Στροφή 180°

Αν κάνεις στροφή 360 μοιρών ξαναβρίσκεσαι στην ίδια θέση που ήσουν πριν.

Ο πρώτος που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο Σέβερους!!
Μετά νομίζω είναι ο Μαλφόι!!Ναι είναι πολύ παράξενο!!
Στην αρχή είναι ένα κακομαθημένο,πλούσιο και ψηλομύτικο
παιδί και στο τέλος φτάνει σε όριο να τον λυπάσε!!
Ο Ποντικοουράς εχει ανεβεί στα μάτια μου κατά 2 χιλιοστά!Αυτοί!!Δεν έχω αντιπαθήση (εκτός τον Βόλντι)
τόσο πολύ κανέναν!!!
--------------------------
Α ξέχασα τον Ντολόρες αλλά αυτή δεν έχει ανέβει στα μάτια μου ούτε 0,000000000000001%!!!Η κακίστρο ή αλλιώς βατραχομούρα!!

Edit by Eleanna Lovegood: Απαγορεύονται τα διπλά ποστ.

Εντάξει ο πρώτος που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο Σνείπ.Αλλά δεν μπορώ να πω ότι τον αδικούσα όταν τον μισούσα.Άξιζε το μίσος για όλα αυτά που έκανε στον Χάρι.Στο τέλος φυσικά και μου κέδρισε την συμπάθεια για το θάρρος του.Ο επόμενος που μπορώνα σκεφτώ είναι ο Ντάντλι για τα λίγα πράγματα που είπε στον Χάρι πριν φύγουν για πάντα.Τέλος ο Ντράκο.Στα 2 τελευταία βιβλία νιώθεις λύπη γι'αυτόν και ότι περνάει με τον Βόλντεμορτ μέσα στα πόδια του.Αυτά αν θυμηθώ κανέναν άλλο θα επενέλθω.

Σπόιλερ:

Σαν χαρακτηρας δεν πιστευω οτι αλλαξε ολοκληρωτικα κανενας, ωστε να με κανει να αλλαξω ολοκληρωτικα και τη γνωμη μου για αυτον.

ο Ντραγκο προς το τελος των βιβλιων πιστευω εκανε μια μικρη στροφουλα. Δε λεω οτι αλλαξε εντελως, παντως σιγουρα ειδαμε πραγματα απο αυτον που δε τα περιμεναμε. Το ιδιο και με τον Νταντλι, που στο εβδομο βιβλιο εδειξε μια καποια συμπαθεια στον ξαδερφο του.

Ο Νεβιλ νομιζω αλλαξε πιο πολυ απ'ολους, εξελιχτηκε, εγινε Γκριφιντορ τελοσπαντων. :p Aν και παλι, δε λεω οτι "αλλαξε" γιατι υπαρχει και η αποψη οτι ηταν απο την αρχη αξιος Γκριφιντορ αλλά του πηρε λιγο χρονο να το δειξει. Παντως σιγουρα στα τελευταια βιβλια κερδιζει ποντους εκτιμησης.

Τωρα ο Σνειπ, δεν νομιζω οτι αλλαξε σα χαρακτηρας. ο ιδιος εμεινε, απλα κατα τη διαρκεια των βιβλιων αλλαζουμε εμεις γνωμη γι'αυτον, οταν μαθαινουμε την ιστορια του. Στην αρχη παρουσιαζεται ο κακος , ακαρδος στριμμενος καθηγητης που μισει το Χαρι χωρις λογο και αιτια, αλλα μετα η Ροουλινγκ αποκαλυπτει τους λογους, και γενικα μαθαινουμε πιο πολλα για τον χαρακτηρα του με αποτελεσμα να τον συμπαθησουμε κιολα Αλλά σα χαρακτηρας δεν αλαξε.Απλα εμεις τον μαθαμε στο τελος.


Οποτε, για να απαντησω στην ερωτηση του τοπικ, στροφη 180 μοιρων για μενα δεν εκανε κανενας χαρακτηρας. Δηλαδη δεν υπηρξε καποιος που στην αρχη να τον μισουσα και μετα να τον κατασυμπαθησα. Τον Νεβιλ τον παραδεχτηκα, τον Σνειπ τον καταλαβα, ο Ντραγκο και ο Νταντλυ με εξεπληξαν λιγο, αλλα μεχρι εκει.

Αυτο που λεει η Ποπη το πιστευω και εγω οτι κανενας δεν αλλαξε απλως οταν μαθαμε την ιστορια που εχει ο καθε ενας χαρακτηρας τον συμπαθησαμε ...Ακομα δεν μπορω να πιστεψω πραγματικα οτι εχω συμπαθησει τον Σνειπ αν και εμεινα με ανοικτο το στομα οταν διαβασα οτι εσωσε τον χαρι στον αγωνα αλλα στο τελος ολα εβγαλαν νοημα ...Ακομα και ο Νταντλυ με εκανε να μεινω με ανοικτο το στομα οταν βασανιζε τον χαρι νομιζα οτι θα καταληξει στην φυλακη οταν μεγαλωσει αλλα στο τελος δινει το χερι του και του λεει οτι δεν ειναι φορτειο για εκεινων στο να παει μαζι τους...Νομιζω ναι αυτη ειναι η γνωμη μου οτι εμεις βιαστηκαμε να βγαλουμε συμπερασματα επειδη δεν περιμεναμε να μαθουμε τους χαρακτηρες

