη ούρλιαξε: “ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΦΩΤΙΑ!»
    Ξαφνικά φλόγες άρχισαν να πετάγονται από παντού. Όλοι κοίταζαν σαστισμένοι. Κανείς δεν πίστευε αυτό που συνέβαινε
    Βγείτε γρήγορα όλοι έξω, ακούστηκε να φωνάζει κάποιος και όλοι έτρεξαν προς την έξοδο
    Όταν βρέθηκαν έξω από το Μέγαρο η φωτιά είχε δυναμώσει πολύ.
    Όλοι κοιτούσαν δακρυσμένοι το αποτρόπαιο θέαμα εκτός από τη Νarcissa που αποχώρησε θριαμβευτικά και γελώντας σατανικά και του p.faliro13 που δε σήκωσε τα μάτια του να δει το Μέγαρο να καίγεται. Τι κι αν είχε πάρει λάθος αποφάσεις, τον πονούσε η ιδέα της καταστροφής του.
    Ξαφνικά άρχισαν όλοι να αισθάνονται περίεργα, σα να ζουν σε όνειρο.Πραγματικότητα και φαντασία είχαν γίνει ένα,κανείς δεν μπορούσε να πει με σιγουριά τι συνέβαινε. Σαν να είχαν μεταφερθεί σε ένα δυστοπικό περιβάλλον ή ένα ονείρεμα με ψήγματα πραγματικότητας τους κατέκλυσε όλους.Φωτιά,φως και μια εκκωφαντική ησυχία,ένα καθαρτήριο για στενό κύκλο μετεχόντων.Μόνο ο Merlin the Great και ο p.faliro13 έδειχναν να μην είναι υπό την επίδραση αυτής της μπερδεμένης πραγματικότητας.
    Τότε ο Merlin the Great πλησίασε τον p.faliro13 που ακόμα δεν είχε σηκώσει το βλέμμα του από τη γη. Κάτι του είπε κι εκείνος κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. Σήκωσε το ραβδί του και είπε το ξόρκι που σταμάτησε τη φωτιά με μιας.
    Σιγά σιγά όλοι άρχισαν να συνέρχονται και να βλέπουν ανακουφισμένοι πως η φωτιά είχε σταματήσει. Δεν καταλάβαιναν τι είχε συμβεί στο διάστημα που εκείνοι ήταν εκεί έξω,σε αυτήν την παράλληλη κατάσταση.Κοντά στο Μέγαρο είδαν τον Merlin the Great με τον p.faliro13 να συζητούν χαμηλόφωνα. Ο p.faliro13 δε μιλούσε μόνο συμφωνούσε με νεύματα. Στο τέλος οι δύο έδωσαν τα χέρια και ο p.faliro13 έφυγε ρίχνοντας μια τελευταία ματιά προς το Μέγαρο.
    -Τι έγινε; Άρχισαν να ρωτούν όλοι κατευθυνόμενοι προς τον Μerlin the Great.
    -Ο p.faliro13 δέχτηκε τελικά να μου πει το μυστικό ξόρκι του κληρονόμου, είπε ήρεμα ο Merlin the Great .
    -Τώρα δηλαδή θα το ξέρετε κι οι δυο; Ρώτησε ο Andros the Invicible.
    -Όχι, είπε η Bellatrix Lestrange. Κάθε νέος κληρονόμος αλλάζει το παλιό ξόρκι με ένα νέο που μόνο αυτός ξέρει
    -Άρα έχουμε νέο κληρονόμο, είπε ενθουσιασμένη η Anthian9 .
    -Ναι, είπε ο Merlin the Great , και τώρα είναι ώρα να κάνουμε το Μέγαρο όπως ήταν...
    -...πριν την επίσκεψη της λατρεμένης Νarcissa είπε η Μorgan Le Fay και όλοι συμφώνησαν.

