Εννοείται πως όταν ήμουν μικρός ήθελα να κάνω κάτι πρωτοποριακό, κάτι που θα με κάλυπτε πλήρως και δεν θα ήταν για τους κοινούς θνητούς, κάτι που θα άλλαζε ολόκληρο τον κόσμο, κάτι θα που εξασφάλιζε δόξα, χρήμα και όλα αυτά τα μπανάλ πράγματα του σήμερα...Το μοναδικό μου ελλάτωμα στα όνειρα μου ήταν το γεγονός ότι ήμουν πολύ ασταθής με αυτά, την μια έτσι την άλλην γιουβέτσι την τάδε κοκορέτσι
Αρχικά πέρασα βέβαια το στάδιο του αστροναύτη της NASA ή του αστροφυσικού μετέπειτα, με θυμάμαι μικρό να μαθαίνω διάφορα απλά αστρονομικά πραγματάκια όπως πχ η σειρά των πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα ή ο γαλαξίας στον οποίον ανήκουμε ή πώς δημιουργήθηκε το σύμπαν(εε ακόμη το κάνω αυτό κυρίως γιατί το έχω ψώνιο από μικρός), αργότερα όμως έμαθα ότι η NASA δεν στέλνει πιά διαστημόπλοια(ύπουλο χτύπημα), εγώ ξενέρωσα και εξιδανίκευσα τις απόψεις μου...
Οπότε μετά αποφάσισα να γίνω παγκοσμίου φήμης συγγραφέας και από αυτούς που έγιναν εκατομμυριούχοι απ'τα έργα τους όπως πχ ο Τόλκιν, θα κέρδιζα το επόμενο Νόμπελ Λογοτεχνίας, όλοι οι εκδοτικοί οίκοι του πλανήτη θα με παρακαλούσαν να εκδόσουν τα αριστουργήματα μου κλπ, μα και πάλι ξενέρωσα, βαριόμουν να γράφω ολόκληρες σελίδες μόνος μου(αν και τα πήγαινα καλά με το πως έγραφα ιστοριούλες)οπότε λέω <<εε άσε τα βιβλία για τους άλλους και διάλεξε άλλο επάγγεμα>>...
Με είχε πιάσει η επιθυμία να γίνω και ψυχολόγος ή ψυχίατρος(βασικά τότε τα μπέρδευα) αλλά και αυτό που πέρασε(κυρίως γιατί βαριέμαι να ακούω την κάθε λογή ανασφάλεια που μπορεί να υπάρχει στον κόσμο)αν και εκεί έκαναν προσπάθειες αφού έκατσα και έμαθα ένα σωρό ψυχικά σύνδρομα(σύνδρομο της Στοκχόλμης, σύνδρομο Άσπεργκερ κοκ) οπότε άρχισα να θέλω να γίνω γενετιστής, να ανακάλυπτα το <<ελιξήριο της ζωής>> σε γονιδιακό επίπεδο(έχει ανακαλυφθεί το όλο θέμα με το τελομερές και την τελομεράση, οπότε αρχικά ξενέρωσα πάλι, μετά έμαθα όμως ότι το τελομερές μπορεί να δημιουργήσει καρκινοκύτταρα, οπότε σκέφτηκα να μάθω να το χρησιμοποιώ χωρίς αυτό το μειονέκτημα), θα χρησιμοποιούσα κλωνοποίηση, αχχ τι "αγνές" εποχές τα παιδικά χρόνια...
Δυστυχώς τα όνειρα παραμένουν όνειρα σε έναν κόσμο που διάσημος και πλουσιος γίνεται αυτός που έχει τα μέσα(καλά, στην χώρα μας βράσ'τα), μέχρις και Νόμπελ έχουν δωθεί για χάριν των ισχυρών, οπότε ξενέρωσα για τα καλά και ελπίζω απλά στο να γίνω ένας χημικός ή φυσικός(όχι για σχολεία, μην το εξευτελίσουμε κιόλας), τώρα τι αξία θα μπορούσε να έχει ένα τέτοιο επάγγελμα για βιομηχανίες κλπ στην ελλαδίτσα μας, μην το συζητάμε...