Λοιπον!!!3 χαρακτηρες, Σνειπ, Ντρακο, Νταντλι!!
Ο Σνειπ. αν κ εχουν δικιο οι πιο πανω οτι μαλλον μαθαμε ολοι του την ιστορια κ γι'αυτο τον καταλαβαμε, αλλα πιστευω οτι κ αυτος δραστηριοποιηθηκε λιγο και αποφασισε ν δειξει τελικα τον καλο ανθρωπο που ειχε μεσα του.
Ο Ντρακο. Βασικα στην αρχη νομιζες πως ηταν ενα ψιλομυτηκο πλουσιο μαμοθρεφτο αλλα τελικα δειχνει οτι εχει κ αυτος ανησυχιες και οτι εχει πραγματα στην ζωη για ν παλεψει, οτι δν του τα δεινουν ολα μ το κουταλι.
Ο Νταντλι. Πραγματικα δν πιστευα ποτε οτι θα ελεγε ολα αυτα στον χαρι (αν κ κοντευα ν σκισω το βιβλιο οταν η θεια πετουνια εκλαψε κ αγκαλιασε τον Νταντλι τον ιδιο). Τελικα εχει καρδια!!!

Αν προσέξετε στο πρώτο ποστ δεν λέει για το αν άλλαξαν σαν χαρακτήρες αλλά ποιοι χαρακτήρες άλλαξαν για εσάς. Χαρακτήρες όταν λέμε εννοούμε άτομα.

Ο πρώτος που σκέπτομαι είναι ο Ντόμπι.Ναι,στο 2ο βιβλίο ήθελα να τον αβαντίσω.Με είχε εκνευρίσει αφάνταστα πολύ με τις παγαποντιές του και όλα τα προβλήματα που δημιούργησε στον Χάρι και γενικότερα.Βέβαια πιο πολύ μου την έδινε που δεν έλεγε τον λόγο που προκαλούσε όλες αυτές τις καταστροφές.Τέλοσπάντων,από το 6ο βιβλίο και μετά έφτιαξε λίγο και στο 7ο δεν υπήρχε αναγνώστης που δεν στεναχωρήθηκε έστω και λίγο για τον θάνατό του.

Αμέσως μετά έρχεται ο Νέβιλ.Άλλος υποψήφιος για αβάντες.Αυτό το ξεχασιάρικο,ατσούμπαλο,γκαφατζίδικο,χύμα τελείως πρωτάκι,ήθελε πολλές μπουνιές.Μου την έδινε όλη αυτή η νοοτροπία του και η παραίτησή του.Από το 4ο αλλάζει λιγάκι,στο 5ο επιτέλους προσπαθεί,στο 6ο το λέει η καρδιά του και στο 7ο αποθεώνεται.Άλλαξε σταδιακά και μαζί του η γνώμη μου.

Πιστεύω πως ο Κρίτσερ ήταν ένας απο τους Χαρακτήρες που κατάφερε να μου αλλάξει εντελώς την γνώμη μου για αυτόν.
Ποιος δεν στεναχωρήθηκε όταν διάβασε τις γραμμές του Χάρι στο βιβλίο που έλεγε "ο Χάρι φαντάστηκε το ξωτικό να ετοιμάζει τις μπριζόλες και την κρεατόπιτα που δεν θα έτρωγαν ποτέ ο Χάρι, ο Ρον και η Ερμιόνη"

Για την Τρελόνι επίσης μετά απο την προφητεία και γενικά απο το πόσο ηρωική ήταν κατάφερε να μην είναι απλά μια τρελή μάντισσα

Ο Ντάντλι που προαναφέρθηκε, ο γλυκούλης μου

Επίσης η Πετούνια

Σπόιλερ:

νταντλι και σνειπ

Η ΜακΓκόναγκαλ, Ο Σνέηπ , και τα παιδιά από άλλους κοιτώνες παραμένουν εκνευριστικά!

Τον Σνέιπ ακομα τον μισώ,τον θεωρώ κομπλεξικό.
Η Γνώμη μου άλλαξε για την Ερμιόνη,δεν την είχα για τόσο θαρραλαία.
Και φυσικά για τον Κρίτσερ.
Ακόμα και η Φλερ που ήταν αντιπαθητική και σνομπ άλλαξε!

Ο Severus και ο Draco.

Κατά την γνώμη μου άλλαξε κατα πολύ η Τζίνι, δεν ξερώ αν προαναφέρθηκε αλλά η αλλαγή της από τα πρώτα βιβλία στα τελευταία είναι θεαματική. Αρχικά ήταν πολύ ντροπαλή και κάπως... Αλλά κατέληξε να είναι πολύ δυναμική και αποφασιστική.