    Την επόμενη μέρα,ο σάλος που είχε ξεσπάσει ήταν ο ίδιος με την ακατάστατη αίθουσα δεξιώσεων του Μεγάρου.Κουβέντες και κουτσομπολιά,μάσκες και σερπαντίνες,μπλέκονταν στα πόδια ολόκληρου του μαγικού κόσμου.Το Μέγαρο Μαλφόι άρχιζε και πάλι από την αρχή.
    O Merlin the Great περπατούσε σκεπτικός ανάμεσα στους διαδρόμους του μισοκατεστραμμένου Μεγάρου.Πότε πότε,κουνούσε το ραβδί του και κάτι έμπαινε στην θέση του.Η Fleur Delacour μαζί με την Bellatrix Lestrange έκαναν το ίδιο,σιωπηλές χτυπούσαν με τα ραβιά τους και πρόφεραν ξόρκια.Το Μέγαρο δεν θα αργούσε πολύ να ανακτήσει την προηγούμενη αίγλη του.Μαζί με το σπιτικά ξωτικά αλλά και σπουδαίους μάγους και μάγισσες ,το κλίμα μέρα με την μέρα άλλαζε.Όλα ήταν πλέον διαφορετικά.
    Καθώς προχωρούσαν,έπεσαν πάνω σε ένα πορτραίτο της Narcissa στην αίθουσα με τους διοικητές του Μεγάρου ανά τους αιώνες.Το κοίταξαν αμίλητοι.Η ζωγραφισμένη Narcissa φαινόταν να τους κοιτά με τόση προφανή έχθρα.
    «Σε καλό της»,είπε η Fleur Dalacour, «ούτε τα χρώματα δεν φαίνεται να μπορούν να την βελτιώσουν.Παραμένει το ίδιο κακιασμένη» ολοκλήρωσε χαμηλόφωνα.
    «Αυτήν δεν μπορεί να την βελτιώσει τίποτα.Εξουσία και βία,παλιά συμμαχία» είπε η Bellatrix Lestrange κοιτώντας εντονα το πορτραίτο.
    «Μάλλον ήρθε η ώρα» είπε βαρύθυμα ο Merlin the Great. «Αν έχετε την καλοσύνη…»
    Με μία κίνηση,σήκωσαν και οι τρεις τα ραβδιά τους.Το εκτυφλωτικό ξόρκι χτύπησε με πάταγο το προτραίτο το οποίο κλυδωνίστηκε έντονα και έπεσε με έναν δυνατό κρότο στο πάτωμα.Μουντζούρα απλώθηκε στον καμβά και η χρυσή κορνίζα έσπασε σε αρκετά σημεία.
    «Τι θα το κάνουμε; Να το πετάξουμε στην αποθήκη μαζί με τα άλλα άχρηστα κειμήλια του Μεγάρου;» ρώτησε η Fleur Delacour.
    «Frankly my dear,I donʼt give a damn» απάντησε ένας ξαφνικά εύθυμος Merlin the Great.Σε μία στιγμή είχε ξεκινήσει να περπατά προς τις άλλες αίθουσες με τον πορφυρόχρυσο μανδύα του να ανεμίζει απαλά και με το ραβδί του να πετά χρυσές σπίθες.





    meet me in montauk


    Carl
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Phineas Nigellus Black
    Phineas Nigellus Black
    Phineas Nigellus Black
    Member of Order Of Merlin 2nd
    Member of Order Of Merlin 2nd


    Αριθμός μηνυμάτων : 63952
    Ηλικία : 29
    Location : Looking-Glass Land
    Ημερομηνία εγγραφής : 14/07/2011

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ Χάφλπαφ
    Blood Status: Pureblood
    Today's thought: I am not good, I am not nice, I am just right.
    • Δημοσίευση Ν°6

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Phineas Nigellus Black Δευ Μαρ 03, 2014 4:44 pm

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Tumblr_n1v7lm0mZI1qhp1v5o1_250

    Ας Αρχίσει η Ψηφοφορία!





    meet me in montauk


    Carl
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Επισκέπτης
    Anonymous
    Επισκέπτης
    Επισκέπτης


    • Δημοσίευση Ν°7

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Επισκέπτης Δευ Μαρ 03, 2014 6:31 pm

    Λοιπόν, οι ιστορίες του Γκρίφιντορ και του Ράβενκλοου με συγκλόνισαν!! Μέχρι και πριν τελειώσω την ιστορία του Ράβεν, είχα πια καταλήξει στο ότι θα επιλέξω Γκρίφιντορ. Με συντάραξε όμως το τέλος του Ράβενκλοου, και μιας και είναι το πιο αγαπημένο για μένα τέλος που μπορεί να έχει μια ιστορία και αυτό που χρησιμοποιώ κι εγώ, θα ψηφίσω με επικράτηση 51-49 % το Ράβενκλοου! Συγχαρητήρια και στους υπόλοιπους φυσικά! Very Happy 
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Amycus
    Amycus
    Amycus
    Member of Order Of Merlin 1st
    Member of Order Of Merlin 1st


