Αι Βασίλης

Ναι πίστευα μέχρι τις πρώτες τάξεις του δημοτικού μέχρι που ανακάλυψα ότι ήταν η θεία μου και πήρα μεγάλη πίκρα! Παρόλα αυτά μου άρεσε πάντα σαν έθιμο και το θεωρώ μαγικό ακόμα και τώρα γιατί βλέπεις τον ενθουσιασμό των παιδιών. Φυσικά του έγραφα γράμμα και του ζητούσα παιχνίδια, επιτραπέζια ή για κονσόλα.

Ποπο. Τι θυμήθηκα! Είπα στην αδελφή μου ότι δεν υπάρχει Αϊ Βασίλης όταν ήταν 8. Δεν μπόρω να πω οτι συγκινήθηκε ιδιαίτερα. Λίγες μέρες αργότερα στο σχόλιο ενώ έκαναν ενα χριστουγεννιάτικο μάθημα αυτή είπε πως δεν υπαρχει Αϊ Βασίλης και όλα τα μικρά άρχισαν να κλαινε. Νιώθω απαίσια στην σκέψη του ότι προκαλεσα ψυχολογικό σε καμια δεκαπενταριά παιδάκια!Τέλος πάντων, εγω συνέχισα να του στέλνω γράμμα μέχρι να πάω πέμπτη ή έκτη δημοτικού.

Πίστευα για τόσο λίγο καιρό που δεν με θυμάμαι καν να πιστεύω  Με έχω αμυδρά στο μυαλό μου να ζητάω παιχνίδια, γράμμα δεν είχα γράψει ποτέ, κανένας δεν ντυνόταν. Κάποια στιγμή το ψιλιάστηκε ο αδερφός μου, το είπε και σε εμένα και οι γονείς μου δεν αρνήθηκαν τίποτα, και κάπως έτσι καταστράφηκαν τα παιδικά μου όνειρα   

Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να μην πίστευε στον Αη-Βασίλη όταν ήταν μικρός/ή.Έπαψα να πιστεύω στην ηλικία των 9(τρίτη τάξη)Μία φορά όταν ήμουν στο χωριό μου ο θείος μου είχε ντυθεί Αη-Βασίλης και εγώ τον είχα δει όταν μου άφηνε το δώρο του.Πήγα λοιπόν εγώ στους συγγενείς και φώναζα:"Είδα τον Αη-Βασίλη.Είδα τον Αη-Βασίλη".Μετά από ένα χρόνο κατάλαβα ότι ήταν πλάκα και πιστέψτε με είμαι ακόμα θυμωμένη όχι μόνο γιατί ο θείος μου είχε ντυθεί Αη-Βασίλης αλλά επίσης επειδή ήταν στο κόλπο και οι υπόλοιποι συγγενείς που είχαν έρθει την Πρωτοχρονιά.Συνήθως ζητούσα παιχνίδια που ήθελα πάρα πολύ να αποκτήσω.Εγώ βέβαια ήθελα να πάρω μία παιχνιδομηχανή αλλά όπως λένε και οι γονείς συνήθως στα παιδιά τους:"Ο Αη-Βασίλης δεν φέρνει ακριβά δώρα".Τώρα έχω πάψει να πιστεύω όπως είπα και πιο πάνω.Είναι ωραία η ιδέα να πιστεύεις σε ένα τέτοιο πρόσωπο αλλά θυμάμαι ότι απογοητεύτηκα πολύ όταν έμαθα πως δεν υπήρχε.

