από Cassandra Black Παρ Δεκ 06, 2013 7:56 pm
Παραμονή μας ξυπνάνε τα παιδάκια που έρχονται να πουν τα κάλαντα. Μέχρι πριν 2-3 χρόνια με κάνανε χρυσή να τους τα πω κι εγώ, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση οπότε το πήρανε απόφαση και πλέον μου δίνουν τον μπουναμά έτσι κι αλλιώς
Πρωί Χριστουγέννων πάντα πηγαίνουμε εκκλησία, είτε είμαστε Αθήνα είτε στο χωριό. Στο χωριό βέβαια πάω με μεγαλύτερη όρεξη γιατί ξέρω ότι θα δω 10 γνωστούς κι όχι όλη την πόλη.
Δεν μπορώ τον πολύ κόσμο, αγχώνομαι
Μετά τη λειτουργία πηγαίνουμε για καφέ και το μεσημέρι γυρνάμε σπίτι για τη γαλοπούλα ή το αρνάκι (δεν είναι στάνταρ). Πέρσι η μάνα είχε φτιάξει και γέμιση
Από γλυκά κάθε χρόνο φτιάχνουμε μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Δεν παίρνουμε απέξω εκτός κι αν μας φέρουν, γιατί μας φαίνονται άνοστα.
Το βράδυ φοράμε τα καλά μας και πηγαίνουμε στη θεία μου που γιορτάζει και φτιάχνει φαγητά και μαζεύει όλο το σόι. Κλασικά εγώ δε μιλάω με κανέναν εκεί μέσα οπότε δεν μου κάνει κάποια ιδιαίτερη αίσθηση σαν έξοδος.
Την Πρωτοχρονιά κάνουμε (ή μάλλον κάνουν) την αντίστροφη μέτρηση, κόβουμε τη βασιλόπιτα, τρώμε μέχρι σκασμού και το πρωί πάλι εκκλησία. Μέχρι πριν κάποια χρόνια, πηγαίναμε σ' ένα κοντινό μαγαζί που είχε ζωντανή παραδοσιακή μουσική το βράδυ και πέρναγε η ώρα μας, πλέον το 'χουμε κόψει κι αυτό.
Γενικά τίποτα το ιδιαίτερο. Τα Χριστούγεννά μου είναι κάθε χρόνο τα ίδια και με εκνευρίζουν.
Αυτά.