    Αριθμός μηνυμάτων : 29797
    Ηλικία : 44
    Location : Κατάληψη σε ζαχαροπλαστείο!
    Ημερομηνία εγγραφής : 26/07/2010

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Σλίθεριν Σλίθεριν
    Blood Status: Muggle born
    Today's thought: Δεν νιώθω ποτέ μοναξιά.Είμαι σχιζοφρενής!
    • Δημοσίευση Ν°8

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Amycus Πεμ Μαρ 06, 2014 2:10 pm

    Λοιπόν,θα ψηφίσω Ράβενκλοου!  Laughing 



    _
    __
    ____
    ___
    ___
    -----
    -----
    ---------------------------------------    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Gg10
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Cassandra Black
    Cassandra Black
    Cassandra Black
    Member of Order Of Merlin 2nd
    Member of Order Of Merlin 2nd


    Αριθμός μηνυμάτων : 33695
    Ηλικία : 36
    Location : Cairhien
    Ημερομηνία εγγραφής : 08/04/2008

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Ραβενκλόου Ραβενκλόου
    Blood Status: Pureblood
    Today's thought: I'd name you Darkfriend as well, but I suspect that the Dark One would perhaps be embarrassed to associate with you.
    • Δημοσίευση Ν°9

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Cassandra Black Πεμ Μαρ 06, 2014 7:28 pm

    Σλίθεριν, η ιστορία επαναλαμβάνεται στην κυριολεξία Laughing



    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Y2uq2a4e

    We seed the stars:
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Ariana Lestrange
    Ariana Lestrange
    Ariana Lestrange
    Αστρονόμος
    Αστρονόμος


    Αριθμός μηνυμάτων : 17703
    Ηλικία : 25
    Location : Middle Of Nowhere
    Ημερομηνία εγγραφής : 15/08/2011

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ Χάφλπαφ
    Blood Status: Pureblood
    Today's thought: Keep your friends close and your fries closer.
    • Δημοσίευση Ν°10

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Ariana Lestrange Πεμ Μαρ 06, 2014 7:33 pm

    Ραβενκλοου, δεν το περίμενα το τέλος και μ'αρεσε σαν ιστορια Laughing 






    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Rsz-web-photo-editor
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Alicia Spinnet
    Alicia Spinnet
    Alicia Spinnet
    Οδηγός στο Λεωφορείο των Ιπποτών
    Οδηγός στο Λεωφορείο των Ιπποτών


    Αριθμός μηνυμάτων : 17870
    Location : no money no family 18 in the middle of miami
    Ημερομηνία εγγραφής : 28/01/2011

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Ραβενκλόου Ραβενκλόου
    Blood Status: Muggle born
    Today's thought: It's not very punk rock of you to meet society's expectations
    • Δημοσίευση Ν°11

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Alicia Spinnet Πεμ Μαρ 06, 2014 8:57 pm

    Σλιθ!



    ::
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Mirabelle Salvatore
    Mirabelle Salvatore
    Mirabelle Salvatore
    Βιβλιοθηκάριος
    Βιβλιοθηκάριος


    Αριθμός μηνυμάτων : 14394
    Ηλικία : 35
    Location : Phobos-Deimos Castle
    Ημερομηνία εγγραφής : 06/02/2012

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ Χάφλπαφ
    Blood Status: Muggle born
    Today's thought: 'HAIL HYDRA'
    • Δημοσίευση Ν°12

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Mirabelle Salvatore Πεμ Μαρ 06, 2014 11:25 pm

    Ράβενκλόου κι από μένα!  Very Happy 



    ♔ THE DARK PRINCE & THE SCAVENGER ♔
     Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Tenor
    “I've never felt so alone.”
    “You're not alone.”
    “Neither are you. It's not too late.”
    "Let the past die."~ K.R. :
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Milady D' Hiver
    Milady D' Hiver
    Milady D' Hiver
    Απόφοιτος Χόγκουαρτς
    Απόφοιτος Χόγκουαρτς


    Αριθμός μηνυμάτων : 40685
    Ηλικία : 28
    Location : Sydney, Australia
    Ημερομηνία εγγραφής : 06/01/2013

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Γκρίφιντορ Γκρίφιντορ
    Blood Status: Half-Blood
    Today's thought: If someoneʼs lying about something small, you donʼt know what else theyʼre lying about.
    • Δημοσίευση Ν°13

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Milady D' Hiver Παρ Μαρ 07, 2014 4:26 am

    Θα πω Σλυθεριν...