Εμένα έγινε πολύ σταδιακά η "μετάβαση" απ' το πιστεύω στο δεν πιστεύω. Δεν τον είχα δει ποτέ, μου έλεγαν οι γονείς μου ότι τον έβλεπαν να κατεβαίνει απ' την ταράτσα ή στον δρόμο όταν γυρνούσαν απ' την δουλειά (πρωτοχρονιά δεν έχει υπάρξει που να έχουν μείνει στο σπίτι, κάποιος πρέπει να διασκεδάζει τον κόσμο που βγαίνει. ) Γράμμα του έστελνα κάθε χρόνο, αλλά για κάποιον λόγο πάντα πήγαινε η μάνα μου στο ταχυδρομείο.  Γύρω στην τρίτη δημοτικού άρχισα να την ρωτάω αν δεν υπάρχει και τα σχετικά (άρχισε να μου φαίνεται παράλογο) και αυτή το αρνούνταν, έλεγε ότι και η ίδια πιστεύει και την ρωτούσα "Και πώς φέρνει τα δώρα; Ποιος τα αγοράζει;" Μου είχε απαντήσει "Συνεργάζεται με εταιρείες παιχνιδιών"  και γω ηρέμησα για λίγα χρόνια ακόμη, μέχρι που το δώρο που έκανε ο άγιος βασίλης στον αδερφό μου έβγαζε μάτι ότι θα το διάλεγε ο πατέρας μου. Και μετά βρήκα ένα παλιό γράμμα που είχα στείλει σε ένα κουτί, μάλλον ξεχασμένο ή ενθύμιο. Οπότε τελείωσε το παραμύθι.

Λοιπόν, πίστευα μέχρι και τα 8, μέχρι που είδα την μάνα μου να βάζει το δώρο κάτω από το δέντρο, οπότε το κατάλαβα!  Όχι δεν έγραφα γράμμα, έλεγα στους γονείς μου τι θέλω, αλλά όλως περιέργως νόμιζα πως ο αι βασίλης κάπως το μάθαινε και τα φερνε!  Τώρα πια ζητάμε χύμα τα δώρα που θέλουμε, και τα απαιτούμε! 

Και να ηθελα να πιστέψω (που σαν μικρο παιδάκι και γω, ήθελα :p) υπήρχαν διαφοροι καλοθελητές (ενας βασικά:p) που επαναλαμβανε συνεχεια  "να μη λέμε ψεματα στα παιδια, δεν υπαρχει Αγιος Βασιλης' και ετσι ημουν σε διλημμα απο μικρη για την υπαρξη του. 


Ολες οι ενδειξεις ήταν κατά του Άι Βασιλη, αλλά εγώ -μικρη και αθώα :p- ήθελα να πιστευω οτι οντως υπάρχει, αν και τα δώρα που εβλεπα σε σακούλες του τζάμπο και μετά κάτω απο το δέντρο μου φώναζαν το αντίθετο. 

Καποια στιγμή το πήρα απόφαση και κάπως έτσι τα υπαρξιακά του Κοκκινοχοντρούλη λύθηκαν για μενα.   Δεν μπορώ να πω οτι το πηρα βαριά  . Στην πραγματικότητα το ηξερα απο πάντα (αφού από τοτε που με θυμαμαι κάθε Χριστούγεννα αυτο το πράγμα γινότανε :p) απλά δεν ηθελα να το παραδεχτώ.



Πάντως πιστεύω και εγω οτι δεν πρεπει να λεμε ψεματα στα μικρά παιδιά για τον Αι Βασίλη ή ο,τιδηποτε άλλο εχει καθιερωθει να λεμε επειδη "ειναι ακομα μικρα/ δεν θα καταλαβουν/αλλες δικαιολογιες γονιών για να μην ερθουν σε δυσκολη θέση". :P Ειδικα για το εθιμο με τα δωρα και τον Αγιο Βασιλη μπορει να παρουσιαστει σαν ιστοριουλα. Αλλωστε ειναι συμβολικο πιο πολύ,για να μεταφέρει ενα μυνημα (της χαρας του να δινεις, της γεναιοδωρίας που λέει και το τοπικ κτλ κτλ)  αλλο που όλοι στα δωρα δινουν σημασια.

Πίστευα μέχρι τα 8 όπου η μουλάρα η Νταίζη, όχι η Ντακ  , που ήταν μεγαλύτερή μου, μου το είπε.
Πάντως ο ζουμπουρλός Άη Βασίλης είναι εφεύρημα της Κόκα Κόλα δεν υπάρχει πουθενά πριν, ο δικός μας ήταν τελείως ασκητικός και με μαύρα γένια και μαλλιά αφού πέθανε στα 49 του. Σε εκείνον όμως οφείλουμε το έθιμο της βασιλόπιτας.

