Έχω 3 μέρες που δεν κοιμάμαι καλά. Πάω πρόβα χτες, άσχημη κατάσταση. Γυρνάω και έχω πει στη μάνα μου ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΑΡΤΟ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ ΜΕ ΤΟ ΑΜΑΞΙ για να φύγουμε Σουρωτή να πάρουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τα άγια τα βιβλία της english lit και θέατρο.
Αργεί άνω του τετάρτου, της ήρθε τελευταία στιγμή να πάρουμε και το σκυλί. Εγώ να είμαι στα όρια της ηλίασης; Ανευρίσματος; Ένα από τα δύο εν τέλει. Κάθομαι διαβάζω την Ελένη που δόξα τω θεώ την τέλειωσα και φεύγουμε. Πάμε Σουρωτή, εγώ περίμενα 3-4 κιβώτια, 10 ΕΙΧΕ. Μάλιστα. Και μάλιστα τα κιβώτια των νερών Ιόλη, που έχουν καπάκι και χερούλια. Δεν θύμωσα, όχι. Ήμουν μοντέλο ηθικής και ηρεμίας. Ανοίγω να δω τι είναι τι. Ποντικοκουράδες από πάνω, ιστοί αράχνης, όοοοχι όμως εγώ, ζεν.- Κουβαλάω 2 κιβώτια εγκυκλοπαιδιών πάνω. Έμειναν άλλα 4 και ένα με cookery stuff επίσης. Αυτά τα αφήνω όπως είναι. Και μείναν τέσσερα κιβώτια με βιβλία γραμμένα στα αγγλικά αλλά από διάφορους συγγραφείς του κόσμου. Χτύπησα φλέβα χρυσού κιόλας, ένα ήταν γεμάτο θεατρικά και ένα ακόμα με ένα σύνολο βιβλίων που ήθελα να διαβάσω. Εξαίσια. Τα παίρνω, τα πάμε σπίτι, δεν έχουμε που να τα βάλουμε, στα @@ εγώ, τα ανοίγω με τη μάνα μου, τα κοιτάμε πιο αναλυτικά, ΩΡΑΙΑ είπα. Ε, και μετά έπρεπε να αδειάσω όλη την αποθήκη για να κάνω χώρο και για αυτά. Και εκεί που τα άφησα τώρα δεν τα λες και εύκολα προσβάσιμα.
Δηλαδή ενθουσιάστηκα για το τίποτα.
Αχ πότε θα πάρουμε πολυέπιπλο για την τηλεόραση, τους δίσκους της μαμάς, το πικάπ και το στερεοφωνικό, για να κάνουμε χώρο και να χωρέσει έτσι μια βιβλιοθήκη για τα βιβλία;
Χαζό ποστ, αλλά χτες χάρηκα που είδα καμμιά 200αριά βιβλία που πάντα ήθελα αλλά δεν αγόραζα γιατί δεν ήξερα αν τα είχε η μάνα μου στα κιβώτια και τελικά τα έχει και πάλι δεν μπορώ να τα διαβάσω γιατί ακόμα κι αν τα ξαναβγάλω και γίνει μπάχαλο το σπίτι, ξεκινάω σχολή, παραστάσεις και με περιμένουν 2 deadlines στο κορσέρα. Χαίρετε.