    .
    .
    .    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Elsa_u12
    .
    .
    .:
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Hermione11031997
    Hermione11031997
    Hermione11031997
    Εκτοετής στην Σχολή
    Εκτοετής στην Σχολή


    Αριθμός μηνυμάτων : 353
    Ηλικία : 27
    Location : Σελ Κότατζ
    Ημερομηνία εγγραφής : 10/07/2011

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Ραβενκλόου Ραβενκλόου
    Blood Status: Half-Blood
    Today's thought: Και η μαγεία συνεχίζεται
    • Δημοσίευση Ν°14

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Hermione11031997 Σαβ Μαρ 08, 2014 12:02 pm

    Μου άρεσε πάρα πολύ η πλοκή της Ιστορίας του Χαφλπαφλ. Οπότε θα ψηφίσω Χαφλπαφλ.



    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Images?q=tbn:ANd9GcTHvGxozYX9i04FVx0-VIm0bhSQc0ODXSyRSkzrYAtEvPYV9-VqEQ

    My heart is yours!
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Phineas Nigellus Black
    Phineas Nigellus Black
    Phineas Nigellus Black
    Member of Order Of Merlin 2nd
    Member of Order Of Merlin 2nd


    Αριθμός μηνυμάτων : 63952
    Ηλικία : 29
    Location : Looking-Glass Land
    Ημερομηνία εγγραφής : 14/07/2011

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ Χάφλπαφ
    Blood Status: Pureblood
    Today's thought: I am not good, I am not nice, I am just right.
    • Δημοσίευση Ν°15

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Phineas Nigellus Black Δευ Μαρ 10, 2014 1:26 am

    Παράταση μέχρι το Σάββατο 15 Μαρτίου και ώρα 23:30 παίρνει η ψηφοφορία.





    meet me in montauk


    Carl
    • Επιστροφή στην κορυφή
    @RtVaVa
    @RtVaVa
    @RtVaVa
    Εβδομοετής στην Σχολή
    Εβδομοετής στην Σχολή


    Αριθμός μηνυμάτων : 10225
    Ηλικία : 29
    Location : Utero
    Ημερομηνία εγγραφής : 20/04/2008

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Ραβενκλόου Ραβενκλόου
    Blood Status: Pureblood
    Today's thought: lalala
    • Δημοσίευση Ν°16

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από @RtVaVa Δευ Μαρ 10, 2014 7:07 pm

    Κωλύομαι, αλλά Γκρίφιντορ. Happy Αυτή
    Πλέον κοιμόταν. Βρισκόταν με τον αγαπημένο της Nick, μόνο που τώρα είχε σάρκα και οστά. Την φιλούσε και κείνη χάϊδευε τα ξανθά μαλλιά του. Ξάφνου γύρισε κι αντίκρισε την Πανσέληνο. Ήταν λες και της μιλούσε. Μαγεμένη καθώς ήταν, παρατήρησε πως η έκφραση στο πρόσωπο του Nick άλλαξε εντελώς. Πλέον την κοιτούσε με αηδία, σαν να μην την αναγνώριζε. Μα όχι, ήταν τρόμος. Τρόμος και φωνές καθώς τα νύχια της μπήγονταν στο στήθος του και τα δόντια της ξέσκιζαν τον λαιμό του. Γευόταν το αίμα του και της άρεσε. Και θα γευόταν ξανά και ξανά και ξανά…
    η σκηνή μου φάνηκε πολύ σέξυ.  :P Cool 



    We will always be so much more human than we wished to be.
    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας A66886f5f2317df58aaa293295815e55

    They're taking the Hobbits to Isengard!:

    Κάνε μια παύση.
    • Επιστροφή στην κορυφή
    divinepower
    divinepower
    divinepower
    Τεταρτοετής στην Σχολή
    Τεταρτοετής στην Σχολή