^Μμμμ...Δεν το είχα σκεφτεί για την Τζίνι.Πραγματικά όταν την είδα ήταν πολύ ντροπαλή αλλά μετά έγινε αυτή που έπρεπε.

^Όντως άλλαξε πολύ και η Τζίνη.

Καλά σίγουρα ο Σνέιπ!
Νομίζω και ο Νέβιλ,γιατί στην αρχή τον θεωρούσα πιο χαζούλη,ενώ τελικά αποδείχθηκε πολύ γενναίος.
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον άλλον.

Δεν έχω ιδέα ο μόνος που μισούσα και τελικά συμπάθησα στο τέλος είναι ο Σνειπ....

Απο όλους τους χαρακτήρες της σειράς,εκείνος που μου άλλαξε πιο πολύ την γνώμη μου ήταν ο Βόλντεμορτ!!Απορώ που κανένας ως τώρα δεν τον ανέφερε

Στα πρώτα τέσσερα βιβλία ο Βόλντεμορτ έδινε την εντύπωση πως ήταν ο κλασσικός ψυχάκιας της σειράς που σκοτώνει και σκοτώνει και στο τέλος θα τον σκοτώσουν οι καλοί(αυτοί όμως δεν λαμβάνονται ως δολοφόνοι,γιατί είναι οι καλοί),γι'αυτό και τον αντιπαθούσα

Στα τελευταία τρία όμως βιβλία άλλαξα γνώμη και ο Βόλντεμορτ απέδειξε την πραγματική του αξία!!Κρίμα που πέθανε!!!

Νταξει..ο πρωτος που μου ερχεται στο μυαλο ειναι ο Σνειπ! Αλλα
μετα αλλαξα γνωμη..εφτασα στο σημειο να τον
συμπαθω κιολας!
Στη συνεχεια ειναι ο Μαλφου! Αν ηταν τοσο κακο παιδι οσο φαινοταν θα ειχε παει απο τη πρωτη στιγμη με τους θανατοφαγους χωρις να το σκευτει καθολου!

Εκτός από τον Σνέιπ άλλαξα γνώμη και για τους Μαλφόι οι οποίοι μαλάκωσαν πολύ κι έβαλαν την οικογένειά τους πάνω απ' όλα. Ο Νέβιλ ήταν ευχάριστη έκπληξη που έγινε πολύ γενναίος.

Τον Σέβερους όχι. Δε ξέρω τι λέτε. Ναι, αποδείχτηκε καλός, ναι, ήταν παρεξηγημένος και όλα τα σχετικά, αλλά κάτσε βρε ομορφιά μου. Εδώ και 6 βιβλία τον αντιπαθάμε και περιμένεις εσύ, μέσα σε πέντε σελίδες να τον συμπαθήσουμε; Έγώ προσωπικά, όχι. Δε μπορώ να τον δω με άλλο μάτι κι ας ξέρω πως ό,τι έκανε δε το εννοούσε.
Από την άλλη, αυτή που θεωρούσε τελείως *αστερίσκοι, παπάκια, δολάρια, διέσεις, ποσοστά* και εξελίχθηκε σε μια από τις αγαπημένες μου χαρακτήρες ήταν η Ναρκισσα! Την αντιπάθησα από τη πρώτη στιγμή, όσο τον Σέβερους, τον Λούσιος και όλα τα σχετικά. Αλλά, αυτή δε την ήξερα τόσο καλά ώστε να αφήσει στάμπα απέχθειας στη καρδιά και στο μυαλο μου.
Τέλος, ο Ντόμπι. Για να βοηθήσω, είχα σχηματίσει την άποψη που σχηματίζεις για τα χαζούλικα, ανώριμα, καλά παιδάκια που, αν και δε θες ή δε σε εμπνέουν, όπως θες πεσ' το, να κάνεις παρέα μαζί τους, ξέρεις πως εκείνος θα έκανε φίλο του μετά χαράς.
Και στο τέλος κατάλαβα πως τον είχα παρεξηγήσει. Ήταν απλώς πολύ ενθουσιώδης, έλεγε αυτό που σκεφτόταν και έπραττε αυτό που εκείνος θεωρούσε σωστό και πρέπον, ακόμη κι αν ορισμένοι κανόνες δε του το επέτρεπαν.

Χμ, γενικά δεν είχα πολλά σκαμπανεβάσματα στις συμπάθειες μου, τον Σνέιπ δεν τον αγάπησα κιόλας δηλαδή. Γενικά, στην αρχή δεν πήγαινα τον Ντόμπι, εκεί δε που ήταν συνέχεια στα πόδια του Χάρι ήταν για μπάτσες. Μετά, θα έλεγα τον Μαλφόι αλλά και πάλι όχι αγάπη, απλά τον ψιλολυπόμουν εκεί στο 6ο που δεν ήξερε τι να κάνει κι έκλαιγε μοναχούλης στις τουαλέτες.

Σνειπ και νεβιλ for sure!

Κρίτσερ σίγουρα.Στην αρχή ήταν ο ορισμός της αντιπαθητικότητας,όμως στην συνέχεια εξελίχθηκε τόσο τόσο ωραία.''Άλλη μια αφέντη,για γούρι!''Θεός!!