Έχασα την πίστη μουσ τον 'Αι-Βασίλη σταδιακά.Ναι στην αρχή και εγώ πίτευω σε αυτόν και καπου περίπου στην δευτέρα δημοτικού πίστευα ότι ο Άγιος ναι μεν υπάρχει αλλά δεν μας φέρνει αυτός τα δώρα(που να προλάβει σε μια νύχτα) και ότι αυτός είναι που κάνει τους γονείς να θέλουν να μας αγοράσουν δώρα.

Τον αγαπούσα τον Αι-Βασίλη  
Πίστευα ότι υπάρχει μέχρι την 4η δημοτικού.
Τα δώρα εμάς σε σχέση με άλλα παιδάκια δεν μας τα έβαζαν κάτω από το δέντρο τα Χριστούγεννα,αλλά την Πρωτοχρονιά.
Και έτσι το είχα συνδέσει μικρή. 
Να αλλάζει το έτος,να κοιμάσαι,να ξυπνάς,να βρίσκεις δώρο,και να τρως βασιλόπιτα. 

Θυμάμαι στο νηπιαγωγείο έλεγα στους γονείς μου τι θέλω και,μετά πίστευα πως μ'ενα μυστικό τρόπο το μάθαινε και ο Αί-Βασίλης. 
Με την αδερφή μου λέγαμε πάντα πως θα παμε να κοιμηθούμε κάτω από το δέντρο να τον δούμε,αλλά ποτέ δεν γινότανε.Και πάντα μας έλεγε και καλά η μαμά ότι τον είδε,και πως άκουσε κουδουνάκια(αυτό νόμιζα πως το άκουσα και εγώ τόσο πιστευτά που τα έλεγε  ),και πάντα άφησε μισό κουραμπιέ,ότι και καλά τον άλλο μισό τον έφαγε ο Αι-Βασίλης. 

Μετά την 1η δημοτικού το έγραφα γράμμα.Και μια φορά είχε απαντήσει. Και μου έλεγε ότι και καλά δεν μπορεί αν μου πάρει το σπίτι τον Μπέιμομπιλ γιατί είναι μεγάλο(όχι ότι επιβαρυνότανε η τσέπη της μαμάς και του μπαμπά  )Kαι θυμάμαι ο παιδικός κολλητός μου στην 2α δημοτικου τσακωνότανε μαζί μου στην τάξη γτ είχα πάει να δείξω το γράμμα.Και μου έλεγε ΔΕΝ υπάρχει,σου λένε ψέμματα οι γονείς σου,εκείνοι το έγραψα.Και όσο μου τα έλεγε τόσο πείσμωνα και του έλεγα ΥΠΑΡΧΕΙ. 

Kαι θυμάμαι του είχα ζητήσει πιο μικρή ένα τρενάκι,μετά μια μπάρμπι,μετά σκουλαρίκια,και στην 3η και στην 4η δημοτικού βιβλία. 

Στην 4η δημοτικού πια καταλάβαμε.Τα δωρα πάνω έλεγαν μαγαζιά.Δεν είχαμε καμινάδα να μπει ο Αι-Βασίλης.Στο τέλος η μαμά το παραδέχτεικε,αλλά δεν απογοητεύτικα,ήτανε σαν να το περίμενα πως μια μέρα θα γινότανε.

Τέλος ξύπναγα στις 7 το πρωία άνοιγα το δώρο μου και έπαιζα  

Εγώ δεν πίστευα ποτέ ότι υπάρχει ο Αϊ Βασίλης!Βασικά το πίστευα μόνο μέχρι τα τέσσερά μου . Μετά κατάλαβα ότι αποκλείεται να υπάρχει ένα άγιος που να πετάει με το έλκηθρό του και να μοιράζει δώρα σε όλα τα παιδιά ...απλά δεν έστεκε  Για αυτό , κάθε Χριστούγεννα λέω στον μπαμπά μου τι θέλω να μου πάρει και να το πει (και καλά )στον Αϊ Βασίλη ...:sleigh ride: :sleigh ride: 