    Αριθμός μηνυμάτων : 160
    Ηλικία : 51
    Ημερομηνία εγγραφής : 20/05/2013

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ Χάφλπαφ
    Blood Status: Muggle born
    Today's thought:
    • Δημοσίευση Ν°17

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από divinepower Τρι Μαρ 11, 2014 12:52 am

    εγω ψηφιζω Χαφλπαφλ. μου αρεσει πολυ η πλοκη. Ευγε


    edit by Milady D' Hiver: ΑΚΥΡΗ ΨΗΦΟΣ. Ψηφίζετε όποια ιστορία θέλετε εκτός από αυτή που έχει γράψει ο κοιτώνας σας



    May the divine power be with you!
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Milady D' Hiver
    Milady D' Hiver
    Milady D' Hiver
    Απόφοιτος Χόγκουαρτς
    Απόφοιτος Χόγκουαρτς


    Αριθμός μηνυμάτων : 40685
    Ηλικία : 28
    Location : Sydney, Australia
    Ημερομηνία εγγραφής : 06/01/2013

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Γκρίφιντορ Γκρίφιντορ
    Blood Status: Half-Blood
    Today's thought: If someoneʼs lying about something small, you donʼt know what else theyʼre lying about.
    • Δημοσίευση Ν°18

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Milady D' Hiver Τρι Μαρ 11, 2014 1:12 am

    Εισαι Χαφλαπαφ ομως οποτε...  giveup 



    .
    .
    .    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Elsa_u12
    .
    .
    .:
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Berenice
    Berenice
    Berenice
    Εβδομοετής στην Σχολή
    Εβδομοετής στην Σχολή


    Αριθμός μηνυμάτων : 18387
    Ηλικία : 29
    Location : Αsteroid B612
    Ημερομηνία εγγραφής : 21/11/2007

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Γκρίφιντορ Γκρίφιντορ
    Blood Status: Half-Blood
    Today's thought: well behaved women rarely make history
    • Δημοσίευση Ν°19

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Berenice Τετ Μαρ 12, 2014 6:53 pm

    Μου άρεσε το κλίμα στο Ράβενκλοου γιατί μου θύμιζε τόσο δημοτικογυμνάσιο και απογεύματα με Χάρι Πότερ στο σπίτι της γιαγιάς!
    Ταυτόχρονα του Σλύθεριν ήταν αρκετά sassy και κουλ
    -Μήπως είσαι η Imperio;;
    -Όχι, αλλά αν θες μπορείς να φας μία    .
    και
    -Πώς τους αφήνεις να μας μιλάνε έτσι; Φώναξε η Νarcissa. Κάψε το Μέγαρο, στο κάτω κάτω δικό σου είναι όχι δικό τους.

    Ανάμεσα στις ιστορίες του Ράβενκλοου και του Σλύθεριν που είναι οι δύο αγαπημένες μου,ψηφίζω του Ράβενκλοου γιατί έχει ένα "δέσιμο" η συγγραφή της!



    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Tumblr_mffsii6lvX1qcpsedo8_r3_250    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Tumblr_mffsii6lvX1qcpsedo7_r3_250 

    “You know, Evans, sooner or later youʼre going to have to make up your mind, whether you like me or hate me.”
    “Believe me, Iʼve made up my mind.”     (x)
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Merlin the Great
    Merlin the Great
    Merlin the Great
    Administrator
    Adviser to Minister
    Administrator Adviser to Minister


    Αριθμός μηνυμάτων : 35474
    Ηλικία : 864
    Location : Elven Kingdom
    Ημερομηνία εγγραφής : 20/03/2009

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ Χάφλπαφ
    Blood Status: Half-Blood
    Today's thought: Οι στιγμές για να γίνουν αναμνήσεις χρειάζονται αγάπη. Το HarryWorld είναι αγάπη
    • Δημοσίευση Ν°20

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Merlin the Great Τετ Μαρ 12, 2014 7:13 pm

    "Frankly my dear i don't give a damn"


     Laughing 



    Σλύθεριν hippie






    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Image10


    Waldorf
    House of Westeros:
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Phineas Nigellus Black
    Phineas Nigellus Black
    Phineas Nigellus Black
    Member of Order Of Merlin 2nd
    Member of Order Of Merlin 2nd


    Αριθμός μηνυμάτων : 63952
    Ηλικία : 29
    Location : Looking-Glass Land
    Ημερομηνία εγγραφής : 14/07/2011

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ Χάφλπαφ
    Blood Status: Pureblood
    Today's thought: I am not good, I am not nice, I am just right.
    • Δημοσίευση Ν°21

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Phineas Nigellus Black Πεμ Μαρ 13, 2014 9:20 pm

    2 μέρες μείναν για να ψηφίσετε παιδιά!!!

