Το λάθος αστέρι - The fault in our stars

έχουμε τόπικ για τον Τζον Γκριν ή μου φαίνεται;   

Χίλια συγνώμη, τωρα το ειδα...  

Δεν πειράζει, άλλωστε και για άλλους συγγραφείς έχουμε τοπικ ξεχωριστά για κάποια βιβλία τους !

Το έχω διαβάσει και οφείλω να ομολογήσω πως έκλαψα σε αρκετά σημεία. Δεν είναι τόσο ότι η γραφή του John Green είναι καθηλωτική, αλλά είναι ξεκούραστη και περιποιημένη. Ούτε ιδιαίτερα πολύπλοκη. Είναι τα θέματα που θίγει και τα αφήνει εκεί, μπροστά στον καθρέφτη του αναγνώστη. Τον κάνει να πονέσει, τον κάνει να σκεφτεί, να μπει στην θέση των χαρακτήρων, τον κάνει να γελάσει.

Η ταινία μοιάζει αρκετά πιστή στο βιβλίο από το πρώτο trailer.
Ελπίζω να είναι εξίσου απολαυστική.

Εγω το διαβαζω αλλα ειδα απο μια σελιδα μια φωτογραφια στο φεισμπουκ, μια σποιλαρα βασικα και χαλαστηκα παρα πολυ

Θέλω πολύ να το διαβάσω.Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον από περιγραφές,και το τρέιλερ τις ταινίας ήταν τραβηχτικό(αν και κάτι μου λέει πως θα πλαντάξουμε).
Γενικά άκουσα πολύ πολύ καλά λόγια για τον συγγραφέα,όχι μόνο για το συγκεκριμένο,αλλά για όλα του.
Σαν ιστορία επίσης,αν και δεν λέει κάτι που δεν έχει ξαναειπωθεί,νομίζω ότι ο τρόπος που το λέει το κάνει όσο ιδιαίτερο είναι.

Αν δεν υπήρχε εκεινη η φωτογραφια που ειδα και σποιλαρε ολο το θεμα, θα ειχα κλαψει τοσο πολυ...

Το παρηγγειλα χθες..στα αγγλικά.Ο θεός βοηθός!  

θα σου αρεσει αλλα το τελος ειναι λιγο περιεργο...

Άκουσα τα καλύτερα και μια συμμαθήτρια μ στα αγγλικά είπε ότι δεν έχει δύσκολο λεξιλόγιο.Είμαι Β1 στα αγγλικά αλλά κάνω πολύ εξτρά λεξιλόγιο μόνος μου και γενικά κάνουμε πολλά πράγματα.Κάποιος άλλος που να το έχει διαβάσει στα αγγλικά;

ειναι υπεροχο βιβλιο και ο τζον γκριν ειναι πραγματκο ταλεντο

Το αγαπημένο μου βιβλίο 

[spam]Εγραψα μια ολοκληρη εκθεση, παταω αποστολη και μου βγαζει "page has cleared" ή κατι τετοιο. The akward moment που λεγαμε. [spam]

Καλα πως δεν εχω γραψει εδω τοσο καιρο? Ειναι ΤΟ βιβλιο. Το διαβασα ολο σε ενα απογευμα και δεν μπορουσα να το σταματισω. Και με το που το τελειωσα ηθελα να το ξαναδιαβασω καπακι μα δεν ειχα χρονο οποτε απλα διαβασα καποια αγαπημενα σημεια. Αλλα δεν με αφησαν να κλαψωωωω Με επριζαν η μανα μου και τα μικρα!!!  Και παιζει να το εχω δανεισει στη μιση Μεσσηνη Ακομη και αυτη τη στιγμη το εχει η "...ermioni..." Καποιες φορες το ψαχνω στη βιβλιοθηκη σαν τη μουρλη τα διαλυω ολα και ξεσηκωνω ολο το σπιτι γτ νομιζω οτι καποιος μου το εχει παρει αλλα μετα θυμαμαι οτι το εχω δανεισει

Εγω ειμαι η φιλη που το ειχε μεχρι σημερα αλλα σημερα της το επεστρεψα ^

Πολυ ωραιο βιβλιο θα το ξαναδιαβαζα ευχαριστως

To τελείωσα το σήμερα το απογευματάκι.

Το βιβλίο αυτό δεν είναι καλό ή κακό, εύκολο ή δύσκολο, είναι απλά αβάστακτο.

Και είναι αβάστακτο γιατί δεν θέλει καμιά τρομερή μαντεψιά για το τέλος. Επί 250 σελίδες κάποιος πεθαίνει. Στα δεκαέξι μπορεί να είναι ένας καταραμένος έρωτας, στα τριανταένα είναι αναπόδραστη πραγματικότητα. Μου άρεσε που είναι απλό στον τρόπο του. Δεν σε χειραγωγεί επιθετικά, σου δίνει το δικαίωμα όμως να χειραγωγηθείς αν το θες. Και αυτή είναι μια έντιμη αρετή.

Μου άρεσε ο ρόλος του Πέτερ Φαν Χάουτεν. Είναι ο ορισμός της επικίνδυνης προσγείωσης, του Άρχοντα των Κυνικών. Ο καθρέπτης μιάς κοινωνίας που αν και τόσο στοργικά είναι έτοιμη να σε λυπηθεί ή να λυπηθεί, όταν κλείσει η πόρτα σου πίσω της δεν θα δώσει ίσως δεκάρα.

Μελό δεν μου φάνηκε, απελπισμένο ίσως. Αλλά αυτό δεν με πειράζει. Είναι λυτρωτικό με τον τρόπο του.

Αγαπημένο βιβλίο; Όχι. Δεν ξέρω αν αυτά τα βιβλία μπορούν να γίνουν κατά οποιαδήποτε τρόπο "αγαπημένα", όχι τουλάχιστον αν αποφασίσεις να σκίσεις τις σελίδες τους και τις σκορπίσεις στον τυφώνα της πραγματικότητας. Αλλά και πάλι, αυτό μπορεί να είναι παρενέργεια της ζωής.