Ποτέ δεν πίστευα στον δυτικό Άι Βασίλη (που κανονικά είναι Άγιος Νικόλαος, αλλά τέλος πάντων ), λογικά επειδή είχα μεγαλώσει με χριστουγεννιάτικες ιστορίες Ελλήνων συγγραφέων και αυτούς τους χαρακτήρες είχα στο μυαλό μου ως εκπροσώπους της γιορτής.
Βασικά ψέματα, πίστευα ελάχιστα, όταν ήμουν 5 ή 6 είχα γράψει και γράμμα αλλά εννοείται το διάβασαν οι γονείς μου και μου απομυθοποίησαν τα πάντα.
Οπότε πίστευα στον Άγιο Βασίλειο εκ Καισαρείας αλλά όχι με τον τρόπο που πίστευαν όλα τ' άλλα παιδάκια, ότι δηλαδή σου φέρνει δώρα κλπ κλπ. Πιο πολύ ότι σε προστατεύει αυτή την περίοδο. Φυσικά δεν μπορούσα να μιλήσω γι' αυτό γιατί τα άλλα ήταν ανίδεα και μ' έπαιρναν στο ψιλό. Κι εγώ ήμουν σε φάση "όχι δε λέω βλακείες, ΑΠΛΑ ΔΙΑΒΑΖΩ, εσείς είστε αμόρφωτοι".
Δεν ξέρω αν πιστεύω ακόμα σ' αυτό το κόνσεπτ, δεν είχα βρει ποτέ τις λέξεις για να το περιγράψω ως τώρα

Όλοι στέλνατε γράμμα; Εγώ πήγαινα και το έλεγα στο αυτί ( ; ) του πλαστικού Άη Βασίλη και μετά με ρωτούσε η μάνα μου τι του είπα και τα ξέρναγα όλα   
Γιάννα τον κανονικό τον ήξερα κι εγώ γιατί μου έλεγε πολλές ιστορίες ο παππούς μου για αγίους αλλά πίστευα πως δεν μπορούσαν να τον φτιάξουν όλοι όπως ήταν στις εικόνες για αυτό είχαν εφεύρει ένα πιο εύκολο σχέδιο   Ναι οκ αλλού 'ντ' αλλού ήμουν  

FLEUR258 έγραψε:
Τα δώρα εμάς σε σχέση με άλλα παιδάκια δεν μας τα έβαζαν κάτω από το δέντρο τα Χριστούγεννα,αλλά την Πρωτοχρονιά.
Και έτσι το είχα συνδέσει μικρή. 
Να αλλάζει το έτος,να κοιμάσαι,να ξυπνάς,να βρίσκεις δώρο,και να τρως βασιλόπιτα. 
[...]

Τέλος ξύπναγα στις 7 το πρωία άνοιγα το δώρο μου και έπαιζα  

ΑΚΡΙΒΩΣ ίδια φάση.  Θυμάμαι πόσο χαιρόμουν πρωτοχρονιές. Πόσο υλίστρια υπήρξα. Από την τρίτη γυμνασίου και μετά με πιάνει μελαγχολία. Κάθε χρόνο. Και δεν ξέρω γιατί...

Fleur Delacour έγραψε:πίστευα πως δεν μπορούσαν να τον φτιάξουν όλοι όπως ήταν στις εικόνες για αυτό είχαν εφεύρει ένα πιο εύκολο σχέδιο   Ναι οκ αλλού 'ντ' αλλού ήμουν  

   

Βασικά βλέποντάς το ως "ώριμος" άνθρωπος ζηλεύω την παιδική ηλικία της Γιάννας.

