από Ms Padfoot Σαβ Σεπ 13, 2008 5:45 pm
Αυτο που καταλαβα εγω ειναι οτι ο Αισωπος εχει επιλεξει ο ιδιος να ποναει,διοτι θεωρει οτι ποναει για κατι που αξιζει.....
Αυτη ειναι και η δυσκολια του....δεν θελει να ξεπερασει την κατασταση,η μαλλον δεν μπορει,διοτι δεν βρισκει καπιο ελλατωμα στο να βασανιζεται για κατι ωραιο....
Κωστα δεν εχω βρεθει στην θεση σου.....δεν ξερω πως να σε βοηθησω.....απλα ελπιζω να μπορουσα.....
Απλα Αισωπε θελω να σου πω το εξης.....εσυ εισαι ο κυριος της ζωης σου....και ποτε μα ποτε δεν πρεπει να αφησεις τον εαυτο σου να υποκυψει στις δυσκολιες....
Πονος.....μονο οποιος εχει πονεσει πραγματικα,ξερει ποσο δυσκολο ειναι να ξεπεραστει....
Ομως ο σκοπος ειναι να βγεις νικητης απο τον αγωνα αυτον......και εισαι ο μονος που μπορει να βοηθισει τον εαυτο σου......
Δεν ξερω πως να εκφρασω αυτα που σκεφτομαι με λογια....ειναι δυσκολο....δεν ειναι χειροπιαστη ενοια και δεν ξερω αν θα καταφερω να αποτυπωσω στα λογια μου τις σκεψεις τις καρδιας μου....απλα καλε μου,θελω να διαβασεις προσεκτικα το παρακατω ποιημα.....εχω υπογραμμισει ορισμενα πραγματα....ελπιζω να σε βοηθισουν....
William Ernest Henley.....
Invictus
OUT of the night that covers me,
Black as the Pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.
In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody, but unbowed. (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds, and shall find, me unafraid.
It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.