από Leonie Vernier Παρ Δεκ 03, 2010 11:51 pm
Tom Marvolo Riddle έγραψε:Καλά, υποθέτω πως πρέπει να το αποδεχτώ... Κάποια πράγματα είναι έτσι γιατί έτσι είναι, τελεία και παύλα και αλεστικά μη δίνετε.
Ρέα εσύ πως ήσουν τις πρώτες μέρες που το συνειδητοποίησες; =(
Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα σου και θα σε βοηθήσουμε να το ξεπεράσεις, ναι; Ναι. Μπράβο αφεντικό.
(Πόσους μήνες έχω να σε πω έτσι; )Κοίτα... στην αρχή νόμιζα πως με συμπαθούσε, γι' αυτό ήμουν ο γνωστός φιλικός εαυτός μου. Μετά όμως... μου έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο. Και ... ήταν σαν 8χρονο.
Ουπς, λάθος ατάκα.
Πάμε πάλι.
Τις πρώτες μέρες καθόμουν με τις ώρες κι έγραφα στο ημερολόγιό μου... Σκεφτόμουν που είχα κάνει λάθος... Γιατί μου φερόταν έτσι... Γιατί ήταν τόσο ψυχρός απέναντί μου... Σιγά σιγά όμως άρχισα να χαίρομαι, διότι έβλεπα τις απαντήσεις του προς τα άλλα μέλη. Έπειτα, όμως, άρχισε να μου μιλάει. Και μέχρι και αυτή τη στιγμή μου λείπουν οι παλιές , καλές (τελικά) εποχές που με αγνοούσε.
- Σπόιλερ:
Αφεντικό, αν το 'χω παρακάνει πες το μου...