Εγω πρέπει να πίστευα μέχρι τη Τετάρτη δημοτικού και μάλιστα φανατικά. Είχα "τσακωθεί" πολλές φορές  υποστηρίζοντας πως ειναι αληθινός και οι γονείς μου δεν το αρνούνταν. Το καλύτερο και αυτο που μου εχει μείνει ειναι αυτο που μου ειχε πει ο παππούς μου οταν τον ειχα ρωτήσει αν υπάρχει...Οτι υπάρχει ως Άγιος που έζησε και έκανε διάφορα καλα και τωρα μας προστατεύει. Βέβαια τοτε δεν ειχε ξεκαθαρίσει και  πολύ, αλλά τωρα βλέπω οτι ήταν αλήθεια.
Εγω πρέπει να το έμαθα στο σχολείο. Δηλαδη το υποψιαζόμουν αλλα το ειπε μια και καλη ο δάσκαλος και τα αλλα παιδάκια. Πικράθηκα λιγο που επιβεβαιώθηκε αλλά χάρηκα στη σκέψη οτι οι γονείς μου έκαναν ολα αυτα τα χατίρια. Βεβαια ποτε δε ζητούσα ζόρικα πράματα, συνήθως κούκλες.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά οταν ειχα ζητήσει εγω Barbie χωριστοπούλα και η σις βασιλοπούλα. Βεβαια ο Άι Βασίλης θα έφερνε και ενα τετραδιάκι,κατι<3 οπως και τώρα που εννοείται δε ζητάω, ενα γουράκι το βρίσκω<3
Επίσης κι εγω θυμάμαι πάντα να ανοίγουμε τα δώρα τη πρωτοχρονιά, οχι τα Χριστούγεννα. Και μάλιστα εγω δε πήγαινα ποτε για υπνο σα καλο παιδάκι, μονο μετα τις τέσσερις, αφου ευχαριστιόμουν το παιχνίδι. Ο Άι Βασίλης ερχόταν παντα οταν πηγαίναμε στη κουζίνα να σπάσουμε το ρόδι, κοιτα σύμπτωση. 
Γενικως τι αγαπημένος ο Άι Βασίλης! Νομιζω απο τα πιο όμορφα έθιμα!!

Cassandra Black έγραψε:Ποτέ δεν πίστευα στον δυτικό Άι Βασίλη (που κανονικά είναι Άγιος Νικόλαος, αλλά τέλος πάντων ), λογικά επειδή είχα μεγαλώσει με χριστουγεννιάτικες ιστορίες Ελλήνων συγγραφέων