    Ποιοι θα φορέσουν το τιμητικό ρανκ;  bounce 





    meet me in montauk


    Carl
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Magic Is Might
    Magic Is Might
    Magic Is Might
    Οδηγός στο Λεωφορείο των Ιπποτών
    Οδηγός στο Λεωφορείο των Ιπποτών


    Αριθμός μηνυμάτων : 10420
    Ηλικία : 25
    Location : 12 Grimmauld Place
    Ημερομηνία εγγραφής : 04/10/2013

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Γκρίφιντορ Γκρίφιντορ
    Blood Status: Half-Blood
    Today's thought:
    • Δημοσίευση Ν°22

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Magic Is Might Παρ Μαρ 14, 2014 8:32 pm

    σλυθεριν  lalala 



    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Oaca_a11

    feeling nosy?:
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Rachel Rivera
    Rachel Rivera
    Rachel Rivera
    Αλχημιστής
    Αλχημιστής


    Αριθμός μηνυμάτων : 21694
    Ηλικία : 128
    Location : Dark Side of the Moon
    Ημερομηνία εγγραφής : 06/08/2010

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Γκρίφιντορ Γκρίφιντορ
    Blood Status: Pureblood
    Today's thought: Stop insisting clearing your head, clear your fυcking heart instead.
    • Δημοσίευση Ν°23

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Rachel Rivera Παρ Μαρ 14, 2014 8:54 pm

    Ράβεν!



    _


    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Original







    Valar Morghulis:
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Phineas Nigellus Black
    Phineas Nigellus Black
    Phineas Nigellus Black
    Member of Order Of Merlin 2nd
    Member of Order Of Merlin 2nd


    Αριθμός μηνυμάτων : 63952
    Ηλικία : 29
    Location : Looking-Glass Land
    Ημερομηνία εγγραφής : 14/07/2011

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ Χάφλπαφ
    Blood Status: Pureblood
    Today's thought: I am not good, I am not nice, I am just right.
    • Δημοσίευση Ν°24

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Phineas Nigellus Black Σαβ Μαρ 15, 2014 2:46 am

    Η Ιστορία του Ράβενκλοου είναι αυτή που με κέρδισε, οπότε θα ψηφίσω του Γκρίφιντορ. :P

    Ραβενκλοου ftw  Very Happy 





    meet me in montauk


    Carl
    • Επιστροφή στην κορυφή
    Hrw Black Snape
    Hrw Black Snape
    Hrw Black Snape
    Εβδομοετής στην Σχολή
    Εβδομοετής στην Σχολή


    Αριθμός μηνυμάτων : 694
    Ηλικία : 30
    Location : neverland
    Ημερομηνία εγγραφής : 06/11/2011

    Magical Identity
    Κοιτώνας Hogwarts: Ραβενκλόου Ραβενκλόου
    Blood Status: Muggle born
    Today's thought: Αnyone who thinks sitting in a church can make you a christian,must also think that sitting in a garage can make you a car
    • Δημοσίευση Ν°25

    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας Empty Απ: Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας

    Δημοσίευση από Hrw Black Snape Σαβ Μαρ 15, 2014 9:06 am

    Με του Σλιθ σε ορισμένα σημεία πέθανα στο γέλιο, αλλά στο Γκιρφ μ' άρεσε το στυλ της αφήγησης. Θα πω Γκριφ γιατί είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα και το θέμα, ενώ για το Σλιθ δεν παίρνω κι όρκο. Ήταν λίγο- πολύ η ιστορία του φόρουμ ή λέω βλακείες θα πέσουν χαστούκια απ' τους θιγόμενους?? :P 



    Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας 222
    home sweet home:
    it all ends here:
    • Επιστροφή στην κορυφή
      Η τρέχουσα ημερομηνία/ώρα είναι Παρ Νοε 15, 2024 4:59 am