δωσε τιτλους στο λαο  

εγώ βασικά είχα διαχωρίσει εντελώς στο μυαλό μου τον αγιο απο τον αι Βασίλη  θεωρούσα πως ήταν δυο διαφορετικά πρόσωπα και για να μην τους μπερδεύει ο κόσμος τον έναν τον λέγανε άγιο τον άλλο αι 
αλλα πίστευα στον αι Βασίλη μέχρι την τρίτη δημοτικου.Έστελνα κάθε χρόνο σχεδόν γράμμα και τις μια ή δυο φορές που δεν είχα προλάβει είχα πανικοβληθεί και φοβόμουν πως δεν θα μου έφερνε το δώρο μου  αλλα η μαμά μου με καθησύχαζε και μου έλεγε πως είχε προλάβει και είχε στείλει εκείνη  αλλα δεν την είχα πιστεψει τη μια φορά μέχρι που μου εφερε τελικά ο αι βασιλης αυτό που ήθελα .Βασικά ντυνόταν ο μπαμπάς μου.Ήταν στο τραπέζι μαζί μας και κάποια στιγμή όταν κλείναμε τα φώτα για να υποδεχτούμε το νέο χρόνο έφευγε πάνω στο χαμό(ήμασταν όλο το σοι) και μετά ερχοταν ντυμενος Αι Βασιλης και χτυπούσε την πόρτα και μας έδινε τα δώρα.Μετα αλλαζε πάλι οσο ανοιγα το δωρο μου που ημουν πολύ απασχολημένη για να προσέξω οτιδηποτε άλλο.Πολλοί συγγενείς με ρωτούσαν πως μου φάνηκε ο Αι Βασίλης και μου ζητούσαν να τον περιγράψω.Εγώ τον περιέγραφα πάντα ως χοντρό ,κοντό και γέρο(καμία σχέση με το μπαμπά που είναι ψηλος και σχετικα λεπτος .Ουσιαστικά κοιτούσα μόνο τα δώρα και τον περιέγραφα όπως εγώ τον φανταζόμουν.Στην τρίτη δημοτικού κάτι άκουσα απο κάποια παιδιά στο σχολείο και πήγα και ρώτησα τη γιαγιά.Της είπα πως η ο Θεός δεν θέλει τα ψέματα και πως ξέρω πως εκείνη ως πιστή και άνθρωπος της εκκλησίας θα μου πει την αλήθεια.Η γιαγιά μου είπε όντως την αλήθεια αλλα για διαφορετικό λόγο απο αυτόν που πίστευα.Η γιαγιά απλά ήταν αντίθετη με τον Αι Βασίλη.Αρχισε να μου λέει και για τον αληθινό αγιο Βασίλη αλλα αυτά τα ήξερα ,μου τα είχε πει ήδη τόσες φορές είχα βαρεθεί να τα ακούωΟι γονείς μου λυπηθηκαν που πήγα για απαντήσεις στη γιαγιά και οχι σε εκεινους.Αυτό που δεν μου είπε η γιαγιά ήταν ποιός ντυνόταν.Αυτό το μυστήριο το έλυσα δυο χρόνια αργότερα.Ουσιαστικά τον αμέσως επόμενο χρόνο παρατήρησα καλύτερα τον Αι Βασίλη και μου φάνηκε πως το χερι του ετσι οπως μου εδινε τα δωρα ήταν μαύρο.Ναι ναι μαύρο . οτι να ναι.Αρχισα να υποψιάζομαι εναν φίλο του μπαμπά απο το Μαρόκο.Αιτιολογούσα μαλιστα το γεγονος οτι μου είχε ξεφυγει τόσα χρονια κατι τέτοιο(το οτι ο Αι Βασιλης ηταν εγχρωμος) στο οτι παλιά ήταν ο νονός ο οποίος όμως ελειπε στο στρατό και πήρε τη θέση του ο συγκεκριμενος φιλος του μπαμπά.Θεωρούσα λανθασμένα φυσικα οτι ολοι οι παρευρισκομενοι στο γεύμα είχαν άλωθι άρα ήταν αθώοι.Τελικα τον παραεπομενο χρόνο ο ι Βασιλης ηταν καπως απρόσεκτος και φαινοντουσαν λίγο τα μαλλιά ετσι οπως ειχε φορέσει το σκουφί.Και τον αναγνώρισα.Καταλαβα πως ο Αι Βασιλης ήταν ο μπαμπάς.Βασικά ο μπαμπάς συνεχίζει να παίζει το ρόλο λόγο του αδερφού μου ο οποίος θέλει να κανει πως δεν έχει καταλάβει τιποτα για να συνεχίσει να παίρνει δώρα 

Romilda Vane έγραψε:

Cassandra Black έγραψε:Ποτέ δεν πίστευα στον δυτικό Άι Βασίλη (που κανονικά είναι Άγιος Νικόλαος, αλλά τέλος πάντων ), λογικά επειδή είχα μεγαλώσει με χριστουγεννιάτικες ιστορίες Ελλήνων συγγραφέων

δωσε τιτλους στο λαο  

Ψάξε αυτά τα δύο βιβλία κι είσαι καλυμμένη
http://www.megapalaiobibliopolio.gr/index.php?route=product/product&product_id=737
http://www.e-shop.gr/product?id=BKS.0175615

Ναι το πιστευα περιπου μεχριτην τεταρτη αλλα οχι φανατικα.Γενικως ποτε δεν μου αρεσαν τα δωρα που μου εκαναν και ελεγαν οτι τα εδινε ο Αι Βασιλιης.Σε καποια φαση καποια Χριστουγεννα βρηκα δυο τυλιγμενα πακετα στο σπιτι της γιαγιας μου.Τη ρωτησα τι ηταν και μου ειπε πως δεν υπηρχαν πακετα.Μετα απο ωρα ξαναεψαξα εκει αλλα ειχαν εξαφανιστει.Τελικα τα βρηκα την Πρωτοχροναι κατω απο το μαξιλαρακι μου...Μονο απο αυτο καταλαβαινεις οτι δεν υπαρχει ο Αι Βασιλης με τα κοκκινα ρουχα.

Βίκυ έσκασα στα γέλια με τον Αι-Βασίλη από το Μαρόκο  

Γιάννα ποτέ δεν ασχολήθηκα μικρή με το από που είναι ο Αι-Βασίλης,Καιρασία,Καπαδοκία,έλληνας,άγιος,ξένος και δεν ξέρω και εγώ τι.
Για εμένα ήτανε ο Αι-Βασίλης για όλα τα παιδιά της γης. 
Και ισχύει αυτό που είπε η Σοφία ότι πήρε το χρώμα του από την κόκα κόλα το ξέρω και εγώ.

Δε διαφωνώ.
Θέλοντας και μη ασχολήθηκα γιατί διάβαζα/μου διάβαζαν μονίμως πράγματα οπότε ούτως ή άλλως θα έπεφτε το μάτι μου κι εκεί
Απλά ο δυτικός και ο ορθόδοξος είναι δύο διαφορετικά άτομα που κάνουν δύο διαφορετικές δουλειές και πάντα προτιμούσα τον δικό μας γιατί μου φαινόταν πιο αληθινός, πιο ανθρώπινος, όχι μόνο για τα παιδιά, για όλους Ο άλλος είναι παραμυθάκι.
Και μια φορά στην ΣΤ' που προσπαθούσα να πω γιατί και πώς έχουμε το έθιμο της βασιλόπιτας με τάραξαν στην καζούρα. Μετά φταίω εγώ που αντιπαθώ τα Χριστούγεννα.

πιστευα μεχρι τα 6 που ζητησα το διαμαντενιο καστρο της μπαρμπι (λολ) και ο "αγιος βασιλης" μου εγραψε ενα γραμμα που ελεγε οτι εχει εξαντληθει η κατι τετοιο και λεω πως γινετε να εξαντληθει αφου τα ξωτικα ΤΑ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ τεσπα τοτε το καταλαβα ασε που βρηκα και οοοολα μου τα γραμματα στη ντουλαπα. Φετος δε θα γραψω γραμμα εγραφα μεχρι περσι (1η γυμνασιου) δεν πιστευα αλλα εγραφα μονο και μονο για να παρω ενα παραπανω δωρο αλλα τωρα πια ειναι γελοιο

Καλά, ναι, εννοείται πως πίστευα μέχρι τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, μέχρι και καμπανάκια άκουγα μερικές φορές.  
Του έγραφα μάλιστα και γράμμα κάθε χρόνο, μέχρι και ότι θα πω σε όλους ότι δεν υπάρχει αν δεν μου έφερνε το δώρο μου του είχα πει. Γενικά, κούκλες ζητούσα, ε μετά σταμάτησα να πιστεύω και έπαιρνα ό,τι ήθελα πιο πριν για να κάνω την έκπληκτη μετά.  
Πάντως για τα μικρά παιδάκια είναι ό,τι πρέπει σαν ιστορία, ειδικά αν ντύνεται κάποιος όντως Santa, φέρνει χαρά και Χριστουγεννιάτικο πνεύμα στο σπίτι και σε όλη την οικογένεια!

Ναι και εγώ πίστευα στον Άγιο Βασίλη, μέχρι την Τρίτη Δημοτικού νομίζω. Θυμάμαι μια συγκερκιμένη στιγμή όταν ήμουν γύρω στα 5-6 και με βοηθούσε η μητέρα μου να γράψω γράμμα και ζήτησα το Κάστρο της Ωραίας Κοιμωμένης () και το έβαλα μέσα σητν κάλτσα. Τα Χριστούγεννα η μητέρα μου, μου είχε πει ο,τι το είχα ήδη γι'αυτό δεν μου το έφερε ο Αϊ Βασίλης. Στην συνέχεια, αφού πέρασαν χρόνια και Αϊ Βασίλη δεν είδα ποτέ, το κατάλαβα μόνη μου ο,τί δεν υπάρχει. Μετά μου είπε η γιαγιά μου ο,τί παλιά υπήρχε και βοηθούσε τους ανθρώπους και γενικά την ιστορία του Άγιου Βασίλη, έμαθα και λίγα απ'τα Θρησκευτικά της Τρίτης Δημοτικού και εντάξει, δεν ξαφνιάστηκα κιόλας. Το περίμενα.